Ολυμπιακός: Η νίκη είναι συνήθεια. Δυστυχώς, το ίδιο και η ήττα *

Ολυμπιακός: Η νίκη είναι συνήθεια. Δυστυχώς, το ίδιο και η ήττα *

Κωνσταντίνος Μελάγιες Κωνσταντίνος Μελάγιες
Ολυμπιακός: Η νίκη είναι συνήθεια. Δυστυχώς, το ίδιο και η ήττα *
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τις ελλιπείς δυνατότητες των παικτών του Ολυμπιακού να αμυνθούν, για την «Αγία Τριάδα» και την απουσία συναισθήματος μετά τα ματς.

Η φετινή ομάδα του Ολυμπιακού δε μου βγάζει το παραμικρό συναίσθημα είτε μετά από νίκη είτε μετά από ήττα.

Χαρά, λύπη, θυμός, έκσταση, θολούρα, δάκρυα δεν υπάρχουν πια κι αυτό φαντάζομαι πως συμβαίνει σε αρκετό κόσμο.

Όταν νικάει «ε, και τι έγινε».

Όταν χάνει «ε, αναμενόμενο σιγά».

Αυτό είναι πολύ άσχημο και αποτελεί μεγαλύτερη ήττα από αυτές στο παρκέ.

Ο Ολυμπιακός σε κάθε παιχνίδι του φροντίζει να προσθέτει μία μαύρη πινελιά στην τραγική φετινή σεζόν. Εκεί που νομίζουμε πως τα έχουμε δει όλα, παρουσιάζει κάτι καινούριο.

Στην Αγία Πετρούπολη είδαμε τέσσερις Αμερικανούς να προσφέρουν μηδέν πόντους με 0/16 σουτ. Από την αρχή της σεζόν έχουμε αναφερθεί πολλάκις στους περιορισμένης ποιότητας Αμερικανούς του Ολυμπιακού.

Τους ξέρουμε, τους έχουμε αποδεχτεί.

Πάντα όμως θα βρισκόταν ένας, μπορεί και δύο που θα βοηθούσαν σε κάποιο παιχνίδι. Έστω και σπάνια.

Ματς που ταυτόχρονα και οι τέσσερις να μην έκαναν τίποτα δε θυμάμαι.

Υποτίθεται πως σε κάθε ομάδα οι Αμερικανοί είναι για να δίνουν το κάτι περισσότερο. Στον Ολυμπιακό καταρρίφθηκε και αυτό...

Ομάδα χωρίς point guard

Ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα σε όλες τις Λίγκες της Ευρώπης που δεν διαθέτει ποιότητα στη θέση του point guard.

Μάλλον για να είμαι ακριβής, δεν διαθέτει point guard που να μπορεί να προσφέρει με συνέπεια τα απλά πράγματα που χρειάζονται οι ομάδες.

Ο Ρότσεστι ένα ματς παίζει, τρία δεν βλέπεται. Στα ματς που δεν βλέπεται, ένα καλό θα κάνει και 7 ανοησίες.

Ο Μπόλντγουιν το παιδί δεν κάνει. Γκρίνιαζε όταν δεν έπαιζε και δεν έπαιρνε ευκαιρίες. Ο Μπαρτζώκας του τις δίνει απλόχερα και αυτός δεν κάνει το παραμικρό. Πεντάδα τον ξεκίνησε, μπάλες του έδωσε και τα έκανε μαντάρα.

Ο Κόνιαρης είναι καλός για τρίτος και όχι για «πρωτοδεύτερος». Μπορεί σε 2 χρόνια να είναι σούπερ. Τώρα που μιλάμε, δεν είναι έτοιμος να παίζει 15 λεπτά στην Euroleague. Το υψηλό επίπεδο απαιτεί πολλά περισσότερα από την καλή του προσωπική άμυνα.

Ειλικρινά τα δύο σερί λάθη που έκανε και στοίχισαν τη νίκη (λάθος πάσα και έδωσε καλάθι και φάουλ αμέσως μετά) δεν θα τα σχολιάσω διότι πολύ απλά μπορούν να συμβούν. Απλά όταν είσαι άπειρος θα συμβούν με μεγαλύτερη συχνότητα. Μέσα από αυτά όμως θα μάθει και θα τα βελτιώσει.

Δεν μπορεί ο Ολυμπιακός το 2020 να περιμένει να πάρει πολλά πράγματα από τον Κόνιαρη. Είναι άδικο για τον ίδιο τον παίκτη αυτό.

Παίκτες χωρίς αμυντικές δυνατότητες

Ο Ολυμπιακός δεν παρουσιάζει την παραμικρή βελτίωση σε αυτούς τους τομείς. Οχι γιατί δεν δουλεύουν, όχι γιατί δεν προσπαθούν. Απλά γιατί δεν μπορούν.

Το δομικό πρόβλημα που έγραφα τις προάλλες.

Οι παίκτες δεν μπορούν να παίξουν άμυνα, δεν έχουν τα πόδια και το σώμα για αυτό. Οι δυνατότητες τους να αμυνθούν είναι ελάχιστες.

Αλμπισί και Ρένφροε ό,τι ώρα ήθελαν, όποτε ήθελαν δημιουργούσαν ρήγμα στην άμυνα. Στην... καρδιά της ρακέτας. Πόσα να προλάβει να διορθώσει ο Παπανικολάου;

Ο Τόμας πήρε τρεις φορές τη μπάλα στο low post κι έκανε πλάκα με τον Βεζένκοβ.

Ο Ρότσεστι στις περιστροφές χανόταν συνέχεια και έδωσε τρία «γκολ – φάουλ».

Γενικά οι περιφερειακοί έχαναν συνέχεια τους παίκτες της αδύναμης πλευράς οι οποίοι το κατάλαβαν κι έκοβαν συνέχεια στην πλάτη τους.

Αυτό συνέβαινε για δύο λόγους.

Πρώτον γιατί ήταν σε λάθος θέση.

Δεύτερον γιατί κοίταζαν την μπάλα και όχι τον παίκτη τους. Όταν αυτός έκοβε στην πλάτη τους ήταν πολύ αργά για να αντιδράσουν και η πρώτη κίνηση που σου έρχεται είναι να κάνεις φάουλ.

Ριμπάουντ πήραν και οι δύο, «μήλα» έδινε ο ένας

Πολύ σωστό αυτό που αναφέρουν όλοι πως τα ριμπάουντ έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Ναι, έπαιξαν ρόλο, αλλά νομίζω πως τους δώσαμε μεγάλη διάσταση. Μεγαλύτερη από την πραγματική.

Συνολικά ριμπάουντ 31-27. Επιθετικά ριμπάουντ 13-11. Πόντοι από επιθετικά ριμπάουντ 12-10.

Δεν είναι και τόσο μεγάλες οι διαφορές.

Ίσα ίσα που τόσο η Ζενίτ όσο και ο Ολυμπιακός σκόραραν λίγους πόντους από τα τόσα επιθετικά ριμπάουντ που πήραν.

Αυτό που στοίχισε περισσότερο ήταν τα λάθη και για την ακρίβεια οι πόντοι από αυτά.

Τα λάθη ήταν 11-12. Οι πόντοι από αυτά όμως ήταν 20-13.

Τεράστια διαφορά.

Στο δεύτερο ημίχρονο θυμάμαι δύο λάθος πάσες που έδωσαν lay up ένας εναντίον κανενός σε Αλμπισί και Βορόνοβ. Θυμάμαι μία λάθος επαναφορά που έφερε τρίποντο του Χόλινς.

Δε γίνεται να πουλάς την μπάλα. Λες κι έπαιζαν τα «μήλα».

Χίλιες φορές να την πετάς στην εξέδρα να αισθάνεσαι πίεση από τον αντίπαλο παρά να τη δίνεις στα χέρια του.

Η ήττα τού έγινε συνήθεια

Το γράφω χρόνια. Το φώναζε ο Βινς Λομπάρντι (*δική του ατάκα ο τίτλος) πολλά περισσότερα. Η νίκη όπως και η ήττα είναι συνήθεια.

Κάποτε ο Ολυμπιακός γύριζε παιχνίδια γιατί είχε συνηθίσει να τα γυρνάει.

Φέτος βιώνει το αντίθετο σενάριο. Εχει συνηθίσει να χάνει.

Πιστεύω πως ακόμη και σε παιχνίδι στο οποίο προηγείται με 6-7 πόντους στο 33'-34', οι παίκτες θα έχουν στο μυαλό τους περισσότερο το «ωχ, μην τα σκατώσουμε πάλι και χάσουμε» παρά το «πάμε να τους γ@&^%#ε, να τελειώνουμε».

Αυτό το στοιχείο είναι μέρος του χαμένου dna που όσοι παρακολουθούν την ομάδα πολλά χρόνια, το αναφέρουν συνέχεια.

Για να αλλάξει χρειάζεται χρόνος.

Η «Αγία Τριάδα»

Ο Γιάννης Ιωαννίδης έλεγε «τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου, μέλι».

Πολλοί γκρινιάζουν για τους Σπανούλη, Πρίντεζη και Παπανικολάου. Μεγάλος ο ένας, εγωιστής ο άλλος, στάσιμος ο παράλλος.

Σχόλια που προέρχονται μόνο από φθόνο, ασχετοσύνη και την ευκολία της κριτικής που παρέχουν τα social media.

Λίγο πριν τα 38 του χρόνια ο «επιτέλους να αποσυρθεί» έβαλε 31 πόντους και έσκισε τη φανέλα του από τα νεύρα του επειδή δεν αντέχει να χάνει.

Στα 35 του ο «μας κούρασε» έβαλε 20 πόντους, έπαιξε άμυνα, πήρε 7 ριμπάουντ και δεν μπορούσε να περπατήσει μετά να πάει στο πούλμαν της ομάδας.

Ο «στάσιμος» ήταν παντού. Να βοηθήσει όλους ακόμη κι αν δεν έπρεπε, να τρέξει, να βάλει κι αυτός 20, να προσπαθήσει να ενθαρρύνει αυτόν που δεν έπαιζε καλά.

Για να τους... τελειώσει κάποιος θα πρέπει να το αποδείξει στο παρκέ κι όσο θα βαφτίζονται «πρωταγωνιστές» κάτι Πάντερ, Μπόλντγουιν, Κουζμίνκας κλπ αυτό δε θα συμβεί ποτέ.

Γιατί όταν υπέγραψαν «θα έχεις πρωταγωνιστικό ρόλο άκουσαν»...

ΥΓ: Ειλικρινά δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα ένας παίκτης αν έχει 0/6 σουτ και 0/16. Δεν έχω πρόβλημα αν ένας παίκτης δεν έχει τα πόδια να ακολουθήσει στην άμυνα τον αντίπαλό του.

Αντιθέτως με χαλάει πάρα πολύ να σουτάρεις μόλις για να τιμωρήσεις τους συμπαίκτες σου που δε σε είδαν ενδεχομένως στην προηγούμενη φάση. Με χαλάει να αδιαφορείς στην άμυνα, επειδή η μπάλα δεν πέρασε από τα χέρια σου στην προηγούμενη επίθεση.

ΥΓ 2: Η γύμνια του ρόστερ φαίνεται από το γεγονός ότι Σπανούλης, Πρίντεζης και Παπανικολάου σκόραραν 71 συνολικά πόντους κι ο Ολυμπιακός ηττήθηκε.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.