Ολυμπιακός: Το δομικό πρόβλημα της άμυνας κι όσα διαφορετικά έκανε ο Μπαρτζώκας

Ολυμπιακός: Το δομικό πρόβλημα της άμυνας κι όσα διαφορετικά έκανε ο Μπαρτζώκας

Κωνσταντίνος Μελάγιες Κωνσταντίνος Μελάγιες
Ολυμπιακός: Το δομικό πρόβλημα της άμυνας κι όσα διαφορετικά έκανε ο Μπαρτζώκας
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες εξηγεί το πρόβλημα της άμυνας του Ολυμπιακού και αναφέρει όσα διαφορετικά προσπάθησε να κάνει ο Μπαρτζώκας με δύο προπονήσεις.

Η αλλαγή προπονητή στον Ολυμπιακό έφερε έναν άνεμο αισιοδοξίας, αλλά αυτή (η αισιοδοξία) δεν παίζει μπάσκετ. Μερικές φορές ούτε οι προπονητές παίζουν.

Θεωρώ πως το μπάσκετ είναι ένα εξαιρετικά παρεμβατικό παιχνίδι από προπονητικής πλευράς, αλλά στο φινάλε οι παίκτες είναι αυτοί που μέσα στο παρκέ αποφασίζουν.

Ο Ολυμπιακός μέχρι πρότινος δεν είχε προπονητή κι είχε λίγους (σε αριθμό για να μην παρεξηγηθώ) παίκτες.

Εδώ και δύο μέρες έχει προπονητή και παραμένουν λίγοι παίκτες.

Η Euroleague είναι αδυσώπητη και θα προτάξει τις αδυναμίες πιο εύκολα από τις βελτιώσεις.

Δεν γίνεται σε αγώνα Euroleague τέσσερις ξένοι να έχουν ανύπαρκτη προσφορά. Δεν το αντέχει όχι ο Ολυμπιακός, αλλά καμία ομάδα.

Δεν γίνεται στην Euroleague να σουτάρεις με 27% στα τρίποντα κι ο φιλοξενούμενος με 56%.

Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να προχωρήσει σε 4-5 αλλαγές παικτών, αλλά φυσικά δε γίνεται.

Η σεζόν η φετινή είναι χαμένη, κάτι για το οποίο επιμένω από πολύ νωρίς. Πολύ θα ήθελα να διαψευστώ, αλλά δεν πρόκειται κι επιμένω για 14 νίκες… ταβάνι.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Την δεκαετία του 90 που έπαιζα μπάσκετ όλοι οι προπονητές επέμεναν… «η άμυνα είναι θέμα διάθεσης».

Βρισκόμαστε στο 2020, το μπάσκετ έχει αλλάξει και η άμυνα μόνο θέμα διάθεσης είναι.

Αν δεν έχεις ποδαράκια να ακολουθήσεις, αν δεν έχεις χεράκια να τσεκάρεις, αν δεν έχεις ώμο να κοντράρεις, τη διάθεση όλου του κόσμου να έχεις δεν μπορείς.

Το πρόβλημα της άμυνας στον Ολυμπιακό είναι δομικό. Δεν έχει γκαρντ με εξαίρεση τον Κόνιαρη που να μπορεί να παίξει άμυνα.

Δεν έχει παίκτη να πιέσει, να κυνηγήσει, να σπάσει σκριν.

Ο Σπανούλης στο συγκεκριμένο παιχνίδι έπαιξε πάρα πολύ καλή άμυνα, αλλά αναφέρομαι στη γενικότερη εικόνα .

Για να καλύψεις τις αμυντικές αδυναμίες χρειάζεσαι χρόνο και φυσικά ο Μπαρτζώκας δεν πρόλαβε να έχει με δύο προπονήσεις.

Η Αλμπα είναι ομάδα ρυθμού και όταν της επέτρεψε ο Ολυμπιακός να βρει δε σταματούσε. Οι Γερμανοί παίζουν ελάχιστα pick ‘n’ roll. Ουσιαστικά παίζει μόνο με σκριν μακριά από τη μπάλα. Σημάδεψε τα off ball σκριν και δικαιώθηκε διότι οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν δύο σημαντικά λάθη.

Το πρώτο, διατηρούσαν μεγάλη απόσταση από τον παίκτη που έβγαινε από τα σκριν.

Το δεύτερο ο αμυντικός στον παίκτη με την μπάλα δεν πίεζε καθόλου με αποτέλεσμα αντί να χαλάει τον «διάδρομο» πάσας, να τον διευκολύνει. Με απλά λόγια η μπάλα έφτανε εύκολα εκεί που την ήθελε ο παίκτης που έβγαινε από τα σκριν.

Όταν είδε κι απόειδε ο Μπαρτζώκας αποφάσισε να αντιμετωπίσουν τα σκριν με αλλαγές.

Όχι γιατί τις πιστεύει, αλλά γιατί θεώρησε πως έπρεπε να αλλάξει κάτι. Πήγε με την πεπατημένη των Μπλατ και Κεμζούρα λοιπόν.

Ο Ολυμπιακός δέχτηκε πολλά καλάθια μετά από αλλαγή στο «1on1». Πολλά καλάθια που ελπίζουμε να αποφεύγει όσο περνά ο χρόνος

ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ Ο ΜΠΑΡΤΖΩΚΑΣ

Μέσα σε δύο προπονήσεις ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού πρόλαβε να κάνει παρεμβάσεις. Εννοείται και είναι αδύνατο αυτές να ήταν μεγάλου βεληνεκούς, αλλά είδαμε κάποια διαφορετικά πράγματα.

Πρώτο και κύριο, η αντιμετώπιση στα σκριν μακριά από τη μπάλα. Μπλατ και Κεμζούρα είχαν την ίδια φιλοσοφία η οποία έφερνε τους αμυντικούς να παίρνουν μία θέση απόστασης από τους αντιπάλους.

Συνήθως ο αμυντικός έπαιρνε αυτή την απόσταση από τον επιθετικό που θα έβγαινε από το σκριν με σκοπό να «διαβάσει» και να το «σπάσει» είτε περνώντας από κάτω είτε περνώντας από πάνω. Σε μεγάλο βαθμό αυτό δεν είχε λειτουργήσει.

Κόντρα στην Άλμπα ήταν πολύ συγκεκριμένη η αντιμετώπιση των off ball σκριν, των σκριν δηλαδή μακριά από τη μπάλα. Ο αμυντικός έπαιζε πάντα «σκιά» ακολουθώντας τον επιθετικό στην πλάτη του.

Με αυτόν τον τρόπο ήθελε να αποτρέψει τον επιθετικό να βγει και να σουτάρει και ουσιαστικά να τον υποχρεώσει να κινηθεί προς τα μέσα πηγαίνοντας πάνω στον Μιλουτίνοφ.

Δεν λειτούργησε σε μεγάλο βαθμό, αλλά με δύο προπονήσεις θα ήταν αφύσικο να συμβεί.

Μία ακόμη αλλαγή στην άμυνα που παρατήρησα ήταν η χρησιμοποίηση του «jump to the ball». Σπάνια το έκανε ο Ολυμπιακός αυτό, αλλά με τον Μπαρτζώκα θα γίνει βίωμα από όσο καταλαβαίνω.

Σε αυτό μάλιστα τα πήγε καλύτερα σε σχέση με την πιο πάνω αλλαγή του coach.

Το «jump to the ball» είναι η κίνηση του πιο κοντινού αμυντικού (όχι αυτού που μαρκάρει τον παίκτη με τη μπάλα) που πηγαίνει προς τον επιθετικό βάζοντας σώμα και χέρια απλωμένα (ώστε να του κόψει τον διάδρομο πάσας) και μετά από ούτε ένα δευτερόλεπτο επιστρέφει στη θέση του. Αναφερόμαστε σε στιγμιαία κίνηση.

Αυτό γίνεται με σκοπό αφενός να βγάλει το drive από το μυαλό του επιθετικού και αφετέρου να τον καθυστερήσει ώστε να επιστρέψει σε σωστή θέση άμυνας αυτός που τον μαρκάρει εξαρχής.

Επιθετικά είδα μία δυο νέες κινήσεις. Σίγουρα έγιναν περισσότερες, απλά δεν τις διέκρινα.

Σύντομες με συνεχόμενα σκριν. Αυτά είχαν στόχο να δημιουργήσουν ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα αρκετά γρήγορα σε σχέση με τα 24 δευτερόλεπτα της επίθεσης.

Σε δύο προπονήσεις θα ήταν αδύνατο να μπουν περισσότερα plays. Σίγουρα θα είναι πιο εύκολο και για μας και για σας να κατανοήσουμε περισσότερες αγωνιστικές αλλαγές όσο θα κυλάει ο χρόνος.

Το πιο ενθαρρυντικό από όλα ήταν η δημιουργία. Μέσα από συστήματα συνεχής κίνησης ο Ολυμπιακός βρήκε 23 ασίστ το οποίο είναι ικανοποιητικό νούμερο.

Γενικά πάσαραν σωστά, έπαιξαν χωρίς εγωισμό και μετακίνησαν γρήγορα την μπάλα με πάσα και όχι με ντρίμπλα.

Για αυτό το λόγο κι είδαμε πολλά plays από πλάγια (είτε pick ‘n’ roll, είτε hand off) κι όχι από το κέντρο.

Κλείνω με την σημαντικότερη αλλαγή από όλες.

Ο παίκτης που έπαιζε καλά δεν γινόταν αλλαγή σε συγκεκριμένο σημείο.

Ο Σπανούλης έπαιξε όλο το πρώτο δεκάλεπτο και όλο το δεύτερο ημίχρονο.

Ο Μιλουτίνοφ βγήκε πρώτη φορά στο 12’. Ο Πρίντεζης είχε μαζεμένο διάστημα επίσης.

Με ένα ματς την εβδομάδα (όχι αυτή την εβδομάδα) δεν υπάρχει λόγος για να δώσεις ανάσες, ειδικά όταν στον πάγκο δεν έχεις παίκτη που να μπορεί να ανταποκριθεί.

ΥΓ: Το τρίμηνο Μάιος – Ιούλιος είναι σαφέστατα πιο κρίσιμο για τον Ολυμπιακό από το τρίμηνο Φεβρουάριος – Απρίλιος. Η σεζόν παραμένει χαμένη για μένα ως προς τον στόχο των playoffs. Αντιθέτως το «χτίσιμο» του επόμενου ρόστερ θα κρίνει πολλά περισσότερα.

ΥΓ 2: Μπορώ να τα δεχτώ όλα σε παίκτη. Να είναι κακός, αδύναμος, να μην έχει ικανότητες. Δεκτά. Όλα.

Αυτό που με τρελαίνει είναι η νοοτροπία στο παρκέ.

Ο Μπόλντγουιν διαμαρτύρεται στον διαιτητή και δέχεται lay up ταυτόχρονα έχοντας γυρίσει πλάτη στον παίκτη του (δείτε πως έγινε το 26-32).

Ο Αμερικανός το ξανάκανε. Ακριβώς το ίδιο με το καλάθι που έκανε το 71-75.

Δεν γίνεται να διαμαρτύρεσαι στον διαιτητή και να αφήνεις τον παίκτη σου.

ΥΓ 3: Ηρεμία και αισιοδοξία για το άμεσο μέλλον.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.