Ο Ολυμπιακός χρειάζεται restart με πλάνο

• ΠΕΡΙ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ
• ΠΕΡΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ
• ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ Ο ΠΑΤΟΣ ΣΤΟ ΒΑΡΕΛΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ
• ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΒΑΘΜΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ
• ΠΕΡΙ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΩΝ

Εκεί που λες πως θα κυλήσει ένα ήρεμο απογευματάκι Δευτέρας στη δουλειά, έρχονται τα πάνω κάτω με τον Ολυμπιακό.

Με αυτή την ομάδα ποτέ δε μπορείς να είσαι σίγουρος.

Από το ό,τι μπορεί να τραυματιστεί κάποιος στον ύπνο του μέχρι δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.

Ας πιάσουμε το κουβάρι από τα δεδομένα της σημερινής ημέρας και μετά μπαίνουμε στις προσωπικές μου σκέψεις

Πρώτον ο Τσέρι πιάστηκε στα χέρια με τον Μπόλντγουιν διότι θεώρησε πως τον έπαιξε αντιαθλητική άμυνα στην προπόνηση. Ο Τσέρι αντέδρασε άσχημα.

Ο Τσέρι θα απομακρυνθεί και μπορεί κι ο Μπόλντγουιν.

Ο Ριντ σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις έχει μιλήσει άσχημα σε προπονητή και συμπαίκτες. Σε αρκετά ματς δυσανασχετεί με την αλλαγή του κι επίσης όταν θεωρεί πως αδικείται, δεν σηκώνεται από τον πάγκο να ακούσει οδηγίες σε τάιμ άουτ.

Ο Ριντ θα απομακρυνθεί επίσης.

Ο Χαραλαμπόπουλος επιστρέφει γιατί στον Ιωνικό βαρέθηκε ο Τσάπας, «μάτωσε» οικονομικά, δεν μπορεί άλλο και αποφάσισε να διαλύσει το ρόστερ του πρώτου γύρου.

Πάμε στη δική μου προσωπική ματιά των πραγμάτων...

ΠΕΡΙ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ

Απλά τα πράγματα εδώ. Ο Ιωνικός αποτελεί πλέον ένα περιβάλλον το οποίο δε βοηθάει τον Χαραλαμπόπουλο το παραμικρό.

Δεν χρειάζεται να αναφέρω τίποτα περισσότερο.

ΠΕΡΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ

Μετά το ματς με τη Φενέρ έγραφα για τους παίκτες που δεν πήγαν καν να φωνάξουν «Ολυμπιακός» πριν το ξεκίνημά του. Φυσικά δεν ήταν μόνο αυτό, είναι πολλά και καθημερινά.

Η αγωνιστική κακή εικόνα του Ολυμπιακού έφερε και τα προβλήματα πειθαρχίας.

Αν η ομάδα πήγαινε καλά στο παρκέ θα κρύβονταν τα πάντα.

Να ξέρατε πόσες μπουνιές έχουν πέσει σε προπονήσεις όταν η ομάδα μεσουρανούσε... Τα μάθατε ποτέ; Όχι.

Για να έχεις ένα όμορφο περιβάλλον πρέπει να σέβεσαι τον διπλανό σου, αυτόν που βλέπεις περισσότερες ώρες κι από την οικογένειά σου, να έχεις κοινό όραμα με τον συμπαίκτη σου και κυρίως να μετριάζεις τον εγωισμό σου.

Στον Ολυμπιακό πολλοί εκ των φετινών παικτών δεν πληρούν τα παραπάνω. Θα με πείτε πάλι υπέρμαχο των Ελλήνων και του Μιλουτίνοφ, αλλά οι φετινοί ξένοι της ομάδας ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για τα στατιστικά τους παρά για την ίδια την ομάδα.

Βέβαια για να σας προλάβω, θεωρώ πως είναι τόσο νοσηρό το κλίμα στην ομάδα και αυτός ο εγωισμός καλλιεργείται πολύ πιο εύκολα και γρήγορα. Γιατί και στο παρελθόν υπήρχαν ανάλογες περιπτώσεις ξένων, όμως η ίδια η ομάδα φρόντιζε να τους αλλάξει τρόπο σκέψης.

Συνεπώς όχι δε φταίνε μόνο οι εγωιστές ξένοι, αλλά και το γενικότερο κλίμα στην ομάδα.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ Ο ΠΑΤΟΣ ΣΤΟ ΒΑΡΕΛΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ

Προσωπικά πίστευα πως η δυσκολότερη στιγμή στη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού θα ήταν η σεζόν που θα σταματούσαν Σπανούλης και Πρίντεζης διότι πολύ απλά δεν υπάρχει τίποτα από πίσω. Γιατί δεν υπάρχει Σλούκας από πίσω βασικά.

Επεσα έξω. Εφτασε πιο γρήγορα.

Από τις πρώτες μέρες είχα γράψει για τις περίφημες «14 νίκες ταβάνι» φέτος. Φαινόταν.

Ο Ολυμπιακός αγωνιστικά παρουσιάζει άθλια εικόνα, το ρόστερ του είναι το χειρότερο των τελευταίων ετών, τα πειθαρχικά παραπτώματα διαδέχονται το ένα το άλλο, ήρθε ένας προπονητής χειρότερος από αυτόν που έφυγε και οι ιδιοκτήτες της ομάδας «τρέχουν» με προσωπικά τους θέματα στα οποία διακυβεύονται πάρα πολλά τα οποία επηρεάζουν και την ομάδα.

Αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να συμβεί. Νομίζω πως η ομάδα έπιασε τον πάτο του βαρελιού φέτος και αυτό μερικές φορές είναι καλό.

Καλό γιατί δε γίνεται χειρότερα.

Καλό γιατί μπορεί να παραδεχτούμε λάθη που κάναμε.

Καλό γιατί οι φετινές εμπειρίες μπορεί να χρησιμοποιηθούν ώστε σε ανάλογες περιπτώσεις που θα εμφανιστούν ξανά, να τις διαχειριστούμε διαφορετικά.

Καλό γιατί μπορεί να μας πεισμώσουν.

Καλό γιατί μπορεί να λειτουργήσουν ως ξυπνητήρι και να αναγκαστούμε να πάρουμε κάποιες σημαντικές αποφάσεις πιο γρήγορα από ότι περιμέναμε.

Όλα τα παραπάνω έχουν μία βασική συνισταμένη...

Να παραδεχτούμε ότι πιάσαμε πάτο. Γιατί αν δεν το παραδεχτούμε τότε θα αναγκαστώ να γράψω για 100η φορά φέτος πως «στον Ολυμπιακό νομίζουν πως είναι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι».

Αν δεν το παραδεχτούν τότε «ζήτω που καήκαμε».

ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΒΑΘΜΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ

Ο Ολυμπιακός λόγω των οικονομικών προβλημάτων πέρυσι έχασε σε ένα βαθμό την αξιοπιστία του. Θυμάμαι που έγραφα πως θα έπρεπε να αποτελεί βασικό στόχο της ομάδας η αντιστροφή του κλίματος.

Πλέον οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στην ομάδα υπάρχει καχυποψία.

Πόσοι ξέρουν πως ο Ολυμπιακός «καθάρισε» όλα τα χρωστούμενα της περσινής σεζόν στους ξένους του; Κανείς.

Πόσοι ξέρουν πως οι διακανονισμοί των τεσσάρων με τις μεγαλύτερες οφειλές (Πρίντεζης, Σπανούλης, Μάντζαρης, Παπανικολάου) ακολουθούνται με μαθηματική ακρίβεια; Κανείς.

Πόσοι ξέρουν ότι οι Αγγελόπουλοι δεν είχαν ουδεμία παρεμβολή στις επιλογές του Ντέιβιντ Μπλατ; Κανείς.

Πόσοι ξέρουν πως το καλοκαίρι ο προπονητής απέρριψε τον Ντόρσεϊ και τον Αγιόν; Κανείς.

Πόσοι ξέρουν πως ο Μπλατ είπε θα κάνω ομαδάρα με 9.000.000, δεν χρειάζονται παραπάνω; Κανείς.

Η καχυποψία όμως βασιλεύει.

Επιστρέφει πιο γρήγορα από το αναμενόμενο ο Μιλουτίνοφ κι αντί να αποθεώνουμε τη θέλησή του να αγωνιστεί, πετάμε ένα «πόναγε η τσέπη του, πληρώθηκε κι έγινε καλά».

Μένει ο Τσέρι στην ομάδα γιατί «δεν είχαν λεφτά οι Αγγελόπουλοι» κι όχι γιατί ο Μπλατ είπε «τον θέλω, μου κάνει τη δουλειά».

Ακόμη και για τον «Ηφαιστίωνα» οι Αγγελόπουλοι φταίνε.

ΠΕΡΙ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΩΝ

Κλείνω με την κεφαλή της ομάδας. Έχουν κάνει λάθη, έχουν κάνει σωστά. Φέτος θα βγάλουν από την τσέπη τους περισσότερα από 10.000.000 ευρώ για χάρη της ομάδας.

Για μένα ως ηγέτες που είναι θα πρέπει να γίνουν πιο επικοινωνιακοί.

Πρέπει να βγουν και να μιλήσουν, να πουν πράγματα. Να δώσουν στον κόσμο να καταλάβει, να τον κάνουν να πιστέψει πως του χρόνου θα προσπαθήσουν για το καλύτερο δυνατό και αυτό το «καλύτερο δυνατό» ας μη φτάνει στο Final 4.

Ας φτάνει στο ό,τι ο Ολυμπιακός δε θα είναι η χαρά του κάθε αντιπάλου.

Να δώσουν στον κόσμο ένα όραμα για το μέλλον κι όλα αυτά για έναν απλούστατο κατ' εμέ λόγο... γιατί ο Ολυμπιακός είναι ο κόσμος του.