Αυτός που ντύθηκε στα σκοτεινά

Mία πραγματικά καλή βραδιά του Παναθηναϊκού θα μπορούσε να κλείσει την ψαλίδα και να καμουφλάρει τις αδυναμίες, όπως έκαναν στις αρχές της σεζόν απέναντι στην ίδια Ρεάλ η Ζαλγκίρις, η Εφές και η Μπάγερν.

Ωστόσο, ο στρουθοκαμηλισμός δεν είναι καλός σύμβουλος, όταν μία ομάδα πασχίζει να ακουμπήσει τον τύπον των ήλων ώστε να αποφασίσει αν χρειάζεται διορθωτικές κινήσεις.

Η Ρεάλ και ο Παναθηναϊκός του 2019-20 είναι ομάδες βγαλμένες από διαφορετικούς πλανήτες. Ο 12^ος παίκτης της Σπανιόλας «βασίλισσας», ο Μεζρί, θα έπαιζε 40 λεπτά στον πρωταθλητή Ελλάδας.

Οι τρεις τραυματίες που απουσίαζαν από τη Ρεάλ (ο Γιουλ, ο Κάρολ, ακόμα και ο γερο-Ρέγιες) θα γίνονταν ακρογωνιαίοι λίθοι στον φετινό Παναθηναϊκό.

Ο καλύτερος ψηλός του «τριφυλλιού» είναι χειρότερος από τον χειρότερο ψηλό της Ρεάλ. Ο τρίτος γκαρντ του Παναθηναϊκού δεν θα περνούσε ούτε απ’ έξω από τα μαδριλένικα αποδυτήρια.

Εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και αντικειμενικοί, δεν θα βάζαμε περισσότερους από δύο παίκτες των «πρασίνων» στη δωδεκάδα της Ρεάλ Μαδρίτης. Τρεις, με χριστουγεννιάτικη γαλαντομία.

Τα ίδια ισχύουν σε παρόμοιο βαθμό για τον Ολυμπιακό, σπεύδω να προσθέσω πριν εξαπολύσει την επίθεσή του το τυφλό οπαδικό παραλήρημα.

Εάν ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σήμερα στο 9-7 και σε τροχιά πλέι-οφ, το οφείλει στη δουλειά των τριών προπονητών που έχουν φορέσει την πράσινη γραβάτα, στη σταθερότητα 2-3 παικτών που τραβούν το κουπί (Καλάθης, Παπαπέτρου, Τόμας) και στα σκόρπια γενέθλια του Ράις και του Φρεντέτ.

Το χρωστάει επίσης στο βολικό πρόγραμμα των πρώτων 12 αγωνιστικών και στην αναξιοπιστία των ομάδων που συνωστίζονται πίσω από την πρώτη πεντάδα της βαθμολογίας.

Ο Πιτίνο παρέλαβε μία ομάδα «προικισμένη» με κραυγαλέες παθογένειες, η οποία θυμίζει άνθρωπο που ντύθηκε στο σκοτάδι και διάλεξε τα ρούχα του με δεμένα μάτια.

Το ένα αποτέλεσμα που κρατάει σιωπηλά τα ταμπούρλα της επανάστασης ήταν η νίκη επί του Ολυμπιακού, μία νίκη σχεδόν τυχαία. Και δεν αναφέρομαι στους ξεκούδουνους 41 πόντους του Ράις.

Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου, ένας ξεχασμένος στο ΝΒΑ γκαρντ (Μπάλντγουιν) αμέλησε να κάνει το φάουλ που θα άλλαζε το τοπίο, αυτό που θα παραχωρούσε χωρίς δεύτερη σκέψη κάποιο παιδί της ελληνικής σχολής.

Αν θέλετε να το γράψω κυνικά, ο Παναθηναϊκός βρέθηκε έναν Μάντζαρη μακριά από την καταστροφή.

Η Ρεάλ δεν είναι Ολυμπιακός και η διαφορά ποιότητας έβγαζε μάτι από τα πρώτα κιόλας λεπτά της αποψινής αναμέτρησης.

Ο Παναθηναϊκός κατόρθωσε να ξεκινήσει ζεστά επειδή περιόρισε τη δημιουργία του Καμπάτσο, με αιχμή μάλιστα τον προσεκτικό στην άμυνα Φρεντέτ.

Ωστόσο, κάθε εφεδρεία που επιστρατευόταν από τον Πάμπλο Λάσο άνοιγε ολοένα περισσότερο την ψαλίδα.

Η μία ομάδα έφερνε από τον πάγκο τους Λαπροβίτολα, Κοζέρ, ενώ η άλλη είχε τον Ράις, τον Μπράουν και τον Παππά με πολιτικά.

Ο Τζόρνταν Μίκι, που αποκτήθηκε επειδή προφανώς δεν έφταναν οι Ταβάρες, Ρέγιες, Γκαρούμπα για να γεμίσουν τη θέση 5, βρήκε μπροστά του τον Βουγιούκα.

Ο Πιτίνο κοίταζε στον πάγκο και έβλεπε Ουάιλι, Μπράουν, Μπεντίλ, το φάντασμα του Τζόνσον. Κοίταζε στον απέναντι πάγκο και αντίκρυζε Ρούντι, Τόμπκινς, Τέιλορ, χώρια οι απόντες που έμειναν στην Καστίλλη...

Ο Παπαγιάννης έζησε εφιάλτη στα νύχια στον Ταβάρες, όπως και οι Τόμας, Μήτογλου κόντρα στον Ράντολφ. «Ώσπου να ρολάρουν οι ψηλοί μου, θα έχει φτάσει Πάσχα», καυτηρίασε δημόσια, στο ημίχρονο, ο Πιτίνο.

Ο Αμερικανός επισημαίνει με παράπονο ότι κορυφαίος ριμπάουντερ του φετινού Παναθηναϊκού είναι ο πόιντ-γκαρντ Καλάθης, αλλά απόψε πήρε την πρωτοκαθεδρία ο ...Φρεντέτ. Μη χειρότερα δηλαδή.

Όλοι οι ψηλοί του Παναθηναϊκού συνολικά πρόσφεραν 15 ριμπάουντ, ενώ το αλεξικέραυνο Ταβάρες μάζεψε 6 αμυντικά και 8 επιθετικά.

Οι δυσκολίες που αρχικά αντιμετώπισε ο Καμπάτσο δεν εμπόδισαν τη Ρεάλ να μοιράσει τις συνηθισμένες 24 ασίστ, μόλις διάβασε τη νερόβραστη ελληνική άμυνα.

Οι Ισπανοί έμειναν σε μονοψήφιο αριθμό λαθών, ενώ κατέβασαν την επιθετική παραγωγή του Παναθηναϊκού καμιά 20αριά πόντους χαμηλότερα από τον μέσο όρο του.

Εάν υπάρχει ένα στατιστικό στοιχείο που πήγε χαράμι, αυτό είναι οι 37 πόντοι των δύο βασικών γκαρντ του Παναθηναϊκού.

Ο βελτιωμένος Φρεντέτ βρέθηκε σε περιβάλλον που του ταίριαζε και μπουμπούνισε 4 τρίποντα εκτός συστήματος, ενώ ο Καλάθης πέτυχε 19 και μοίρασε και 7 ασίστ.

Ωστόσο, το ντεφορμάρισμα του αγχωμένου αρχηγού σε ό,τι αφορά το μακρινό σουτ πάει να γίνει βρόχος.

Ο Νικ πασχίζει επίμονα να ξαναβρεί το χέρι του και αχρηστεύει πληθώρα πολύτιμων στην οικονομία του παιχνιδιού κατοχών.

Από τον αγώνα με τον Ολυμπιακό και μετά, μετράει 3/29 τρίποντα, ποσοστό νηπιαγωγείου.

Το περιφερειακό σουτ του Καλάθη δεν είναι απλώς «X Factor» του Παναθηναϊκού, αλλά στοιχείο εκ των, ων ουκ άνευ, ώστε να ξεκλειδώσουν οι αντίπαλες άμυνες.

Το ίδιο ισχύει για τον Τόμας (0/4 σήμερα), καθώς και για τον Παπαπέτρου (1/4).

Μία ομάδα που δεν έχει καθόλου παιχνίδι στο low post και που υστερεί σαφώς σε κορμιά και αμυντική επίδοση χρειάζεται τρίποντο από όλες τις θέσεις και απλόχερη βοήθεια από τον πάγκο.

Με άλλα λόγια, οφείλει να αγγίξει το τέλειο στους λίγους τομείς όπου θεωρητικά υπερτερεί και το καλώς στους υπόλοιπους, ώστε να πετύχει υπερβάσεις.

Εάν δεν το κατορθώσει, θα πετύχει νίκες απέναντι σε ομάδες του μικρομεσαίου και του χαμηλότερου στρώματος, αλλά δεν θα έχει απολύτως καμία ελπίδα διάκρισης όταν ξημερώσουν τα πλέι-οφ.