Στην άλλη του ζωή ήταν… γαύρος!

Τολμώ να παραποιήσω την περιβόητη δήλωση του Γκάρι Λίνεκερ για τους Γερμανούς και το γράφω όπως μου έρχεται στο μυαλό…

«Ο Ολυμπιακός παίζει με ένα κάρο ομάδες και στο τέλος βρίσκει μπροστά του τον Σάκοτα»!

Υπερβάλλω κατά τι, το αισθάνομαι. Αυτό μπορεί να μην ισχύει. Ισχύει όμως το αντίστροφο, κάτι σαν «Ο Σάκοτα αντιμετωπίζει πολλούς αντιπάλους και στο τέλος βρίσκει μπροστά του τον Ολυμπιακό»!

Ισχύουν και τα δυο, το δίχως άλλο και σε κάθε περίπτωση, ο Ολυμπιακός μοιάζει να έχει γίνει το διαχρονικό φετίχ του Σάλε, καθότι οι μεταξύ τους αναμετρήσεις υπήρξαν ανέκαθεν ιστορικές, ανατρεπτικές και πάντως ξεχωριστές…

Επίσης υπήρξαν πολυάριθμες και άλλος ένας κρίκος σε αυτή την αλυσίδα θα προστεθεί απόψε στο Βελιγράδι…

Το νταλαβέρι τους είναι παλιό και ενδεχομένως λησμονημένο από την πιάτσα, αλλά το θυμάμαι πολύ καλά διότι έτυχε να μεταδίδω εκείνα τα ματς στην ΕΡΤ…

Σεζόν 1988-89, φάση των ομίλων στο Κύπελλο Κόρατς και ο Ολυμπιακός, μεσούσης της «φάσης Κοσκωτά» με προπονητή τον Στιβ Γιατζόγλου και με ξένους παίκτες τον Κάρεϊ Σκάρι και τον Λάρι Μίντλετον πέφτει πάνω στη Ζαντάρ, στον πάγκο της οποίας βρίσκεται ο Σάκοτα.

Στις 11 Ιανουαρίου κι ενώ ο Σκάρι (μετά τον τσακωμό του με τον Γιατζόγλου και τα συμπαρομαρτούντα) έχει αποχωρήσει, η Ζαντάρ σε πείσμα των 40 πόντων του Mίντλετον νικά τον Ολυμπιακό στη «Hala Jazine» με 116-97. Tότε ο «Σάλε» είχε στη διάθεση του κάμποσους παίκτες από το… αγλάισμα του γιουγκοσλάβικου μπάσκετ, όπως ο Αριαν Κόμαζετς (22π.), ο θείος του και πατέρας του Μάρκο, Πέταρ Πόποβιτς που ήταν σεσημασμένος για το… βρωμόχερο του (26π.), ο Στόγιαν Βράνκοβιτς, ο μετέπειτα προπονητής του Πανιωνίου, Αλεξάντερ Τριφούνοβιτς, ο πατέρας του Nτάριο, Πρέντραγκ Σάριτς (25π), ο Στίπε Σάρλια, ο Ντραζένκο Μπλάζεβιτς και ο Ντάρκο Πάχλιτς.

Την 1^η Φεβρουαρίου του 1989 στη Γλυφάδα σε ένα ματς με πολύ πιο μικρό σκορ (66-77) ο Μίντλετον έβαλε άλλους 31 πόντους, αλλά ο Κόμαζετς (26), ο Βράνκοβιτς (16), ο Σάριτς 913) και ο Πόποβιτς (11), δεν τον άφησαν ν’ αγιάσει! Δίπλα του σε εκείνη την ομάδα του Ολυμπιακού αγωνίζονταν ο Αργύρης Καμπούρης, ο Τζίμης Μανιάτης, ο Γιάννης Παραγιός, ο Σταύρος Ελληνιάδης, ο Τζορτζ Παπαδάκος, ο Κώστας Παναγιωτόπουλος, ο Βαγγέλης Αγγέλου, ο Αλέξης Χριστοδούλου και ο Γκρεγκ Οικονόμου.

Πόσο καλή ομάδα ήταν εκείνη η Ζαντάρ; Τόσο ώστε έφτασε στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Κόρατς, όπου αποκλείσθηκε για μια χούφτα πόντους (63-75, 88-84) από τη μετέπειτα νικήτρια, Παρτίζαν Βελιγραδίου.

Τα χρόνια πέρασαν, η Γιουγκοσλαβία διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη και ο Σάκοτα όχι μονάχα ροβόλησε προς Ελλάδα μεριά, με πρώτο σταθμό τη Θεσσαλονίκη, αλλά έγινε κιόλας ένας από εμάς! Έλαβε την ελληνική υπηκοότητα, είδε τον Μίλος και τον Ντούσαν να αγωνίζονται ως Έλληνες, καμάρωσε τον δευτερότοκο γιο του να φορά τη φανέλα της Εθνικής ομάδας και πάει λέγοντας…

Μετά τους δυο αγώνες στο Κύπελλο Κόρατς, ο Σάκοτα αβγάτισε στο 2-0 το σκορ των αναμετρήσεων του με τον Ολυμπιακό τη σεζόν 1990-91, όταν καθόταν στον πάγκο του ΠΑΟΚ, που επιβλήθηκε των Ερυθρολεύκων με 98-80 και με 98-79.

Στα χρόνια που πέρασαν –και δεν είναι και λίγα- ο Σάλε βρέθηκε πλείστες όσες φορές αντιμέτωπος με τον Ολυμπιακό με όλες τις ομάδες τις οποίες κοούτσαρε: με όλες πλην μιας, που δεν είναι άλλη από αυτή την οποία θα αντιμετωπίσει σήμερα!

Ναι, για εκείνους που το ξέχασαν, υπενθυμίζω ότι ο νυν προπονητής του Ερυθρού Αστέρα κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού τη σεζόν 2003-04, όταν διαδέχθηκε τον Λευτέρη Σούμποτιτς και στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τον Μίλαν Τόμιτς. Τότε μάλιστα τον οδήγησε στον… μακρόσυρτο και επεισοδιακό τελικό του Final 4 του Κυπέλλου στη Λαμία, όπου ηττήθηκε από τον Αρη και ως εκ τούτου οι Πειραιώτες θα έμεναν χωρίς τίτλο για μια οκταετία (2002-2010).

Εκ των υστέρων, τον Απρίλιο του 2005 σε μια συνέντευξη του στον Γιώργο Νικολάου, για την εφημερίδα «Basket News» ο Σάκοτα ανατρέχοντας στη θητεία του στον Ολυμπιακό είχε πει μεταξύ άλλων τα εξής: «Το πέρασμα μου από εκεί με έκανε να σκέπτομαι περισσότερο προτού πάρω μια απόφαση και με έκανε πιο εκλεκτικό. Υπήρχε από την αρχή κακό κλίμα εις βάρος μου και δέχθηκα πόλεμο που μάλιστα ήταν στημένος από κάποιους και είχε να κάνει με λόγους έξω από το μπάσκετ»!

Και συνέχισε σε εκείνη τη συνέντευξη: «Ήμουν η τελευταία ελπίδα του Ολυμπιακού να ξαναφτιάξει την ομάδα του. Είχαμε κάνει μια πολύ μεγάλη συζήτηση και συμφωνήσαμε σε πολλά πράγματα με τον Σωκράτη Κόκκαλη, αλλά δεν έγινε τίποτε απ’ όλα αυτά. Έφυγα κακήν κακώς και μάλιστα χωρίς να πληρωθώ»!

Συνολικά –και εάν δεν έχω χάσει τεύχη- ο Σάκοτα έχει αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό σε 37 αγώνες πρωταθλήματος και το σκορ σε αυτό το γαϊτανάκι είναι 14-23: 2-2 με τον ΠΑΟΚ, 0-2 με τον Απόλλωνα Πατρών, 2-4 με τον Ηρακλή, 1-5 με το Περιστέρι, 0-2 με τον Αρη και 9-8 με τον Ολυμπιακό…

Πέραν των αγώνων του πρωταθλήματος ο Σάλε βρέθηκε απέναντι στους Ερυθρόλευκους και σε δυο τελικούς Κυπέλλου, με ισόπαλο σκορ: στις 27 Μαρτίου του 1994 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (Ολυμπιακός-Ηρακλής 63-51) και στις 17 Φεβρουαρίου του 2018 (ΑΕΚ-Ολυμπιακός 88-83).

Θέλει δεν θέλει, είτε το γράφει το ριζικό του είτε απλώς συμβαίνει, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Σάκοτα κουβαλάει εδώ και χρόνια πάνω του ένα κόκκινο μαγνητάκι!

Αυτό το κόκκινο μαγνητάκι τραβάει πάνω του συστηματικώς και αδιαλείπτως τον Ολυμπιακό με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στην προπονητική καριέρα του την οποία κατέβασε εδώ και μερικές ημέρες από το ράφι!

Ούτως ειπείν, από (θεωρούμενος ως) συνταξιούχος προπονητής, έβαλε πάλι φόρμα, σήκωσε τα μανίκια, πήρε σφυρίχτρα, μάσησε παστίλιες για να μη βραχνιάζει και ξανακάθισε στον πάγκο του Ερυθρού Αστέρα μετά από 12 χρόνια.

Εξ εφέδρων, που λένε!

Η ζωή του, λοιπόν κύκλους κάνει: κίτρινους, αλλά συνάμα και κόκκινους: ούτε παραγγελιά να είχαν κάνει ο Σάλε τον Ολυμπιακό και ο Ολυμπιακός τον Σάλε δεν θα τους έπεφταν τόσες συμπτώσεις μαζεμένες…

Το νταλαβέρι τους είναι παλιό, πολυδιάστατο, πλούσιο και σε κάθε περίπτωση ενδιαφέρον και ιντριγκαδόρικο. Να λοιπόν τι άλλο περιλαμβάνει...

• Στο ντεμπούτο του στον πάγκο της ΑΕΚ, στις 29 Σεπτεμβρίου του 2001 την οδήγησε στη νίκη επί του Ολυμπιακού με 79-72 (Χόλντεν 19, Κακιούζης 17- Φορντ 28, Ρισασέ 14).

• Στους τελικούς της ίδιας σεζόν, ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 2-0, αλλά η ΑΕΚ πέτυχε ένα μνημειώδες, μοναδικό και ανεπανάληπτο έως τώρα come back: επικράτησε με 3-2 και το βράδυ της 2ας Ιουνίου του 2002 στέφθηκε πρωταθλήτρια μετά από 32 χρόνια καρτερίας, νηστείας και προσευχής!

• Στις 21 Δεκεμβρίου του 2002 (ΑΕΚ-Ολυμπιακός 66-71) ο Ντράγκαν έγινε κόκκινο πανί για τους Πειραιώτες, επειδή πάνω στην τσατίλα του για την ήττα, αφενός πήγε καθυστερημένα στην αίθουσα Τύπου, ώστε να μη συναντηθεί με τον Λευτέρη Σούμποτιτς (με τον οποίο βρίσκεται από πολλών ετών σε φάση βεντέτας) και αφετέρου όταν κλήθηκε να σχολιάσει τα διατρέξαντα είπε «ρωτήστε τους διαιτητές και τον Μπλέικνι». Το υπονοούμενο προκάλεσε μεγάλη φασαρία στα ενδότερα της ΑΕΚ και χρειάστηκε να περάσουν κάμποσες μέρες κρίσης και έντασης για να δοθούν εξηγήσεις και να ζητηθεί αμοιβαία συγνώμη…

• Στον αγώνα της κανονικής περιόδου της σεζόν 2002-03 συνέδεσε το όνομα του με τη μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη της ΑΕΚ επί του Ολυμπιακού, με σκορ 99-76 στον Κορυδαλλό.

• Στον ακροτελεύτιο αγώνα πρωταθλήματος της δεύτερης θητείας του στον πάγκο της ΑΕΚ, στις 6 Δεκεμβρίου του 2015, προτού παραδώσει στον Γιούρι Ζντοβτς, βρέθηκε πάλι αντιμέτωπος με τον Ολυμπιακό στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου γνώρισε την ήττα με 79-71.

• Στο τρίτο ντεμπούτο του στον πάγκο της ΑΕΚ, στις 10 Δεκεμβρίου του 2017, διαδεχόμενος τον Σωτήρη Μανωλόπουλο, την οδήγησε στη νίκη επί του Ολυμπιακού με 66-62 (Χάρις 15, Γκριν 12- Μακ Λιν 16, Παπανικολάου 10), που ήταν η πρώτη μετά από 13 χρόνια και 26 απανωτές ήττες: μετά δηλαδή το 85-76 με το οποίο είχε επιβληθεί η «Ένωση» σαν σήμερα (19 Δεκεμβρίου 2004) στο Γαλάτσι! Μάλιστα εκείνο το βράδυ ξεστόμισε προς τους παίκτες της ΑΕΚ μια μυθική ατάκα: «Αποφασίστε τι θέλετε να είσαστε. Η θα είσαστε ομάδα ή θα είσαστε μπάχαλο για να μην πω μπουρδέλο»!!!

• Τρεις μήνες αργότερα το κόκκινο κισμέτ του επιφύλαξε άλλη μια μεγάλη στιγμή: τον τελικό Κυπέλλου της 17^ης Φεβρουαρίου του 2018 στα Δυο Αοράκια όπου η ΑΕΚ νίκησε τον Ολυμπιακό με 88-83 (Χάρις 17, Χάντερ 15-Σπανούλης 20, Μιλουτίνοφ 17) και κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της μετά από 16 πέτρινα χρόνια!

Ο Σάκοτα αποχώρησε για τρίτη φορά από τον κιτρινόμαυρο πάγκο στο τέλος της σεζόν 2017-18 και στο τελευταίο πριν από το απροσδόκητο αυριανό αντάμωμα του με τον Ολυμπιακό, την Πρωταπριλιά του 2018 είχε γνωρίσει την ήττα με 100-86 (Σπανούλης 21π., 10ασ., Στρέλνιεκς 18, Μπραουν 15-Πάντερ 24, Σάκοτα 12).

Απόψε που θα ξαναβρεθεί ενώπιος ενωπίω με τους Πειραιώτες, ο μεν Πάντερ θα φορά (εάν επιλεγεί στη δωδεκάδα) τη φανέλα του Ολυμπιακού, ο δε Σπανούλης θα θέλει πέντε πόντους λιγότερους για να ξεπεράσει τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο και να ανέβει στο θρόνο των κορυφαίων σκόρερς στην ιστορία της Ευρωλίγκας…

Εκτός κι αν κάνει κράτει και αφήσει μια μικρή κάβα για να πετύχει το ρεκόρ στο σπίτι του «La Bomba» την ερχόμενη Παρασκευή. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!