Ολυμπιακός: Μία βολή ρε παιδιά

Ολυμπιακός: Μία βολή ρε παιδιά

Ολυμπιακός: Μία βολή ρε παιδιά
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για την τακτική Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού καθώς επίσης και τις λεπτομέρειες που έκαναν τη διαφορά.

Πρέπει να ήταν από τα πιο όμορφα και χορταστικά ντέρμπι που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Αμφότερες οι ομάδες έχω την εντύπωση πως ξεπέρασαν τα όριά τους στο παρκέ και πολλοί παίκτες επίσης σε ατομικό επίπεδο.

Η εικόνα του Ολυμπιακού ειδικά ήταν πολύ καλύτερη του αναμενόμενου με αποτέλεσμα να χαλάσει το «πάρτι» που είχε στηθεί πριν το τζάμπολ με τις αναφορές για «20άρες», «35+» και «114-68».

Ο Παναθηναϊκός πήρε τη νίκη αν και λαχτάρησε, ωστόσο επίσης έπαιξε αρκετά καλά στο παρκέ του ΟΑΚΑ και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε.

Στο δικό μου μυαλό οι «ερυθρόλευκοι» δώρισαν τη νίκη με τις χαμένες βολές και μόνο.

Σε τρομερή βραδιά ο Ράις, κρίσιμο καλάθι από τον Παπαγιάννη, σημαντικά συνεχόμενα επιθετικά ριμπάουντ οι «πράσινοι», αλλά δε θα αναφερόμασταν σε αυτά αν στο τελευταίο λεπτό Βεζένκοβ και Πολ δεν είχαν 2/4 βολές.

Ας ξεκινήσω όμως με την τακτική ανάλυση του αγώνα και θα επανέλθουμε στις λεπτομέρειες.

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Ο Ολυμπιακός ήταν άριστα διαβασμένος στο παιχνίδι και τολμώ να κάνω λόγο για ρεσιτάλ του Κεμζούρα στο πλάνο που είχε ετοιμάσει.

Στο ξεκίνημα της αναμέτρησης «σημάδευαν» Φριντέτ και Παπαγιάννη κυρίως με τον Σπανούλη και ταυτόχρονα τον Τόμας στο low post.

Στην πρώτη περίπτωση κέρδισαν πράγματα, στη δεύτερη όχι απλά και μόνο λόγω της αστοχίας του Πρίντεζη στα πρώτα λεπτά.

Επίσης ο Ολυμπιακός επέλεξε πολλές φορές να επιτεθεί κάθετα βάζοντας σε έντονο προβληματισμό την άμυνα του Παναθηναϊκού.

Για να κλείσω με την πρώτη περίοδο, θα αναφέρω τις ιδανικές επιστροφές στην άμυνα οι οποίες δεν επέτρεψαν στον αντίπαλο να πάει στον αγαπημένο του γρήγορο ρυθμό και να τρέξει.

Στο δεύτερο δεκάλεπτο υπήρξε έντονο πρόβλημα επικοινωνίας στην άμυνα με αποτέλεσμα τα πολλά ελεύθερα σουτ των γηπεδούχων ανεξαρτήτως αν βρήκαν στόχο ή όχι. Πολλές φορές φάνηκαν να μπερδεύονται.

Οι αλλαγές στην άμυνα δε λειτούργησαν σε καμία των περιπτώσεων.

Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε το ημίχρονο χωρίς λάθος και αυτό σημαίνει ανύπαρκτη πίεση πάνω στη μπάλα με εξαίρεση κάποιες άμυνες του Κόνιαρη στον Καλάθη.

Αν δεν ήταν ο Σπανούλης, ο Ολυμπιακός θα είχε χάσει από νωρίς την επαφή του με το σκορ.

Ο Κεμζούρα στο τρίτο δεκάλεπτο έριξε στο παρκέ μία πιο αθλητική πεντάδα. Μπόλντγουιν, Τσέρι, Πολ και Ριντ πρόσφεραν αρκετά στην επίθεση βρίσκοντας 6 πόντους στον αιφνιδιασμό (είχε μηδέν στο πρώτο ημίχρονο). Επίσης με την αθλητικότητα που τους διακρίνει πολλές φορές ανάγκασαν τον αντίπαλο να σουτάρει με μεγαλύτερη καμπύλη από την κανονική, αλλοιώνοντας το σουτ.

Περίμενα να έβλεπα λίγο Σπανούλη στον «άσο» με Παπανικολάου και Πολ δίπλα του.

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Οι γηπεδούχοι αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα στην άμυνά τους στο ξεκίνημα και θεωρώ πως άργησε να καθίσει στον πάγκο ο Παπαγιάννης στην αρχή. Αυτό είχε αποτέλεσμα να βρει ρυθμό ο Σπανούλης με διεισδύσεις και εν συνεχεία από μακρινή απόσταση. Όπως ακριβώς αγαπά δηλαδή.

Στην δεύτερη περίοδο ο Παναθηναϊκός κατάφερε να τρέξει και πήγε στο ημίχρονο με 10 πόντους από αιφνιδιασμό, 12 πόντους από λάθη του αντιπάλου και πολλά προσωπικά καλάθια (για αυτό και οι 4 ασίστ μόνο).

Γενικά ο Πιτίνο είναι ένας προπονητής που προσφέρει ελευθερία κινήσεων στους παίκτες του και τους αφήνει να χρησιμοποιήσουν το ένστικτο και το ατομικό τους ταλέντο.

Σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη του ματς ήταν τα συνεχόμενα pnr τους Ράις ή του Καλάθη με το «4» κι όχι με το «5».

Σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, όλα τα σκριν στην μπάλα «σημάδευαν»τον Βεζένκοβ. Γινόταν η αλλαγή και αμέσως υπήρχε πλεονέκτημα.

Ο Ράις (ειδικά) τον τραβούσε πίσω με μία ντρίμπλα, άνοιγε το χώρο και σούταρε εκμεταλλευόμενος τα αργά του πόδια. Μέσα από αυτή τη διαδικασία σούταρε τις περισσότερες φορές ανενόχλητος.

Ο Πιτίνο ήθελε ξεκάθαρα να σημαδέψει τα γκαρντ του Ολυμπιακού και αυτός ήταν ο λόγος που έπαιξε ελάχιστα ο Ρότσεστι και πήγε αρκετά με το «δίδυμο» Μπόλντγουιν και Τσέρι.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερα διαβασμένος, καλύτερος στην τακτική.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη έπαιξε περισσότερο με το ατομικό ταλέντο στο οποίο υπερτερεί κατά κράτος των περισσότερων αντιπάλων του.

Οι Πειραιώτες κατάφεραν να περιορίσουν τη δημιουργία των «πράσινων» (11 ασίστ) την ίδια ώρα που εκμεταλλεύτηκαν τη δική τους μέχρι τώρα αδυναμία (ρεκόρ φέτος οι 20 ασίστ).

Ο Παναθηναϊκός έμεινε ψύχραιμος στο τέλος και για αυτό νίκησε στην παράταση. Οι επιθέσεις του Ολυμπιακού δεν ήταν στοχευμένες, ήταν βιαστικές και αυτό είναι ένα credit που πρέπει να πάρει ο νικητής. Δεν συνέβη από μόνο του.

Σίγουρα έπαιξε ρόλο η κούραση, αλλά έπαιξε ρόλο κι η άμυνα.

Πολύ σημαντικό το γεγονός πως δύο φορές ο Ολυμπιακός «γύρισε» διψήφια διαφορά πόντων, αυτό σημαίνει πολλά. Οι Πειραιώτες επιβεβαίωσαν τη βελτίωση τους, αλλά δυστυχώς αυτό που μετρά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το αποτέλεσμα.

ΛΑΘΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΟΝ ΡΑΪΣ

Ο Αμερικανός είναι παίκτης ρυθμού, τον βρήκε και δε σταμάταγε μετά.

Ο Ολυμπιακός είχε ως αρχικό στόχο τον Νικ Καλάθη και για αυτό αρκετές επιθέσεις ήταν πάνω του, διότι ήθελαν να τον κουράσουν, να τον φθείρουν ενδεχομένως με φάουλ.

Από τη στιγμή που ο Ράις έδειξε πως ήταν σε μεγάλο βράδυ, ο Κεμζούρα όφειλε να αλλάξει την τακτική στον Αμερικανό.

Το πρώτο πράγμα που μπορούσε να κάνει και δεν έκανε ήταν να τον κουράσει αναγκάζοντάς τον να παίξει πιο πιεστική άμυνα. Να προσπαθήσει να τον φθείρει, να τον κουράσει και να τον χρεώσει με κάποια φάουλ τα οποία αναγκαστικά θα τον έστελναν στον πάγκο.

Σπάνια το είδαμε.

Το δεύτερο πράγμα που μπορούσε να κάνει και δεν έκανε ήταν να στείλει παγίδα πάνω του την ώρα που έπιανε τη μπάλα. Αυτό είναι κάτι το οποίο κάνουν όλοι οι αντίπαλοι της Ρεάλ με τον Κάρολ. Επίσης είναι κάτι το οποίο έκανε ο Μπλατ στην πρεμιέρα με τη Βίλερμπαν όταν έπαιρνε τη μπάλα ο Τέιλορ βγαίνοντας από σκριν.

Με αυτόν τον τρόπο θα ανάγκαζε τον Ράις να πασάρει άμεσα αφού δε θα έβρισκε χώρο, ενώ δεν αποκλείεται να έπαιρνε και κάποιες τραβηγμένες επιλογές πιέζοντας την κατάσταση.

Για να κλείσω με τον Ράις με προσωπική άποψη.

Θεωρώ απαράδεκτο στο μπάσκετ του 2020 να δέχεσαι από έναν παίκτη 41 πόντους. «Κόψε το λαιμό σου» και βρες λύση, δε γίνεται να σου βάζει ένας παίκτης 41 πόντους.

ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με 7/7 βολές και τελείωσε με 20/31, δηλαδή ακολούθησαν 13/24.

Ακατανόητο το 0/2 του Ρότσεστι, ακατανόητο το 2/7 του Πολ (που είναι 2/8 διότι έγινε επανάληψη σε μία περίπτωση).

Οι βολές στοίχισαν μία τεράστια νίκη στον Ολυμπιακό.

Στη φάση που ισοφαρίζει ο Παπαγιάννης αρκετοί λένε πως ο Μπόλντγουιν έπρεπε να του κάνει φάουλ. Θα συμφωνήσω, αλλά μ.Χ προφήτες είμαστε. Αυτό το φάουλ θέλει εμπειρία και ο Μπόλντγουιν δεν την έχει. Δεν το σκέφτηκε και προσπάθησε να παίξει την καλύτερη δυνατή άμυνα.

Μπράβο και στον Παπαγιάννη που είχε την ψυχραιμία να κάνει το τέλειο χουκ παρά την πίεση χρόνου που υπήρχε.

Πάντως σαν άμυνα γενικά ήταν καλή. Αν είσαι Ολυμπιακός και στο παρκέ υπάρχουν οι Ράις, Καλάθης, Τόμας. Παπαπέτρου και Παπαγιάννης... είναι κέρδος να πάρει το τελευταίο σουτ ο Παπαγιάννης σε σύγκριση με τους άλλους.

Κλείνω τις λεπτομέρειες με την πολλοστή φορά που γίνεται λάθος σε επαναφορά της μπάλας. Δεν ξέρω αν θα σκόραρε ο Ολυμπιακός ή όχι. Ξέρω πως θα σούταρε έστω και με το... πόδι.

Μετά από τάιμ άουτ δε γίνεται να μη μπορείς να βάλεις τη μπάλα μέσα.

ΥΓ: Στα τελευταία δευτερόλεπτα ενός αγώνα στο ΟΑΚΑ δε γίνεται να παίζει ο Μπόλντγουιν κι όχι ο Σπανούλης. Άστοχο σουτ στο 84-86 και δέχτηκε και το καλάθι ο Αμερικανός στη συνέχεια.

Δε γίνεται να κάνει την επαναφορά ο Μπόλντγουιν στα 3.5'' κι όχι κάποιος πιο έμπειρος.

ΥΓ 2: Μία γ@μ...η βολή.

ΥΓ 3: Ο Ολυμπιακός έχασε «χρυσή» ευκαιρία να δώσει τεράστια χαρά στον κόσμο του και να κερδίσει μπόλικη ηρεμία σε μία τόσο δύσκολη σεζόν.

ΥΓ 4: 4119 down, 34 to go

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.