Πάντως, κάτι κάνει για... αντι-Λεκαβίτσιους

Γι' άλλη μια φορά αποδείχθηκε ότι οποιαδήποτε ανάλυση πριν από ένα ντέρμπι «αιωνίων», μπορεί να πέσει στο «κενό» από τη μία στιγμή στην άλλη. Βάζω στοίχημα ότι δεν υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος που να είχε προβλέψει ΤΕΤΟΙΑ εξέλιξη στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Δηλαδή να υπήρχε τόσο υψηλό σκορ στην κανονική διάρκεια, να ήταν τόσο αμφίρροπο το ματς και να μας υπενθύμιζε όλους τους πραγματικούς λόγους που μας έχουν λείψει αυτά τα παιχνίδια...

Ούτε ο Ολυμπιακός έγινε... σάκος του μποξ όπως πολλοί πίστευαν και ούτε ο Παναθηναϊκός έπαιξε διαστημικό μπάσκετ. Ήταν ένα ντέρμπι με τα... όλα του. Και με δεδομένες τις συνθήκες που επικρατούν στις δύο ομάδες τη φετινή σεζόν, θεωρώ ότι και οι δύο ομάδες έφυγαν από το ΟΑΚΑ ικανοποιημένες. Ο μεν Παναθηναϊκός γιατί νίκησε και ας μην έπαιξε καλά, ενώ έφτασε στο 8-4 και εδραιώθηκε στην οκτάδα της EuroLeague πριν από τον «Γολγοθά» που έρχεται τον Δεκέμβριο. Ο δε Ολυμπιακός έδειξε ότι βρίσκεται σε συνεχή άνοδο, οι παίκτες έχουν αφομοιώσει τους ρόλους τους και μπόρεσε να διεκδικήσει τη νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ όντας καλά διαβασμένος.

Όμως φάνηκε η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων από ένα και μόνο γεγονός. Ότι ο Παναθηναϊκός είναι «γεμάτος» από λύσεις και μπορεί να «βγάλει» πρωταγωνιστές από τη μία στιγμή στην άλλη. Εκεί που δεν το περιμένει ο αντίπαλος. Και αυτό έκανε! Δεν ξεκίνησε καλά ο Τζίμερ Φριντέτ; Κανένα πρόβλημα! Ταϊρίς Ράις ήταν η «απάντηση» του Πιτίνο. Βέβαια αρχικά μπήκε ο Παππάς και ο Ράις πήρε τη θέση του Καλάθη, αλλά έμελλε να αποτελέσει τον μεγάλο πρωταγωνιστή της βραδιάς.

Ήταν εκείνος που ουσιαστικά χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός απέναντι στην άμυνα του Ολυμπιακού. Τι είχαν κάνει οι «ερυθρόλευκοι»; Αρχικά έδωσαν χώρο στον Καλάθη αλλά παράλληλα του «μηδένισαν» την δημιουργία. Από τη στιγμή που οι «πράσινοι» δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν το μεγάλο τους όπλο που ήταν η δημιουργία μέσα από τις ασίστ του Καλάθη (σ.σ. είχε μόλις μία στο πρώτο ημίχρονο!) και ο Φριντέτ ήταν καλά κλεισμένος, κάποιος άλλος έπρεπε να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά.

Ο Ταϊρίς Ράις έκανε αυτό που του αρέσει να κάνει. Και μάλιστα ξέρει να το κάνει. Και ξέρει να το κάνει και καλά. Τι; Να δημιουργεί φάσεις για τον εαυτό του και να τις τελειώνει, είτε με drive, είτε με στατικό σουτ, είτε με step back σουτ! Μάλιστα, από τη στιγμή που «νιώσει» ότι η ομάδα του... δίνει τα κλειδιά και τον εμπιστεύεται ώστε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του το αποτέλεσμα είναι αυτό που είδαμε στο παρκέ του ΟΑΚΑ. Ένιωσε καλά και δεν σταμάτησε να σκοράρει ούτε με τον Μιλουτίνοφ να προσπαθεί να «κρεμαστεί» πάνω του.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες ο Ταϊρίς Ράις «διέλυσε» το ρεκόρ του Παπαπέτρου από το ματς με την Άλμπα και ισοφάρισε το δεύτερο καλύτερο σκοράρισμα στην ιστορία της EuroLeague! Σταμάτησε στους 41 πόντους έχοντας, μάλιστα, 8/16 τρίποντα. Ουσιαστικά από... άλλον το περιμέναμε (σ.σ. Φριντέτ) και από άλλον το βρήκαμε. Να κάνω μια παρένθεση εδώ και να σταθώ στην ατάκα του Ρικ Πιτίνο. Ότι ο Φριντέτ πρέπει να μάθει να παίζει απέναντι στις άμυνες της EuroLeague. Πιστεύει κανείς ότι... δεν θα (του) μάθει; Εδώ είμαστε. Δώστε τους (σε Πιτίνο και Φριντέτ) λίγο χρόνο και τα αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να έρθουν. Μήπως να υπενθυμίσω το περσινό παράδειγμα του Ντεσόν Τόμας;

Επανέρχομαι στον Ράις, ο οποίος για αντικαταστάτης του Λούκας Λεκαβίτσιους, κάτι... κάνει, ε; Ίσως η διετία του συμπαθέστατου Λιθουανού στο ΟΑΚΑ να μην ισούται ούτε... στο ελάχιστο με αυτό το ματς του Ράις. Φάνηκε η διαφορά των δύο παικτών και είναι... χαώδης. Παράλληλα, ο Αμερικανός έδωσε «ανάσες» στον Καλάθη στο «κατέβασμα» της μπάλας, ενώ έπαιξε και στις δύο θέσεις των γκαρντ. Είτε μαζί με τον Νικ, είτε μαζί με τον Φριντέτ (σ.σ. το ξαναείδαμε για δεύτερο σερί ματς αυτό το σχήμα). Εδώ αναρωτιέμαι για ποιον λόγο ο Ολυμπιακός συνέχισε να τον αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο. Νόμιζε ο Κεζμούρα ότι δεν θα έχανε από έναν παίκτη; Έλα όμως που έχασε... Ίσως η μοναδική ανορθογραφία του σε αυτό το ματς. Κατα τα άλλα ο Ολυμπιακός στάθηκε πολυ καλά στο ΟΑΚΑ και για κάποιες λεπτομέρειες δεν έφυγε νικητής.

Εδώ φάνηκε και η διαφορά των δύο ομάδων. Ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε καλά. Καθόλου καλά. Και ο Ολυμπιακός έπρεπε να... υπερβεί εαυτό για να κοντράρει έναν μετριότατο Παναθηναϊκό. Δεν είναι ούτε μομφή αυτό που λέω, ούτε τίποτα. Είναι η αποτύπωση της πραγματικότητας. Ίσως από μια ομάδα τύπου... Μακάμπι ή Φενέρ (που είναι ένα επίπεδο πιο πάνω από τον Ολυμπιακό όσον αφορά την ποιότητα) ο Παναθηναϊκός να είχε χάσει αυτό το ματς. Ειδικά από τη στιγμή που είχε αστοχήσει σε 23 τρίποντα που αποτελούν και το μεγάλο του όπλο.

Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός δύσκολα να αστοχήσει ξανά σε τόσα τρίποντα. Ο Καλάθης χάλασε όλη την καλή εικόνα που είχε έξω από τα 6.75 μέτρα φέτος. Όμως ξέρετε κάτι; Αυτός είναι ο Καλάθης! Πιστεύει στον εαυτό του και θεωρεί ότι θα ευστοχήσει στο επόμενο. Ασχέτως αν είχε 0/5 ή 0/10 προηγουμένως. Παρόλα αυτά πιστώνεται τις καλές άμυνες στο τέλος ολοκληρώνοντας ένα «γεμάτο» ματς με 14 πόντους, 10 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 3 κλεψίματα!

Το ματς αυτό θα γίνει μάθημα για τον Παναθηναϊκό. Και σίγουρα μόνο... καλό θα του κάνει για τη συνέχεια και το «βουνό» που έχει να ανέβει τις επόμενες τρεις εβδομάδες...

ΥΓ: Ο πρωταρχικός πρώτος στόχος επετεύχθη. Ο Παναθηναϊκός πάει στον «Γολγοθά» με 8-4 ρεκόρ και έχει να αντιμετωπίσει κατά σειρά Μπαρτσελόνα (εκτός), Φενέρ (εντός), Μακάμπι (εκτός), Ρεάλ Μαδρίτης (εντός), ΤΣΣΚΑ Μόσχας (εκτός), Αρμάνι (εκτός). Στα επόμενα πέντε ματς θέλει 3 νίκες. Τις δύο εντός και να ψάξει μία εκτός. Και θα είναι μια χαρά αν βρεθεί στο 11-7 έχοντας μετά μπροστά του έξι ματς όπου μπορεί και το... 6/6 (Μπάγερν εντός, Ζάλγκιρις εντός, Βιλερμπάν εντός, Βαλένθια εκτός, Ερυθρό Αστέρα εκτός, Ζενίτ εντός).

ΥΓ2: Από τις πιο ωραίες εικόνες η αγκαλιά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με τον Ταϊρίς Ράις. Τα άφησαν όλα πίσω και προχωράνε μπροστά. Και έτσι έπρεπε να γίνει.

ΥΓ3: Εξίσου ωραία και η εικόνα του Ρικ Πιτίνο να αποχωρεί αγκαλιασμένος με τον Βασίλη Σπανούλη. Αυτό είναι το μπάσκετ που θέλουμε.

ΥΓ4: Μπορεί κατά τη διάρκεια του ματς να φανέρωσε πάλι τις αδυναμίες του στο ριμπάουντ και σε θέματα συγκέντρωσης αλλά ο Γιώργος Παπαγιάννης ήταν «εκεί» όταν έπρεπε. Με το καλαθι που έστειλε το ματς στην παράταση εκμεταλλευόμενος το μις-ματς και τις άμυνες που «έβγαλε» στην παράταση.

ΥΓ5: Respect στον Βασίλη Σπανούλη που ακόμα και στα 37 του χρόνια παραμένει παίκτης από το πάνω ράφι της EuroLeague παίζοντας εξαιρετικά σε μια έδρα που δεν είναι... καθόλου αγαπητός.

ΥΓ6: Και τώρα με καθαρό μυαλό: Τι έκανες ρε Ράις;;;