Το τζάκι έμεινε σβηστό

Ο Οκτώβρης της μελαγχολίας τελείωσε, για τα ελληνικά χρώματα, με τον πιο απροσδόκητο τρόπο. Ο ένας πήγε στη Ρωσία και κατατρόπωσε την πρωταθλήτρια Ευρώπης, ο άλλος οχύρωσε τα μετόπισθεν και συνέτριψε τη φιναλίστ του περυσινού τελικού.

Αυτές είναι, λοιπόν, οι ομάδες που θα έπαιζαν ρόλο κομπάρσου στην Euroleague του 2018-9; Αυτές βιαστήκαμε να χαρακτηρίσουμε παρακατιανές;

Το «έμπα» του Νοέμβρη μας βρίσκει, εμάς τους μπασκετικούς, να αναπνέουμε πιο άνετα. Δεν χρειάζεται να ανάψουμε ακόμη το τζάκι της βαρυχειμωνιάς.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε σαν να ήθελε να κλέψει την παράσταση από τον Ολυμπιακό της Τετάρτης. Ισχύει εδώ και χρόνια αυτή η εξίσωση, των δύο ανταγωνιστών που τσιγκλίζουν ο ένας τον άλλον.

Ποιος περίμενε τέτοιο ολοκληρωτικό μπάσκετ και τόσο καταλυτική εικόνα κυριαρχίας, από την ίδια ομάδα που προχθές ταπεινώθηκε στη Μόσχα μολονότι έπαιξε καλά;

Έχει και ηθικό δίδαγμα, η πρόταση που μόλις διαβάσατε. Το μπάσκετ των 86 πόντων μετράει μόνο όταν το άλλο μισό του τερέν κρατήσει τον αντίπαλο στο τζούφιο 70.

Ογδονταέξι έβαλε ο Παναθηναϊκός στη Χίμκι, ογδονταέξι και στην Εφές. Στο ένα ματς εισέπραξε 103, στο άλλο 70, ρεκόρ και στις δύο περιπτώσεις, τα δύο άκρα του ίδιου φάσματος. Μέσα σε 48 ώρες.

Η επίθεση κόβει εισιτήρια για να ευχαριστιούνται οι άσχετοι και για να χτυπάνε παλαμάκια τα παιδάκια, αλλά στον πραγματικό κόσμο τις νίκες τις φέρνει η άμυνα.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε επειδή έπαιξε μπάσκετ του προπονητή. Στη δωδεκάδα του βρίσκω τουλάχιστον έξι διακριθέντες, αλλά τον τίτλο του MVP τον απονέμω στον Αργύρη Πεδουλάκη.

Το πλάνο του Έλληνα τεχνικού προξένησε πολλαπλά βραχυκυκλώματα στη λειτουργία μίας μηχανής συχνά ισοπεδωτικής και έκρυψε με δεξιοτεχνία τα ελαττώματα των «πρασίνων».

Η περιφερειακή άμυνα συνήθως μπάζει νερά, αλλά το αποψινό ισοζύγιο απέναντι στο σπουδαίο δίδυμο Λάρκιν-Μίτσιτς (τρίδυμο αν προσθέσουμε τον Σίμον) βγήκε απόλυτα θετικό.

Οι αριθμοί του Σέρβου (0/6 τρίποντα, 7 λάθη) τον ανάγκασν να κρυφτεί στα αποδυτήρια ντροπιασμένος, ενώ η πρόσκαιρη ρέντα του Αμερικανού εξανεμίστηκε μόλις αποσύρθηκε στον πάγκο ο ευάλωτος στην άμυνα Φρεντέτ (στο 51-54).

Το αβυσσαλέο κενό προηγούμενων αγώνων στο αμυντικό ριμπάουντ και συνολικά στις ρακέτες καμουφλαρίστηκε απόλυτα, αφού η παλάντζα της εναέριας κυκλοφορίας ισορρόπησε στο 34-35.

Ο ερχομός του ξεκούραστου αλλά παραγκωνισμένου στο προηγούμενο παιχνίδι Παπαγιάννη μετά το 24’ ήταν ένας γιγάντιος λαγός βγαλμένος μέσα από καπέλο ταχυδακτυλουργού.

Για κάθε λεπτό συμμετοχής του γιγαντόσωμου σέντερ, ο Παναθηναϊκός κέρδιζε έναν πόντο υπεροχής: +16 σε 15:55 παιχνιδιού!

Νωρίτερα, έκανε καλή δουλειά σε ρόλο χαμάλη ο Μπέντιλ, που επελέγη αίφνης σε ρόλο βασικού και δικαίωσε τον άνθρωπο που τον έφερε στην Ελλάδα.

Ο Γκανέζος έκλεισε πολύ περισσότερες τρύπες από όσες διακρίνει ο γυμνός οφθαλμός. Το ίδιο ισχύει για τον αθόρυβο Ουέσλεϊ Τζόνσον, ο οποίος σιγά σιγά βρίσκει τον ρόλο του.

Ήρεμος, μεθοδικός και προικισμένος με πολλές εναλλακτικές λύσεις, ο Παναθηναϊκός τελείωσε το ντέρμπι με ποσοστό μεγαλύτερο από 50 τοις εκατό (34/63 σουτ), χωρίς να υστερήσει σε κανέναν τομέα του παιχνιδιού.

Οι λύσεις που κατέφτασαν από τον πάγκο βοήθησαν ώστε να γείρει η πλάστιγγα, ακόμα και όταν χρειάστηκε να επιστρατευτούν ανορθογραφίες όπως η άμυνα του εξαίρετου Παπαπέτρου στον Σίνγκλετον.

Η απόδοση του Ταϊρίς Ράις υπενθύμισε ότι η δύναμη του φετινού Παναθηναϊκού βρίσκεται στην περιφερειακή γραμμή, παρά τη λειψανδρία που τη μαστίζει.

Για πρώτη φορά μέσα στη σεζόν, οι «πράσινοι» είχαν όχι έναν ή δύο, αλλά τρεις διακριθέντες γκαρντ. Αλήθεια, πόσοι πρόσεξαν ότι ο Τζίμερ Φρεντέτ είδε από τον πάγκο τον τελευταία 14 λεπτά;

Και πόσες ομάδες έχουν την πολυτέλεια να αφήνουν στις εφεδρείες τον πιο ζεστό σκόρερ τους στο κρισιμότερο διάστημα μίας δύσκολης αναμέτρησης;

Ο Παναθηναϊκός μετράει πλέον 3 νίκες σε 6 αγώνες. Ο απολογισμός του δεν είναι απογοητευτικός, ούτε δίνει δικαίωμα για τυμπανοκρουσίες.

Οι ήττες από τη Βιλερμπάν και την Αρμάνι μοιάζουν με αγκάθι στα πλευρά του, αφού το 3-3 μπορούσε κάλλιστα να είναι 5-1. Δύο χαμένα σουτ του -ωστόσο αναντικατάστατου- Νικ Καλάθη έκαναν τη διαφορά.

Αλλά πόσες ομάδες μπορούν να ισχυριστούν ότι ξεκίνησαν τη σεζόν με παρέλαση; Οι περισσότερες εναλλάσσουν το τροχάδην με σημειωτέον ή και με ακούσιο silly walk.

Οι επόμενες εβδομάδες βρίσκουν τον Παναθηναϊκό αραγμένο μπροστά στο τζάκι του, με φιλοξενούμενες πρώτα τη Βαλένθια και μετά την Άλμπα του Αϊτο Ρενέσες. Δύο κομπάρσους της φετινής διοργάνωσης.

Ξαφνικά, ο ορίζοντας μοιάζει λιγότερο δυσοίωνος. Μέχρι να φτάσει η ώρα της σύγκρουσης με τα θηρία, μπορεί οι «πράσινοι» να βρίσκονται στρογγυλοκαθισμένοι στο σαλόνι της βαθμολογίας.

Βραδιές όπως η αποψινή επιτρέπουν την αισιοδοξία και υπενθυμίζουν ότι η δυναμική αυτής της ομάδας παραμένει υπολογίσιμη.