Ολυμπιακός: Επιστροφή στο μπάσκετ που τον έκανε σπουδαίο

Η βραδιά ολοκληρώθηκε και έχω γεμίσει απορίες. Την ίδια ομάδα είδαμε στο ΣΕΦ με αυτή στο «Astroballe»; Που ήταν τα στοιχεία που έδειξαν οι παίκτες κόντρα στη Βαλένθια σε σχέση πάντα με το στραπάτσο της πρεμιέρας; Πόσο ωραία θα ήταν τώρα ο Ολυμπιακός στο 2-0 και να ετοιμαζόταν για το εντός έδρας ματς με τη Ζενίτ;

Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω όμως, όπως και δεν πηγαίνει μπροστά. Αυτή τη φορά οι Πειραιώτες με αναγκάζουν να αναφερθώ στα αγωνιστικά στοιχεία που τους χάρισαν τη νίκη και πάμε απευθείας στο θέμα μας…

ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Η άμυνα των «ερυθρόλευκων» θύμισε παλιές καλές εποχές και όλα ξεκίνησαν από τα γκαρντ. Ο Κεμζούρα αποφάσισε να διαφοροποιηθεί πλήρως από τον Μπλατ και ξεκίνησε με τους Κόνιαρη και Σπανούλη αντί των Μπόλντγουιν και Πάντερ. Επίσης πάρκαρε και στα 40 λεπτά τον Τσέρι.

Ο Κόνιαρης πολύ νωρίς αποδείχτηκε κομβικός χάρη στην εκπληκτική πίεση πάνω στη μπάλα. Ο Κρητικός γκαρντ έπαιζε καταπληκτική άμυνα, εμπόδιζε την εύκολη πάσα, οδηγούσε σε λάθη τους αντιπάλους του και πρόσφερε κατοχές στην ομάδα του.

Ο Κόνιαρης ουσιαστικά θύμισε τον Μάντζαρη και όσα έκανε μέχρι και το 2016 ο γκαρντ της Ούνικς.

Από κοντά όλοι οι περιφερειακοί του Ολυμπιακού. Ακόμη κι ο Σπανούλης συνήθως βρισκόταν πάντα μπροστά από τον παίκτη του.

ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Γρήγορο μπάσκετ δε σημαίνει απαραίτητα αιφνιδιασμός, καρφώματα και lay up. Γρήγορο μπάσκετ σημαίνει ταχύτητα στην πάσα, συνεχή κίνηση των παικτών μακριά από τη μπάλα και επιθέσεις στα πρώτα 8-9 δευτερόλεπτα (early offense).

Όλα αυτά τα έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού και τα έκαναν με συνέπεια.

Η Βαλένθια δεν είναι ομαδάρα και σίγουρα θα τερματίσει πιο χαμηλά από τις ελληνικές ομάδες. Απλά θεωρώ πως είναι καλύτερη από την Βιλερμπάν.

Ο Ολυμπιακός τη χτύπησε στη μεγαλύτερη αδυναμία της, την έλλειψη ταχύτητας.

Το 90% των παικτών της ισπανικής ομάδας διαθέτουν πολύ αργά πόδια και η επίθεση τα «σημάδευε». Αργά γκαρντ, αργοί ψηλοί και όλα αυτά τα πλήρωσε η Βαλένθια.

ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ Ο ΚΕΜΖΟΥΡΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΛΑΤ

Για μένα η παράγραφος που ξεκινά είναι αρκετά σημαντική.

Οσο κι αν φαίνεται παράξενο ο Λιθουανός τεχνικός διαφοροποίησε κάποια πράγματα σε σχέση με τον άνθρωπο που τον έφερε στον Πειραιά.

Δεν ξέρω αν το έκανε γιατί διαφωνούσε με τον Μπλατ ή αν το έκανε ρισκάροντας. Δεν ξέρω γιατί το έκανε, αλλά το έκανε.

Ο Κεμζούρα άλλαξε τρία βασικά αγωνιστικά στοιχεία στον Ολυμπιακό μέσα σε λίγες μέρες.

Πρώτον. Χρησιμοποίησε διαφορετικές πεντάδες και πιο ορθολογικά σχήματα.

Ξεκίνησε Κόνιαρη και Σπανούλη, αντί Μπόλντγουιν και Πάντερ.

Χρησιμοποίησε κάθε παίκτη σε ΜΙΑ μόνο θέση. Τόσο απλό, τόσο λογικό, αλλά αυτό με τους «διπλοθεσίτες» είχε κουράσει.

Κουζμίσνκας μόνο 4, Ρούμπιτ μόνο 5 (επιμένω πως δεν είναι τέτοιο), Παπανικολάου μόνο 3 κλπ.

Πολλές και σημαντικές διαφορές στις πεντάδες του Κεμζούρα.

Δεύτερον. Άλλαξε σε τεράστιο βαθμό την επιθετική φιλοσοφία! Σε τεράστιο βαθμό κι εξηγώ…

Ο Σπανούλης έπαιξε με τον αγαπημένο του τρόπο με δεκάδες κεντρικά pick ‘n’ roll και ελάχιστα πλαϊνά pick ‘n’ roll που τον περιορίζουν ως προς την κίνηση στον χώρο.

Ο αρχηγός του Ολυμπιακού ήταν καταπληκτικός, είχε τον έλεγχο της ομάδας. Και επαναλαμβάνω έπαιξε το μπάσκετ που του αρέσει χωρίς πολλά σκριν μακριά από την μπάλα.

Η ομάδα έπαιξε σαν ομάδα του Σπανούλη ξανά…

Με τα κεντρικά σκριν στη μπάλα ανέβασε και την απόδοση των Πάντερ, Πολ και Κουζμίνσκας οι οποίοι είναι παίκτες που λατρεύουν να «χτυπούν» την close out άμυνα.

(Close out είναι η άμυνα στην οποία ο αμυντικός τρέχει από θέση βοήθειας να βγει προς τα έξω και συνήθως δεν έχει την κατάλληλη ισορροπία).

Ακόμη και το εναρκτήριο play του αγώνα ήταν συνεργασία Σπανούλη και Πρίντεζη και στη συνέχεια έκοψε ο Μιλουτίνοφ και δέχτηκε την ασίστ. Γενικά στο πρώτο πεντάλεπτο ακούμπησε πολλές φορές η μπάλα στον Πρίντεζη.

Ξεκάθαρα ο Λιθουανός coach ήθελε να τους δώσει ρυθμό από το ξεκίνημα.

Τρίτον. Πρόσφερε ελευθερία κινήσεων και καλύτερη ψυχολογία.

Συμφωνώ πως κάθε αλλαγή προπονητή λειτουργεί ευεργετικά, ωστόσο υπήρχαν διαφορές.

Παπανικολάου, Κουζμίνσκας, Μιλουτίνοφ έπαιξαν πιο απελευθερωμένα. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν είχαν πρόβλημα με τον Μπλατ, αλλά σίγουρα παρουσιάστηκαν καλύτεροι και πιο χαρούμενοι.

Αυτό το τελευταίο είχα καιρό να το αντικρύσω. Πανηγύριζαν, αφιέρωναν καλάθια, υποστήριζαν τον συμπαίκτη τους στο παρκέ, τον καθοδηγούσαν, βουτούσαν στο παρκέ, κυνηγούσαν με μανία το επιθετικό ριμπάουντ και κυρίως χαμογελούσαν.

Τόσο απλό και τόσο σημαντικό. Διασκέδαζαν.

Οι παραπάνω τρεις αλλαγές δεν αποτελούν δική μου κριτική στον Μπλατ, αλλά όσα δεδομένα διαφοροποίησε ο Κεμζούρα.

Ο Μπλατ παραμένει ένας ικανός προπονητής που δεν ταίριαξε.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΜΗΝ ΤΑ ΚΡΥΨΕΙ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Η εμφάνιση του Ολυμπιακού ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να κρύψει κάτω από το χαλάκι τα προβλήματα που υπάρχουν. Ίσα ίσα που πρέπει να αποτελέσει ένεση ώστε να γίνουν τουλάχιστον δύο αλλαγές.

Βασικά μία αλλαγή και μία προσθήκη.

Διώχνεις Τσέρι, παίρνεις καλό δημιουργό γιατί ο Μπόλντγουιν για μία ακόμη φορά ήταν άτολμος (δεν είναι κακός παίκτης, απλά δεν ξέρει που βρίσκεται) και προσθέτεις έναν αθλητικό σέντερ. Φθηνό, απλά να κόβει και να αλλοιώνει τα σουτ των αντιπάλων.

Στο θέμα του προπονητή δεν μπορώ να πω πολλά διότι ο Κεμζούρα με κέρδισε. Πριν το τζάμπολ θεωρούσα λάθος να μείνει μετά τη Ζενίτ, αλλά το πρώτο δείγμα γραφής του νομίζω πως του χάρισε χρόνο.

Από τη στιγμή που η έλευση του Μπαρτζώκα μοιάζει να είναι απίθανη (δεν έχει υπάρξει η παραμικρή επικοινωνία), τότε ας δούμε τον Κεμζούρα. Τον Σκάιλς δεν τον γνωρίζω, αλλά προπονητής που τελευταία κοούτσαρε το 2016… με ανησυχεί.

Ο Κεμζούρα πιστεύω πως δεν κέρδισε μόνο εμένα, κέρδισε αρκετό κόσμο εντός κι εκτός ομάδας.

ΥΓ: Μπράβο στους 6617 που ήρθαν (όπως έγραψε η Euroleague) και κυρίως που σεβάστηκαν τους παίκτες και δεν κάπνισαν. Απίστευτα καθαρή ατμόσφαιρα και υπήρξε αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των παικτών στα αποδυτήρια.

ΥΓ 2: Από πότε είχαμε να δούμε έξι παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, 31 πόντους σε δεκάλεπτο, 16/19 βολές και 47% στο τρίποντο…

ΥΓ 3: 4017 down, 136 to go.