Ο Ντζέντοβιτς της Μπάγερν ζει σαν άλλος... Ιμπραΐμοβιτς και το απολαμβάνει! (pics & vid)

Ο Ντζέντοβιτς της Μπάγερν ζει σαν άλλος... Ιμπραΐμοβιτς και το απολαμβάνει! (pics & vid)

Κάτια Πετροπούλου
Ο Ντζέντοβιτς της Μπάγερν ζει σαν άλλος... Ιμπραΐμοβιτς και το απολαμβάνει! (pics & vid)
Πάντα τον μπέρδευαν με τον μοναδικό και εκκεντρικό Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Τον τελευταίο καιρό, το «φαινόμενο» αυτό έχει γίνει πιο έντονο, κι ενώ στην αρχή ένιωθε άβολα, πλέον το απολαμβάνει! Ο Νιχάντ Ντζέντοβιτς της μπασκετικής Μπάγερν μίλησε για τις σουρεάλ καταστάσεις που ζει, εξαιτίας του διάσημου Σουηδού ποδοσφαιριστή!

Αν κάποιος αντικρίσει τον Νιχάντ Ντζέντοβιτς, χωρίς να τον γνωρίζει, με... μαθηματική ακρίβεια θα έλεγε πως έχει μπροστά του τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς.

Η ομοιότητα του παίκτη της μπασκετικής Μπάγερν Μονάχου με τον παίκτη των LA Galaxy είναι... τρομακτική σε μεγάλο βαθμό, που αρχικά και ο ίδιος είχε αγανακτήσει από τα σχόλια, «φωνάζοντας» πως «δεν είμαι ο Ζλάταν!».

Το «φαινόμενο» αυτό έγινε πιο έντονο, από την στιγμή που ο 29χρονος γκαρντ/φόργουορντ αποφάσισε να μακρύνει το μαλλί του, αλλά πλέον έχει... αναθεωρήσει και το απολαμβάνει στο μάξιμουμ, αφού ξετρελαίνεται με τις αντιδράσεις των περαστικών.

«Αρκετοί μού λένε εδώ και χρόνια ότι τού μοιάζω, αλλά αυτό άλλαξε δραματικά, όταν άφησα τα μαλλιά μου να μεγαλώσουν πέρυσι. Πλέον, συμβαίνει καθημερινά, με 15-20 άτομα μίνιμουμ», είπε στην επίσημη ιστοσελίδα της Euroleague και συμπλήρωσε: «Δεν με ενοχλεί. Φυσικά και δεν θέλω μια νέα... καριέρα ως επαγγελματίας σωσίας του Ζλάταν, αλλά αν ο κόσμος θέλει να κάνει πλάκα με αυτό, δεν με πειράζει. Δεν με παίρνω τόσο στα σοβαρά, που να μην μπορώ να κάνω πλάκα με αυτό».

Η Μπάγερν ταξίδεψε στις ΗΠΑ το καλοκαίρι για την προετοιμασία της και οι άνθρωποί της αποφάσισαν να κάνουν ένα... πείραμα, βάζοντας τον Ντζέντοβιτς να περπατήσει στους δρόμους. Ο κόσμος φυσικά και τον σταμάτησε για άπειρες φωτογραφίες και ο ίδιος ανέφερε: «Στο Μαϊάμι και την Αργεντινή, ο κόσμος ήταν πιο... επιθετικός, από ότι στην Ευρώπη. Έρχονταν κατευθείαν πάνω μου, έχοντας τα κινητά στο χέρι έτοιμα, για να τραβήξουν αμέσως φωτογραφίες. Στην Ευρώπη, είναι λίγο πιο ήρεμα. Ήταν εκπληκτικό το πως έτρεμαν κάποιοι, όταν νόμιζαν ότι είμαι ο Ζλάταν. Με αγκάλιαζαν και ήταν νευρικοί, δεν μπορούσαν να κρατήσουν καλά το κινητό τους για μια φωτογραφία. Ήταν πολύ αστείο! Όταν κάναμε τα γυρίσματα στο Μαϊάμι, έλεγα πως είμαι πραγματικά ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Τους άφηνα όλους να βγάλουν φωτογραφίες και δεν τους έλεγα την αλήθεια, αλλά θα λάτρευα να δω την αντίδρασή τους, όταν ανακάλυψαν ότι δεν είμαι ο Ζλάταν!».

Η ομάδα του Μονάχου είναι υπερδύναμη στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και στα χνάρια της θέλει να βαδίσει και ο μπασκετικός σύλλογος, που από πέρυσι επέστρεψε στην Euroleague. Ο Ντζέντοβιτς σχολίασε σχετικά: «Πολλοί παίκτες της ποδοσφαιρικής ομάδας έρχονται στα παιχνίδια της EuroLeague. Ο Χάβι Μαρτίνεθ έρχεται σε όλα τα ματς και μιλάμε ισπανικά. Ο Τόμας Μίλερ, ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, ο Τιάγκο Αλκάνταρα, ο Γιόσουα Κίμιχ, ο Νταβίντ Αλάμπα... Όλοι έρχονται να μας στηρίξουν! Το απολαμβάνουν, αγαπούν το άθλημα, ειδικά με την ωραία ατμόσφαιρα που έχουμε και το γεμάτο γήπεδο. Κι εμείς, όμως, πάμε και βλέπουμε τα παιχνίδια στο ποδόσφαιρο, όταν μπορούμε, ειδικά στο Champions League, λόγω του προγράμματός μας. Δεν είναι συχνά, επειδή δεν έχουμε πολύ χρόνο, αλλά πάμε όποτε βρίσκουμε την ευκαιρία».

Στη συνέντευξη αυτή, ο Βόσνιος παίκτης θυμήθηκε τα χρόνια του πολέμου, την μετανάστευση της οικογένειάς του στη Γερμανία και την στροφή του στο μπάσκετ, παρόλο που ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο.

«Πέρασα τα πρώτα επτά χρόνια της ζωής μου στο Μόναχο, στη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία, και το ποδόσφαιρο ήταν η πρώτη μου αγάπη. Ήμουν μεγάλος οπαδός της Μπάγερν και της ομάδας της πατρίδας μου, Ζελέζνιτσαρ. Όταν επιστρέψαμε, όμως, στο Σαράγεβο το '97, μετά τον πόλεμο, όλα είχαν καταστραφεί και δεν υπήρχε καμία ευκαιρία να πάω να παίξω ποδόσφαιρο. Ακόμα και τώρα, κάνω πλάκα στη μητέρα μου, πως δεν με άφησε ποτέ να παίξω ποδόσφαιρο. Αλλά ειλικρινά, τα πάντα ήταν ένα χάος, η οικονομία δεν ήταν καθόλου αναπτυγμένη και δεν υπήρχαν γήπεδα ποδοσφαίρου. Υπήρχαν μερικοί μικροί σύλλογοι και ο αδερφός μου προσπάθησε να παίξει, αλλά ήταν δύσκολο».

Η αρχή, όμως, έγινε, μετά από παρότρυνση του πατέρα του. «Μετά, ένα νέο κλαμπ άνοιξε στο Σαράγεβο και τότε αρχίσαμε να παίζουμε μπάσκετ. Ο πατέρας μου έπαιζε ερασιτεχνικά, όταν ήταν νέος, και πάντα ήθελε εγώ και ο αδερφός μου να ασχοληθούμε με ένα άθλημα, αντί να είμαστε στους δρόμους. Οπότε, όταν το νέο κλαμπ άνοιξε, πήγαμε εκεί και αμέσως οι άνθρωποι είδαν ότι είχα κάποιο ταλέντο και όλα πήραν το δρόμο τους. Ήμουν 10 ή 11 χρονών και άρχισα να παίζω σε καλό επίπεδο. Όλα έδειχναν πως θα γίνω μπασκετμπολίστας».

Όσο για το τώρα; «Όταν ήρθα στην Μπάγερν το 2013, ήταν η πρώτη μας χρονιά στην Euroleague και το κλαμπ "έχτιζε" κάτι πολύ μεγάλο. Τώρα, όταν κοιτάω πίσω τα χρόνια, ο σύλλογος έχει εξελιχθεί απίστευτα και δεν κάνει μόνο ένα βήμα τη φορά, αλλά δύο και τρία. Η Μπάγερν θα γίνει μεγάλο παράδειγμα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και ελπίζω σε όλο τον κόσμο, όπως με το τουρ μας στην Λατινική Αμερική, που αρκε΄τος κόσμος μαθαίνει για την Euroleague και την παρακολουθεί».