Να γίνεται η δουλειά, τα υπόλοιπα θα έρθουν και αργότερα...

Να γίνεται η δουλειά, τα υπόλοιπα θα έρθουν και αργότερα...

Γιώργος Κούβαρης Γιώργος Κούβαρης
Να γίνεται η δουλειά, τα υπόλοιπα θα έρθουν και αργότερα...
Ο Γιώργος Κούβαρης γράφει για τη αγχωτική νίκη του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ στην πρεμιέρα της EuroLeague κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα και εξηγεί ότι στο ξεκίνημα της σεζόν το πρώτο πράγμα που μετράει είναι οι νίκες. Με τη δουλειά, το καλό μπάσκετ θα έρχεται σιγά-σιγά...

Για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, όποιος περίμενε ότι ο Παναθηναϊκός θα έπαιζε διαστημικό μπάσκετ στην πρεμιέρα και ότι θα κέρδιζε με 20 και 30 πόντους διαφορά τον Ερυθρό Αστέρα, καλύτερα να παρακολουθήσει κέρλινγκ. Και αν (λέμε αν) και εφόσον γινόταν κάτι τέτοιο, αφενός θα ήταν παρά φύσιν αποτέλεσμα και αφετέρου μόνο... ανησυχία θα έπρεπε να προκαλέσει και σε καμία περίπτωση έκρηξη χαράς η οποία θα έφτανε μέχρι και το... 7ο.

Ε, όσο να 'ναι στην Ελλάδα είμαστε και η υπερβολή, (είτε για κάτι καλό, είτε για κάτι άσχημο) θα ζει και θα βασιλεύει για πάντα. Λίγο-πολύ η πρεμιέρα του Παναθηναϊκού στην φετινή EuroLeague κύλησε όπως θα έπρεπε να κυλήσει και όπως περίμεναν και οι περισσότεροι ότι θα κυλούσε. Όπερ και σημαίνει με μπόλικο άγχος για να ανοίξει από νωρίς η διαφορά στο σκορ, γεγονός που έφερε βιαστικό, και σε καμία περίπτωση, γρήγορο μπάσκετ.

Πολλές οι επιπόλαιες επιθέσεις στο ξεκίνημα του ματς, με πρώτο μέλημα το σουτ και όχι το σωστό διάβασμα της αντίπαλης άμυνας. Πώς λοιπόν να μην καταφέρει ο Ερυθρός Αστέρας να κάνει τα αυτονόητα, να βγάλει εκ νέου την αδυναμία των «πρασίνων» μέσα στη ρακέτα και να πάρει τον έλεγχο του αγώνα; Όπως αποδείχθηκε το 8-17 του 8' λειτούργησε ως ένα καλό χαστούκι στους παίκτες του Αργύρη Πεδουλάκη προκειμένου να «ξυπνήσουν» και να ισορροπήσουν το παιχνίδι, χωρίς να βιάζονται. Και ας μην έπαιξαν ιδιαίτερα γρήγορα.

Μπορεί να πήραν κάποιους πόντους στο transition από λάθη -κυρίως- του Ερυθρού Αστέρα (απόρροια και της καλής άμυνας στην περιφερειακή γραμμή) αλλά το μυστικό των «πρασίνων» για να γίνουν τα αφεντικά του αγώνα ήταν το σωστό διάβασμα, το «χτύπημα» στα «μις ματς» που δημιουργούνταν στην άμυνα των Σέρβων και η ηρεμία με την οποία έπαιζαν οι Καλάθης και Ράις στην περιφέρεια. Μιας και ανέφερα τον Αμερικανό. Όπως απέδειξε πρόκειται για παίκτη της EuroLeague και μάλιστα από τα ψηλά ράφια.

Θυμάστε τι γινόταν μέχρι και πέρυσι; Πήγαινε ο Καλάθης στον πάγκο και το ΟΑΚΑ άρχιζε να... σταυροκοπιέται για τον (κατά τα άλλα τιμιότατο!) Λέκα. Ο Ταϊρίς Ράις δεν είναι απλά ο παίκτης που κάνει τα... ρεπό του αρχηγού, αλλά είναι ένας παίκτης που μπορεί να κουβαλήσει στις πλάτες του μια ομάδα της EuroLeague, κάτι που έκανε με απόλυτη επιτυχία πριν από πέντε χρόνια στη Μακάμπι! Ίσως η πιο value for money κίνηση των «πρασίνων», με τον ίδιο να αποτελεί στο ξεκίνημα της σεζόν τον πιο σταθερό παίκτη της ομάδας.

Όχι, δεν ξέχασα τον Ντεσόν Τόμας. Πείτε με υπερβολικό, αλλά ο τρόπος που παίζει από το δεύτερο μισό της περσινής σεζόν, η σιγουριά που προσδίδει όταν παίρνει τη μπάλα στο low post, η φοβερή αυτοπεποίθηση που βγάζει, ίσως να τον καθιστά σε ένα από τα καλύτερα επιθετικά «τεσσάρια» στην Ευρώπη. Για την άμυνα δεν λέω κάτι. Έχει θεματάκια που καλείται και πρέπει να λύσει. Αν και εδώ που τα λέμε είναι καλός ριμπάουντερ, πηδάει σε όλες τις φάσεις, βγάζει ενέργεια και «κυνηγάει» χαμένες μπάλες.

Για τον Καλάθη δεν χρειάζεται να πούμε και να γράψουμε πολλά. Ξέρει πότε και πώς να εκμεταλλευτεί τους συμπαίκτες του. Μπορεί ακόμα να... ψάχνεται με το παιχνίδι του Ουάιλι αλλά δεν πιστεύω ότι θα αργήσει να βρει χημεία (και) μαζί του. Από εκεί και πέρα οι 7 ασίστ ήταν «μια ακόμα μέρα αστη δουλειά» για εκείνον, ενώ τους 21 πόντους του, τους οφείλει σε μεγάλο βαθμό και στον Φριντέτ. Θυμάστε τι λέγαμε για τον Αμερικανό; Ότι θα μπορεί να «ανοίγει» χώρους για τον Καλάθη; Ε, το έκανε. Όταν τον κυνηγούν δύο παίκτες στην περιφέρεια, δημιουργούνται «ρήγματα» και ο αρχηγός του Παναθηναϊκού τα εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Μπορεί να μην σκόραρε πολύ, αλλά βοήθησε τους συμπαίκτες του να το κάνουν.

Πάντως απέδειξε και πάλι ότι θέλει μισό εκατοστό και ένα καλό σκριν για να σουτάρει. Και φυσικά να παίρνει τη μπάλα όταν και τη στιγμή που πρέπει. Και εδώ ίσως οι συμπαίκτες του να έπρεπε να τον βάλουν λίγο περισσότερο στο ματς. Υπήρξαν 2-3 περιπτώσεις που όντως ήταν μόνος του στο τρίποντο, κούναγε χέρια και πόδια για να πάρει τη μπάλα, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Θεωρώ ωστόσο ότι όλα αυτά θα γίνονται όσο περνάει ο καιρός και ο Φριντέτ θα παίρνει τα σουτ που πρέπει να παίρνει και κάτω από τις προϋποθέσεις που πρέπει να σουτάρει. Παρεμπιπτόντως σε αυτό το ματς «διάβαζε» καλά τα double team που τον έπαιζαν, δεν πανικοβαλλόταν και έδινε την μπάλα στον κατάλληλο παίκτη, την κατάλληλη στιγμή. Παρατηρήσατε και κάτι ακόμα; Ποιος παίκτης έβγαινε πάνω του μετά τις αλλαγές; Μα φυσικά ο Τζέιμς Γκιστ. Τι να σας θυμίζει άραγε;

Επίσης μην ξεχνάτε κάτι. Πρώτο ματς ήταν. Και ο Παναθηναϊκός νίκησε. Και αυτό θα κρατάει τις επόμενες εβδομάδες. Να κερδίζει και ας μην παίζει καλά, όπως είχε πει και ο Αργύρης Πεδουλάκης στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην EuroLeague Greece. Ούτε η Ρώμη χτίστηκε σε μια μέρα, ούτε υπάρχει μαγικό ραβδί που θα κάνει τον Παναθηναϊκό να παίζει καλό μπάσκετ από τη μία στιγμή στην άλλη και ταυτόχρονα να παίρνει τα αποτελέσματα. Προς το παρόν αυτό που μετράει (και θα μετρήσει στο τέλος της σεζόν) είναι οι νίκες. Και μέσα από τα ματς και την διαδικασία της EuroLeague θα έρθουν και οι καλές εμφανίσεις.

Ξαναλέω. Καλύτερα που κύλησε έτσι το ματς κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα. Ούτε να ανοίξει το σκορ, ούτε τίποτα. Πρέπει να δουν στον Παναθηναϊκό τις (δεδομένες και φυσιολογικές) αδυναμίες τη δεδομένη χρονική στιγμή και προπόνηση με την προπόνηση, παιχνίδι με το παιχνίδι να διορθωθούν. Ένα σκορ τύπου +25 πόντων θα ήταν πλασματικό στην πρεμιέρα και ενδεχομένως να έριχνε κάτω από το χαλάκι τα προβλήματα που υπάρχουν.

Ο Γκιστ έκανε... πλάκα στην ρακέτα του Παναθηναϊκού (αν και εδώ που τα λέμε δεν θυμάμαι να είχε πάρει ποτέ 20 προσπάθειες εντός παιδιάς στα 6,5 χρόνια που ήταν στους «πράσινους») και φανέρωσε την αμυντική αδυναμία που υπάρχει κοντά στο καλάθι. Ουάιλι και Τζόνσον ακόμα... αλλού πατάνε και αλλού βρίσκονται, ενώ ο Παπαγιάννης ήταν εκείνος που έφερε την αμυντική ισορροπία όση ώρα έμεινε στο παρκέ.

Τι άλλο να κρατήσουμε από την πρεμιέρα; Μα φυσικά τους 87 «σβηστούς» πόντους του Παναθηναϊκού. Με τον Φριντέτ μόλις στους 11 πόντους και με μόλις 5 προσπάθειες για σουτ εντός παιδιάς. Φυσικά θα κρατήσουν στον Παναθηναϊκό προς... γνώση και συμμόρφωση τους 82 πόντους παθητικό. Βέβαια ακόμα αρχή είναι .Υπάρχουν πολλά κενά και δουλεύονται καθημερινά. Το θέμα είναι, ακόμα και έτσι, να έρχονται οι νίκες. Γιατί τον Απρίλιο δεν θα παίζει ρόλο... τι μπάσκετ έπαιζες τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, αλλά εάν βρίσκεσαι στην οκτάδα των playoffs. Και αυτό θα μπορέσει να γίνει μόνο με νίκες...

ΥΓ: Ο Παναθηναϊκός θα παίξει και καλό μπάσκετ. Έχει το υλικό και το βάθος για να τα καταφέρει.

ΥΓ2: Μόνο... 14 πόντους διαφορά έχασε η Αρμάνι απο τη Μπάγερν στο Μόναχο. Ούτε που θέλω να φαντάζομαι τι θα είχε γίνει αν στη θέση της ΠΑΝΑΚΡΙΒΗΣ Αρμάνι ήταν ο Παναθηναϊκός...

ΥΓ3: Πολλούς τους ξένισε, αλλά εμένα μου άρεσε. Οι πολλές αλλαγές που έκανε ο Πεδουλάκης στα τελευταία 40 δευτερόλεπτα της 3ης περιόδου. Άλλαζε τους παίκτες τρεις-τρεις για επίθεση (Φριντέτ, Καλάθης, Ράις) και άμυνα (Μπράουν, Τζόνσον, Μήτογλου) θυμίζοντας χαντμπολ. Αν μέτρησα καλά πρέπει να έγινε τέσσερις φορές σε αυτό το διάστημα. Και αυτό ονομάζεται τακτική. Τίποτα δεν άφησε στην τύχη, ακόμη και αν η διαφορά ήταν στο +14 (65-51).

ΥΓ4: Ο Τζέιμς Γκιστ πήρε το χειροκρότημα που του άξιζε...

ΥΓ5: Επόμενος σταθμός η Βιλερμπάν. Παιχνίδι όπου η νίκη έχει κυκλωθεί ως... προαπαιτούμενο εάν θέλει να έχει υψηλούς στόχους. Ακολουθούν Αρμάνι εντός και Ζενίτ εκτός. Αν και τα πάντα είναι θεωρητικά, ο σοβαρός και συγκεντρωμένος Παναθηναϊκός μπορεί να πάει με θετικό ρεκόρ στην έδρα της Χίμκι (29/10).

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιώργος Κούβαρης
Γιώργος Κούβαρης

Τα 2/3 της ζωής του βρίσκεται στο δημοσιογραφικό «μετερίζι». Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, ο Γιώργος Κούβαρης έκανε τα πρώτα του βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '90 από το πάλαι ποτέ κραταιό «Εθνοσπόρ» και συνέχισε στις εφημερίδες «Έθνος» και «Goal News» για τα επόμενα 25 χρόνια. Από το 2016 αποτελεί μέλος της οικογένειας του Gazzetta και ασχολείται με το ρεπορτάζ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Είναι ρετρολάγνος, λατρεύει τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε όλα τα επίπεδα, παρακολουθεί ανελλιπώς μπάσκετ, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να κάνει «strike» σε κάποια αίθουσα bowling...