Τζόνσον: «Σε λίγο καιρό ο Παναθηναϊκός θα είναι ένα μπασκετικό... ποίημα»! (vids)

Ο νέος παίκτης του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ είπε αναλυτικά για:

Το αν έμαθε ελληνικά: «Όχι ακόμα, αλλά όσο περνά η σεζόν, θα μάθω μερικές λέξεις».

Το πως θα σύστηνε τον εαυτό του ως άνθρωπο κι όχι ως παίκτη: «Είμαι πολύ παρατηρητικός, ήσυχος, μου αρέσει να βλέπω πριν μιλήσω. Δεν ανοίγομαι εύκολα. Δε θα έλεγα ότι είμαι πολύ σοφός, αλλά έχω καλούς γονείς».

Την ατάκα του Αργύρη Πεδουλάκη ότι είναι «draft για το Άγιον Όρος»: «Έχω πολλούς λόγους να χαμογελάω. Έχω μια όμορφη οικογένεια. Μπορεί οι συμπαίκτες μου να περνάνε δύσκολα, αλλά θέλω να είμαι ήρεμος για εκείνους και να τα ξεπερνάμε όλα».

Το ότι άφησε το ΝΒΑ για την Ευρώπη: «Ένιωσα πως ήταν η ώρα. Μίλησα με την οικογένειά μου και τον μάνατζερ μου. Αυτή η επιλογή ήταν η καλύτερη για εμένα, για να παίξω για ένα ιστορικό κλαμπ και δεν έπρεπε να χάσω την ευκαιρία».

Το τι τού έκανε εντύπωση για τη νέα του ομάδα στην πρώτη αναζήτηση στο «Google»: «Οι οπαδοί! Ήταν το βασικό κίνητρο. Η ατμόσφαιρα ήταν μοναδική. Είδα πόσοι παίκτες είχαν παίξει στον Παναθηναϊκό και πόσους τίτλους είχαν κατακτήσει».

Το αν ήξερε κάτι άλλο για το μπάσκετ στην Ελλάδα, πέρα από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Ειλικρινά, ήξερα μόνο για τον Γιάννη. Αλλά μίλησα και με τον Μπάιρον Σκοτ, που ήταν προπονητής μου στους Λέικερς, και μού είπε κάποια πράγματα».

Το τι συνάντησε στην Ελλάδα και την Αθήνα και το αν έπαθε... πολιτισμικό σοκ: «Περπατούσαμε συνεχώς με την οικογένειά μου, βρήκαμε μια παιδική χαρά και περάσαμε ωραία. Δεν βρήκα τίποτα περίεργο. Δίνω εύσημα στην γυναίκα και τα τέσσερα παιδιά μου γι' αυτό. Τα δίδυμα μου είναι 7 ετών, η πριγκίπισσά μου 5 και ο... βενιαμίν 2».

Το τι θα έλεγε για τον παίκτη Τζόνσον: «Είμαι μια ήσυχη... καταιγίδα! Είμαι συγκρατημένος, ήσυχος, αλλά αν με προκαλέσεις, δεν θες να είσαι τριγύρω! (γέλια)».

Το στυλ του ευρωπαϊκού μπάσκετ: «Είδα το Παγκόσμιο Κύπελλο και πως οι ευρωπαϊκές ομάδες αντιμετώπισαν τις ΗΠΑ. Έπαιζαν περισσότερο ομαδικά. Κανείς δεν έβαλε τον εαυτό του πάνω από την ομάδα. Αυτό το στυλ μού αρέσει. Όλοι είναι ίσοι για εμένα στο παρκέ. Είμαι ενθουσιασμένος για τη σεζόν. Θα είναι ωραία!».

Το ένα χρήσιμο στοιχείο που πιστεύει ότι φέρνει στον Παναθηναϊκό: «Θυσιάζω τον εαυτό μου για το καλό της ομάδας. Με ένα ριμπάουντ, με μια ασίστ ή με το να ανοίξω το γήπεδο. Είμαι... glue guy. Θέλω να νικάω και ό,τι μού ζητήσει ο κόουτς, θα το κάνω».

Το ότι παίζει καλά, χωρίς την μπάλα: «Ναι, μού το έχουν πει. Αλλά ο κόσμος “χάνεται” μερικές φορές και νομίζει ότι πρέπει να έχεις την μπάλα, για να είσαι επιτυχημένος. Αν κάνεις τα πάντα στο παρκέ χωρίς την μπάλα, ο κόσμος που ξέρει μπάσκετ, θα το καταλάβει».

Το ότι δεν φάνηκε πολύ ζωηρός στο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος» και στην πρεμιέρα με την ΑΕΚ: «Δεν ήμουν ο εαυτός μου στο τουρνουά. Ήταν η πρώτη μου φορά και υπήρχε πολλή αδρεναλίνη μέσα μου. Συνηθίζω ακόμα τα πράγματα. Ξέρω να παίζω μπάσκετ και όταν πρέπει, θα είμαι έτοιμος».

Το τι συνάντησε εδώ και τον έβγαλε από την ρουτίνα του: «Διαφορετικά ήταν τα πάντα. Ακόμα και το συγκεκριμένο φαγητό που έτρωγα. Τώρα όλα κυλούν αργά για μένα, αλλά θα τα συνηθίσω. Το να πηγαίνω για δείπνο στις 11 έμοιαζε... εξωπραγματικό! (γέλια)».

Την οικογένειά του: «Είμαι ταπεινός. Έτσι μεγάλωσα. Ο πατέρας μου δούλευε σε σιδηροδρομική εταιρεία και η μητέρα μου σε εργοστάσιο με πατατάκια, τα συσκεύαζε. Δεν έχω κάνει τίποτα τρελό στη ζωή μου».

Το ότι δούλεψε σε μανάβικο, όταν ήταν νέος: «Δούλεψα για μια εβδομάδα (γέλια) και μετά επέστρεψα στο μπάσκετ. Ήταν κουλ. Έκανα τα πάντα. Σκούπιζα, έκανα την βραδινή βάρδια, αλλά με εκμεταλλεύτηκαν. Κουράστηκα γρήγορα (γέλια)».

Το ότι έχει τρέλα με το στίβο και τον σπρίντερ Μάικλ Τζόνσον: «Ναι, μού αρέσει πολύ!».

Το αν σκέφτηκε να κάνει άλλο άθλημα: «Έπρεπε να παίξω football , γιατί είναι... θρησκεία στο μέρος που μεγάλωσα, αλλά έπαιξα μπέιζμπολ. Μεγαλώνοντας, πήρα ύψος και δεν ήμουν πολύ δυνατός για μπέιζμπολ».

Το αν είναι «τριάρι»: «Είμαι σμολ φόργουορντ, αλλά δεν μετρούν πλέον οι θέσεις. Όλοι οι παίκτες πλέον είναι τόσο ταλαντούχοι, που ακόμα και ο σέντερ μπορεί να κατεβάσει την μπάλα».

Το πως τον υποδέχθηκε η ομάδα: «Όλοι έχουν ανοίξει την αγκαλιά τους. Όλοι είναι πολύ ομιλητικοί και μού λένε τι πρέπει να γίνει μέσα στη σεζόν και τι περιμένουν από εμένα να κάνω».

Το αν ήξερε τους Καλάθη - Φριντέτ από το ΝΒΑ: «Ήξερα τον Φριντέτ και την ικανότητά του στο σκοράρισμα. Ήξερα και την ικανότητα του Καλάθη στην πάσα και το πόσο καλά βλέπει το παρκέ. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που θα έπαιζα μαζί τους».

Το ότι ο πρώτος προπονητής του στους Τίμπεργουλβς, Κερτ Ράμπις, είχε παίξει στην Ελλάδα με την ΑΕΚ: «Όχι, δεν το ήξερα! Για τον Μπάιρον Σκοτ το ήξερα, για τον Ράμπις όχι! (γέλια)».

Το Νο33 και τον Σκότι Πίπεν: «Όταν έμαθα ότι είναι «πιασμένο», στεναχωρήθηκα, αλλά αφού το φοράει ο Καλάθης, είπα "οκ" (γέλια). Το φορούσε ο Πίπεν. Είναι παίκτης all around. Ήταν το πρότυπό μου. Τον έβλεπα στους Μπουλς, όπως και τον Μάικλ Τζόρνταν, αλλά για μένα ξεχώριζε πάντα ο Πίπεν. Είχα 2-3 συνομιλίες μαζί του και προσπάθησα να τον ρωτήσω πολλά και μου είπε πως αν αποδεχθείς το ρόλο σου, τότε όλα θα πάνε καλά».

Τις συμβουλές που δίνει σε νέα παιδιά: «Ρωτάω πάντα όλα τα παιδιά στα αποδυτήρια για τις εμπειρίες τους. Τους εξηγώ ότι στο παρκέ πρέπει να δέχονται τη κριτική. Τους λέω πως αν ο κόουτς τους φωνάξει, το κάνει για κάποιο λόγο. Πώς να ξεκουράζονται, να τρώνε, να φροντίζουν τον εαυτό τους και το σώμα τους και πως δεν υπάρχει λανθασμένη ερώτηση».

Το ότι ο Πεδουλάκης είπε πως η ομάδα χρειάζεται 3 μήνες για να δέσει: «Είναι φυσιολογικό αυτό το διάστημα. Έχουμε πολλούς νέους παίκτες και ο κόουτς δίνει έμφαση στην τακτική και πρέπει να δίνουμε μεγάλη σημασία στα συστήματα που μας δείχνει».

Το τι θα έλεγε σε ένα φίλο του για τον Παναθηναϊκό: «Δεν θα χρειαζόταν να πω τίποτα. Ήδη ο προπονητής τα έχει πει όλα και τι πρέπει να ακολουθήσουμε. Ο Παναθηναϊκός θα είναι... ποιητικός σε λίγο καιρό!».

Το τι θα έλεγε στα παιδιά του για την καριέρα του: «Ποτέ δεν είμαι ικανοποιημένος με τίποτα, αλλά θα τους πω ότι είμαι περήφανος γα αυτά που πέτυχα. Θυσίασα πολλά, έχασα πολλά, αλλά ξεπέρασα εμπόδια και είμαι εδώ που είμαι».

Το τι του στέρησε μια μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ: «Δεν θέλω να κατηγορήσω άλλους. Πάντα εγώ έφταιγα, αλλά όλες οι ομάδες μού ζητούσαν πάντα κάτι διαφορετικό. Προσπάθησα να ταιριάξω στο ρόλο που ήθελαν, αλλά δεν ήμουν εγώ. Στο τέλος του ΝΒΑ βρήκα το ρόλο μου, ήμουν “3 and D” παίκτης (τρίποντα και άμυνα), αλλά για να γίνω σούπερ σταρ, δεδομένου ότι ήμουν Νο4 στο draft, έπρεπε να είχαν μοιραστεί διαφορετικά τα... χαρτιά».

Τον πιο δύσκολο αντίπαλο που έχει αντιμετωπίσει: «Θα έλεγα ο Κέβιν Ντουράντ. Είναι πολύ ψηλός, με σπουδαία προσόντα. Είναι σέντερ με την ικανότητα ενός γκαρντ!».