Βασίλης Σπανούλης: Η εξομολόγησή του...
Ο Βασίλης Σπανούλης με εξαιρετική διάθεση άνοιξε την καρδιά του στην εκπομπή «The Crossover» και μίλησε για όλη του την καριέρα, αλλά και την ζωή του. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού θυμήθηκε οσα έχει ζήσει στην σπουδαία διαδρομή του, τις αποφάσεις του και όλα έχουν συμβεί στην «πλούσια», γεμάτη τίτλους πορεία του.
Αναλυτικά η εξομολόγηση του «Kill Bill»:
«Είναι κάτι απίστευτο αυτό με τα παιδιά και τα Final 4. Είναι από τον Θεό. Είναι απίστευτο, αλλά δεν θέλω να μπλέκω τα παιδιά μου με αυτά. Είναι πιο πολύ αστείο, για να γελάμε. Δεν μπορώ να πω ότι δεν συμβαίνει. Είναι αλήθεια.
Είναι πάντα ωραία να κερδίζεις ένα βραβείο, σημαίνει ότι έχεις κάνει καλή δουλειά για την ομάδα σου. Για να πάρεις ένα βραβείο σημαίνει ότι η ομάδα σου είναι πετυχημένη. Αυτό είναι σημαντικό για εμένα. Είναι στην ανταγωνιστική μου φύση, μετά από τόσα χρόνια έχω την ίδια 'φλόγα' στα μάτια μου.
Προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένος τις μεγάλες στιγμές. Αυτό μετράει για εμένα. Όταν πατάω το πόδι μου στο παρκέ, πάντα σκέφτομαι πως θα βοηθήσω την ομάδα να κερδίσει.
Το μπάσκετ για εμένα είναι σαν... ιός. Γεννήθηκα για να κάνω αυτό. Η μητέρα μου δούλευε σε τράπεζα, ο πατέρας μου είχε φαρμακείο, αλλά τον έχασα στα 15 μου. Ήταν πολύ δύσκολο και ακόμα με 'πονάει'. Από την άλλη είμαι περήφανος, για όσα έκανα για εκείνον. Στις άσχημες στιγμές είναι πάντα στο κεφάλι μου, δεν υπάρχει ούτε μια μέρα που να μην τον σκέφτομαι. Ήμασταν δεμένοι....
Ήθελα να πάω σε μια ομάδα για να δείξω το ταλέντο μου, είχαμε τρομερές χρονιές με το Μαρούσι. Ήμουν αφοσιωμένος στο να πετύχω. Δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο. Ήμουν αφοσιωμένος, τίποτα άλλο δεν υπήρχε στο μυαλό μου. Πήγα στο Μαρούσι να δείξω το ταλέντο μου, να πετύχει η ομάδα και να προχωρήσω. Με βοήθησε στην καριέρα μου. Ήταν επαγγελματική κίνηση.
Όλοι στην Ελλάδα μεγαλώσαμε με τον Γκάλη και τον Γιαννάκη και την Εθνική ομάδα. Υποστηρίζαμε τις τοπικές ομάδες. Όταν μεγάλωνα ήταν πιο πολύ ο Άρης και ο ΠΑΟΚ και μετά οι άλλες ομάδες.
Στο ντραφτ κοιμόμουν στην Λάρισα και δεν ήξερα τίποτα για τους Ρόκετς, δεν είχα ιδέα. Με πήρε ο ατζέντης μου, μου το είπε, λέω... γιατί, ήμουν έκπληκτος, δεν είχα ιδέα».
«Το ίδιο καλοκάιρι, του 2004 έγινε χαμός στην Ελλάδα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί ο Γιαννάκης με είχε στο Μαρούσι και έγινε κουβέντα γιατί πήρε έναν νέο, γιατί δεν παίρνει κάποιον άλλον. Πάντα αυτά τα λόγια με ωθούν στην επιτυχία, με κάνουν δυνατότερο.
Μετά από όλα αυτά... Πάντα στην ζωή μου έψαχνα να πάω όχι στην καλύτερη ομάδα. Πάντα ήθελα να πάω στον πιο αδύναμο εκείνη την στιγμή. Εκείνη την στιγμή πιο αδύναμος ήταν ο Ολυμπιακός. Eίχε δείξει ενδιαφέρον και ο Ολυμπιακός, αλλά πήγα στον Παναθηναϊκό. Πάντα ήθελα να πάω στον Ολυμπιακό, ήταν σαν κάρμα. Ήμουν έτοιμος να παίξω στον Παναθηναϊκό, δεν ένοιωθα πίεση, ήμουν αμέσως έτοιμος να παίξω. Είχα αυτοπεποίθηση, δεν είχα άγχος».
ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΝΒΑ
«Είχα ενθουσιασμό και ήμουν τόσο χαρούμενος, δεν πήρα πολλές πληροφορίες για το Χιούστον. Κάθε παίκτης που παίζει μπάσκετ έχει δύο όνειρα. Το ένα είναι να παίξει στο ΝΒΑ και να πάρει την Euroleague. Μερικές φορές λειτουργείς με το ένστικτο, όταν έχεις μια ευκαιρία την αρπάζεις.
Με έκανε καλύτερο ως άνθρωπο το ΝΒΑ, αλλά για το μπάσκετ ήταν κακό. Ήταν δύσκολη κατάσταση. Ποτέ δεν είχα μιλήσει με τον προπονητή, Σοκαρίστηκα, μόλις πάτησα το πόδι μου εκεί, μου είπε δεν πρόκειται να παίξεις και μετά έμαθα ότι ήταν πολύ σκληρός με τους ρούκι. Ο ενθουσιασμός μου με έστειλε σε μια ομάδα που δεν είχα μιλήσει ποτέ με τον προπονητή. Κατηγορώ τον εαυτό μου. Μερικές φορές όμως σκέφτομαι ότι είναι πεπρωμένο. Ποτέ δεν αφήνω κάτι να με ρίξει. Πάντα το αλλάζω σε θετικό. Αυτή είναι η νοοτροπία μου. Το λέω στα παιδιά και στα δικά μου το ίδιο. Μην πέφτεις, μην ενθουσιάζεσαι. Πρέπει να έχεις ισορροπία. Πρέπει να προχωράς.
Ήθελα να φύγω από το ΝΒΑ, δεν μου άρεσαν όσα γινόντουσαν, αποφάσιασα να επιστρέψω. Είναι φήμες ότι η μητέρα μου ήταν άρρωστη. Μίλησα και πάλι με τον Ολυμπιακό, την Μπαρτσελόνα και τελικά επέστρεψα στον Παναθηναϊκό. Δεν είχα όρο για το ΝΒΑ, ήμουν σίγουρος, το σκέφτηκα μετά το πρώτο μου συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, αλλά το άφησα στην άκρη.
Δούλεψα τόσο πολύ στο ΝΒΑ. Δεν έχω δουλέψει πιο πολύ στην καριέρα μου. Δούλεψα τόσο πολύ. Έβγαλα όλη την αρνητική ενέργια μου στο μπάσκετ. Ήθελα να κερδίσω κάτι από αυτή την κακή εμπειρία.
Το συναίσθημα του 2009... ποτέ δεν ξέρεις πότε θα έρθει η στιγμή σου. Ήμουν σε καλή φόρμα αυτή την σεζόν, ήμουν καλά ψυχολογικά, η χρονιά στο ΝΒΑ μου έκανε καλό σε όλα. Πολλά παιδιά δουλεύουν και θέλουν αμέσως να δουν αποτελέσματα. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος. Μπορεί να πάρει χρόνο, πρέπει απλά να δουλεύεις».
ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΑΠΟΦΑΣΗ
«Το 2011 σκεφτόμουν ότι ήθελα να φτάσω τον Ολυμπιακό στην κορυφή. Ήταν η τέλεια περίσταση για εμένα. Δεν είχε επιτυχίες ο Ολυμπιακός και αυτή ήταν η τέλεια κατάσταση για έμενα. Να πάω εκεί και να φτιάξω κάτι ξεχωριστό. Από παιδί ήθελα τέτοιες ομάδες, αυτό μου έδινε κίνητρο, με έκανε καλύτερο. Ήταν καρμικό αυτό με εμένα και τον Ολυμπιακό. Η αγάπη που πήρα, έγινε δεύτερο σπίτι μου. Είναι όλα αμοιβαία.
Ήταν απόφαση καρδιάς. Ήταν η κατάλληλη ομάδα, την κατάλληλη στιγμή για εμένα, ήταν ξεκάθαρη απόφαση και είπα αυτό είναι το πεπρωμένο μου και θα το ακολουθήσω. Έχω αυτοπεποίθηση. Αν δεν έχεις δεν παίρνεις μια τέτοια απόφαση, είναι μεγάλη η πίεση. Σκεφτόμουν μόνο το μπάσκετ.
Μιλούσα με τον Ολυμπιακό, ήθελα να πάω εκεί... πιστεύω ότι δεν ήταν έκπληξη για τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού, αλλά δεν ξέρω τι σκεφτόντουσαν. Πήρα την απόφαση και είμαι χαρούμενος. Τώρα βγήκε καλά, θα μπορούσε να βγει άσχημα. Είναι ρίσκο, πάντα πιστεύω στον εαυτό μου. Είναι σημαντικό για εμένα να ξέρω τι μπορώ να κάνω».
ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ
«Ο καθένας μπορεί να πει την δικιά του ιστορία, θέλω να το κρατήσω αυτό για τον εαυτό μου. Πήρα την απόφαση μου, δεν ήταν εύκολο για εκείνον να το αποδεχτεί ότι πήγα σε άλλη ομάδα.
Κανείς παίκτης δεν μου το κράτησε από τους παίκτες, πάντα σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Ο κύριος Ομπράντοβιτς είναι ένας από τους κορυφαίους στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, είναι ξεχωριστός, οι τίτλοι μιλούν για εκείνον. Αναμφισβήτητα με βοήθησε, έκανε πολλά για την καριέρα μου, έμαθα πολλά από εκείνον. Η προσωπική σχέση είναι κάτι ξεχωριστό, αλλά θα πρέπει να είσαι τρελός να μην παραδεχθείς ότι είναι ένας εκ των κορυφαίων».
ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
«Άλλαξα σπίτι, πήγα στην Γλυφάδα και μετά στην Βουλιαγμένη. Τα έκανα όλα με καλή διάθεση. Ήταν η μεγαλύτερη απόφαση στην καριέρα μου. Ήταν 'άγριο' το πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ. Ήμουν τόσο συγκεντρωμένος να κερδίσουμε, ήταν δύσκολο πρώτο παιχνίδι, κερδίσαμε. Όταν παίρνεις τέτοιες αποφάσεις πρέπει να τα περιμένεις αυτά. Είμαι τόσο συγκεντρωμένος στο μπάσκετ, γι' αυτό πήρα και αυτή την απόφαση. Δεν νομίζω άλλος με τον ρόλο μου στον Παναθηναϊκό να έπαιρνε τέτοια απόφαση. Ταιριάξαμε τόσο καλά με τον Ολυμπιακό, που ήταν λες και ήμασταν μαζί τόσα χρόνια.
Το όνειρο μου ήταν να πάρω ένα Πρωτάθλημα. Πήραμε τρία, δύο Euroleagues, πήγαμε σε άλλους δύο τελικούς και το πιο σημαντικό δεν είναι οι τίτλοι, είναι με ποιους, με τι μπάτζετ, με τι παίκτες...
Μετά το 2012 δεν είχαμε μπάτζετ, σταρ, είχαμε παίκτες που ερχόντουσαν από μικρότερες ομάδες. Δεν είναι εύκολο να πετύχεις, με τέτοια ομάδα. Το πιο σημαντικό είναι αυτό. Ήταν πολύ καλή απόφαση τελικά. Οι δικοί μου άνθρωποι με εμπιστεύονται, ποτέ δεν κάνω πράγματα χωρίς να σκεφτώ. Δεν παίζω τένις. Είναι ομαδικό άθλημα. Έπρεπε να πείσω παίκτες νεαρούς, χωρίς τίτλους, να είναι στην ίδια σελίδα με εμένα. Είναι πολύ δύσκολο».
«Απίστευτο παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ. Απίστευτη δουλειά απ' όλους. Και όλα τα συναισθήματα στο τέλος... Δεν μπορούσα να είμαι χειρότερος στο πρώτο ημίχρονο στο Λονδίνο. Στο δεύτερο όλα άλλαξαν. Δεν συμβαίνει πολύ συχνά, αλλά ευτυχώς συνέβη. Άλλες οι συνθήκες το 2012, άλλο το 2013».
ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΕΘΝΙΚΗ
«Είναι περηφάνια. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να ακούς τον Εθνικό Ύμνο, να παίζεις για τον λαό σου. Απερίγραπτο συναίσθημα. Κανείς δεν θα σε κατηγορήσει τόσο πολύ στα άσχημα. Είναι τεράστια υπερηφάνεια και είμαι τόσο χαρούμενος που έπαιξα για τόσα χρόνια».
ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
«Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια στιγμή. Μπορώ να πω το 2012, τον τελικό στο πρωτάθλημα το 2016, τόσες πολλές καλές στιγμές. Αλλά δεν είναι μόνο καλές. Τρεις στιγμές, τρία παιχνίδια θα ήθελα να παίξω ξανά. Τους δύο τελικούς της Euroleague και το τελευταίο παιχνίδι για το πρωτάθλημα το 2017.
Είναι πολύ καλοί παίκτες και καλοί αμυντικοί που πάντα σε δυσκολεύουν, αλλά δεν μπορώ να διαλέξω έναν. Δεν είναι κάποιος μοναδικός.
Ντούσαν Ίβκοβιτς: Δάσκαλος, ηγέτης, μέντορας
Γιάννης Μπουρούσης: Φίλος, συμπαίκτης και πολύ καλός παίκτης.
Σάρας: Ένας από τους καλύτερους πόιντ γκαρντ που έχουν παίξει το παιχνίδι.
Δημήτρης Διαμαντίδης: Ένας από τους καλύτερους στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Έδωσε διαφορετικό ορισμό στον όρο του ηγέτη στο παρκέ.
Θοδωρής Παπαλουκάς: Ένας από τους πιο έξυπνους που έχουν παίξει το παιχνίδι και κουμπάρος μου.
Γιώργος Πρίντεζης: Ο σύντροφος μου... στο έγκλημα, ο σύντροφος μου, ο αδελφός μου, έχουμε περάσει τόσα μαζί. Τον ξέρω τόσα χρόνια, είμαι τόσο περήφανος γι' αυτόν.
Μάικλ Τζόρνταν: Είδωλο. Ο Θεός. Καλύτερος από τον ΛεΜπρον.
Χουάν Κάρλος Ναβάρο: Σπουδαίος σκόρερ, θρύλος, και συνώνυμο της Μπαρτσελόνα.
Νίκος Ζήσης: Κουμπάρος μου, ο κολλητός μου, ο φίλος μου για μια ζωή, ο άνθρωπος που μιλάω τόσες ώρες στο τηλέφωνο, που θα τον αγαπάω για πάντα. Σημαίνει πολλά για εμένα. Θα τον ήθελα στον Ολυμπιακό, να παίξουμε μαζί.
Ολυμπία Χοψονίδου: Σημαίνει τόσα για εμένα. Έχουμε μια τόσο καλή οικογένεια. Με υποστηρίζει, είναι σπουδαία μητέρα, σύζυγος, φίλη μου, είμαι ευλογημένος που την γνώρισα.
KΕΦΑΛΑΙΟ: ΤΕΛΟΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ
«Πρώτα θέλω να φύγω υγιής από το μπάσκετ. Θέλω να φύγω και να με βλέπουν να παίζω καλό μπάσκετ, δεν θέλω όλοι να με βλέπουν και να λένε δεν μπορεί να κάνει τα δικά του, αυτά για τα οποία με αγάπησαν. Θέλω να με θυμούνται έτσι όπως με έχουν μάθει, να κάνω αυτά που με αγάπησαν να κάνω. Όταν δεν μπορώ να κάνω αυτά, θα αποχωρήσω. Μέχρι τώρα είμαι καλά, μπορώ να κάνω τα δικά μου. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα έρθει η στιγμή. Ποτέ δεν ξέρεις. Δεν είναι 31 στα 32, 37 στα 38 είναι διαφορετικό, πως θα είσαι κάθε σεζόν. Όταν δω κάτι τέτοιο θα φύγω. Αγαπώ το μπάσκετ, δεν έχω σκεφτεί τι θα κάνω μετά, αλλά κάτι σχετικό».
