Ολυμπιακός: Τρέξιμο, άμυνα και κέφι, τα τρία... καλά της μοίρας του

Ολυμπιακός: Τρέξιμο, άμυνα και κέφι, τα τρία... καλά της μοίρας του

Ολυμπιακός: Τρέξιμο, άμυνα και κέφι, τα τρία... καλά της μοίρας του
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τα τρία πράγματα που έκανε ο Ολυμπιακός στο παρκέ και είδαμε καλό μπάσκετ μετά από δυόμιση μήνες.

Να ξεκινήσω από τα βασικά και τα αδιαπραγμάτευτα. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος είναι μία τεράστια απώλεια και θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του. Είχε πάθος για την ομάδα, αλλά ταυτόχρονα έτρεφε σεβασμό για τον αντίπαλο.

Ας είναι αναπαυμένη η ψυχή του…

Πάμε τώρα στα του παιχνιδιού και θα επιστρέψω στον «Τυφώνα».

Πέρασαν σχεδόν δυόμιση μήνες για να δούμε καλό μπάσκετ από την ομάδα του Μπλατ. Με τον Παναθηναϊκό ήταν τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου. Μπάσκετ σαν κι αυτό που έπαιζε στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Νομίζω πως το «γιατί έπαιξε τόσο καλά» έχει εύκολη απάντηση.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε γρήγορο μπάσκετ, σπουδαία άμυνα πάνω στη μπάλα και τον διευκόλυνε το μικρό rotation.

Ας τα πάρουμε ένα ένα κι αναλυτικά.

Γρήγορο μπάσκετ δε σημαίνει μόνο αιφνιδιασμοί. Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνεται και το γρήγορο passing game σε επίθεση «5on5».

Οι Πειραιώτες κόντρα στη Μπάγερν βρήκαν πολλά εύκολα καλάθια, κυνήγησαν τον αιφνιδιασμό περισσότερο από ποτέ το τελευταίο διάστημα και μέσα από αυτή τη διαδικασία απέκτησαν ψυχολογία.

Στον γρήγορο ρυθμό βολεύτηκε κι ο ΛεΝτέι ο οποίος τον λατρεύει και αποδίδει καλύτερα. Όταν έχεις έναν ψηλό που τρέχει τόσο γρήγορα το παρκέ (κι ο Μιλουτίνοφ για το ύψος του το καταφέρνει περίφημα), οφείλεις να το εκμεταλλευτείς.

Στις φάσεις που έβρισκαν πέντε αμυντικούς μπροστά τους φρόντιζαν να γυρίζουν τη μπάλα με τέτοια ταχύτητα κι υπομονή που ήταν θέμα χρόνου να εκμεταλλευτούν το ρήγμα στη ρακέτα. Ειδικά οι συνεργασίες Πρίντεζη με Μιλουτίνοφ ήταν ονειρικές.

Γενικά τα πάντα γίνονται πιο εύκολα όταν ο Ολυμπιακός τρέχει. Για αυτό τον τρόπο παιχνιδιού τον «έχτισε» ο Μπλατ και δεν καταλαβαίνω γιατί σε ορισμένα προηγούμενα ματς έμπαινε… χαλινάρι.

Άμυνα πάνω στη μπάλα. Ουσιαστικά τα δύο αυτά είναι αλληλένδετα. Όταν πιέζεις σαν τρελός τη μπάλα όπως έκαναν οι Ουέμπερ, Ουίλιαμς Γκος, Παπανικολάου και Μάντζαρης, θα αναγκάσεις τον αντίπαλο σε λάθη.

Αυτά τα λάθη στο συγκεκριμένο ματς πρόσφεραν πολλά lay up στους Πειραιώτες γιατί πολύ απλά η μπάλα έφτανε στα χέρια τους.

Γενικά ο Ολυμπιακός είχε μεγάλη συνέπεια στις μετόπισθεν υποχρεώσεις του ακόμη και στην τελευταία περίοδο που λογικά χαλάρωσε λίγο.

Μικρό rotation. Κανείς δεν θέλει να έχει τραυματίες παίκτες, ωστόσο νομίζω πως ο Μπλατ λειτούργησε καλύτερα με τους 8 παίκτες που χρησιμοποίησε κυρίως (Ποκουσέφσκι έπαιξε 1’, ο Τουπάν 9’ κι αυτά στην τελευταία περίοδο, Μπόγρης 7’).

Ο coach επέλεξε λοιπόν μία μαγιά οκτώ παικτών με την οποία πορεύτηκε και δεν έμπλεξε τα πράγματα προκείμενου να μη δυσαρεστήσει κάποιον παίκτη του ή να δοκιμάσει κάποιο άλλο σχήμα ξαφνικά.

Τον βόλεψε το μικρό rotation.

Για να γίνει αυτό θα σταθώ σε ορισμένα στατιστικά στοιχεία και όχι μόνο.

Οι τρεις ψηλοί είχαν 54 πόντους.

Ο Ουέμπερ σε 26’ ολοκλήρωσε με 12 πόντους, 8 ριμπάουντ και 4 ασίστ.

Ο Κώστας Παπανικολάου δεν σκόραρε αρκετά. Ε και; Πάρε 5 πόντους, 10 ριμπάουντ και 6 ασίστ.

Ο Βαγγέλης Μάντζαρης έμεινε για ώρα στο παρκέ και πρόσφερε 8 πόντους, 4 ριμπάουντ και 2 ασίστ.

Με τέτοια «τριάδα» ψηλών και τους κοντούς να κάνουν τόσο πλήρες παιχνίδι, δε γινόταν να χάσει ο Ολυμπιακός.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑΝ

Το άφησα για το τέλος διότι το θεωρώ πιο σημαντικό κι από τη νίκη. Χθες στο παρκέ από το πρώτο τρίλεπτο μέχρι το τέλος έβλεπες παίκτες να χαμογελάνε, να διασκεδάζουν, να παίζουν με κέφι, να πειράζουν ο ένας τον άλλον, να παρασύρουν τον κόσμο και να χαίρονται με τη χαρά του άλλου.

Αυτό που έγινε για παράδειγμα με τον Ποκουσέφσκι είναι ενδεικτικό. Ο Μπλατ έξαλλος με τη γραμματεία που δεν έδωσε αλλαγή για να μπει μέσα, ο πάγκος να φωνάζει για φάουλ, ο Μπόγρης να φτάνει στα όρια του αντιαθλητικού για να μπει ο μικρός μέσα.

Ο «Πόκου» να κάνει επίθεση στο τελευταίο δευτερόλεπτο και ο Ράντονιτς να μην μπαίνει σε διαδικασία παρεξήγησης γιατί καταλάβαινε τη χαρά του παιδιού. Και στο τέλος ο Ουέμπερ με 5000 στην εξέδρα να πανηγυρίζουν τη βολή του πιτσιρικά σα να χάρισε πρόκριση.

Είναι τεράστιο πράγμα να περνάς καλά στο παρκέ και επιτρέψτε μου να δώσω το μεγαλύτερο credit για αυτό στον Ουέμπερ. Ο Αμερικανός κάθε δευτερόλεπτο που περνά στο παρκέ διασκεδάζει, παίζει «for the love of the game» κι έχω την εντύπωση πως αν και βρίσκεται λίγο χρόνο στην ομάδα, έχει καταφέρει να παρασύρει κι άλλους στον τομέα της… διασκέδασης του παιχνιδιού.

ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΟΥ

Διάβαζα το κείμενο το Τσόχου τις προάλλες. Αρκετές φορές θεώρησα ότι υπερβάλλει, αλλά ήρθε η ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Θανάση Γιαννακόπουλου και με έπεισε πως… και λίγα έγραψε.

Κατά τη διάρκεια του ενός λεπτού σιγής ένας 15άχρονος έβρισε μη σεβόμενος τον Θανάση Γιαννακόπουλο.

Και όμως το χειρότερο δεν ήταν αυτό. Το χειρότερο ήταν ότι ενώ όλο το γήπεδο αντέδρασε και κάποιοι του ζήτησαν να σιωπήσει (σκάσε, σεβάσου, ντροπή σου κλπ.), ο πατέρας του αντί να τον νουθετήσει, γύρισε και ανταπέδωσε τις βρισιές σε όσους έβαλαν «χέρι» στον μικρό.

Για την ιστορία είναι ο ίδιος πιτσιρικάς που δεν είχε σεβαστεί το ένα λεπτό σιγής στη μνήμη του Πάτρικ Μπάουμαν βρίζοντας τον Δημήτρη Διαμαντίδη! (Στο ΥΓ του link).

Αδιανόητο! Και μαζί θλιβερό.

Και αναρωτιέμαι, φταίει ο 15άχρονος ή ο 50άχρονος;

Ο πατέρας την πρώτη περίοδο δεν την είδε γιατί τον έβγαλαν έξω, αλλά δυστυχώς επέστρεψε στο δεύτερο δεκάλεπτο σαν βρεγμένη γάτα. Κανονικά δεν έπρεπε να επιστρέψει… Ποτέ ξανά.

Αυτό που συνέβη δε γίνεται να με κάνει να ξεχάσω τη συμπεριφορά ΟΛΩΝ των υπολοίπων φιλάθλων οι οποίοι (οργανωμένοι και μη) δεν έβγαλαν άχνα για 60 δευτερόλεπτα τιμώντας τον «Τυφώνα» παρά την αντιπαλότητα με τον Παναθηναϊκό. Τεράστια μαγκιά και μπράβο τους.

ΥΓ: Είδαμε σωστά ομαδικά φάουλ. Μέρος της υψηλής συγκέντρωσης.

ΥΓ 2: Το ψηλό σχήμα που είδαμε στην περιφέρεια για περίπου 3-4 λεπτά με Τουπάν στο «2», Βεζένκοβ στο «3», μάλλον είχε να κάνει με την ξεκούραση των τριών γκαρντ που έχει μείνει η ομάδα παρά με δοκιμή.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.