Πιανιτζιάνι: «Η νέα Euroleague είναι μία... ζούγκλα!»

Έκανε το «αγροτικό» του στα τμήματα υποδομής της Σιένα, ανεβαίνοντας τα σκαλιά της προπονητικής ιεραρχίας και φτάνοντας μέχρι τη θέση του assistant-coach του Κάρλο Ρεκαλκάτι.

Το 2006 ανέλαβε πρώτος προπονητής και οδήγησε την Μοντεπάσκι στην κατάκτηση έξι διαδοχικών πρωταθλημάτων και τεσσάρων Κυπέλλων Ιταλίας, για έξι χρόνια (2009-2015) διετέλεσε ομοσπονδιακός προπονητής των «ατζούρι», ενώ πριν προσληφθεί στην Αρμάνι Μιλάνο (2017), είχε δύο διαφορετικές εμπειρίες σε εκτός της χώρας του.

Τη σεζόν 2012-13, στην προ Ομπράντοβιτς εποχή της Φενερμπαχτσέ στον πάγκο της οποίας κατέκτησε το Κυπελλο Τουρκίας και την περίοδο 2016-17 στην Χάποελ Ιερουσαλήμ, όπου κατέκτησε το «νταμπλ» στο Ισραήλ.

Ο λόγος για τον Σιμόνε Πιανιτζιάνι, που από πέρυσι βρίσκεται στο «τιμόνι» της Αρμάνι, έχοντας ήδη οδηγήσει τους Μιλανέζους ξανά στην κορυφή του ιταλικού πρωταθλήματος (2018) και στοχεύοντας στην επιστροφή της ιστορικής ομάδας του ιταλικού Βορρά στην «ελίτ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Η Euroleague Greece συνομίλησε μαζί του εφ' όλης της ύλης και λίγες ώρες πριν το αποψινό (21.45) τζάμπολ της Αρμάνι με τον Ολυμπιακό σας παρουσιάζει την αποκλειστική συνέντευξή του.

Με βάση την τεράστια εμπειρία σας, στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που αλλάξατε στην Αρμάνι, από πέρυσι μέχρι και σήμερα και τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επιστροφή της ομάδας στην κορυφή της Ιταλίας και πιο κοντά από το 2014 και μετά, στα playoffs της Euroleague;

«Η αλήθεια είναι ότι ξεκινήσαμε από τα χαμηλά, επειδή η ομάδα φτιάχτηκε από την αρχή και χρειάστηκε χρόνο για να αποκτήσει την σωστή «χημεία». Ουσιαστικά ξοδέψαμε το μεγαλύτερο μέρος της περυσινής σεζόν, έτσι ώστε να φτάσουμε σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο εξοικείωσης των παικτών μεταξύ τους και με το σύστημα και να πιάσουμε το επιθυμητό επίπεδο απόδοσης, που μας οδήγησε στην κατάκτηση του τίτλου στα playoffs. Στην εφετινή χρονιά είχαμε διαφορετική προσέγγιση και έχοντας ήδη ένα διαμορφωμένο ρόστερ, χρειαζόμαστε απλά μερικές ποιοτικές προσθήκες για να αρχίσουμε σιγά-σιγά να κοιτάμε ψηλότερα και στην Ευρώπη».

Να υποθέσω ότι σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή την διαδικασία έχει παίξει και η αδιάκοπη στήριξη και χρηματοδότηση του Τζιόρτζιο Αρμάνι, η παρουσία του οποίου εγγυάται την παραμονή της ομάδας στην «ελίτ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ...

«Ο ιδιοκτήτης μαζί με τον πρόεδρο, Σίλβιο Πρόλι, έχουν μεταλαμπαδεύσει στην ομάδα την κουλτούρα που διέπει όλες τις επιχειρήσεις της οικογένειας Αρμάνι. Είναι πολύ σημαντικό να μην δουλεύεις με μοναδικό στόχο να βγεις από το τούνελ, αλλά να κοιτάς την μεγάλη εικόνα και να έχεις μακροπρόθεσμους στόχους, προσπαθώντας να δημιουργήσεις έναν οργανισμό που θα έχει υψηλές βλέψεις. Αυτό για μένα έχει μεγαλύτερη αξία από το να κερδίσεις απλά ένα ή δύο παιχνίδια περισσότερα, σε σύγκριση με την προηγούμενη σεζόν. Αυτή είναι η νοοτροπία που θα καθιερώσει την Αρμάνι στο υψηλότερο επίπεδο της Euroleague.»

Παρ' ότι «χτυπηθήκατε» από τραυματισμούς – με σημαντικότερους αυτούς του Νέντοβιτς και του Γκουντάιτις, πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος έχετε την πολυτέλεια να κρατάτε στα χέρια σας την πρόκριση στα playoffs και όλα φαίνεται ότι θα κριθούν από τους δύο αγώνες με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Πόσο διαφορετικά κρίνετε ότι θα είναι τα δύο αυτά παιχνίδια, με δεδομένο ότι νικήσατε και τις δύο ελληνικές ομάδες στην Αθήνα;

«Έχουμε πλήρη επίγνωση της δυσκολίας του προγράμματός μας στις πέντε εναπομείνασες αγωνιστικές και γνωρίζουμε καλά ότι οι πιθανότητες να διατηρήσουμε την 6η θέση, δεν είναι με το μέρος μας. Δυστυχώς αυτοί οι τραυματισμοί στους οποίους αναφερθήκατε, μας στοίχισαν κάποιες επώδυνες ήττες και ανέκοψαν το ρυθμό μας. Ωστόσο, παραμένουμε ζωντανοί και συνεχίζουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί για να παλέψουμε μέχρι το τέλος. Έχουμε την ευκαιρία να πετύχουμε κάτι σπουδαίο, αλλά δεν νιώθουμε την πίεση της αποτυχίας! Κι αυτό γιατί οι εφετινοί στόχοι που ήταν η βελτίωση και η «θεμελίωση» μίας μελλοντικής επιτυχίας, έχουν ήδη επιτευχθεί!»

Για πρώτη φορά, μετά από αρκετά χρόνια στην Euroleague και οι δύο ελληνικές ομάδες κινδυνεύουν με αποκλεισμό και σίγουρα δεν θυμίζουν τις κυρίαρχες δυνάμεις του πρόσφατου παρελθόντος. Τι φταίει κατά την άποψή σας;

«Αυτό το φαινόμενο οφείλεται στο νέο σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης. Μία-δύο νίκες πάνω ή κάτω, μπορούν να φέρουν από το πλεονέκτημα έδρας μέχρι τον αποκλεισμό από την 8άδα. Η νέα μορφή της Euroleague μοιάζει με μία... ζούγκλα, στην οποία πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα για να μην σε φάνε τα άγρια θηρία! Στο νέο format όλες οι ομάδες μάχονται για μία θέση στα playoffs και η διαφορά με τα εθνικά πρωταθλήματα, είναι ότι εκεί μπορείς να διορθώσεις τα κακώς κείμενα στην post-season. Γι' αυτό και ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος! Όσον αφορά στον Ολυμπιακό, το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι ο σταθερός κορμός των Ελλήνων παικτών που παίζουν μαζί εδώ και αρκετά χρόνια και έχουν την εμπειρία να αντιμετωπίσουν τα κρίσιμα παιχνίδια.»

Να μιλήσουμε ξεχωριστά για καθεμία από τις δύο ελληνικές ομάδες;

«Για να είμαι ειλικρινής και παρατηρώντας το πρόγραμμα των τελευταίων πέντε αγωνιστικών, δεν μπορώ να δω με ποιο σενάριο μπορεί να αποκλειστεί ο Ολυμπιακός! Με δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι μέσα στα playoffs, δεν βλέπω ποια ομάδα μπορεί να τον «πετάξει» εκτός 8άδας! Δεν έχει αλλάξει κάτι από πέρυσι ή από πρόπερσι. Πρόκειται ουσιαστικά για το έμπειρο και πετυχημένο σύνολο του πρόσφατου παρελθόντος, με κάποιες προσθαφαιρέσεις ξένων παικτών, το οποίο καθοδηγείται από έναν εξαιρετικό προπονητή. Και αυτοί οι παίκτες ειδικότερα, ξέρουν πολύ καλά να διαχειρίζονται τα κρίσιμα παιχνίδια ή για να το θέσω διαφορετικά, πρέπει να “φτύσει αίμα” κάποιος για να τους νικήσει...»

Για τον Παναθηναϊκό που θα σας επισκεφθεί την άλλη εβδομάδα τι πιστεύετε; Έχει βελτιωθεί υπό τις οδηγίες του Ρικ Πιτίνο;

«Η μεγάλη επιτυχία του νέου coach είναι ότι κατόρθωσε να αλλάξει αρκετά την εικόνα της ομάδας σε σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν είναι εύκολο εγχείρημα αυτό και συνήθως απαιτεί χρόνο. Έχει όμως τεράστια εμπειρία, διαθέτει πολύ ισχυρή προσωπικότητα και ξέρει να κερδίζει τα μεγάλα παιχνίδια. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον πληθωρικό τρόπο παιχνιδιού του Καλάθη, καθιστούν τον Παναθηναϊκό πολύ δύσκολο αντίπαλο. Πιο πιθανό μου φαίνεται να προκριθεί από το να αποκλειστεί...»

Πάμε στον Μάικ Τζέϊμς. Τον ξέρετε πλέον αρκετά καλά και μπορείτε να απαντήσετε για το αν είναι ηγέτης ή μόνο σκόρερ και για το αν είναι ο παίκτης που μπορεί να οδηγήσει μία ομάδα στο Final 4;

«Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με τον Μάικ. Είναι ο απόλυτος μαχητής και θέλει πάντα να κερδίζει. Του ζητήσαμε από την αρχή να βγει μπροστά και να σηκώσει το βάρος στο σκοράρισμα και ανταποκρίθηκε πλήρως. Θέλαμε να είναι πιο ουσιαστικός από ό,τι ήταν στο παρελθόν και πραγματοποιεί την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Είναι από τους βασικούς υποψηφίους για το βραβείο του MVP, οπότε δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Άλλωστε, δε νομίζω ότι υπάρχει ο παίκτης που μπορεί να πάει μόνος του μία ομάδα στο Final 4!»

Δεν έχουν περάσει καλά-καλά δύο μήνες από τότε που υπογράψατε τον Νάναλι και η απόδοσή του παραπέμπει σε παίκτη που δείχνει ότι βρίσκεται στην ομάδα από την αρχή της σεζόν. Πως επετεύχθη αυτή η ταχύρρυθμη προσαρμογή;

«Θέλαμε έναν ευέλικτο και ευπροσάρμοστο παίκτη, που θα είχε την ευχέρεια στον χειρισμό της μπάλας και στην επιθετική άμυνα, ταυτόχρονα με την ικανότητα να δημιουργήσει για τον εαυτό του και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Εκείνη την περίοδο μας έλλειπαν πολύ τα στοιχεία που μας έδινε ο Νέντοβιτς και ο Τζέιμς μας τα έδωσε με το που ήρθε στην ομάδα. Τώρα που γύρισε ο Νεμάνια, έχουμε περισσότερες επιλογές και ο Νάναλι μας κάνει καλύτερους σε πολλούς τομείς. Δυστυχώς στην πορεία χτύπησε ο Γκουντάιτις και αυτή η απώλεια μας πόνεσε πολύ, γιατί χάσαμε πολλά πλεονεκτήματα μέσα στη ρακέτα κι αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε και πάλι το στυλ μας. Παρ' όλα αυτά, έχουμε αντιδράσει θετικά κι αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη υπόσχεση για το μέλλον.»

Κλείνοντας, θα ήθελα να ζητήσω την θέση σας σχετικά με τις εξελίξεις που χαρακτηρίζουν ολοένα και περισσότερο τις εθνικές λίγκες. Με δεδομένο ότι του χρόνου οι ομάδες της Euroleague θα δίνουν μίνιμουμ 34 παιχνίδια και στα επόμενα χρόνια ίσως και 38, τι επίπτωση πιστεύετε ότι θα έχει η αύξηση των αγώνων στα εθνικά πρωταθλήματα;

«Είμαι προπονητής, οπότε δεν μου αρέσει να σχολιάζω θέματα που έχουν να κάνουν με την διαμόρφωση του καλεντάρι ή τις όποιες – πολιτικής φύσεως – διαφορές που εξυφαίνονται στο εσωτερικό του αθλήματος. Αυτό που μπορώ να σας πω, σαν coach, είναι ότι δεν με ανησυχούν καθόλου τα 34 ή τα 38 παιχνίδια στην Euroleague, γιατί το επίπεδο είναι εκπληκτικό, οι ομάδες είναι top-class και είναι πολύ συναρπαστικό να αποτελείς μέρος ενός τόσο σπουδαίου τουρνουά. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι μαζί με τις εγχώριες υποχρεώσεις και τα παιχνίδια των Εθνικών ομάδων, οι παίκτες είναι αναγκασμένοι να δίνουν υπερβολικό αριθμό παιχνιδιών ετησίως, γεγονός που επιτείνει τους τραυματισμούς και υποβαθμίζει την ποιότητα. Αυτό ναι, είναι σοβαρό πρόβλημα!»