Κάποτε στο Τρεβίζο…

Για το πόσο απροσδοκήτως σημαντικός, κρίσιμος, κομβικός και οριακός είναι ο αποψινός αγώνας του Ολυμπιακού στην Ποντγκόριτσα δεν χρειάζεται να γράψω εγώ: έγραψε ήδη ο Κωνσταντίνος Μελάγες οπότε η δική μου κατάφαση περιττεύει…

Το ξέρουν και πάντως το καταλαβαίνουν και οι άσχετοι με την υπόθεση πως εάν οι Πειραιώτες γνωρίσουν το έκτο απανωτό στραπάτσο, τότε προφανώς θα βρεθούν σε μια φάση απελπισίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Στην Ποντγκόριτσα λοιπόν…

Στο Τίτογκραντ όπως ονομαζόταν από το 1946 έως το 1992, προς τιμήν του στρατάρχη και προέδρου της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας Γιόσιπ Μπροζ Τίτο…

Στην πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου που εγκολπώθηκε στη Σερβία μέχρι το 2006 οπότε χώρισαν τα τσανάκια τους…

Στην Ποντγκόριτσα, όπου η Μποντούτσνοστ βομβάρδισε με 21/34 τρίποντα την Μπασκόνια και στη συνέχεια έστειλε αδιάβαστες και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίοτης!

Στην Ποντγκόριτσα, όπου παρεμπιπτόντως –κι αυτή είναι υπόθεση που θλίβει και συνάμα τσατίζει τον Ολυμπιακό και δη τον Ντέιβιντ Μπλατ- μισερώθηκε τις προάλλες ο Γιάνις Στρέλνιεκς, πέφτοντας στην κυριολεξία υπέρ (πίστεως και) πατρίδος!

Στην Ποντγκόριτσα από την οποία, αν και καμαρώνω για το μνημονικό μου-οφείλω να παραδεχθώ πως έχω ελάχιστες αναμνήσεις και εικόνες από την μοναδική επίσκεψη μου από την οποία πέρασαν κιόλας δέκα εννέα χρόνια!

Tόσα στ’ αλήθεια πέρασαν από την πρώτη επίσκεψη του Ολυμπιακού στην πόλη στην οποία (δεν γεννήθηκε, αλλά) ανδρώθηκε μπασκετικά ο Ζάρκο Πάσπαλι, ο οποίος αγωνίσθηκε στην Μπουντούτσνοστ μέχρι το 1986, όταν μετακόμισε στο Βελιγράδι για να παίξει στην Παρτίζαν.

Θυμάμαι βεβαίως αυτό που δεν έλεγε με τίποτε να ξεχάσει ο… Γιάννης Ιωαννίδης: σε εκείνο το ματς, στις 9 Φεβρουαρίου του 2000, ο Ολυμπιακός είχε υποστεί μια αδόκητη ήττα, με 82-70 και με θύτη τον συχωρεμένο Χάρις Μπρικς, o οποίος δολοφονήθηκε δέκα μήνες αργότερα ξεπαρκάροντας το αυτοκίνητο του έξω από τη Hala Pionir!

Eκείνο το βράδυ ο Μπρκιτς έβαλε 21 πόντους (4/5δ., 3/7τρ., 4/6β.) , μοίρασε πέντε ασίστ και απέβη ο ψυχρός εκτελεστής του Ολυμπιακού, συνεπικουρούμενος από τον Ντέγιαν Ράντονιτς (18) και τρεις άλλους παίκτες οι οποίοι αργότερα ήρθαν στα μέρη μας: τον Ντέγιαν Τομάσεβιτς (Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ), τον Μιλένκο Τόπιτς (Ρέθυμνο) και τον Βλάντο Στσεπάνοβιτς (Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, Πανελλήνιος), ενώ στο ρόστερ της Μποντούντσνοστ βρισκόταν και ο Μπλάγκοτα Σέκουλιτς (ΑΕΚ, Μαρούσι, ΠΑΟΚ, Αρης).

Ο Ολυμπιακός βρέθηκε από την αρχή πίσω στο σκορ, αλλά παρά τη βελτιωμένη απόδοση του στο δεύτερο ημίχρονο δεν κατάφερε να διεκδικήσει τη νίκη, με αποτέλεσμα να πάει στράφι η εμφάνιση του Μίλαν Τόμιτς (20π.) και του Δημήτρη Παπανικολάου (16π., 10ρ.).

Η Μπουντούτσνοστ απαρτιζόταν μονάχα από γηγενείς παίκτες, ενώ ο Ξανθός, μετά την επεισοδιακή αποχώρηση του Κρις Μόρις, είχε στη διάθεση του τον (πάντοτε κουστουμαρισμένο και bon viveur) Μπλου Εντουαρντς, το… τρελοκομείο που λεγόταν «Χόλιγουντ» Ρόμπινσον και έμελλε να τα κάνει λίμπα μερικές μέρες αργότερα στο ταξίδι στη Λιουμπλιάνα (για τον αγώνα των πλέι οφς με την Ολίμπια), τον Αρσέν Αντέ Μενσά, τον Τζόσουα Γκραντ και τον …τίμιο Ινάκι ντε Μιγκέλ.

Νωρίτερα, στις 20 Ιανουαρίου του 2000, ο Ολυμπιακός είχε νικήσει τους Μαυροβούνιους στο ΣΕΦ με 89-61 (Ρόμπινσον 19, Τάρλατς 18, Εντουαρντς 14-Στσεπάνοβιτς 17, Τομάσεβιτς 13) και μετά από αυτό το παρθενικό αντάμωμα τους, οι δρόμοι των δυο ομάδων έμελλε να διασταυρωθούν και πάλι στην εφετινή σεζόν: οι Πειραιώτες νίκησαν στις 30 Νοεμβρίου στο ΣΕΦ με 92-70 και απόψε παίζεται η τέταρτη παρτίδα…

Βεβαίως για τον οικοδεσπότη Γιάσμιν Ρέπεσα και τον επισκέπτη Ντέιβιντ Μπλατ οι παρτίδες είναι πολύ περισσότερες και μάλιστα ανακαλούν όχι απλώς ευχάριστες, αλλά διθυραμβικές στιγμές στο μυαλό του νυν προπονητή του Ολυμπιακού…

Τις θυμάται βεβαίως, αποκλείεται να τις έχει ξεχάσει, αλλά προφανώς η κρισιμότητα του αποψινού αγώνα και η πίεση την οποία ασκούν οι περιστάσεις δεν του επιτρέπουν να πολυασχοληθεί με το τι συνέβη πριν από δέκα τρία χρόνια και είναι αποτυπωμένο και ανεξίτηλα χαραγμένο στην ιταλική συλλογική μνήμη!

Οι παράλληλοι βίοι του Μπλατ με τον κατά δυο χρόνια νεαρότερο του, Ρέπεσα χρονολογείται από τις αρχές τoυ Millennium όταν ο μεν Κροάτης καθόταν ως πρώτος προπονητής στον πάγκο της Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ, ο δε Αμερικανοϊσραηλινός στεκόταν στο πλευρό του Πίνι Γκέρσον στη Μακάμπι Τέλ Αβίβ, στην τεχνική ηγεσία της οποίας βρέθηκε κατά τη διετία 2001-03.

Ο Μπλατ ήταν βοηθός του Γκέρσον στον αλήστου μνήμης τελικό του Final 4 του 2004 στο Τελ Αβόιβ και άκουσε με τα αυτιά του τον Πίνι, την παραμονή του τελικού (Μακάμπι-Σκίπερ Μπολόνια) να αρθρώνει… ανερυθρίαστα μια από τις συγκλονιστικότερες ατάκες στην ιστορία της διοργάνωσης…

Καθόταν δίπλα στον Ρέπεσα και στον Βούγιανιτς και παίρνοντας τον λόγο μετά τον γκαρντ της ιταλικής ομάδας γύρισε γελώντας και είπε: ««Ο Βούγιανιτς λέει ότι δεν φοβάται, όμως όση ώρα μιλούσε, εγώ άκουγα τα αρχ...ια του να κουνιούνται από το φόβο»!!!

Ο Ρέπεσα πάλι δεν είχε να πει τίποτε μετά τον τελικό στον οποίο η Μακάμπι στραγγάλισε την ιταλική ομάδα με το εκκωφαντικό 118-74. Υπό το κράτος του σοκ και του δέους κατάφερε μονάχα να ψελλίσει ότι «μετά από αυτό, που συνέβη απόψε, δεν έχω να πω τίποτε άλλο, παρά μόνο ότι ποτέ στην καριέρα μου, δεν έχασα ματς με διαφορά 44 πόντων και ποτέ δεν έφαγα 118 πόντους σε ένα βράδυ».

Ενάμιση χρόνο αργότερα στην Ιταλία ο Ρέπεσα και ο Μπλατ βαρέθηκαν να βλέπουν ο ένας τα μούτρα του άλλου, καθότι μέσα σε οκτώ μήνες βρέθηκαν αντιμέτωποι οκτώ φορές, συμπεριλαμβανομένων δυο εμφυλίων στη Euroleague και των τελικών του πρωταθλήματος!

Από αυτά τα οκτώ ματς ο Ρέπεσα νίκησε στα τρία και ο Μπλατ στα πέντε, με κερασάκι στην τούρτα τον τέταρτο τελικό των πλέι οφς, η λήξη του οποίου βρήκε τον νυν προπονητή του Ολυμπιακού λουσμένο στη σαμπάνια και αγκαλιά με τον Νίκο Ζήση και το λοιπό «ελληναριό» της Μπενετόν, αλλά και η Φορτιτούντο Μπολόνια δεν πήγαινε πίσω σε δαύτους!

Το γράφω αυτό διότι στην ομάδα του Τρεβίζο εκείνη τη σεζόν εκτός του Ζήση αγωνίζονταν επίσης ο Ραμούνας Σισκάουσκας (Παναθηναϊκός), ο Ντρου Νίκολας (Παναθηναϊκός), ο Μάρκους Γκόρι (ΠΑΟΚ) και ο Ματ Σαντάντζελο (Ηρακλής), ενώ βοηθός του Μπλατ ήταν, όπως και τώρα, ο Κεστούτις Κεμζούρα.

Στον αντίποδα η Κλιμάμιο διέθετε τον Νέστορα Κόμματο, τον Σάνι Μπετσίροβιτς (Παναθηναϊκός), τον Τράβις Γουότσον (Πανιώνιος) και τον Ντάλιμπορ Μπάγκαριτς (Ολυμπιακός, Μαρούσι).

Το νταλαβέρι των δυο προπονητών εγκαινιάσθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 2005 με τον αγώνα του πρώτου γύρου του ιταλικού πρωταθλήματος στον οποίο η Κλιμάμιο νίκησε την Μπενετόν στην Μπολόνια με 81-73 (Γκριν 14, Μπετσίροβιτς 12-Νίκολας 18, Γκόρι 17).

Ακολούθησε στις 17 Νοεμβρίου το ματς της Εuroleague στο Τρεβίζο, όπου η Μπενετόν επιβλήθηκε με 94-84 (Νίκολας 26, Ζήσης 13π., 6ρ., 7ασ.- Λόρμπεκ 19, Μπελινέλι 17).

Στις 11 Ιανουαρίου 2006, στο ματς του Β’ γύρου της Εuroleague η Κλιμάμιο πήρε το αίμα της πίσω με 84-65 (Μαντσινέλι 19, Μπετσίροβιτς 15- Νίκολας 26, Γκόρι 11).

Στις 12 Μαρτίου, στον αγώνα του Β’ γύρου του πρωταθλήμαστος στο Palaverde ήταν η σειρά της Μπενετόν να πάρει τη ρεβάνς με 96-84 (Μπαρνιάνι 18, Νίκολας 15-Μπάγκαριτς 18, Μπετσίροβιτς 14).

Όταν έπεσε η αυλαία της κανονικής περιόδου του ιταλικού πρωταθλήματος, η Φορτιτούντο φιγούραρε στην πρώτη θέση με 22-7 και η Μπενετόν στη δεύτερη με 26-8. Η ομάδα της Μπολόνια απέκλεισε στα πλέι οφς πρώτα την Μπιέλα με 3-1 και εν συνεχεία τη Νάπολι (του Λιν Γκριρ) με 3-2, ενώ εκείνη του Τρεβίζο καθάρισε την Ολίμπια Μιλάνο με 3-2 και τη Ρόμα με 3-1 και έδωσαν ραντεβού στους τελικούς, με το πλεονέκτημα έδρας να ανήκει στη Φορτιτούντο, αλλά εις μάτην!

Με το καλημέρα της σειράς, στις 14 Ιουνίου του 2006, η Μπενετόν πέτυχε το break στην Μπολόνια την οποία άλωσε με 77-69 (Ντιαβαρά 13, Μπετσίροβιτς 12-Σισκάουσκας 19, Μπαρνιάνι 16).

Σαράντα οκτώ ώρες αργότερα ο Μπλατ είδε την ομάδα του να προηγείται με 2-0, επικρατώντας στο Τρεβίζο με 88-82 (Ζήσης 17π., 7ασ., Μπαρνιάνι 17- Μπετσίροβιτς 25, Μπελινέλι 15).

Η σειρά επέστρεψε στις 18 Ιουνίου στην Μπολόνια όπου η Κλιμάμιο νίκησε με 73-72 στην παράταση (Μπάγκαριτς 16, Ντιαβαρά 15- Σισκάουσκας 22, Μπαρνιάνι 16) και μείωσε σε 2-1.

Η αυλαία των τελικών έμελλε να πέσει στις 20 Ιουνίου του 2006 στο Τρεβίζο εν χορδαίς και οργάνω για την Μπενετόν η οποία γράπωσε τη νίκη με 69-68 (Σισκάουσκας 18, Νίκολας 12- Μπετσίροβιτς 20, Μπελινέλι 11) και στέφθηκε πρωταθλήτρια.

Από τότε πέρασαν κιόλας δέκα τρία χρόνια και απόψε την ώρα της χειραψίας τους ο Μπλατ και ο Ρέπεσα ίσως δουν σαν σε φιλμ κάποια ενσταντανέ της ζωής τους…