ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός μπορεί!

Είδατε λοιπόν πόσο μικρή είναι η απόσταση μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας; Της αποθέωσης με την απαξίωση; Της ελπίδας με την απόγνωση; Ο Παναθηναϊκός φρόντισε να μας το υπενθυμίσει στην Πόλη. Εκεί που ήταν με τα δύο πόδια εκτός playoffs, εκεί που πραγματοποιούσε τη μία κάκιστη εμφάνιση μετά την άλλη, εκεί που το μπάσκετ που έπαιζε ήταν αποκαρδιωτικό, έφτασε στο σημείο να αντιστρέψει ολοκληρωτικά το κλίμα!

Ένας μήνας ήταν αρκετός για να γυρίσει το τσιπάκι και ο... απαξιωμένος και διεγραμμένος Παναθηναϊκός να ξαναφέρει το χαμόγελο της αισιοδοξίας στους φιλάθλους του. Στην έδρα της Νταρουσάφακα απλά επιβεβαιώθηκε αυτό που άρχισε να φαίνεται από το ματς με την Αναντολού Εφές και μετά. Η ομάδα βρίσκεται σε ανοδική πορεία αλλάζοντας την φιλοσοφία της, την τακτική της και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους αντιπάλους της. Και το κυριότερο όλων; Χρειαζόταν κάποιες νίκες με πειστικές εμφανίσεις ώστε να φτιάξει την ψυχολογία και να πιστέψει ότι μπορεί να διεκδικήσει την πρόκριση στα προημιτελικά.

Όπερ και εγένετο! Στα πέντε τελευταία ματς μετράει τέσσερις νίκες, οι τρεις εκ των οποίων συνεχόμενες και εμφατικές ενώ οι δύο τελευταίες μακριά από το ΟΑΚΑ. Μπορεί η Γκραν Κανάρια και η Νταρουσάφακα να είναι οι πλέον αδύναμες και αδιάφορες ομάδες της διοργάνωσης, αλλά ο Παναθηναϊκός του... Ιανουαρίου, δεν θα έφευγε με νίκες ούτε από αυτές τις έδρες. Τι χρειαζόταν προκειμένου να ανεβάσει στροφές; Χρόνο. Χρόνο για δουλειά. Κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα στο παρκέ αν κρίνουμε τον τρόπο με τον οποίο στήνονται τα plays και την άμυνα που παίζει τις τελευταίες πέντε εβδομάδες.

Βλέπουμε...

Προσωπικά ήμουν από τους πλέον... άπιστους ότι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα του. Όπως και ότι θα περάσει στα playoffs. Στο πρώτο κομμάτι έχω διαψευστεί πανηγυρικά. Στο δεύτερο θα δείξει η πορεία και τα επόμενα ματς, ειδικά η «διαβολοβδομάδα» με Μπασκόνια (εντός) και Αρμάνι (εκτός). Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να πάρει το εισιτήριο των προημιτελικών, αλλά ρε διάολε, ΑΥΤΟΣ (και τονίζω το ΑΥΤΟΣ) ο Παναθηναϊκός μπορεί! Όχι επειδή κέρδισε Γκραν Κανάρια και Νταρουσάφακα. Επειδή, επιτέλους, βλέπουμε μπάσκετ. Βλέπουμε... κάτι. Βλέπουμε να υπάρχει στόχευση στο παιχνίδι, εξαιρετικό «διάβασμα» από επίθεση σε επίθεση και από άμυνα σε άμυνα. Βλέπουμε τους παίκτες να ΞΕΡΟΥΝ τους ρόλους του. Βλέπουμε τον Ρικ Πιτίνο να γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον τις αδυναμίες και τα δυνατά σημεία των παικτών του. Βλέπουμε τον Ρικ Πιτίνο να γνωρίζει τι μπορεί να πάρει από καθέναν ξεχωριστά. Βλέπουμε τους περισσότερους παίκτες να βελτιώνονται ατομικά και αυτό φέρει την υπογραφή του Αμερικανού προπονητή. Βλέπουμε μια ομάδα να λειτουργεί ως ΟΜΑΔΑ, εντός και εκτός παρκέ.

Αν μη τι άλλο όλα αυτά μπορούν να στείλουν αισιόδοξα μηνύματα για τη συνέχεια. Αρκεί να μην γίνει κάποιο πισωγύρισμα που ενδεχομένως να χαλάσει ή να αλλοιώσει την πολύ καλή εικόνα. Ακόμα και αν στο τέλος δεν τα καταφέρει ο Παναθηναϊκός και μείνει εκτός οκτάδας, ο Ρικ Πιτίνο θα έχει αφήσει έργο πίσω του και μια γερή παρακαταθήκη για τον επόμενο προπονητή στην περίπτωση που -τελικά- δεν θα είναι εκείνος που θα κάθεται στην άκρη του «πράσινου» πάγκου. Αυτό που μπορώ να πω βάσει του ρεπορτάζ είναι ότι... πέφτει πολύ δουλειά στις προπονήσεις. Ο Πιτίνο δεν αφήνει τίποτα και κανέναν στην τύχη του.

Άλλωστε τι πρέπει να ξέρει καλά ένας προπονητής, ειδικά από τη στιγμή που ΔΕΝ έχει στήσει εκείνος την ομάδα και ούτε έχει επιλέξει τους παίκτες; Τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία τους. Πώς μπορεί να εκμεταλλευτεί κάποιον και πώς μπορεί να κρύψει την αδυναμία κάποιου άλλου. Και το κυριότερο; Πώς να τονώσει την ψυχολογία τους και να τους κάνει να πιστέψουν ότι είναι σημαντικοί και υπολογίσιμοι για την ομάδα.

Οι τρεις λόγοι της αντεπίθεσης

Πιστεύει κανείς ότι ο Αμερικανός προπονητής δεν το κάνει; Ειδικά από τη στιγμή που ήταν όλη του τη ζωή παιδαγωγός στα κολέγια! Ο Παναθηναϊκός παίζει πολύ καλύτερα στα τελευταία ματς για τρεις λόγους.

1) Οι παίκτες έχουν βελτιωθεί ατομικά και μάλιστα έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Δουλεύουν και αυτό φαίνεται! Ο Παπαγιάννης είναι... άλλος παίκτης και δικαιολογεί τον ντόρο που έγινε το καλοκαίρι. Τι χρειαζόταν; Εμπιστοσύνη, χρόνο και σωστή διαχείριση και μεταχείριση! Ο αστερίσκος (και το μεγάλο ζητούμενο) για τον «Big Pappa» είναι η συνέπεια. Ο Παπαπέτρου από τη στιγμή που ξεπέρασε τον τραυματισμό του είναι ο παίκτης που ΟΛΟΙ οι προπονητές θα ήθελαν στην ομάδα τους. Κάνει τα πάντα στο παρκέ, δίνει ενέργεια, ενώ έχει φτάσει στο σημείο να απειλεί με συνέπεια από την περιφέρεια. Ο ΝτεΣτόν Τόμας άφησε στο παρελθόν τα «σκοτωμένα» τρίποντα και πλέον έχει γίνει... κάτοικος ρακέτας. Λάνγκφορντ και Κιλπάτρικ μπορεί να είναι μπαρουτοκαπνισμένοι παίκτες (σε Ευρώπη και Αμερική αντίστοιχα), μπορεί να είχαν μάθει να είναι τα πρώτα βιολιά, αλλά πλέον συμπληρώνουν ιδανικά ο ένας τον άλλο.

2) Ο Ρικ Πιτίνο εφαρμόζει αυτό που λέει συνέχεια τις τελευταίες εβδομάδες: «The ball in the paint». Στα τρία τελευταία ματς ο Παναθηναϊκός έχει επιχειρήσει 159 δίποντα και μόλις 43 τρίποντα! Γνωρίζει ότι η ομάδα του υστερεί στο σουτ και προσπαθεί να βρει επιθετικές λύσεις με άλλους τρόπους. Το αν τα έχει καταφέρει ή όχι φαίνεται από τρία νούμερα: 94 πόντοι στην Χίμκι, 99 στην Γκραν Κανάρια και 91 στην Νταρουσάφακα. Όπερ και σημαίνει 94,7 πόντοι κατά μέσο όρο για τρία συνεχόμενα παιχνίδια της EuroLeague!

3) ΟΛΟΙ νιώθουν σημαντικοί και απαραίτητοι! ΟΛΟΙ. Μηδενός εξαιρουμένου. Ο Αμερικανός προπονητής κρατάει στην... πρίζα όλους τους παίκτες που έχει στην διάθεσή του αφού όλοι γνωρίζουν ότι θα υπάρξει στιγμή που θα τους ζητηθεί να μπουν στο παρκέ και να παίξουν. Άλλες φορές για μια άμυνα, ένα σκριν, δύο φάουλ, ένα σουτ και άλλες φορές για να αποκτήσουν τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο. Φαίνεται. Δεν φαίνεται;

Το ρεκόρ και η συνέχεια...

Και φτάνω στο στατιστικό κομμάτι που σας έλεγα προηγουμένως. Ο Παναθηναϊκός πήρε 91 πόντους έχοντας ευστοχήσει μόλις σε δύο τρίποντα και εννέα βολές. Δηλαδή σε 38 δίποντα! Από αυτά τα 38 δίποντα, ξέρετε πόσα ήταν ΜΕΣΑ στη ρακέτα; Τα 35!!! Μόνο ένα τζαμπ σουτ του Λάνγκφορντ, ένα του Λεκαβίτσιους και ένα του Καλάθη ήταν έξω από αυτήν. Αν μη τι άλλο πρόκειται για αριθμό ρεκόρ (70 «καθαροί» πόντοι από το «ζωγραφιστοί») ο οποίος αποδεικνύει και στην πράξη τα όσα υποστηρίζει ο Πιτίνο.

Τι γίνεται, όμως, από εδώ και στο εξής; Σίγουρα το ταξίδι στη Μόσχα την επόμενη εβδομάδα για το ματς με την ΤΣΣΚΑ δεν θα είναι αγχωτικό όσον αφορά το «πρέπει» αλλά το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός θα μπει στο παρκέ και θα χάσει. Απλά εάν και εφόσον καταφέρει να φύγει και με ένα τρίτο σερί «διπλό», στη συνέχεια θα συζητήσουμε με διαφορετικά δεδομένα και κάτω από άλλη βάση. Το σίγουρο είναι ότι θα μπορέσει να μετρήσει τις δυνάμεις του απέναντι σε μια ομάδα από την πρώτη ταχύτητα της EuroLeague και να δει... πόσα απίδια πιάνει ο σάκος σε περίπτωση που καταφέρει στο τέλος και εξασφαλίσει τη συμμετοχή στα playoffs της διοργάνωσης.

Εκεί που ΠΡΕΠΕΙ να εστιάσει ο Παναθηναϊκός όσον αφορά την πρόκριση είναι τα τέσσερα τελευταία ματς με Μπασκόνια (εντός), Αρμάνι (εκτός), Ρεάλ (εντός) και Μπουντούτσνοστ (εντός). Με 2/2 στην «διαβολοβδομάδα» (ειδικά και με +10 κόντρα στους Βάσκους) ο Παναθηναϊκός θα περάσει. Δεν βλέπω να χάνει κανένα από τα δύο τελευταία ματς. Όμως υπάρχει καιρός μέχρι τότε. Προέχει η ΤΣΣΚΑ...

ΥΓ1: Ζήτημα χρόνου να κάνει ο Καλάθης ρεκόρ στην EuroLeague όσον αφορά τις περισσότερες ασίστ σε ένα παιχνίδι.

ΥΓ2: Ζήτημα χρόνου να κάνει ο Καλάθης triple double.

ΥΓ3: Χρειαζόταν αυτήν την εμφάνιση ο Παπαγιάννης. Επτά ατομικά ρεκόρ σε ένα βράδυ. Επτά!

ΥΓ4: Στα δύο τελευταία ματς η λέξη που ταιριάζει στη γενική εικόνα του Παναθηναϊκού είναι «απολαυστικός»

ΥΓ5: Κακό αποτέλεσμα για τον Παναθηναϊκό η νίκη της Μακάμπι στο Μόναχο...