Όχι καλύτερος του Magic αλλά ο καλύτερος Καλάθης

Αν ξεκινάς να γράφεις ένα blog ξέροντας ότι θα διαφωνήσεις δημόσια με κάτι που είπε ο coach Πιτίνο είναι προφανής ο κίνδυνος να εξευτελιστείς αλλά δε βαριέσαι ρε αδερφέ, για μια συνέπεια λόγων και έργων ζούμε και γράφουμε, ας εκτεθούμε στον κίνδυνο.

Με το PulseBet*, νιώθεις το παλμό του Live στοιχήματος όπως ποτέ ξανά– Ισχύουν Όροι & Προϋποθέσεις

Η διθυραμβική δήλωση του γκουρού που κάθεται έστω και για λίγους μήνες στον πάγκο του Παναθηναικού είναι σαφώς περισσότερο δήλωση στήριξης παρά ακριβής περιγραφή της πραγματικότητας. Αν και πράσινος μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν έχω δει στη ζωή μου καλύτερο πασέρ από τον Magic και γνώμη μου είναι ότι ο Νικ δεν είναι πασέρ εφάμιλλος των κορυφαίων του NBA όπως οι Stockton, Nash, Kidd κλπ Θα μου επιτρέψετε μάλιστα να πιστεύω ότι ο Καλάθης δεν είναι καλύτερος πασέρ από τον Δημήτρη Διαμαντίδη ο οποίος είναι σίγουρα ο καλύτερος πασέρ που έχω δει στην Ελλάδα μαζί με τον Θοδωρή Παπαλουκά.

Ο Βασίλης Σπανούλης ας πούμε που είναι στατιστικά ο καλύτερος πασέρ, είναι ένας τεράστιος ηγέτης αλλά όχι ο καλύτερος πασέρ που είδαμε ποτέ, ευνοείται όμως από το μεγάλο μήκος καριέρας και τις αλλαγές κανονισμών ως προς το τι καταγράφεται ως ασίστ. Για να το εικονοποιήσω καλύτερα, αν η ζωή μου εξαρτιόταν από ένα σουτ, που θα το έπαιρνε κάποιος στα τελευταία δευτερόλεπτα υπό πίεση δύο αντιπάλων πιθανώς ενόπλων, θα ήθελα να σουτάρει ο -κατά Διαμαντίδη- Βασίλαρος Σπανούλης κι έπειτα ο Αντώνης Φώτσης. Για να φτάσω να παίζω τη ζωή μου σε αυτό το τελευταίο σουτ του Σπανούλη, θα εμπιστευόμουν την πάσα στον Δημήτρη Διαμαντίδη κι έπειτα στον Νικ Καλάθη. Αν είχα στην ομάδα μου τον Magic Johnson θα τους έβαζα όλους στον πάγκο να τον κοιτάνε.

Ο Νικ Καλάθης έχει αντιμετωπίσε διάφορες συμπεριφορές προπονητών στην καριέρα του. Στην Ελλάδα ξεκίνησε με την εμπιστοσύνη μεν αλλά και τη διαρκή αμφισβήτηση έως και προβοκάτσια, για να διατηρείται διψασμένος, ανταγωνιστικός και πεισματάρης. Στις ΗΠΑ αντιμετωπίστηκε σαν επαγγελματίας, που πάει κάθε μέρα στο «γραφείο» για να κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά κι όχι φυσικά σαν το κέντρο του μπασκετικού σύμπαντος. Στην δεύτερη θητεία του στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν ο ηγέτης που έχει τα κλειδιά στα χέρια κι από αυτόν εξαρτώνται όλα. Αποτελεσματικό; Θα δείξει. Υπερτιμημένος; Τα οικονομικά ως γνωστόν έχουν να κάνουν με την προσφορά και τη ζήτηση στον συγκεκριμένο χρόνο. Το ζητούμενο είναι ο Καλάθης να παίζει με διάρκεια κοντά στα χτεσινά του standards (ναι και στις βολές) και μόνο τότε ο Παναθηναικός θα είναι ελκυστικός.

Για να μην είμαστε βέβαια άδικοι με τον Νικ, σε αυτήν την πρωταγωνιστική του θητεία δεν του έλαχε να ψάχνει να βρει τον Μπατίστ, τον Τομάσεβιτς, τον Τσαρτσαρή, τον Πέκοβιτς κι άλλους μαέστρους του ζωγραφιστού, ούτε του έλαχαν πλάγιοι όπως οι Αλβέρτης και Ντρου Νίκολας γιατί τότε οι ασίστ του θα έφταναν εξωγήινο νούμερο. Με αυτούς που συνεργάζεται κάνει εξαιρετική δουλειά, συνήθως εξαιρετικότερη από τους συμπαίκτες του.

Ο Πιτίνο ξέρει ότι τουλάχιστον φέτος αυτόν έχει κι αυτόν αποθεώνει κι εμπιστεύεται. Αφού αυτός επιλέγει αυτή την οδό διαχείρισης του Νικ Καλάθη καλά κάνει. Επειδή εμείς ήμασταν στα πέριξ και χτες και προχτές, μπορούμε να μένουμε περισσότεροι γειωμένοι και προσγειωμένοι. Για να μην θυμίσω ότι την ερχόμενη εβδομάδα ο Ρικ Πιτίνο θα γνωρίσει κι άλλον έναν Έλληνα guard, τον Κώστα Σλούκα, που δεν τον λες και αδιάφορο ως πασέρ. Ξέρετε αυτόν που ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αντιμετωπίζει στα time out ως εξής: «Τι με κοιτάς Κώστα; Για να σου πω πως θα παίξουμε; Όλη σου τη ζωή εμένα περιμένεις!» Ναι αλλά έτσι ο Κώστας πήρε πρόπερσι Euroleague και είναι κάθε χρόνο στα Final 4.

https://twitter.com/beINSPORTS_TR/status/1065700431995826176/video/1

ΥΓ Παρακαλώ θερμά τους φανατικούς του Βασίλη Σπανούλη πριν αρχίσουν να με βρίζουν στα σχόλια, να ξαναδιαβάσουν το κομμάτι που περιγράφω τα μπασκετικά μου συναισθήματα μου γι αυτόν.