Ψάχνοντας έναν General Manager στο ελληνικό μπάσκετ

Η συζήτηση για να είμαι ειλικρινής ξεκίνησε στο twitter παρακολουθώντας τον αγώνα Παναθηναϊκός-Bayern. Ότι προσγειώθηκε στη βαυαρική πρωτεύουσα ο Williams το ξέραμε, ότι το συμβόλαιο του κόστισε λιγότερο από 600.000, συγχωρείστε με αλλά το αγνοούσα. Πίστευα ότι ο πανίσχυρος οικονομικά ποδοσφαιρικός σύλλογος που είπε να ασχοληθεί και με το μπάσκετ (αν είναι δυνατόν να ονομάζεται η ομάδα F.C. BAYERN Basketball), είχε να δαπανήσει πακτωλό χρημάτων για τον NBAer αλλά φευ ακόμα και οι Γερμανοί που “όταν εμείς ανακαλύπταμε το μπάσκετ αυτοί έτρωγαν βελανίδια σκαρφαλωμένοι στα δέντρα”, ανακάλυψαν τις ασφαλείς οδούς για το value for money.

Άνοιξα με την παραπάνω ευκαιρία έναν διάλογο στο twitter με μπασκετικούς φίλους και με τον αξιολογότατο δημοσιογράφο Χρήστο Καούρη, εξέχων μέλος της Euroleague συντροφιάς των καναλιών Novasports, ο οποίος είχε την ευγενή καλοσύνη να μου παραθέσει την ιστορία του GM των Βαυαρών Ιταλού Daniele Baiesi και των μεταγραφικών ανδραγαθημάτων του. Θα ήταν άκομψο εκ μέρους μου να αντιγράψω από το κείμενο του Χρήστου, προτιμώ να το αναζητήσετε μόνοι σας. Έτσι κι αλλιώς το συγκεκριμένο δικό μου κείμενο δεν προτίθεται να αναφερθεί στο τι κάνουν οι άλλοι αλλά στο τι κάνουν οι δικοί μας.

Συμβαίνει το παράδοξο στο πάρε-δώσε μεταξύ των διαφορετικών σχολών και επαγγελματικών αθλημάτων, το ελληνικό ποδόσφαιρο να έχει εναρμονιστεί σε μεγάλο βαθμό με τον θεσμό του τεχνικού διευθυντή, ενώ το ελληνικό μπάσκετ να αρνείται πεισματικά την ύπαρξη ενός μπασκετανθρώπου General Manager ανά ομάδα! Εξαιρετικά παράδοξο, αν μου επιτρέπετε το σχόλιο, μια που το ελληνικό μπάσκετ λόγω διαχρονικών επιτυχιών και των Εθνικών Ομάδων και των Συλλόγων αλλά και λόγω μεγάλης «εξαγωγής» αθλητών, θα έπρεπε λογικά να έχει μεγαλύτερη τεχνογνωσία και πλούσιο διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό.

Μήπως τα έχει; Προσωπικά πιστεύω ότι οι άνθρωποι και οι γνώσεις δεν λείπουν, αλλά τι γίνεται με τις διαθέσεις των ιδιοκτητών; Θα έγραφα επενδυτών, όμως ως επενδυτής πρέπει να λογίζεται εκείνος που τον ενδιαφέρει το να αγοράζει αυτό που χρειάζεται στη σωστή τιμή και στο σωστό χρόνο, άρα πρέπει να αποδεχθούμε ότι στην Ελλάδα διαθέτουμε, όπου τους διαθέτουμε, ιδιοκτήτες που αγαπούν πολύ, ενίοτε και παθολογικά τις ιδιοκτησίες τους. Από τις παραδοσιακές δυνάμεις του ελληνικού μπάσκετ μοναδική που διαθέτει GM στη σύνθεσή της (ίσως παραπάνω από έναν) θεωρώ πως είναι ο ΠΑΟΚ, όπου βέβαια δεν υπάρχει το βασικότερο, ο ιδιοκτήτης-χρηματοδότης.

Κάποιος μου έγραψε ότι στις 28/9, που αγοράστηκε ο Williams από την Bayern, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός και κάθε ομάδα Euroleague που έχει υψηλούς στόχους, είχε ήδη κλείσει το ρόστερ της, αλλά επιτρέψτε μου να μη σχολιάσω τι και και ποιος είχε κλείσει τι! Οι διορθωτικές κινήσεις του Ιανουαρίου εξάλλου δίνουν από μόνες τους απαντήσεις. Ειδικά σε εποχές που οι συζητήσεις για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και την υψηλότατη φορολογία σε σημείο αθέμιτου οικονομικού ανταγωνισμού δίνουν και παίρνουν, ο άνθρωπος που έχει «ατζέντα», γνωριμίες, γνώση και επαγγελματική ηθική βεβαίως βεβαίως, θα έπρεπε λογικά να ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος για έναν μπασκετικό οργανισμό με υψηλές βλέψεις. Το να είναι μόνο «άνθρωπος εμπιστοσύνης», τύπος «καταφερτζής στις διαπραγματεύσεις» με διάθεση να αναλαμβάνει τις «κανονισιές» δεν φτάνει. Το να είναι γνώστης της αγοράς με διασυνδέσεις και αντανακλαστικά αλλά λαμόγιο, δεν είναι ασφαλές. Πάντως general manager δεν είναι κάποιος που κάθεται στην άκρη του πάγκου, συνοδεύει τις ομάδες στα ταξίδια ή τσαμπουκαλεύεται σε συσκέψεις περί διαιτησίας.

Υπάρχει ο αστικός μύθος που λέει ότι «οι προπονητές φταίνε για την έλλειψη general manager γιατί δεν θέλουν κανέναν πάνω από το κεφάλι τους» αλλά ελάτε τώρα, ξέρετε κάποιον μεγαλύτερο προπονητή από τον Ομπράντοβιτς που έχει αγαστή συνεργασία με τον Maurizio Gherardini στην Φενέρ; Στο κάτω κάτω πως αλλιώς θα θωρακιστεί ο κάθε ιδιοκτήτης που επενδύει τον πακτωλό του απέναντι στον κάθε προπονητή που, όπως συμβαίνει και με παίκτες, μπορεί να αποδειχθεί ότι αντιμετωπίζει προβλήματα χημείας με το ίδιο του το ρόστερ στην εξέλιξη της σεζόν; O General Manager είναι σίγουρα ο Χημικός, ο Mixologist, ο Μέγας Δρυίδης του Οργανισμού που πρέπει να είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για το τελικό προϊόν. Στο κάτω κάτω της γραφής προσωπικά αγνοώ ποιος είναι ο Πρόεδρος της Fener ή της Bayern και σίγουρα τον Φλορεντίνο Πέρεθ της Real δεν τον κόβω και για
κανέναν γνώστη της πορτοκαλί Θεάς.