H αυτογνωσία του Πιτίνο και ο... Κιλπάτρικ της «ρακέτας»

«Όταν κερδίσαμε την ΤΣΣΚA ήμουν χαρούμενος. Τώρα δεν είμαι χαρούμενος. Δεν γίνεται μια ομάδα να μην παίζει με τις θεμελιώδεις αρχές του μπάσκετ, να κάνει λάθη και να δίνει ριμπάουντ ύστερα από βολές. Και μάλιστα αρκετές φορές...» Τάδε έφη Ρικ Πιτίνο μετά το τέλος του αγώνα με την Μπάγερν.

Γιατί ξεκινάω από αυτήν την δήλωση του προπονητή του Παναθηναϊκού; Κάλλιστα θα μπορούσε να καλύψει τα προβλήματα που παρουσίασε η ομάδα του παρά την εύκολη -όπως αποδείχθηκε- νίκη της ομάδας του και να πάει παρακάτω. Όμως, όχι. Φρόντισε να τα επισημάνει ένα προς ένα και να μην κρύψει τίποτα κάτω από το χαλάκι της νίκης που έφερε τους «πράσινους» ξανά στην οχτάδα της κατάταξης. Ξέρει ότι θα τα βρει ξανά μπροστά του. Από την φυσική κατάσταση που έκανε ειδική αναφορά, μέχρι την κακή άμυνα. Τόσο μέσα στο καλάθι και τα πολλά ριμπάουντ που έδωσε ο Παναθηναϊκός στην Μπάγερν, όσο και στην περιφέρεια με τα πολλά ελεύθερα σουτ των Βαυαρών: «Ήταν όλα ανοικτά σουτ. Απλά δεν τα έβαλαν. Πολύ κακή η άμυνα» σχολίασε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός προπονητής.

Δεν ξέρω αν μπορεί ή αν προλαβαίνει να διορθώσει κάτι άμεσα προκειμένου να παραμείνει το «πράσινο» τρένο στις ράγες της πρόκρισης, αλλά μόνο και μόνο το γεγονός ότι τα υπογραμμίζει ύστερα από νίκη, για μένα, λέει πολλά. Δεν θέλει να αφήσει τίποτα στην τύχη τους, αλλά να δουλέψει σκληρά με τους παίκτες του. Είπαμε. Αν και εφόσον υπάρξει ή όχι αποτέλεσμα αυτό είναι κάτι που θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Το ευχάριστο και ενθαρρυντικό για τους «πράσινους» είναι ότι ο Ρικ Πιτίνο γνωρίζει καλά τον πυρήνα του προβλήματος (ή αν προτιμάτε των προβλημάτων), το εκφράζει και χρησιμοποιώντας τις αδιαμφισβήτητες γνώσεις του για το μπάσκετ, σκοπεύει να το διορθώσει.

Αυτές οι δηλώσεις ήταν ένα ακόμα κέρδος για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος έδειξε τρία βασικά πράγματα απέναντι στην Μπάγερν. Το κυριότερο αφορά το γεγονός ότι οι «πράσινοι» ανταποκρίθηκαν στο πρώτο (από τα πολλά που έρχονται) «πρέπει» και έκαναν το καθήκον τους απέναντι σε μια «άγευστη» και δίχως την παραμικρή αντίδραση, ομάδα. Μια ομάδα που δεν επιβεβαίωσε ούτε στο ελάχιστο την βαθμολογική της θέση και τις 8 νίκες που έχει μετρήσει μέχρι σήμερα.

Οι «πράσινοι» επέστρεψαν σε θέση που οδηγεί στα playoffs και -πλέον- κρατάνε την τύχη στα χέρια τους (όσο δύσκολο και αν είναι) προκειμένου να παραμείνουν εκεί έως και το τέλος της regular season. Απλούστατα, στα επόμενα παιχνίδια θα κληθούν να κάνουν την δική τους... υπέρβαση καθώς έχουν να ταξιδέψουν κατά σειρά σε Βαρκελώνη, Κάουνας και Τελ Αβίβ. Τρία ματς «φωτιά» όπου θα κληθούν να πάρουν ό,τι καλύτερο και ό,τι περισσότερο:

«Έλεγα πάντα στην καριέρα μου ότι ο χαρακτήρας φαίνεται εκτός έδρας και όχι εντός» ήταν μία ακόμα από τις (όπως πάντα πολύ ενδιαφέρουσες) δηλώσεις του Πιτίνο. Ξέρει καλά. Ότι για να προχωρήσει η ομάδα του θα χρειαστεί νίκες και μακριά από το ΟΑΚΑ εξηγώντας ότι πρέπει να φτάσει στο 50% επιτυχία έως το τέλος της σεζόν. Δύσκολο, ναι. Από την άλλη ωστόσο υπάρχει μεγάλη περιέργεια για το πώς θα παρουσιαστεί ο Παναθηναϊκός του Πιτίνο στα εκτός έδρας ματς. Το ΣΕΦ το βγάζω από την εξίσωση καθώς όλα αυτά είναι παιχνίδια ειδικών συνθηκών και δεν συγκρίνονται με κανένα εκτός έδρας.

Το δεύτερο πράγμα αφορά την αγωνιστική άνοδο των Νικ Καλάθη, Ιωάννη Παπαπέτρου και Τζέιμς Γκιστ. Παίζουν αυτοί καλά; Ο Παναθηναϊκός έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει τον οποιονδήποτε, είτε εντός, είτε εκτός έδρας. Και αυτοί, όμως, θα δοκιμαστούν μακριά από το ΟΑΚΑ τις δύο επόμενες εβδομάδες. Μετά τα ματς με Μπαρτσελόνα, Ζάλγκιρις και Μακάμπι θα μπορέσουμε να πούμε περισσότερα. Προς το παρόν κρατάμε την αγωνιστική τους άνοδο που... τόσο πολύ έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός.

Όσο για το τρίτο; Φάνηκε και πάλι η «γύμνια» της ομάδας κάτω από το καλάθι. Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να μπει στην τσέπη κανενός, ωστόσο εάν και εφόσον ο Παναθηναϊκός θέλει να κάνει το παραπάνω βήμα φέτος, να προκριθεί στα playoffs και από και πέρα να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο μπορεί με μειονέκτημα έδρας απέναντι σε ένα από τρία μεγάλα φαβορί, τότε είναι επιβεβλημένη η απόκτηση και ενός... ψηλού Κιλπάτρικ! Το πρόβλημα είναι μεγάλο. Τεράστιο. Και αυτό διότι ο Γκιστ δεν έχει σταθερή απόδοση, ενώ ο Λάσμε δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν... αντέχει. Του λείπει η «έκρηξη» που είχε στην επίθεση και ο Καλάθης δεν μπορεί να συνεργαστεί μαζί του (όπως συνεργαζόταν ο Διαμαντίδης για παράδειγμα πριν από πέντε χρόνια) σε καταστάσεις pick n roll. Δεν μπορεί να «βγάλει» συνεχόμενα παιχνίδια χωρίς να του βγει η κούραση. Μια κούραση που κάνει «μπαμ» από... μακριά. Με μερικές εκλάμψεις στην άμυνα όταν χρειαστεί να σταματήσει κάποιο σουτ και στην επίθεση με σουτάκια από τα 4-5 μέτρα.

Και αν αναλογιστεί κανείς την επιθετική άμυνα που θέλει να παίζει ο Ρικ Πιτίνο (χωρίς αλλαγές), είναι απαραίτητη και η καλή φυσική κατάσταση. Και όπως είναι γνωστό, με τον χρόνο δεν τα έβαλε ποτέ και κανείς. Και ο Παναθηναϊκός χρειάζεται «φρέσκα» πόδια και δυνατά κορμιά στο «ζωγραφιστό». Αλλιώς θα γίνεται... έρμαιο σε οποιαδήποτε ομάδα της EuroLeague κάτω από το καλάθι. Ο ίδιος ο Πιτίνο το γνωρίζει καλά το πρόβλημα στην φυσική κατάσταση και δεν δίστασε να το παραδεχθεί και δημόσια. Καλώς ή κακώς ο Παναθηναϊκός χρειάζεται παίκτη στο «post» και η λογική λέει ότι θα αποκτηθεί και μάλιστα γρήγορα.

Και μιας και ανέφερα το όνομα του Κιλπάτρικ, να αναφέρω δυο λόγια για τον Αμερικανό σκόρερ. Προσέξτε: Σκόρερ, όχι σουτέρ. Ένας νεότερος, πιο δυνατός, πιο εκρηκτικός αλλά λιγότερο αθλητικός... Λάνγκφορντ. Δεν είναι ο παίκτης που θα βγει από τα «σκριν» για να σουτάρει και ούτε θεωρείται κλασσικός «spot shooter». Ουδέποτε ήταν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Μπορεί να σουτάρει καλά, αλλά δεν είναι αυτός που θα στηθεί (όπως ο Νάναλι για παράδειγμα) και θα περιμένει τη μπάλα για να «εκτελέσει». Είναι ένας παίκτης που του αρέσει να δημιουργεί φάσεις για τον εαυτό του, να σουτάρει από μακριά ύστερα από ντρίπλα και το κυριότερο; Να τελειώνει φάσεις στο «ένας εναντίον ενός» μιας και πρόκειται για έναν εξαιρετικό slasher, με φοβερό πρώτο βήμα.

Το κυριότερο όλων και το οποίο έπαιξε μεγάλο ρόλο για τον Ρικ Πιτίνο; Πρόκειται για δυνατό κορμί στην περιφέρεια που θα παίξει επιθετική άμυνα, θα πιέσει πολύ πάνω στην μπάλα και θα προσπαθεί να κλέψει «κατοχές» για να τρέξει στο ανοικτό γήπεδο και να τελειώσει φάσεις με χαρακτηριστική ευκολία. Άλλωστε όταν πάρει τη μπάλα και βρει χώρους, δύσκολα μπορεί να τον σταματήσει κάποιος. Πολύ δύσκολα. Όχι ότι δεν υπάρχουν και «αστερίσκοι» για τον Σον Κιλπάτρικ. Αν μη τι άλλο προκαλεί ερωτηματικό α) κατά πόσο θα μπορέσει να προσαρμοστεί άμεσα (λόγω της ανάγκης του Παναθηναϊκού) στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και να μπορέσει να κάνει την διαφορά και β) σε τι κατάσταση θα βρίσκεται από τη στιγμή που έχει να παίξει μπάσκετ επτά μήνες περίπου. Απαντήσεις τις οποίες θα πάρουμε... οσονούπω στο παρκέ!

ΥΓ1: Αν ο Παναθηναϊκός είχε να διαλέξει μόνο μία νίκη στα τρία επόμενα εκτός έδρας ματς, αυτή έπρεπε να ήταν στο Κάουνας! Μπορεί η Ζάλγκιρις να έχει πάρει την κάτω βόλτα και να μην βρίσκεται σε καλή κατάσταση, αλλά στην περίπτωση της ισοβαθμίας, με νίκη ο Παναθηναϊκός θα έχει το πάνω χέρι. Με ήττα θα το πληρώσει... ακριβά αφού θα υστερεί και σε οποιαδήποτε τριπλή ή τετραπλή ή πενταπλή κ.ο.κ. ισοβαθμία λόγω των δύο ηττών του από τη Ζάλγκιρις.

ΥΓ2: Άλλα 4 δεκάλεπτα να έπαιζαν στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ θα έχανε από την Μπάγερν.

ΥΓ3: Πάλι κάκιστο ποσοστό στα τρίποντα. Δεν είναι τυχαίο για ποιον λόγο σουτάρει ο Παναθηναϊκός -σε γενικές γραμμές- λίγες φορές έξω από τα 6.75 μέτρα.