Όταν το αδύνατο, γίνεται δυνατό

Τώρα κακά τα ψέματα να μιλήσουμε για λογική στη χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού, θα πέσει… φωτιά να μας κάψει. Δεν υπάρχει καμία λογική στην ανατροπή των «ερυθρόλευκων». Θυμηθήκαμε τις ανατροπές της συγκεκριμένης ομάδας μέχρι και πριν δύο σεζόν.

Για να γυρίσουν τέτοια ματς χρειάζεται να συμβεί συνδυασμός πραγμάτων και… συνέβη. Βασικά συνδυασμός μη λογικών πραγμάτων.

Ο Ολυμπιακός το πίστεψε, το κυνήγησε και δικαιώθηκε. Με πολλά «καουμποϊλίκια» και λίγη τακτική.

Από την άλλη η Μπασκόνια τον βοήθησε αρκετά. Δεν ξέρω αν οι 6 σερί πόντοι του Βιλντόζα που έκαναν το 67-74, παρέσυραν άπαντες οι οποίοι θεώρησαν πως είχε λήξει το ματς… Σίγουρα όμως είναι αδιανόητο μία ομάδα σαν τη συγκεκριμένη που δε φημίζεται για την άμυνά της, να μην κάνει φάουλ στο τέλος και να επιτρέπει έστω και ένα τρίποντο εκτός ισορροπίας.

Να επιλέξει η Φενέρμπαχτσε να παίξει άμυνα, να το καταλάβω. Η Μπασκόνια δεν επιτρέπεται.

Μην τα ρίχνουμε όλα όμως στην τύχη…

Ο Μπλατ στην τελευταία περίοδο με τον Πρίντεζη να είναι πτώμα από την κούραση και τον Μιλουτίνοφ να βλέπει το παιχνίδι από το κρεβάτι του νοσοκομείου, έδωσε εντολή στον ΛεΝτέι να χρησιμοποιήσει τα μεγάλο του πλεονέκτημα.

Επαιξε με πρόσωπο στο καλάθι ξεκινώντας απ’ έξω τον Πουαριέ και μετά τον Ντιοπ. Για κάποιο ακατανόητο για μένα λόγο, στις τρεις πρώτες περιόδους πόσταρε συνεχώς ή τέλος πάντων εκτελούσε έχοντας πάρει τη μπάλα κοντά στο καλάθι.

Στην κρίσιμη τελευταία περίοδο πήρε τη μπάλα στην κορυφή ή στη γωνία και έπαιξε τον αντίπαλο στα πόδια. Πήρε τρίτο και τέταρτο φάουλ του Πουαριέ και κυρίως έδωσε σκορ.

Ο Ολυμπιακός έμεινε στο ματς χάρη στον ΛεΝτέι και το πήρε χάρη στον Παπανικολάου.

Ο Έλληνας φόργουορντ είχα επισημάνει εδώ και 15 μέρες πως βρισκόταν σε καλό ρυθμό, αλλά μη γελιόμαστε… Ούτε ο ίδιος δε φανταζόταν τόσο καλό ρυθμό!

Δεν ήταν μόνο το τρίποντο της ισοφάρισης το οποίο εμπεριείχε και δόση τύχης, ούτε το επόμενο με το σπάσιμο της μέσης… Ήταν η συνολική προσφορά του σε άμυνα κι επίθεση παρά κάποια λογικά κενά διαστήματα που είχε όταν ο αντίπαλος έκοβε στην πλάτη του.

ΑΠΟΥΣΙΑ ΜΕ... ΑΠΟΥΣΙΑ ΔΙΑΦΕΡΕΙ

Με τον τρόπο με τον οποίο είναι δομημένο το ρόστερ του Ολυμπιακού η απουσία του Μιλουτίνοφ ανήκει στις πιο σημαντικές. Φυσικά για να σας προλάβω το ίδιο ισχύει και για τον Σενγκέλια με την Μπασκόνια.

Ο Μπλατ εμπιστεύτηκε ΛεΝτέι και Μπόγρη για να συμπληρώσει την «τριάδα» με αρκετούς να μη βρίσκουν λογική.

Ο Σέρβος έμαθαν το μεσημέρι πως δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί και η απουσία του ήταν εμφανέστατη.

Μηδαμινό παιχνίδι στο low post (μόνο Πρίντεζης και μία φορά Μάντζαρης που κέρδισε φάουλ από τον Χουέρτας).

Μηδαμινή πάσα από μέσα προς τα έξω.

Ανύπαρκτο παιχνίδι με pick ‘n’ roll.

«Γυμνή» ρακέτα στην άμυνα (21/28 είχε η Μπασκόνια από το… ζωγραφιστό) και πολλά ακόμη που θέλω μια μέρα για να τα γράψω.

Σε αυτό το σημείο κι επειδή μόνιμα Μπόγρης και Μάντζαρης είναι «αυτοί που δεν κάνουν μωρέ και είναι για την Α2», καλό είναι να πω πως ο κάθε παίκτης πρέπει να κρίνεται σε σχέση με το ρόλο του στην ομάδα.

Ο Μπόγρης λοιπόν χθες βράδυ για τρίτο σέντερ ήταν απολαυστικός και καταλυτικός.

Ο Μπόγρης για πρώτο σέντερ ήταν κακός.

Αλλά δεν είναι πρώτο κι είναι τρίτο.

ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΕ ΓΙΑ ΟΛΑ Ο ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ

Ο Ολυμπιακός είχε κι άλλα κακώς κείμενα στο παιχνίδι με τους Βάσκους. Η αντιμετώπιση στο pick ‘n’ roll του Χουέρτας και του Βιλντόζα δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Τα δύο γκαρντ δημιούργησαν πολλά προβλήματα είτε σκοράροντας (36 πόντους) είτε δημιουργώντας (9 ασιστ).

Πολλές φορές «κόλλαγε» ο παίκτης στο σκριν με αποτέλεσμα να βρίσκουν ξεκούραστα διάδρομο να επιτεθούν.

Η περιφερειακή άμυνα ήταν κακή.

Για την επίθεση θεωρώ πως η κακή λειτουργία ορισμένες φορές οφειλόταν στην παντελή απουσία παιχνιδιού από το low post. Ο Πρίντεζης πόσταρε αρκετά, αλλά όταν κουράστηκε δεν υπήρχε άλλος να ακουμπήσει τη μπάλα χαμηλά στο καλάθι.

Να θυμάστε επίσης πως το να ακουμπάς τη μπάλα στο low post δεν είναι μόνο σημαντικό για να επιτεθείς, αλλά για να ξεκουραστούν λίγο και τα γκαρντ της ομάδας που δίνουν αγώνα να ξεμαρκαριστούν και να βγουν από σκριν.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΕ ΟΥΙΛΙΑΜΣ ΓΚΟΣ, ΑΛΛΑ…

Δεν υπάρχει προπονητής χωρίς κάποια εμμονή στο μυαλό του. Ο Ντέιβιντ Μπλατ στην προσπάθεια απογαλακτισμού της ομάδας από τον Σπανούλη επιμένει να τον αφήνει στον πάγκο σε κρίσιμα τελευταία δευτερόλεπτα, δίνοντας την μπάλα στον Ουίλιαμς Γκος.

Προσωπικά πιστεύω πως η σκέψη του είναι ολόσωστη, αλλά μερικές φορές γίνεται με λάθος τρόπο. Εννοείται και η αλλαγή του ήταν σωστή αφού δε βρισκόταν σε καλή μέρα αν και με 11 λεπτά κι αυτά «σπαστά» ο αρχηγός των Πειραιωτών δεν είναι εύκολο να βρει ρυθμό.

Είναι πολύ ωραία η ιδέα του Μπλατ να δημιουργήσει ηγετική νοοτροπία στον Αμερικανό παίρνοντας σπουδαία σουτ, αρκεί αυτός να τον δικαιώσει. Μέχρι τώρα σε κρίσιμη προσπάθεια τελευταίων λεπτών ο Ουίλιαμς Γκος δεν έχει ευστοχήσει.

Αστόχησε με Φενέρ, έκανε τρία σερί άστοχα σουτ με Νταρουσάφακα και δύο άστοχα χθες στο 73-74.

Φυσικά και ο Μπλατ γνωρίζει καλύτερα από όλους μας, ωστόσο έχω δύο ενστάσεις.

Η πρώτη έχει να κάνει με το ενδεχόμενο να «κάψει» τον Αμερικανό στην περίπτωση που του δημιουργηθεί ψυχολογικό θέμα από τα συνεχόμενα άστοχα σουτ.

Το δεύτερο είναι πως με τον Σπανούλη στην πεντάδα, η άμυνα θα έχει τουλάχιστον ενάμιση παίκτη πάνω του και ο Ουίλιαμς Γκος θα βρει καλύτερη επιλογή. Δηλαδή πάλι να σουτάρει αυτός κι ας είναι ο Σπανούλης στο παρκέ.

Και μη μου πείτε αυτό δε γίνεται διότι θα σας θυμίσω την πάσα στον Πρίντεζη στην Πόλη και τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ εντολή να παίξει ο Γκριν «1on1» στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ πάλι στην Κωνσταντινούπολη.

ΥΓ: Δεύτερη περίοδος. Μηδέν φάουλ σε 8:32. Ολοκληρώθηκε με μόλις ένα φάουλ το οποίο πρόσφερε και βολές. Η άμυνά του δέχτηκε 25 πόντους σε αυτή την περίοδο.

ΥΓ 2: Η ανοησία της Μπασκόνια δεν ήταν τόσο το φάουλ που δεν έκανε, αλλά ότι έδωσε lay up στον Ουίλιαμς Γκος σε διάστημα 3’’ στην προτελευταία κατοχή.

ΥΓ 3: Από το 31’ έως και το 45’ και οι πέντε πήγαιναν στο αμυντικό ριμπάουντ.