Παναθηναϊκός: Από αλλού το περιμέναμε κι από αλλού μας ήρθε!

Περπατώντας σε ένα εμπορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης για να ψωνίσουμε καινούργια αθλητικά παπούτσια για τον γιόκα μου, είχε ματς βλέπετε μπροστά και το ποδαράκι του έφτασε 45 νούμερο, με χαιρέτησε ένας ευγενικός κύριος, επίσης με τον γιο του και μετά τα καλά του λόγια για τα κείμενα εδώ στο blog σχηματίστηκε κι ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη του, «τι θα γίνει με το μπάσκετ ρε Κιούση, μια χαρά είχαμε να περιμένουμε κι εμείς και...». Τα αποσιωπητικά είπα να τα συμπληρώσω εγώ, «αφήστε, από αλλού το περιμέναμε κι από αλλού μας ήρθε».

Στην αρχή της σεζόν ο ποδοσφαιρικός Παναθηναικός υπό συντεταγμένη χρεοκοπία εγκυμονούσε κινδύνους πρωτόγνωρων καταστάσεων όπως μάχη στην ουρά της βαθμολογίας, προσπάθεια αποφυγής υποβιβασμού, διασυρμούς στα «ντέρμπι» και άλλα τέτοια όμορφα. Το πράσινο οικοδόμημα στέκεται με το παραπάνω όρθιο τρεις μήνες μετά εξαιτίας ανθρώπων που έχουν και την τεχνογνωσία και τα cojones να μην κρύβονται στις δυσκολίες και να είναι αξιοκρατικοί στις επιλογές τους. Δεν αγωνίζονται στο γήπεδο τα μεγαλύτερα συμβόλαια (σιγά τα συμβόλαια δηλαδή) αλλά οι πιο ικανοί.

Λίγους μήνες πριν η μπασκετική σεζόν ξεκινούσε με το τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος» όπου οι παίκτες σε μια έντονη συγκινησιακά φορτισμένη στιγμή στην ιστορία του συλλόγου έδωσαν ότι μπορούσαν κι έθελξαν με τη διάθεσή τους, τη μαχητικότητά τους και την αθλητικότητά τους. Τρεις μήνες μετά τα απομεινάρια μιας ομάδας σφυροκοπούνται όπου αγωνιστούν στην Ευρωλίγκα, σφυροκοπήθηκαν μάλιστα άγρια και για πρώτη φορά σε κανονική περίοδο εντός έδρας από δυο προπονητές που έχουν τους δικούς τους ισχυρούς δεσμούς με το παρελθόν κι ελπίζω με το μέλλον του Παναθηναικού.

Σάρας Γιασικεβίτσιους και Ζέλικο Ομπράντοβιτς εξέθεσαν το πράσινο οικοδόμημα του Τσάβι Πασκουάλ και κατάφεραν ισχυρά χτυπήματα στο προφίλ του Καταλανού προπονητή μέσα στην έδρα του. Ξεγύμνωσαν κάθε λάθος του σχεδιασμού του εξάστερου, κάθε αδυναμία μέσα στη ρακέτα, κάθε επιπολαιότητα και τσαπατσουλιά της πράσινης περιφέρειας, κάθε εμμονικό σύνδρομο του Τσάβι. Τα rotation με το ρολόι δεν απέδωσαν ποτέ τίποτα κι αν ο έτερος coach star κύριος Μπλατ τόλμησε να ηττηθεί με τον Σπανούλη στον πάγκο, αντίστοιχα ΠΡΕΠΕΙ να ρισκάρει ήττες ο Πασκουάλ με το φάντασμα του Καλάθη στον πάγκο ή στο ανάκλιντρο του ψυχολόγου του.

Πρώτα απ’ όλα ας αφαιρέσει κάποιος από τον Νικ το σκοινί με την πέτρα στο λαιμό του που γράφει «ηγέτης». Δεν ήταν ποτέ ηγέτης μεταξύ superstar και δε θα γίνει ποτέ στο μέλλον. Δεν είναι αυτή η δουλειά του. Η εξαιρετική του σύνδεση με συγκεκριμένους παίκτες και η εξωπραγματική του ικανότητα να πασάρει δεν είναι στοιχείο ηγεσίας, είναι σημαντικές οργανωτικές ικανότητες ενός από τους κορυφαίους point guard της Euroleague. Ηγεσία είναι ας πούμε η επιδραστικότητα του Γιουλ στην Ρεάλ που επέστρεψε πέρσι από σοβαρό τραυματισμό, έχανε ό,τι σούταρε κι όταν βρέθηκε η ομάδα του στο χείλος του γκρεμού, επέστρεψε στο ρυθμό του μακελεύοντας όποια άμυνα συνάντησε στο δρόμο του. Ναι ο Γιουλ είναι ηγέτης χωρίς να είναι ο καλύτερος στη θέση του.

Ακόμα κι αν κάνουμε πράξη αυτό που ζητάει ο Νικ Καλάθης και σταματήσουμε να κρίνουμε τώρα την ομάδα κάνοντας υπομονή, όταν ο Νικ επιστρέψει κάποια πράγματα θα παραμένουν ίδια. Το πόσο soft είναι η ομάδα στο ζωγραφιστό, πόσο του ύψους και του βάθους παραμένουν οι σουτέρ του και πόσο με κάτω τα χέρια χάνει αυτή ομάδα δεν εξαρτώνται μόνο από τον Καλάθη. Απουσιάζει η επιδραστικότητα του Τσάβι Πασκουάλ ακόμα και μετά από time out ακόμα και σε αρχές περιόδων όπου ο Παναθηναικός είναι σαν να αιφνιδιάζεται. Πόσο πια να αιφνιδιάζεται από το ότι οι αντίπαλοι προπονητές θα σημαδέψουν όλα μα όλα τα mis match βαθιά στη ρακέτα;

Ξεκάθαρα οι Πράσινοι χρειάζονται διορθωτικές κινήσεις τον χειμώνα, φέτος πολύ περισσότερο από τον περσινό χειμώνα. Που θα βρει όμως λύσεις και τι λύσεις να βρει; Πόσο θα κοστίζουν και πόσα ρίσκα να πάρει; Για όσους επιθυμούν μια και μόνο αλλαγή, αυτή στην άκρη του πάγκου θα μου επιτρέψετε να ανησυχώ αν συμβεί κάτι τέτοιο τώρα. Το καλοκαίρι ξανασυζητάμε. Τώρα αποδεχόμαστε ότι όλη ομάδα είναι ντεφορμέ από τους κουστουμαρισμένους μέχρι τα σορτσάκια.

Κλείνω με δυο ερωτήσεις – υποθέσεις εργασίας. Αν σας έβαζα στο ερώτημα, «είναι πιο πιθανό να τερματίσει στην τετράδα του ελληνικού πρωταθλήματος ο ποδοσφαιρικός Παναθηναικός ή στην τετράδα της Euroleague ο μπασκετικός Παναθηναικός» τι θα απαντούσατε;

Δεύτερη ερώτηση: Αν φέτος ο μπασκετικός Παναθηναικός έχει κοντά στις 10.000 κάρτες διαρκείας στο ΟΑΚΑ, αν έρθει ο Σάρας του χρονου έχω δίκιο να αναμένω γύρω στις 12.000 ; Αν επέστρεφε ο Ζέλικο θα έφτανε το ΟΑΚΑ ή θα έπρεπε να εκδώσουμε διαρκείας μονά-ζυγά για να χωρέσουμε όλοι εκ περιτροπής στην πράσινη μπασκετική έδρα; Just asking...