Με τέτοια εικόνα δεν δικαιούται να μιλάει για οκτάδα!

Είναι από τις στιγμές που κάθεσαι και λες: «Μα γίνεται να βλέπουμε αυτήν την εικόνα;» Και όμως... γίνεται και παραγίνεται. Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ όχι μόνο δεν μπορεί να υψώσει ανάστημα, όχι μόνο δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του, αλλά έχει φτάσει στο σημείο να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Και αν στα παιχνίδια εκτός ΟΑΚΑ εξακολουθεί να υπάρχει η... ανίατη (όπως εξελίσσεται και η φετινή σεζόν) ασθένεια, εντός τι γίνεται; Ίσως να χρειάζεται ίδιο και πιο δραστικό... κολλύριο για να μπορέσει να καθίσει κάποιος και να δει την ομάδα να παίζει μπάσκετ.

Τσέλσι – Μάντσεστερ Σίτι με πριμ 5%*, ακόμα καλύτερες αποδόσεις και 190+ ειδικά στοιχήματα! (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις.

Και έχουμε πει κάτι. Το μπάσκετ είναι το πλέον αξιοκρατικό άθλημα. Είσαι καλύτερος; Θα κερδίσεις! Δεν είσαι; Θα χάσεις! Απλά τα πράγματα. Και η συνολική εικόνα του Παναθηναϊκού φέτος είναι κάκιστη. Είτε παίζει εντός, είτε παίζει εκτός. Τελεία και παύλα. Με τέτοια εικόνα για ποιον λόγο να πάρει το εισιτήριο της οκτάδας; Για ποιον λόγο να μην το πάρει (για παράδειγμα) η Μπάγερν ή κάποια άλλη ομάδα που παρουσιάζει κάτι καλύτερο στο παρκέ; Η φανέλα από μόνη της δεν μπορεί να σε πάει πουθενά.

Και φυσικά ευθύνες έχουν όλοι. Από τον αρχικό σχεδιασμό ο οποίος -όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων- έχει πολλά «κενά» με τους παίκτες να μην αποδίδουν τα αναμενόμενα, μέχρι το στήσιμο μέσα στο παρκέ και την καθοδήγηση από τον πάγκο. Κανείς δεν (πρέπει να) βγάζει την ουρά του απ' έξω, ασχέτως αν υπάρχουν δικαιολογίες. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα γινόταν «αν» έπαιζε ο Παπαπέτρου στη Ρωσία απέναντι στην Χίμκι ή τώρα κόντρα στη Φενέρμπαχτσε. Όμως με τα «αν» δεν γράφεται ιστορία αφού οι τραυματισμοί και οι απουσίες είναι μέρος του παιχνιδιού. Έστω και αν πρόκειται για έναν κομβικό παίκτη της ομάδας. Όπως μέρος του παιχνιδιού είναι και η τύχη, η οποία είχε χαμογελάσει πέρυσι στον Παναθηναϊκό, ενώ φέτος του έχει γυρίσει την πλάτη.

Για παράδειγμα τα δύο ματς που έχασε φέτος ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ από Ζάλγκιρις και Φενέρμπαχτσε, είναι τα δύο ίδιο που κέρδισε πέρυσι με... buzzer beater. Επιπλέον είδε σε δύο ματς τους αντιπάλους να έχουν εξωπραγματικά ποσοστά στα τρίποντα, τόσο τη Βιτόρια (10/16) όσο και απέναντι στην τουρκική ομάδα (13/21). Ε, όσο να 'ναι όταν σε δύο ματς έχει δεχτεί 23 τρίποντα (πραγματικά τεράστιος αριθμός) πώς θα μπορέσει να διεκδικήσει κάτι καλό; Στην κουβέντα πρέπει να μπαίνουν και οι ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ διαφορές όσον αφορά τα μπάτζετ με τις υπόλοιπες ομάδες. Μπορεί να μην παίζουν τα χρήματα μπάσκετ, αλλά στην τελική σε βοηθούν για να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο, όπως ακριβώς έκανε ο Παναθηναϊκός την περασμένη δεκαετία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι συγκεκριμένες δικαιολογίες μπορούν να καλύψει τη φετινή εικόνα της ομάδας.

Ειδικά στην επίθεση όπου το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και ύστερα από δύο μήνες έχει φτάσει στο σημείο να είναι ακόμα και... άλυτο. Στατικό μπάσκετ, καμία κίνηση χωρίς τη μπάλα και χαμηλή δημιουργία. Πότε άλλαξε ο ρυθμός του αγώνα και ο Παναθηναϊκός έδειξε να έχει σφυγμό διεκδικώντας τη νίκη; Όταν Νικ Καλάθης βρήκε τον δρόμο προς το καλάθι της Φενέρ με αποτέλεσμα να «ανοίξει» και την άμυνά της. Σε ένα βράδυ που στο πρώτο ημίχρονο είχε 0/7 σουτ και έφτασε στο σημείο να τελειώσει το παιχνίδι με 6/15! Όπερ και σημαίνει ότι είχε 6/8 στο δεύτερο μέρος! Και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ο Παναθηναϊκός να στηρίζεται στις καλές βραδιές του Καλάθη όσον αφορά την «εκτελεστική» του ικανότητα, παρά μόνο όταν συνδυάζεται αρμονικά με την δημιουργική καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα.

Όταν συμβαίνει μόνο το ένα (πολλώ δε μάλλον τίποτε από τα δύο) θα έχει πρόβλημα. Όπως είχε και απέναντι στη Ζάλγκιρις. Βέβαια πρέπει να κρατήσουμε και ένα σημαντικό στοιχείο. Οι ψηλοί της Φενέρμπαχτσε συνθέτουν το καλύτερο ίσως δίδυμο front line της EuroLeague. Ο Πασκουάλ επέλεξε -για τους δικούς του λόγους- να μην χρησιμοποιήσει καθόλου τον Λάσμε σε αυτό το ματς. Πράγματι προκάλεσε πολλές απορίες το εν λόγω γεγονός, ειδικά από τη στιγμή που υπήρξαν στιγμές στο ματς που οι δύο παίκτες έκαναν πάρτι. Όμως εκείνος είναι προπονητής, εκείνος ξέρει (σαφώς) καλύτερα.

Όμως ας δούμε και κάθε «πράσινο» ξεχωριστά:

ΝτεΣόν Τόμας: Μπορεί ακόμα και τώρα να βρίσκεται στο ΟΑΚΑ και να σουτάρει τρίποντο μήπως και ευστοχήσει. Τον αδικεί κανείς; Αυτό είναι το στυλ παιχνιδιού του.

Κιθ Λάνγκφορντ: Θα είναι ή του ύψους του ή του βάθους. Καμία βοήθεια από τον Αμερικανό σκόρερ, από τον οποίο ο Παναθηναϊκός περιμένει μίνιμουμ 10-12 πόντους.

Νίκος Παππάς: Χάρη και στις δικές του εκρήξεις ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να κάνει κάτι. Λάθος που έμεινε για τόση ώρα στον πάγκο, ειδικά από τη στιγμή που του πήγαινε το ματς.

Τζέιμς Γκιστ: Ο σέντερ της ομάδας με 4 πόντους και 2 ριμπάουντ σε 23 λεπτά. Είναι στιγμές που αναρωτιέσαι: Είναι αλήθεια αυτό που βλέπω;

Ιαν Βουγιούκας: Φιλότιμος και τίμιος. Όμως με τον 33χρονο Ίαν να βρίσκεται 17 λεπτά στο παρκέ, με ποια απαίτηση να περιμένει κάποιος περισσότερα απέναντι σε Λοβέρν και Βέσελι;

Λούκας Λεκαβίτσιους: Μπήκε, βγήκε, δεν το κατάλαβε κανείς!

Ματ Λοτζέσκι: Ο πιο σταθερός παίκτης του Παναθηναϊκού. Όμως όταν ο κλασσικός σουτέρ σου έχει 1/5 τρίποντα (και το εύστοχο όταν τα πάντα είχαν τελειώσει), τι να το κάνεις; Τον θέλεις να ευστοχεί και απ' έξω.

Νικ Καλάθης: Άλλος παίκτης στα δύο ημίχρονα. Στο πρώτο ο κάκιστος Καλάθης των τελευταίων αγώνων, στο δεύτερο ο Καλάθης που προσπάθησε αλλά και που δεν είχε τη στήριξη των υπολοίπων. Πάντως στα θετικά πρέπει να κρατήσουμε την ψυχολογία που πήρε ο Νικ από αυτό το ματς. Θα φανεί στη συνέχεια.

Θανάσης Αντετοκούνμπο: Έβγαλε ενέργεια στην αρχή του αγώνα αλλά στη συνέχεια και ειδικά σε στιγμές που ήταν... απαραίτητος να γίνει βδέλλα στον Κάλινιτς, ξεχάστηκε στον πάγκο.

Ντίνος Μήτογλου: Μαχητικός. Μέχρι εκεί. Και πολύ άγχος στην τελική προσπάθεια.

Τσάβι Πασκουάλ: Έχει πολλές ευθύνες για την εικόνα του Παναθηναϊκού. Μπορεί να τις έχει αναλάβει όπως δήλωσε και ο ίδιος αλλά ίσως να μην φτάνει μόνο αυτό. Καλείται άμεσα να αλλάξει την εικόνα της ομάδας του.

Εν κατακλείδι. Όπως ανέφερα και την περασμένη εβδομάδα που ουσιαστικά δεν άλλαξε τίποτα απολύτως, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται αλλαγές και άμεσα. Αλλαγές που να είναι δραστικές προκειμένου να μην χαθεί η χρονιά. Γιατί όπως πάει το πράγμα, ο «μαγικός» αριθμός των 16 νικών που προϋποθέτει πρόκριση στα προημιτελικά, πολύ δύσκολα θα έρθει. Και όχι τίποτε άλλο, δηλαδή, αλλά ακόμα δεν έχει επισκεφθεί πολύ πιο δύσκολες έδρες...Και με ανάλογη εικόνα όπως τις δύο τελευταίες εβδομάδες, κινδυνεύει να τον πάρει η κάτω βόλτα. Και δεν θα υπάρχει γυρισμός...