Προβληματισμός ναι, απογοήτευση όχι

Προβληματισμός ναι, απογοήτευση όχι

Προβληματισμός ναι, απογοήτευση όχι
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για την προβληματική λειτουργία της επίθεσης του Ολυμπιακού στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε.

Η Euroleague είναι εκπληκτική γιατί εκεί που μια ομάδα ξεκινάει με νίκη σε Μόσχα και Βιτόρια, χάνει 4 ματς στα επόμενα πέντε που δίνει.

Επίσης όμως να ξέρετε πως αυτή η ίδια η ομάδα μπορεί να κάνει στη συνέχεια 4-0 ή 5-1.

Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως…. Η σεζόν θα έχει αρκετά σκαμπανεβάσματα για όλες τις ομάδες.

Πάμε στα δικά μας… Πριν την αναμέτρηση στην Μόσχα έγραφα σε ένα υστερόγραφο για το ρεκόρ του Ολυμπιακού στην επόμενη «τριάδα» αγώνων (ΤΣΣΚΑ, Παναθηναϊκός, Φενέρμπαχτσε) πως με 0-3 θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. Και βρέθηκε…

Ακόμη είναι Νοέμβριος και ως γνωστόν, τον συγκεκριμένο μήνα δεν κρίθηκε τίποτα. Σίγουρα όμως τον Νοέμβριο θα πρέπει να «χτίσεις» για τους μήνες που θα κριθεί η σεζόν. Οι Πειριαώτες ξεκίνησαν ανέλπιστα καλά με δύο «διπλά», αλλά έκτοτε έχουν μία νίκη σε πέντε ματς.

Η εικόνα τους προβληματίζει και πιστέψτε με το ίδιο θα έγραφα και αν είχε ευστοχήσει ο Ουίλιαμς Γκος ή αν οι διαιτητές δεν δώριζαν τρεις βολές στον Σλούκα σε κρίσιμο σημείο του αγώνα.

Ο Ολυμπιακός δεν παίζει καλά, δεν έχει συνέπεια στο παρκέ και οι παίκτες του παρουσιάζουν σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους.

Μία παίζουν καλά, δύο δεν παίζουν.

Δύο παίζουν καλά, τρεις δεν παίζουν.

Μετά από δύο ήττες και με τον αντίπαλο να αγωνίζεται χωρίς έναν εκ των κορυφαίων σέντερ της διοργάνωσης (Βέσελι), περίμενα πολύ διαφορετικό ξεκίνημα. Περίμενα διαφορετικό τον Ολυμπιακό.

Ξεκάθαρα το παιχνίδι χάθηκε από την επίθεση κυρίως στο τρίτο δεκάλεπτο. Η Φενέρμπαχτσε έβρισκε τοίχο για 6:30 λεπτά χάρη στην «ερυθρόλευκη» άμυνα, αλλά στην άλλη πλευρά… μπαμ και μουμ οι κουμπουριές. Κακές επιθέσεις, κράτημα της μπάλας για 15’’, μόνο pick n roll και τα περίμεναν όλα από τον Παπανικολάου.

Αφού τον ανέφερα να ανοίξω μία παρένθεση για χάρη του Έλληνα φόργουορντ. Αυτά που έκανε ο Παπανικολάου στο δεύτερο ημίχρονο είχα να τα δω από τότε που επέστρεψε στην ομάδα.

Παντού στην άμυνα, παντού στην επίθεση. Μόνος του έπαιζε και μάλιστα με πονεμένο γόνατο και επιγονατίδα (αν δεν έχεις συνηθίσει να αγωνίζεσαι με κάποιο αξεσουάρ, πάντα σε ενοχλεί σε κάθε κίνηση που κάνεις).

Πλάκα πλάκα με εξαίρεση το τρίλεπτο που έγινε το 35-27, η επιθετική λειτουργία της ομάδας εμφανίστηκε μόνο στο τελευταίο πεντάλεπτο. Εκεί που υποτίθεται υπό την πίεση δε θα έπρεπε να λειτουργήσει καλά, είδαμε δύο άλεϊ ουπ, είδαμε δύο εξαιρετικά καλάθια από τον Παπανικολάου αμέσως μετά από τάιμ άουτ (το ένα μάλιστα μετά από επαναφορά που κάρφωσε).

ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΨΗΛΩΝ

Ο Μπλατ επέμεινε αρκετή ώρα στον Πρίντεζη (36:35) με τον υπόλοιπο χρόνο να ανήκει στον Ζακ ΛεΝτέι στη θέση «4». Τη θέση του σέντερ τη μοιράστηκαν οι Μιλουτίνοφ (28:34) και Μπόγρης.

Ο Βεζένκοβ δεν έπαιξε κατ’ επιλογή, αλλά πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις για τον οπαδό, αυτός που δεν παίζει είναι ο καλύτερος παίκτης εκ των υστέρων.

Στον ΛεΝτέι δεν ταίριαζε το ματς για να παίξει ως σέντερ λόγω της παρουσίας υψηλών κορμιών (Ντουβερίογλου, Λοβέρν), αλλά για αυτό φωνάζω ενάμιση μήνα τώρα ότι η ομάδα χρειάζεται προσθήκη.

Με αυτή τη λογική ο Αμερικανός δε θα παίξει κόντρα σε Ζαλγκίρις (Ντέιβις, Γιανκούνας), Μπαρτσελόνα (Τόμιτς, Σεραφέν), Ρεάλ (Ταβάρες, Αγιόν).

Ε, τι να το κάνουμε τότε…

ΠΕΡΙ ΣΛΟΥΚΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Έχω αναφέρει πολλές φορές πως τα γκαρντ είναι αυτά που θα κρίνουν 99/100 ματς. Αυτά έχουν τη μπάλα στα χέρια τους και αυτά θα αποφασίσουν στο τέλος.

Η πιο σημαντική διαφορά στο παρκέ στα τελευταία δευτερόλεπτα ήταν πως η μία ομάδα είχε γκαρντ (Σλούκας) που είχε και την ικανότητα και την ψυχολογία να βάλει τη μπάλα στο καλάθι. Η άλλη τον είχε στον πάγκο.

Για να μην παρεξηγηθώ. Ο Σπανούλης δεν ήταν καλός. Σωστά τον άλλαξε ο Μπλατ στο 35’, σίγουρα όμως στα τελευταία 7’’ έπρεπε να είναι στο παρκέ. Έχει και την προσωπικότητα, έχει και την ικανότητα να σκοράρει ή να δημιουργήσει για συμπαίκτη του.

Στον Ουίλιαμς Γκος του γλίστρησε η μπάλα από τα χέρια. Μάγκας που πήρε την προσπάθεια και μπράβο του, αλλά εγώ προσωπικά προτιμώ να «πεθάνω» με τον Σπανούλη. Μπορεί να κάνω λάθος. Αυτή είναι η δική μου άποψη, δε σημαίνει πως είναι η σωστή.

Εννοείται πως δεν ξέρω αν η προσπάθεια του Σπανούλη θα άλλαζε το αποτέλεσμα. Απλά θεωρώ πως θα είχε ο Ολυμπιακός περισσότερες πιθανότητες.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό ακολούθησε ένα ακόμη με τα γκαρντ της ομάδας να μην προσφέρουν τα αναμενόμενα. Ο Ουίλιαμς Γκος ήταν καλός, ο Σπανούλης δε βοήθησε στην επίθεση, ο Μάντζαρης σε 10΄δεν έδειξε κάτι ενώ ο Στρέλνιεκς ήταν φανερά επηρεασμένος από την αποχή και τον τραυματισμό του.

Αυτό είναι ένα πρόβλημα που χρειάζεται λύση. Κάποιοι από σας ζητούν προσθήκη στα γκαρντ, αλλά δεν προκύπτει τέτοιο θέμα από πουθενά.

Ο Τουπάν όσο έπαιξε στο πρώτο ημίχρονο ήταν πάρα πολύ καλός και με ξένισε που προτιμήθηκε ο Τίμα από τον Γάλλο για να αντικαταστήσει τον Παπανικολάου στο τρίτο δεκάλεπτο.

Βιαστικό το τάιμ άουτ του Μπλατ στα 49’’ μετά την έναρξη της τελευταίας περιόδου. Η Φενέρ μετέτρεψε το 55-50 σε 55-55 με τρίποντο του Ντατόμε, αλλά θεωρώ πως δεν υπήρχε λόγος για ένα τόσο γρήγορο τάιμ άουτ.

Στο τέλος, στα 7’’ του έλειψε του Μπλατ ο οποίος έχει εκπληκτικό ποσοστό ευστοχίας στα plays που επιλέγει μετά από τάιμ άουτ.

ΠΕΡΙ ΣΛΟΥΚΑ

Ξεκινάω από τα βασικά… Ο Σλούκας έχει δικαιωθεί για την απόφασή του να μετακομίσει στη Φενέρμπαχτσε 1000%. Τίτλους έχει πάρει, ηγέτης της ομάδας είναι, απίστευτη βελτίωση σωματικά και αγωνιστικά έχει.

Κάθε παίκτης που αντιμετωπίζει προηγούμενη ομάδα του, έχει επιπλέον κίνητρο διότι θέλει να αποδείξει πως έκανε λάθος η ομάδα που δεν του πρόσφερε όσα ζητούσε. Ο Σλούκας «καθάρισε» μόνος του στο τέλος τον Ολυμπιακό και έχει το δικαίωμα να πανηγυρίζει όπως θέλει.

Το ίδιο ισχύει όμως και για τον κόσμο. Κι αυτός έχει το δικαίωμα να τον αντιμετωπίσει όπως κρίνει.

Σε δηλώσεις του μετά το ματς ο Σλούκας παραδέχτηκε πως… ξέφυγε λίγο.

Θεωρώ πιο κοντά στην πραγματικότητα την αντίδραση του κόσμου στην παρουσίαση της Φενέρ, παρά αυτή στο τέλος του παιχνιδιού.

ΥΓ: Ο δρόμος είναι μακρύς και ό,τι ισχύει για την ομάδα, ισχύει και για τον κόσμο της. Όχι απογοήτευση. Μόνο πίστη.

ΥΓ 2: Το ντέρμπι της Κυριακής αποτελεί ένα τελείως διαφορετικό παιχνίδι.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.