Το χαίρονται και τους χαίρεσαι

Το χαίρονται και τους χαίρεσαι

Το χαίρονται και τους χαίρεσαι
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για όσα επιβεβαιώσε ο Ολυμπιακός στην Βιτώρια και για το αμυντικό τρικ του Μπλατ που «έδεσε» τον αντίπαλο.

Δεν ξέρω αν καταφέρει φέτος ο Ολυμπιακός να κατακτήσει κάποιον τίτλο, αλλά ξέρω με σιγουριά πως τα συναισθήματα που θα προσφέρει στους οπαδούς του θα είναι πολύ έντονα.

Χαρά, λύπη (θα έρθει κι αυτή), προσμονή για το επόμενο παιχνίδι, εκνευρισμό (όπως η αδιαφορία με την Κύμη). Ο Ολυμπιακός θα αγαπηθεί φέτος λόγω του τρόπου που αγωνίζεται αν και στο φινάλε θα κριθεί από το ταμείο και μόνο, δηλαδή τους τίτλους.

Ο Ολυμπιακός στην «Fernando Buesa» επιβεβαίωσε πολλά πράγματα σχετικά με την Euroleague. Πράγματα τα οποία ο οπαδός αρνείται να παραδεχτεί ή τα θυμάται κατ’ επιλογή, ανάλογα με το συμφέρον του.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Όλοι παίζουν με όλους. Θυμάμαι πέρυσι τον Παναθηναϊκό να διαμαρτύρεται για το δύσκολο πρόγραμμα που του είχε ορίσει ο κακός εκείνη την εποχή, Μπερτομέου. Φέτος ήταν σειρά των φίλων του Ολυμπιακού να γκρινιάξουν για τις δύο εκτός έδρας αναμετρήσεις ενώ οι «πράσινοι» οπαδοί έκαναν λόγο για 5-0.

Δεν είναι έτσι τα πράγματα όμως. Το πρόγραμμα δεν παίζει κανένα ρόλο. Η κατάσταση της ομάδας τη συγκεκριμένη εποχή, οι τραυματίες της και η ψυχολογία της παίζουν ρόλο.

Ο Ολυμπιακός νίκησε στην Μπασκόνια, η οποία νίκησε στο Κάουνας την Ζαλγκίρις η οποία νίκησε την Εφές, η οποία είχε επικρατήσει με 25 πόντους της Μπάγερν που νίκησε τον Παναθηναϊκό.

Βγάζετε άκρη; Όχι βέβαια.

Κάθε ματς ξεχωριστά λοιπόν διότι πολύ απλά όλοι μπορούν να νικήσουν όλους οπουδήποτε. Κι αν δε με πιστεύετε να σας θυμίσω κάτι ήττες του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ από τη Γαλατάσαραϊ, της Ρεάλ στη Μαδρίτη πέρυσι από τον Ερυθρό Αστέρα και πάει λέγοντας.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Μπορεί να ήμουν σκληρός μετά την αναμέτρηση με την Κύμη, αλλά εσείς είδατε ίδιο βαθμό συγκέντρωσης χθες στην Βιτώρια ή τις προάλλες στη Μόσχα;

Κατανοώ απόλυτα τη διαφορετικότητα των διοργανώσεων, αλλά είμαι υπέρ της συνέπειας. Δεν πιστεύω πως υπάρχει ένας διακόπτης τον οποίο απλά τον πατάς και παίζεις, όποτε εσύ επιθυμείς.

Ειδικά από μία ομάδα που έχει να προσφέρει τίτλο δύο σεζόν. Η χαλαρότητα με εκνευρίζει. Πολλοί στα social media με τη σειρά τους εκνευρίστηκαν με μένα και σεβαστό. Δικαίωμά τους. Δεν είναι κακό να διαφωνούμε.

Το μπάσκετ όμως είναι συνήθεια. Όπως προπονείσαι, παίζεις. Αυτή είναι η άποψη μου.

ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ

Θρύλος του μπάσκετ. Το απέδειξε ξανά. Ζει για το μπάσκετ.

Ο αρχηγός του Ολυμπιακού έχει αποδεχτεί να μην έχει τη μπάλα στα χέρια του για πολλά δευτερόλεπτα, αλλά στα λίγα που την έχει σκορπίζει τρόμο.

Ο τρόπος που αγωνίστηκε στο τελευταίο δίλεπτο είναι η επιτομή της ηγετικής εμφάνισης.

Μάγκες τους κάνει τους ψηλούς. Ο Μιλουτίνοφ θα θυμάται για καιρό τη βραδιά των προσωπικών ρεκόρ, αλλά σίγουρα θα κεράσει καφεδάκι τον Σπανούλη διότι αν δεν ήταν αυτός, δε θα υπήρχε Μιλουτίνοφ, πόσω δε μάλλον, ρεκόρ.

ΠΙΣΤΗ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Ο Μπλατ έχει φέρει τη δική του φιλοσοφία η οποία ακόμη δεν έχει γίνει βίωμα των παικτών στο 100% (και που να γίνει δηλαδή). Οι Πειραιώτες έχουν ανεβάσει τον αριθμό των κατοχών κάνοντας πολλές επιθέσεις πριν συμπληρωθούν τα 10’’ της επίθεσης.

Κόντρα στην Μπασκόνια όταν σταμάτησαν να παίζουν με τη συγκεκριμένη φιλοσοφία, είδαν τον αντίπαλο να πλησιάζει. Όταν ξεκίνησαν να παίζουν με το χρόνο, τα έκαναν μαντάρα.

Ξύπνησαν μνήμες, αλλά έστω κι αργά βρήκαν τον τρόπο να πανηγυρίσουν μία σπουδαία νίκη.

ΜΠΛΑΤ

Καθημερινά μεγαλώνει η μαγκιά των Αγγελόπουλων που χωρίς πολλά πολλά πήραν το καλοκαίρι τον Μπλατ. Προπονητής που φροντίζει να έχει τους παίκτες του ευχαριστημένους, έτοιμους ανά πάσα στιγμή έστω και για ένα λεπτό (κλασικό παράδειγμα η χθεσινή παρουσία στου Μπόγρη που παροπλισμένος μπήκε και βοήθησε σημαντικά), με αρχές, αυστηρός όταν πρέπει, πλακατζής όταν χρειάζεται.

Δε γίνεται μετά από κάθε τάιμ άουτ ο Ολυμπιακός να βρίσκει καθαρή λύση στην επίθεσή του και να είναι τυχαίο. Είναι 100% δουλειά του προπονητή και προσέξτε κάτι σημαντικό. Σχεδόν πάντα με διαφορετικές επιθέσεις.

Δεν σχεδιάζει κάτι που το περιμένει ο αντίπαλος, κάτι που το έχει ξαναδεί.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Οι παίκτες του Ολυμπιακού αυτή τη στιγμή αν τους βάλεις σε οποιοδήποτε γήπεδο πιστεύουν ότι μπορούν σκοράρουν 100 πόντους.

Από το «θέλω να νικάω με 50 πόντους» του Σφαιρόπουλου έχουν πάει στο άλλο άκρο και αυτό τους ευχαριστεί, το χαίρονται, το διασκεδάζουν. Και φυσικά τους έχει ανεβάσει την αυτοπεποίθηση στα ύψη.

Δε θυμάμαι να έχω ξαναδεί τον Τουπάν να ευστοχεί σε τρίποντο μετά από ντρίμπλα. Ούτε τον Παπανικολάου.

Δε θυμάμαι παίκτες με τον ρόλο του Βεζένκοβ εκεί που έχει κολλήσει η ομάδα κι ο αντίπαλος πλησιάζει, να βρίσκουν σουτ από τα 6 μέτρα και να μπαίνει «χλατσωτό».

Δε θυμάμαι τον Μπόγρη να σκοράρει με floater στην Euroleague.

Μεγάλο πράγμα η ψυχολογία στον πρωταθλητισμό.

ΤΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΤΡΙΚ ΤΟΥ ΜΠΛΑΤ

Αφού ανέλυσα όσα γνωστά επιβεβαιώθηκαν και χθες στην Ισπανία ας μπούμε σε ποιο αγωνιστικά πράγματα.

Ο Μπλατ φημίζεται για τις match up άμυνές του και μερικές φορές για την πολυπλοκότητά τους, αλλά την Μπασκόνια την «έδεσε» για 30 λεπτά με κάτι πολύ απλό.

Μεγάλο ποσοστό των επιθέσεων των Βάσκων εμπεριέχει pick n roll.

Οι «ερυθρόλευκοι» το αντιμετώπιζαν πάντα στέλνοντας το γκαρντ στο αδύνατο του χέρι. Ακόμη και τα κεντρικά σκριν στη μπάλα, τα έστελνε στο αδύνατο χέρι.

Με απλά λόγια έσπρωχνε στα αριστερά τους δεξιόχειρες απαγορεύοντάς τους να πάρουν το σκριν.

Κάτι τέτοιο συνήθως συμβαίνει μόνο στα πλαϊνά pick n roll όπου η άμυνα έχει την επιλογή να παίξει deny (σ.σ. απαγόρευση να πάρει το σκριν και στέλνοντας το γκαρντ προς την baseline) δίνοντας το σουτ από τα 6 μέτρα στον εκάστοτε ψηλό που θα έστηνε το σκριν.

Ε, ο Ολυμπιακός το έκανε χθες σε όλα τα σκριν στη μπάλα, ακόμη και στα κεντρικά.

Γιατί;

Μα για να χαλάσει τη λειτουργία του συστήματος και να βάλει τα αντίπαλα γκαρντ σε διαδικασία αυτοσχεδιασμού. Αν δείτε πάλι το παιχνίδι, η Μπασκόνια στο τελευταίο δεκάλεπτο έπαιξε λίγες φορές pnr ψάχνοντας πολλά σουτ από σκριν μακριά από τη μπάλα.

ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΧΕΙ ΤΑΚΤΙΚΗ

Η ελευθερία που δίνει ο Μπλατ στους παίκτες του να βρουν λύση μόνοι τους αποτελεί μέρος της τακτικής. Δε σημαίνει πως επικρατεί αναρχία επειδή κάποιος παίκτης θα ακούσει το ένστικτό του και θα πράξει ανάλογα.

Ακόμη και σε αυτή την ελευθερία κινήσεων υπάρχει μεγάλη δόση τακτικής και πειθαρχίας αφού οι παίκτες θα τρέξουν στον προβλεπόμενο διάδρομο για τον αιφνιδιασμό, θα κόψουν όπως πρέπει, εκεί που πρέπει και όταν πρέπει και γενικά θα ακολουθήσουν τις Αρχές που έχει βάλει ο προπονητής τους.

ΚΑΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΛΟΓΩ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Ακόμη κι η μάνα μου πλέον ξέρει ότι η καλή άμυνα θα προσφέρει κι εύκολα καλάθια στην επίθεση.

Ισχύει όμως και το αντίθετο. Η κακή επίθεση θα φέρει ανισορροπία στην άμυνα.

Ο Ολυμπιακός είχε δύο άσχημα διαστήματα στην Βιτώρια. Στο πρώτο τρίλεπτο της δεύτερης περιόδου (το 19-27, έγινε 26-27) και το τελευταίο δεκάλεπτο.

Αυτό συνέβη μόνο και μόνο από τις κακές επιλογές στην επίθεση. Συνεχόμενα βιαστικά σουτ θα δημιουργήσουν εκνευρισμό, θα φέρουν αργές επιστροφές και θα προσφέρουν εύκολα καλάθια στον αντίπαλο.

ΥΓ: Με τόση χαρά κι ενθουσιασμό για αυτή την ομάδα που διαβάζω στα social media, λογικά θα γίνει εύκολο sold out με την Αρμάνι. Τι όχι;

ΥΓ 2: Είχα βαρεθεί στις κακές βραδιές του Πρίντεζη να μην υπάρχουν άλλες λύσεις.

ΥΓ 3: Το πόσο παικταράς είναι ο Ουίλιαμς Γκος φάνηκε στο τελευταίο δεκάλεπτο. Τα δύο φάουλ τον μετέφεραν στον πάγκο νωρίς και δεν κατάφερε να βρει ρυθμό στο ματς. Κι όμως, μπήκε στο τελευταίο δεκάλεπτο και βρήκε δύο σερί καλάθια ενώ έτρεξε ωραία την ομάδα σαν να μην… έτρεχε τίποτα.

ΥΓ 4: Περαστικά σε Σιλντς και Χίλιαρντ αν και φοβάμαι πως ο δεύτερος θα μείνει καιρό εκτός παρκέ.

ΥΓ 5: Στο πρώτο ημίχρονο η Μπασκόνια είχε μηδέν πόντους από αιφνιδιασμό και έναν από επιθετικό ριμπάουντ.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.