Να βάζαμε και κανένα ψηλό παιδί να παίξει Τσάβι;

Να βάζαμε και κανένα ψηλό παιδί να παίξει Τσάβι;

Χρήστος Κιούσης Χρήστος Κιούσης
Να βάζαμε και κανένα ψηλό παιδί να παίξει Τσάβι;
O Xρήστος Κιούσης γράφει για τα πολλά 4άρια που παραμαζεύτηκαν στο φετινό ρόστερ και για τα δυο σέντερ παλαιάς κοπής που υπάρχουν στον Παναθηναϊκό!

Πάντα τέτοια εποχή στον μπασκετικό Παναθηναικό γίνεται μια πρώτη θεώρηση του ρόστερ κι αρχίζει ο σκεπτικισμός. Πάντα εννοώ μετά τον Ζέλικο, γιατί μ' εκείνον καλώς ή κακώς ένιωθαν όλοι μια σιγουριά, ότι το ξεμπούκωμα θα έρθει μετά τα Χριστούγεννα. Και πέρσι αλλά και φέτος όλη η πρώτη συζήτηση γινόταν για τη μοναξιά του Νικ. Ο Καλάθης είναι αναντικατάστατος ή σχεδόν τέτοιος και η εξάρτηση της πράσινης πορείας από την υγεία και την φόρμα του μοιάζει ολίγον τι παράλογη.

Μετά τα δυο πρώτα επίσημα όμως της Euroleague προσωπικά θα εστιάσω αλλού. Το ζωγραφιστό των πρασίνων μοιάζει χαρακτηριστικά άδειο και soft και φαίνεται να παραμαζεύτηκαν πολλά 4άρια στο φετινό ρόστερ. Όταν ο αντίπαλος βάζει την μπάλα χαμηλά, ούτε καμιά ιδιαίτερη ταχύτητα βλέπω σην αντίδραση με τα χέρια, ούτε καμιά σκληράδα για να αναγκαστούν οι αντίπαλοι ψηλοί να πετάξουν την μπάλα πάλι έξω. Χτες στο Μόναχο χάθηκαν και κάποια κρίσιμα αμυντικά ριμπάουντ από αυτά που τα χάνεις μόνο με ασυνεννοησία και χαλαρότητα.

Θέλω να θυμίσω, ότι και πέρσι στα κρίσιμα με την Ρεάλ ματς, ο Παναθηναικός φάνηκε εντελώς ανήμπορος να σπρώξει εκτός ρακέτας τους Ρέγιες και σια, τους οποίους φυσικά θα ξαναβρεί πολλαπλάσιους απέναντί του. Ο Τζέιμς Γκιστ δεν είναι το πιο σκληρό κορμί στα σπρωξίδια (που είσαι Μάικ Μπατίστ;) ενώ ο Στέφαν Λάσμε αρέσκεται στις πτήσεις αλλά όχι στα εδάφους εδάφους σπρωξίματα.

Επιτρέψτε μου μια αναφορά στο παρελθόν. Όταν είχε έρθει στην Ελλάδα ο σπουδαίος Ρόι Τάρπλει, ένας από τους ποιοτικότερους παίκτες που πέρασαν τον Ατλαντικό, σκόρπιζε τον τρόμο και τους αντιπάλους με την απίστευτη σωματοδομή του και φυσικά την ποικιλία κινήσεων με το πολύ μπάσκετ που ήξερε. Η πρώτη ομάδα που κατάφερε να τον περιορίσει αισθητά ήταν ο Παναθηναικός. Πάνω στον σκληροτράχηλο Ρόι πήγε και κόλλησε ο Αργύρης Παπαπέτρου, πατέρας του Ιωάννη μας, ο οποίος ήταν ένα έξυπνο παιδί με ένα καλό κορμί, για να σπρώξει τον Τάρπλει. Αντανακλαστικά ο Ρόι τι έκανε; Έβαλε πλάτη κι άρχισε να σπρώχνει πίσω πίσω τον Παπαπέτρου μέχρι να τον χώσει στη ρακέτα. Μόλις ο Τάρπλει γύριζε να δει το καλάθι, πίσω από τον Παπαπέτρου περίμενε ο κύκλωπας Στόγιαν Βράνκοβιτς, που έκοβε ή χαλούσε τα σουτ του Αμερικάνου. Ο Στέφαν Λάσμε θα μπορούσε με ένα ταξίδι στον χρόνο να πάρει τη θέση του Στόικο λόγω αλτικότητας και πολύ καλού timing για κοψίματα ψηλά αλλά ποτέ την θέση του Αργύρη Παπαπέτρου.

Στο rotation του Παναθηναικού υπάρχουν δυο σέντερ παλαιάς, ίσως πολύ παλαιάς κοπής, με πολύ μεγάλο ύψος, δεδομένα προβλήματα στην κίνηση με τα πόδια και μόνο ο ένας από τους δύο έχει τις παραστάσεις και το πηγμένο μυαλό να ψάξει και την πάσα έξω αντί να υποπέσει σε βήματα στο πρώτο στριμωξίδι. Θα πάρουν ποτέ χρόνο και θέση στο παρκέ, για να αλλάξουν λίγο και τον προγραμματισμό του αντιπάλου; Αν όχι, τότε κινδυνεύουμε το χτεσινοβραδινό έργο με τις λάθος αλλαγές και τα ελεύθερα drive, να το βλέπουμε όλη την χρονιά. Μήπως είναι η ώρα για κάποιες πιο σύνθετες άμυνες και για την ύπαρξη πολύ ψηλού στη ρακέτα;

Αν όχι κι αν καταλήξουμε, ότι “τα παιδιά δεν μπορούν” σε επίπεδο Euroleague, απλά να θυμίσω ότι κόστισαν ένα σημαντικό ποσό στο φετινό μπάτζετ, για να υπάρχουν μόνο για το ενδεχόμενο να ματσάρουν τον Μιλουντίνοφ τον Μάιο. Και αν είναι ακατάλληλος χρόνος για πειραματισμούς το τελευταίο δεκάλεπτο ενός κρίσιμου αγώνα, υπάρχουν και το πρώτο και το δεύτερο δεκάλεπτο, μια που η πραγματική πρώτη πεντάδα είναι αυτή που τελειώνει κι όχι αυτή που αρχίζει.

Πάντως με Γκιστ, Λάσμε, Θανάση, Μήτογλου, Παπαπέτρου και Τόμας που μου φαίνονται όλοι μα όλοι περισσότερο 4άρια παρά οτιδήποτε άλλο (άλλος πιο βαρύ, άλλος πιο ελαφρύ 4άρι), η μόνη ελπίδα είναι η διαρκής κίνηση στην άμυνα με χέρια υψωμένα μπροστά από τον αντίπαλο κι όχι η στάση αναμονής μέσα στη ρακέτα, όπου τα ύψη και τα μούσκουλα δεν ευνοούν τον Παναθηναικό. Άποψη μου, ελπίζω να κάνω λάθος και η σκληράδα της front line να με διαψεύσει. Το μπάσκετ σε επίπεδο Euroleague παραμένει το παιχνίδι των guard, όπου χτες ο Λεκάβιτσιους με Παππά και Λάνγκφορντ δεν τα πήγαν κι άσχημα και ο Λιθουανός αξίζει καλύτερης μεταχείρισης αλλά οι ψηλοί παραμένουν οι δυσεύρετες μονάδες, που μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Για την τελευταία φάση μόνο μια κουβέντα θα πω. Ναι ο Γκιστ έκανε λάθος κι απρόσεκτη πάσα, ναι έμεναν μόνο 4 δευτερόλεπτα, όμως πάντα στο μπάσκετ ο νόμος είναι ένας. Την πρώτη πάσα ο κοντός πάει κοντά να την υποδεχθεί, δεν την περιμένει τρέχοντας μπροστά.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Χρήστος Κιούσης
Χρήστος Κιούσης

Ο Χρήστος Κιούσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά ζει κι εργάζεται στην Θεσσαλονίκη από το 1997. Σπούδασε Κινηματογράφο και Τηλεόραση στη Σχολή Σταυράκου και digital marketing. Mιλάει Αγγλικά κάθε μέρα, Γερμανικά όποτε τα θυμηθεί και Ιταλικά στις διακοπές κυρίως αν χρειαστεί να παραγγείλει φαγητό στην Ιταλία. Εργάζεται σε τηλεοπτικές παραγωγές από το 1994. Συμπαρουσιάζει τη σατιρική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» στον ΑΝΤ1 και το "Βινύλιο" στο ίδιο κανάλι.

Είναι φίλαθλος από μικρός και πατέρας τριών υπέροχων παιδιών. Έχει παίξει μπάσκετ ως νέος με επιεικώς μέτριες επιδόσεις και τένις ως μεσήλικας με ακόμα πιο φτωχά αποτελέσματα. Του αρέσουν το γράψιμο, οι συνεντεύξεις, το ραδιόφωνο, η παραγωγή τηλεοπτικού περιεχομένου και τα ταξίδια κι ελπίζει μια μέρα, να μπορέσει να τα συνδυάσει όλα επαγγελματικά.