Το Final 4 του Βελιγραδίου ήταν το καλύτερο ever γιατί...

Το Final 4 ολοκληρώθηκε και επιστρέψαμε στη βάση μας χορτασμένοι. Προσωπικά θεωρώ τη συγκεκριμένη διοργάνωση την καλύτερη που έχει κάνει η Euroleague και μπορεί να μην είμαι Σκουντής που μετρά 31/31 Final 4, αλλά έχω πάει σε 11 πλέον οπότε κρίνω με βάση αυτά.

Γράφω το συγκεκριμένο blog αρχικά για να αναδείξω κάποιες «εικόνες» οι οποίες είτε δεν έφτασαν στην οθόνη της τηλεόρασής σας ή δε δόθηκε η απαραίτητη έκταση. Επίσης το γράφω για να κλείσω το κεφάλαιο και να μπω σε mood πρωταθλήματος.

1. ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕ ΜΕΡΑΚΙ

Ένα Final 4 χρειάζεται άπειρους εθελοντές και άπειρους εργάτες. Σέρβοι κατά 99% που ό,τι έκαναν το έκαναν με μεράκι. Οι άνθρωποι λατρεύουν το μπάσκετ ως λαός και σκοπός τους ήταν πώς να κάνουν άπαντες να ευχαριστηθούν το τριήμερο. Το έκαναν με την καρδιά τους κάτι που φυσικά είχε αντίκρυσμα στην εικόνα της διοργάνωσης.

2. Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ FAN ZONE

Αν κάποιος πήγε στο Βελιγράδι για το Final 4 και δεν πέρασε από τη fan zone καλό είναι να ρίξει μία κουτουλιά στον τοίχο.

Βασικά ήταν και Fan Zone και Fun Zone. Μέσα στο κάστρο της πόλης με πάρα πολλές δράσεις για μικρούς και μεγάλους, με ασφάλεια, με διακριτική παρουσία της αστυνομίας, με μπύρες και αναψυκτικά.

Μεγάλη σε έκταση και με πανέξυπνα παιχνίδια στα οποία μπορούσε να συμμετέχει οποιοσδήποτε και να διασκεδάσει. Μακράν η κορυφαία Fan Zone ever.

3. ΤΟ ALL STAR GAME ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ

Πήγα στο συγκεκριμένο ματς για τρεις λόγους. Για δουλειά, για τον Λιμνιάτη και για να επισκεφτώ τη «Hala Pionir» και τις μνήμες της.

Σας λέω πως δε θα χάσω ποτέ ξανά αυτό το ματς των Under 16 και ας μην συντρέχει κανείς από τους παραπάνω λόγους.

Αρχικά είδα το παιχνίδι από τα court seat ενώ δύο καρέκλες δίπλα μου (κυριολεκτικά) καθόταν ο Ντόνοβαν Μίτσελ. Δεν το λες και λίγο...

Στην απέναντι εξέδρα ήταν δεκάδες ατζέντηδες και σκάουτερ και τέλος είδα ματσάρα.

Είδα παίκτες που σε τρία χρόνια θα κάνουν την εμφάνισή τους στην Euroleague και θα μπορώ να λέω πως τους ήξερα από μικρούς.

Να θυμάστε τα ονόματα των τριών Ελλήνων (Μαντζούκας, Βούκσεβιτς, Κωστόπουλος) γιατί αν έχουν υγεία και μυαλό θα παίξουν πολύ καλό μπάσκετ.

Είδα τον Γερμανό Λεν Σούρμαν από την Φρανκφούρτη και τον Μαυροβούνιο Φέντορ Ζούγκιτς, τους οποίους θα θαυμάζουμε σε λίγα χρόνια στην Ευρώπη ή στο NBA.

4. ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΛΙΕΤΟΥΒΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΖΑΛΓΚΙΡΑΙΟΥΣ»

Ζαλγκίρις με Λιέτουβος είναι ότι ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό για τα αθλητικά δρώμενα της Λιθουανίας. Το ξεχωρίζω γιατί σε νοοτροπία δεν υπάρχει η παραμικρή σχέση με τη χώρα μας.

Τρελλάθηκα όταν στο ημίχρονο του τελικού η πρωταθλήτρια Ευρώπης εφηβική ομάδα της Λιέτουβος βραβεύτηκε στην «Stark Arena» και 3.500 φίλαθλοι της Ζαλγκίρις τους αποθέωσαν και φώναζαν «Lietuva. Lietuva».

5. ΕΙΔΑΜΕ ΜΑΤΣΑΡΕΣ

Δε θυμάμαι άλλο Final 4 που και τα τέσσερα παιχνίδια του να ήταν εντυπωσιακά ως προς το θέαμα και την τακτική, και ταυτόχρονα αμφίρροπα.

Οι δύο ημιτελικοί κι ο τελικός ήταν αντάξιοι ενός Final 4 ενώ ακόμη κι ο μικρός τελικός πρόσφερε συγκινήσεις και χαμόγελα για κάποιον ουδέτερο σαν κι εμένα.

6. ΑΡΚΕΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Αρκετοί Έλληνες έκαναν το ταξίδι δείχνοντας την αγάπη τους για το παιχνίδι. Σίγουρα τα έξοδα που είχαν ήδη υποστεί πιστεύοντας πως θα δουν στο Βελιγράδι την αγαπημένη τους ελληνική ομάδα ήταν ένας βασικός λόγος, αλλά πιστέψτε με πολλοί ακύρωσαν το ταξίδι.

Χάρηκα για αυτούς που δεν το έκαναν και χάρηκαν κι αυτοί. Αντροπαρέες. Ζευγάρια. Ακόμη και γονείς με μεγάλα παιδιά όπως ο Νικόλας κι η Κατερίνα που απλά ταξίδεψαν... for the Love of the Game.

ΥΓ: Ωραίο φαγητό. Φθηνό φαγητό. Ωραίο ποτό. Φθηνό ποτό. Αλήτες ταξιτζήδες.

ΥΓ 2: Πριν τέσσερα περίπου χρόνια που πήγα στον Παπανδρέου με την ιδέα της μπασκετοκουβέντας, δε φανταζόμουν ποτέ την έκτασή που θα έπαιρνε και τη δημοτικότητά της. Σας ευχαριστούμε που ανέχεστε το χαβαλέ μας και τις προβλέψεις... τους. Γιατί εγώ, Ρεάλ.