Μονοπάτι σπαρμένο με νάρκες

Μονοπάτι σπαρμένο με νάρκες
O Nίκος Παπαδογιάννης ρίχνει μία πρώτη προσεκτική ματιά στα ζευγαρώματα Ολυμπιακού-Ζαλγκίρις και Παναθηναϊκού-Ρεάλ και επισημαίνει τους κινδύνους.

Tα ελληνικά ζευγαρώματα των προημιτελικών της, συναρπαστικής παρά τις παλινωδίες της, Εuroleague, κρίθηκαν από δύο φόλοου της προτελευταίας στιγμής. Και κρίθηκαν, με τρόπο απροσδόκητο και ...ανορθόγραφο.

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από τη Ζαλγκίρις παρ’ όλο που έβγαλε την κρίσιμη άμυνα, ενώ ο Παναθηναϊκός κέρδισε στο Μιλάνο μολονότι αστόχησε στο τελευταίο σουτ!

Οι Λιθουανοί άλωσαν το ΣΕΦ επειδή κυνήγησαν (με τον σπουδαίο Γιανκούνας) τη φάση ως το τέλος, ενώ η Αρμάνι πρόσφερε χείρα βοηθείας στο «τριφύλλι» με ακούσιο αυτοκαλάθι.

Πάνω στο τεντωμένο σχοινί των δύο αγώνων, θα μπορούσε ο,τιδήποτε από τα παραπάνω να εξελιχθεί διαφορετικά: δύο ελληνικές νίκες, δύο ελληνικές ήττες (που θα έφερναν «εμφύλιο»), διπλό κόκκινο, διπλό πράσινο.

Η μπίλια κάθισε δύο φορές στο πράσινο και έβγαλε τις ομάδες μας στον αφρό, για δεύτερη σερί χρονιά. Έστω, πάνω στο νήμα.

Τις περίμενα, αμφότερες, λίγο πιο χαμηλά. Οφείλω θερμά συγχαρητήρια σε όσους ίδρωσαν για να συντελεστεί αυτό το θαύμα.

Όποιος νομίζει ότι είναι εύκολη υπόθεση η τετράδα ενός μαραθωνίου έξι μηνών και η συνεπής παρουσία στην κορυφογραμμή, δεν έχει παρά να κοιτάξει πού τερμάτισαν η Μπαρτσελόνα, η Εφές, η Μακάμπι, ακόμα και η Αρμάνι...

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοούσαν οι Ισπανοί όταν μιλούσαν την Τετάρτη για «ελληνικό μπισκότο», ξέρω όμως ότι οι πέντε ομαδάρες τους τα θαλάσσωσαν και έτσι τα γήπεδά τους θα μείνουν σκοτεινά το τετραήμερο 17-20 Απριλίου.

Αντιθέτως, το ΟΑΚΑ και στο ΣΕΦ θα φωταγωγηθούν τέσσερις ή πέντε ή έξι φορές. Όπως και πέρυσι. Στην εκκίνηση των πλέι-οφ, η έδρα είναι ο ιδανικός σύμμαχος.

Ωστόσο, δεν αρκεί η σπιτική θαλπωρή για να κερδηθεί το στοίχημα της πρόκρισης στο final-4. Και εις είναι εδώ Μπαλκάνια και ουχί παίξε-γέλασε.

Οι ομάδες μας θα πρέπει να προσπαθήσουν σκληρά και ενδεχομένως να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, για να φτάσουν ως το Βελιγράδι.

Ο δρόμος μπορεί να περνάει από το ανοιξιάτικο Λεκανοπέδιο της Αττικής, αλλά είναι σπαρμένος νάρκες.

Το μπάσκετ του Σάρας είναι μουσική για τα μάτια. Επαναλαμβάνω και εδώ κάτι που έγραψα στο χθεσινό live: «Η Ζαλγκίρις παίζει καλά ακόμα και όταν δεν παίζει καλά».

Ψάχνει πάντοτε τη σωστή επιλογή, αποφεύγει τις κουτουράδες, έχει ισορροπία και λύσεις, ξεχειλίζει από φαιά ουσία, είναι ομάδα με τα όλα της.

Παρόμοια χαρακτηριστικά, βεβαίως, διαθέτει και ο Ολυμπιακός. Εάν οι Πειραιώτες ξεκινούν με προβάδισμα, το οφείλουν σε κάποια πρόσθετα στοιχεία, τα οποία η Ζαλγκίρις δεν μπορεί να συναγωνιστεί.

Το ατομικό ταλέντο και την προσωπικότητα των παικτών του. Την πείρα σε καταστάσεις πλέι-οφ. Τον παράγοντα έδρα. Το βάθος του πάγκου.

Ωστόσο, ο φετινός Ολυμπιακός δείχνει να έχει χάσει μέρος από το πατροπαράδοτο μέταλλό του και κουβαλάει στις κάπως ταλαιπωρημένες πλάτες του πολλά προβλήματα τραυματισμών, καθώς και συσσωρευμένη κόπωση.

Θα εμφανιστεί πλήρης στο πρώτο ραντεβού; Θα βρει τις φυσικές και ψυχικές δυνάμεις, για να καταθέσει στο παρκέ την ποιοτική ανωτερότητα του έμψυχου υλικού του;

Η Ζαλγκίρις βρίσκει τους τρόπους για να καμουφλάρει τις ατομικές αδυναμίες των παικτών της, αλλά μία σειρά 5 αγώνων, αρχής γενομένης με δύο εκτός έδρας δοκιμασίες, δεν είναι ιδανικός βιότοπος για ομάδες τέτοιων προδιαγραφών.

Δεν θα βρεθεί εύκολα νοήμων άνθρωπος να τη χαρακτηρίσει φαβορί στο ξεκίνημα αυτών των αναμετρήσεων, παρά το φετινό 2-0 επί του Ολυμπιακού. Παραμένει, όμως, εξαιρετικά επικίνδυνη και ανάσα φρεσκάδας για τη διοργάνωση.

Εάν είχε ομάδα τρίτης χώρας για αντίπαλο, θα την υποστήριζα αναφανδόν. Χάθηκε να έπαιζε αυτή με τημ αχώνευτη Ρεάλ;

Ναι, χάθηκε. Διότι η Ρεάλ τερμάτισε αγκομαχώντας στην 5η θέση (από 1η πέρυσι), επιβεβαιώνοντας λίγο λίγο αυτό που είπε χθες ο Γιάννης Σφαιρόπουλος.

Δεν ευημερεί εύκολα μία ομάδα σε αυτό το επίπεδο, εάν αφαιρεθούν 4 παίκτες από το βασικό της rotation.

To τρίποντο του θαυματουργού Ντόντσιτς στο Βελιγράδι ήταν ένα ακόμη «κόλπο γκρόσο» της ύστατης στιγμής, που διαμόρφωσε ισορροπίες.

Η Ρεάλ έκανε το καθήκον της απέναντι στη Μπάμπεργκ (όπως το έκαναν ο Παναθηναϊκός στο Μιλάνο, η Ζαλγκίρις στο Φάληρο, ακόμα και ο Ολυμπιακός παρά την ήττα του) και ετοιμάζεται για ΟΑΚΑ, μολονότι ενδόμυχα μπορεί να προτιμούσε το ΣΕΦ.

Αλλά και γιατί να διάλεγε Ολυμπιακό; Για να συγκρουόταν με την ομάδα από την οποία στραπατσαρίστηκε δύο φορές και μάλιστα με αρνητικό Σπανούλη στη Μαδρίτη;

Τα τελευταία χρόνια, σχεδόν όλες οι εκστρατείες της στην Ελλάδα (ακόμα και όταν εμφανιζόταν πανίσχυρη) τελείωναν με τραύματα. Ευελπιστώ, ότι θα συνεχιστεί και φέτος το σφυροκόπημα.

Μουσική για τα μάτια μπορεί να παίξει και η Ρεάλ, όταν είναι πλήρης και φορτσάτη. Μουσική για τα μάτια μπορεί να παίξει, υπό οποιεσδήποτε προϋποθέσεις εφ’ όσον κατανικήσει τους δικούς του δαίμονες, και ο Παναθηναϊκός.

Προσωπικά τον θεωρώ σήμερα ανώτερο της Σπανιόλας «βασίλισσας» και πιστεύω ότι του ταιριάζει το στυλ των Καστιγιάνων, επειδή απελευθερώνει τους παίκτες που ειδικεύονται στο ανοιχτό γήπεδο: Καλάθη, Τζέιμς, Σίνγκλετον, Γκιστ, Παππά, σύσσωμη σχεδόν τη δωδεκάδα του Τσάβι Πασκουάλ.

Αλλά η Ρεάλ θα παραταχθεί χωρίς ελλείψεις στα πλέι-οφ, με τη σύνθεση που είχε εξαρχής στο πλάνο του ο Πάμπλο Λάσο. Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί βοήθεια από όλους τους παίκτες του για να βγάλει παρόμοια οκτάνια.

Δεν θα έχει την πολυτέλεια να κουβαλήσει λαθρεπιβάτες ούτε να αποκοιμηθεί για ένα κρίσιμο ημίχρονο, όπως έκανε -από τον ενθουσιασμό του- στο δεύτερο μισό του πρώτου αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε.

Ένα ξερό 2-0 στο εναρκτήριο τριήμερο ασφαλώς θα είναι εφαλτήριο πρόκρισης, απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν φημίζεται για την ψυχική του στιβαρότητα.

Διαισθάνομαι ότι το κλειδί, για τον Παναθηναϊκό, θα είναι η πνευματική του ετοιμότητα και η ικανότητά του να μείνει συγκεντρωμένος στην αποστολή του, ντριμπλάροντας στωικά και ψύχραιμα τις αναπόφευκτες αναποδιές.

Με τον ανένδοτο αγώνα που κήρυξε απέναντι στη διοργανώτρια αρχή, χωρίς να εξετάζω εδώ αν έχει δίκαιο ή όχι, έκανε ένα επικίνδυνο σφάλμα.

Δημιούργησε το άλλοθι τυχόν αποτυχίας (η διαιτησία, ο Μπερτομέου κ.ο.κ.) πριν αυτή προκύψει.

Στο μυαλό των παικτών, η έτοιμη δικαιολογία είναι κάκιστος σύμβουλος. Είναι σαν να βάζει κανείς την άμαξα μπροστά από το άλογο και να περιμένει πορεία προς τα εμπρός.

Από την άλλη, μπορεί το πολεμικό κλίμα να προξενήσει συσπείρωση και να βγάλει την ομάδα στο παρκέ με μαχαίρι στα δόντια.

Εγώ πάντως νομίζω ότι η ιδανική συνταγή για τον Παναθηναϊκό θα είναι να ζήσει ένα 10ήμερο ηρεμίας, αυτοσυγκέντρωσης και ανασυγκρότησης, με κλειστά αυτιά και σβηστούς υπολογιστές.

Εφ’ όσον στη συγκεκριμένη σειρά παιχτεί μπάσκετ και μόνο μπάσκετ, δίχως καταγγελίες και κραυγές, στο Βελιγράδι δεν θα πάει η Ρεάλ, αλλά ο Παναθηναϊκός.

Το περυσινό οδυνηρό πάθημα ας του γίνει μάθημα.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.