Παρασκευή που έμοιαζε με... πέμπτη

Παρασκευή που έμοιαζε με... πέμπτη

Παρασκευή που έμοιαζε με... πέμπτη
Ο Γιάννης Ντεντόπουλος αναλύει πόσο βοήθησαν τα προβλήματα τον Παναθηναϊκό και τον Πασκουάλ να βρουν τον "Μίτο της Αριάδνης", να αξιοποιήσουν το πιο ομοιογενές σχήμα που μπορούσαν να βρουν και να γυρίσουν με ένα "διπλό" που τους καθιστά φαβορί για την 5η θέση με θέα τη Μαδρίτη από το παράθυρο των playoffs.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν ο ίδιος ο Παναθηναϊκός, δια στόματος του προπονητή του, δίνει χαρακτήρα «τελικού» σε ένα παιχνίδι όπως αυτό στη Μάλαγα και στο τέλος καταφέρνει να επιστρέψει από τη Ανδαλουσία κουνώντας σαν βεντάλια το ροζ φύλλο, τότε εκ των πραγμάτων πρέπει να είναι ευτυχής γιατί πέτυχε το στόχο του. Και τον πέτυχε με το παραπάνω, αφενός γιατί ανταποκρίθηκε στην δεδομένη πίεση εκ των πραγμάτων κουβαλούσε και αφετέρου γιατί διαχειρίστηκε υποδειγματικά όση έξτρα του φορτώθηκε , σε σημείο να δείχνει πολύ μεγαλύτερη από την πραγματική, με τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν πριν και κατά την διάρκεια του αγώνα.

Οι «πράσινοι» πήγαν να παίξουν στην έδρα μιας ομάδας η οποία έχει νικήσει, μεταξύ άλλων, την Φενέρμπαχτσε, την Ρεάλ Μ., την Χίμκι, την Μπαρτσελόνα εκτός έδρας και τη Μακάμπι δυο φορές. Κακά τα ψέμματα την ομάδα του Πλάθα σε καμιά περίπτωση δεν τη λες κατώτερη, για παράδειγμα, από την Μπάμπεργκ και την Βαλένθια που τους έκανε μεγάλα χουνέρια. Επίσης, πήγαν με δεδομένο ότι στις προηγούμενες 25 αγωνιστικές υπέφεραν μακριά από το ΟΑΚΑ. Εκτός έδρας μετρούσαν όλες κι όλες τρεις νίκες, εκ των οποίων μόνο οι δυο εκτός Ελλάδας (με Εφές και Ερ. Αστέρα) και μία στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό.

Προέρχονταν από τρεις σερί ήττες οι οποίος συνοδεύτηκαν από κακές εμφανίσεις και την αναπόφευκτη διαπίστωση ότι οι δυο παίκτες (Τζέιμς, Πέιν) που αποκτήθηκαν για να τους βοηθήσουν, λόγω του τρόπου που χρησιμοποιήθηκαν (ειδικά ο Τζέιμς) περισσότερο τους έμπλεξαν παρά τους έλυσαν τα χέρια.

Μετά την απώλεια του Παππά και τον νέο τραυματισμό του Λοτζέσκι, που έμειναν στην Αθήνα, επί ισπανικού εδάφους τέθηκε νοκ άουτ και τρίτο «δυάρι» ο Ντένμον, με αποτέλεσμα να περιορίζονται και οι επιλογές και οι συνδυασμοί (σσ: πράγμα που στην πράξη, για να είμαστε και ειλικρινείς αλλά και λίγο πικρόχολοι, δεν αποδείχθηκε και τόσο κακό).Εκ των πραγμάτων ήταν υποχρεωμένος κάποια στιγμή ο Πασκουάλ να παίξει με το σχήμα που του βρήκε τον "Μίτο της Αριάδνης" και του έδωσε την ώθηση προς την νίκη: με τον Καλάθη και τον (extra large) Λεκάβιτσιους μαζί,

Υπό όλες αυτές τις προϋποθέσεις, δεν ήθελε πολύ να λειτουργήσει ακόμη πιο επιβαρυντικά το γεγονός θα ότι οι γηπεδούχοι ξεκίνησαν έχοντας καλό σημάδι έξω από την γραμμή των 6.75 και πήραν μια διαφορά 14 πόντων, χωρίς μάλιστα να παίζουν κανένα μπάσκετ περιωπής.

Κι όμως, αυτή τη φορά, ο Παναθηναϊκός, αντί να αρχίσει να παραπλανιέται και να περιπλανιέται σε φιλοσοφικές αναζητήσεις, ω’ του θαύματος, άρχισε να κάνει, σχεδόν τέλεια όλα τα βασικά: Παλικαρίσια και πιεστική άμυνα, υποδειγματικό επιθετικό transition, έξυπνη κυκλοφορία και μοίρασμα του παιχνιδιού από τον Νικ Καλάθη, έλεγχος των ριμπάουντ. Δέκα κλεψίματα έναντι δυο και επτά λάθη έναντι δώδεκα, συνιστούν μια συντριπτική ποιοτική αναλογία υπέρ της ελληνικής ομάδας.

Φυσικά δεν ήταν τυχαίο ότι το καλύτερο διάστημα του Παναθηναϊκού και εκείνο που τον βοήθησε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του ήταν με μια πεντάδα που αν μη τι άλλο προπονείται μαζί και συνεργάζεται από την αρχή της σεζόν. Με αυτή έβγαλε όλη την κρίσιμη τελευταία περίοδο: Καλάθης, Λεκάβιτσιους, Ρίβερς, Σίνγκλετον Γκιστ. Με αυτούς το παρκέ, επανεμφανίστηκαν plays και συνεργασίες του Δεκεμβρίου, τότε που λέγαμε ότι ο φετινός Παναθηναϊκός έχει εγκαταλείψει το άναρχο περσινό μπάσκετ και άρχισε να βγάζει φάσεις μέσα από αυτοματισμούς. Μέσα από αυτό το σχήμα των δυο play maker ο τρομερός Κέι Σι Ρίβερς άρχισε να βγαίνει από τα σκριν, ή να ξεμαρκάρεται στις γωνίες και να εκτελεί σαν μυδράλιο. Αντί λοιπόν να εκνευρίζεται ο coach με όσους του κατέθεσαν καλόπιστα την αίσθηση ότι βιάστηκε να επιβάλλει τον Τζέιμς διαταράσσοντας την χημεία, καλό είναι να πειστεί ότι επρόκειτο για μια διαπίστωση που είχε πολλά ερείσματα. Άλλωστε, κανείς δεν είπε ότι ο Μαικ, μόλις μπει στο πνεύμα, μπορεί να αποδειχθεί ένα ακόμη "όπλο" που θα έχει στην πορεία να επιβεβαιώσει την αποτελεσματικότητά του.

Επίσης, αυτό το ματς θα μπορούσε να το πάρει ένας προπονητής μιας ομάδας λιλιπούτειων μπασκετμπολιστών για να τους πείσει ότι ξεκινάνε από την εκμάθηση των βασικών όχι σουτάροντας τρίποντα αλλά μαθαίνοντας lay up. Δεν θυμάμαι άλλο παιχνίδι την σύγχρονη ιστορία της Euroleague, που μια ομάδα (ο Παναθηναϊκός στην προκειμένη περίπτωση) να έβαλε τόσα πολλά εύκολα καλάθια, τα οποία κατέληξαν χωρίς κανένας αμυντικός να παρεμβάλλεται μεταξύ του επιτιθέμενου και της στεφάνης. Αν εξαιρέσει κανείς, τις βολές, τα 9 τρίποντα (6 του Ρίβερς, 2 του Λεκάβιτσιους, και 1 του Σίνγλετον) που κι αυτά ξεμαρκάριστα έγιναν και ένα σουτάκι του Γκιστ από το high post, τα υπόλοιπα πρέπει να μπήκαν μέσα από το ημικύκλιο που βρίσκεται κάτω από το καλάθι της Μάλαγα με την παλάμη του εκτελεστή να απέχει ελάχιστα εκατοστά από το σίδερο.

Σύμφωνοι, μεγάλο βαθμό ευθύνης έχουν οι παίκτες των γηπεδούχων που έβλεπαν παίκτη του «τριφυλλιού» να εφορμά στο καλάθι και του άνοιγαν δρόμο. Όμως η ιστορία του ματς δείχνει ότι αυτή ήταν μια συνειδητή επιλογή, προϊόν μιας συγκεκριμένης τακτικής που φάνηκε από την αρχή, δηλαδή ακόμη και τότε που το ματς δεν πήγαινε καλά. Ήταν ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός είχε στο νου του ότι η Μάλαγα στέλνει πολλούς παίκτες στο επιθετικό ριμπάουντ και έτσι, κάθε φορά που εξασφάλιζε την κατοχή, μετέφερε την μπάλα στο απέναντι γήπεδο σαν βολίδα. Μέχρι να γυρίσουν οι παίκτες του Πλάθα, το φωτεινό ταμπλό είχε ήδη προσθέσει 2 πόντους. Εξ’ ου και το 60 στα 69 δίποντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι 10 πόντοι του Τζέιμς που δεν έπαιξε τρομερό ρόλο στο παιχνίδι, ήταν όλοι από lay up.

Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός με το περιζήτητο αυτό «διπλό», πήρε μια τεράστια ψυχολογική και βαθμολογική ανάσα για να συνεχίσει την προσπάθειά του να τερματίσει όσο το δυνατόν ψηλότερα. Το πρόγραμμά του (εντός με Ερ. Αστέρα, εκτός με Μακάμπι, εντός με Βαλένθια και εκτός με Αρμάνι) είναι πολύ καλύτερο από εκείνο που έχουν οι δυο ομάδες με τις οποίες ισοβαθμεί στην 5η θέση, δηλαδή την Χίμκι (γράφεται τώρα 5η γιατί έχει νικήσει δυο φορές την Ζαλγκίρις) και την Ζαλγκίρις. Συνεπώς έγινε ο βασικότερος υποψήφιος για την κατάληψή της. Τώρα το να το τραβήξουμε πιο μακριά και να υποστηρίξουμε ότι προλαβαίνει να αρπάξει την 4η θέση από την Ρεάλ Μ., από την οποία απέχει μόλις μια νίκη αλλά στην ουσία δυο γιατί οι Μαδριλένιοι έχουν το αβερέιτζ, είναι ένα σενάριο που εκτός από δύσκολο να συμβεί, περισσότερο εξαρτάται από τα χέρια της «βασίλισσας» η οποία έχει να παίξει κατά σειρά στην Βαλένθια, εντός με την Ζαλγκίρις, στο Βελιγράδι με τον Ερ. Αστέρα και κλείνει εντός με την Μπάμπεργκ. Δεν το λες και ….Γολγοθά. Μέσα από αυτό το πρίσμα, λέτε το φετινό ευρωπαϊκό "πράσινο πεπρωμένο" να περνάει από την Μαδρίτη;

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιάννης Ντεντόπουλος
Γιάννης Ντεντόπουλος