Ευτυχώς που τα playoffs αργούν ακόμη...
Να αρχίσουμε από τα βασικά. Τα δεδομένα πριν από το τζάμπολ, ήταν ελαφρώς υπέρ του Παναθηναϊκού. Η Ρεάλ έπαιζε με το «πιστόλι στο κρόταφο» και με πίεση για “must-win game”, ειδικότερα μετά από δύο διαδοχικές κι επώδυνες ήττες μέσα στο «σπίτι» της. Ήταν, επίσης, αρκετά μπερδεμένη όσον αφορά στις αμυντικές ισορροπίες, μετά την επιστροφή του Ράντολφ και του Αγιόν και το σημαντικότερο, έμπαινε στο παρκέ χωρίς τον MVP της (Λούκα Ντόντσιτς), που λόγω ενός μυϊκού τραυματισμού, τέθηκε αναγκαστικά νοκ-άουτ.
Οι «πράσινοι» από την άλλη πλευρά, ήταν προετοιμασμένοι για έναν “τελικό” με φόντο το πλεονέκτημα έδρας, στην τελευταία, ίσως, ευκαιρία να διεκδικήσουν – υπό φυσιολογικές συνθήκες – το πλασάρισμα στην πρώτη 4άδα. Αν, λοιπόν, πριν το ματς, μας έλεγε κάποιος ότι οι πρωταθλητές θα έχαναν με 17 πόντους διαφορά, όπως και συνέβη (92-75), τότε νομίζω ότι ελάχιστοι θα τον έπαιρναν στα σοβαρά...
Αυτά ίσχυαν πριν το τζάμπολ... Η αλήθεια είναι ότι η πεντάδα που παρέταξε ο Πασκουάλ στο παρκέ της “Wizink Arena”, μας προβλημάτισε λίγο. Η επιλογή του Λοτζέσκι που πέρασε και δεν ακούμπησε στο ντέρμπι της προηγούμενης εβδομάδας και η συμμετοχή του Αντετοκούνμπο, που είχε χρησιμοποιηθεί ελάχιστα, κόντρα στον Ολυμπιακό, σε συνδυασμό με την απουσία του Τζέϊμς (είχε μ.ο. 29' στα πρώτα δύο παιχνίδια του), μας έκατσε λίγο περίεργα, αλλά οι προπονητές, πάντα ξέρουν πολύ καλύτερα απ' όλους, όπως γράφει συχνά-πυκνά και ο Μελάγιες...
Στην Μαδρίτη, όμως, ο «εξάστερος» έδειξε «σφυγμό» μόνο για 12-15 λεπτά στο πρώτο μέρος, όχι τόσο γιατί έπαιξε μπάσκετ αξιώσεων ή επειδή έδειξε ότι είχε πλάνο, αλλά διότι στο διάστημα, από το 5ο λεπτό έως την ανάπαυλα, πήρε σκορ από ατομικές ενέργειες του Ρίβερς και του Ντένμον και ταυτόχρονα, ανανέωσε συνολικά 11 επιθέσεις, κυριαρχώντας κατά κράτος στην μάχη των ριμπάουντ.
Σ' όλο αυτό το διάστημα, αλλά και συνολικά κατά την ταπεινή μου άποψη, οι έως τώρα βασικοί στυλοβάτες του εφετινού Παναθηναϊκού (μαζί με τον Παππά που έμεινε στην Αθήνα λόγω τραυματισμού), ο Καλάθης με τον Γκιστ, ήταν εντελώς αγνώριστοι και έδειχναν τελείως εκτός ρυθμού. Ο Νικ χτύπησε κιόλας στο κεφάλι, αλλά όπως και ο “Gistopoulos”, σου έδιναν - ώρες-ώρες - την εντύπωση, ότι δεν θυμίζουν σε τίποτε τους παίκτες, που είχαν τόσο καταλυτική συνεισφορά στην καλή πορεία της ομάδας στον 1ο γύρο. Μην ξεχνάτε ότι ο Παναθηναϊκός έφτασε κάποια στιγμή να είναι ακόμη και 2ος στην βαθμολογία.
Παρά τους άσχημους οιωνούς του 1ου μέρους, όμως, το ισχνό προβάδισμα της Ρεάλ (38-37) δεν προκαλούσε καμία μελαγχολία, από την στιγμή που οι παίκτες του Πασκουάλ, παρέμεναν «ζωντανοί» στο ματς, έχοντας σπάσει τα στεφάνια (13/43 σουτ, ήτοι 30,2% εντός πεδιάς). Αρκούσε στο δεύτερο ημίχρονο, να ανέβαζαν λίγους ρυθμούς και προοδευτικά να μετέφεραν την πίεση στους γηπεδούχους.
Τίποτε απ' όλα αυτά, όμως, δεν συνέβη. Ο Καλάθης (10π., 5ρ. & 3ασ. με 4/11 σουτ) δεν πήρε ποτέ τα πάνω του, το εύκολο καλάθι δεν ήρθε ποτέ και ελλείψει δημιουργίας, ο Παναθηναϊκός το 'ριξε στα τρίποντα (που δεν μπήκαν), ενώ σιγά-σιγά, η «βασίλισσα» ισορρόπησε και τα ριμπάουντ και ευτύχησε να πάρει μεγάλη βοήθεια από τον Κοζέρ (26π., 4ρ. & 4ασ.) που «ντύθηκε»... Ντόντσιτς. Μοιραία, η διαφορά άρχισε προοδευτικά να «ξεμακραίνει» και στο τελευταίο δεκάλεπτο, παρακολουθήσαμε μία άνιση μάχη ανάμεσα στους γηπεδούχους και τον Μάϊκ Τζέϊμς (23π., 4ρ. & 3κλ. με 8/15 σουτ), που έβαλε μεγάλα καλάθια κι έδειξε την κλάση του στο σκοράρισμα, αλλά ολομόναχος δεν μπορούσε να κερδίσει έναν αντίπαλο, που συν τοις άλλοις, τελείωσε το ματς 23,7% στα τρίποντα.
Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός δεν γνώρισε απλά μία πεντακάθαρη ήττα, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι σε ένα ακόμη εκτός έδρας παιχνίδι, δεν έπεισε ότι μπορεί να νικήσει μακριά από την Αθήνα. Βάσει αριθμών, το -17 της ισπανικής πρωτεύουσας, αποτελεί την 5η σερί ήττα εκτός Ελλάδας, την 6η στα τελευταία 8 ματς και την 3η διαδοχική από τότε που στο rotation της ομάδας εντάχθηκε (με πολύ σημαντικό χρόνο συμμετοχής) ο Μάϊκ Τζέϊμς κατά πρώτο λόγο και ο Αντρέϊαν Πέϊν κατά δεύτερο.
Επιπροσθέτως, σ' αυτούς τους τρεις τελευταίους αγώνες που η ομάδα δεν θυμίζει σε τίποτε την εικόνα των πρώτων 17 αγωνιστικών, οι «πράσινοι» φαίνεται να έχουν χάσει τους αυτοματισμούς τους σε άμυνα κι επίθεση και δέχονται κατά μ.ο. 85,6 πόντους.
Τι μπορεί να φταίει; Καλύτερα από τον Πασκουάλ, που για να ανεβάσει το επίπεδο της ομάδας, ρίσκαρε με τον Τζέϊμς (κυρίως) και τον Πέϊν (ήρθε για να παίξει βοηθητικό ρόλο), ουδείς μπορεί να γνωρίζει... Είναι πλέον ξεκάθαρο, όμως, ότι είτε μπερδεύτηκε πνευματικά, είτε αγωνιστικά, αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός δείχνει πολύ πιο σφιγμένος και με σαφώς χαμηλότερο ταβάνι από τις προσδοκίες του.
Εν κατακλείδι, οι πρωταθλητές μοιάζει δεδομένο ότι επηρεάστηκαν αρνητικά με το «ανακάτεμα» της... τράπουλας, που προκάλεσε η ξαφνική ένταξη ενός ποιοτικού παίκτη στο rotation. Ωστόσο, επειδή διαθέτουν βαριά φανέλα, προπονητή με μεγάλη εμπειρία και παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα, είναι σφόδρα πιθανό ότι θα βρουν σύντομα τη λύση και οι τελευταίες αποτυχίες θα τους κάνουν πιο δυνατούς. Ακολουθούν πέντε αναμετρήσεις με κατά γενική ομολογία υποδεέστερους αντιπάλους (Μάλαγα εκτός, Ερ. Αστέρα εντός, Μακάμπι εκτός, Βαλένθια εντός και Αρμάνι εκτός) και το μόνο σίγουρο είναι ότι οι «πράσινοι» μόνο καλύτεροι μπορούν είναι από 'δω στο εξής. Το θετικό γι' αυτούς, είναι ότι τα playoffs δεν αρχίζουν την άλλη εβδομάδα. Όταν θα έρθει η ώρα, θα έχουν ξαναγίνει Παναθηναϊκός...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.