Δωράκι με λευκή κορδέλα

Είναι απίστευτο, πώς και σε ποιο βαθμό μπορεί να αλλάξει η δυναμική ενός αγώνα, από μία φάση που γίνεται σε «ανύποπτο χρόνο» όπως συνηθίζουμε να λέμε, πέντε λεπτά πριν το τέλος.

Όταν ο Φελίπε Ρέγιες πήγε στη γραμμή για να σουτάρει δύο βολές (συν κατοχή της μπάλας) από το αντιαθλητικό φάουλ του Σπανούλη, το σκορ ήταν 73-70, το χρονόμετρο έγραφε 4:55 και ο Ολυμπιακός έμοιαζε έτοιμος να συμβιβαστεί με την προοπτική μίας τιμητικής ήττας.

Αλλά ο πολύπειρος Ρέγιες, παίκτης-κλειδί για τη Ρεάλ μέχρι εκείνη τη στιγμή, σούταρε δύο τούβλα από τη γραμμή και έχασε, για μια στιγμή, το μυαλό του.

Μόλις κλώτσησε εκνευρισμένος τη μπάλα μακριά, κατάλαβε αμέσως τη γκάφα του και έκρυψε το πρόσωπο στα χέρια του.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε πεσκέσι έναν πόντο που έμελλε να του χαρίσει τη νίκη (αφού το ματς τελείωσε 79-80) και αξιοποίησε με τρίποντο του Πρίντεζη τη μπάλα που ουρανοκατέβατα δόθηκε στους παίκτες του: 73-74, αντί για 76-70 ή 77-70!

Για μια ομάδα που αγωνιστικά ποντάρει στην άμυνά της και εξωαγωνιστικά στην προσωπικότητα των παικτών της, το δωράκι με τη λευκή κορδέλα ήταν μάννα εξ ουρανού.

Ο Ολυμπιακός έγινε φαβορί μέσα σε μία στιγμή και δικαίωσε αυτόν τον τίτλο όχι με τραβηγμένα σουτ ή με κάποιο τρίποντο μπαράζ, αλλά με τέσσερις σκυλίσιες, πολύ δύσκολες άμυνες βγαλμένες από το dna αυτής της ομάδας.

Πρίντεζης στον αιφνιδιασμό του Καμπάτσο. Σπανούλης στον Κάρολ. Μιλουτίνοβ στον Ντόντσιτς.

Και …όλοι μαζί, με μπροστάρηδες τους Παπαπέτρου-ΜακΛέιν, στον θαυματουργό Σλοβένο και στους συνοδοιπόρους του, στην τελευταία φάση όπου το γήπεδο μίκρυνε και η Ρεάλ δεν είδε ποτέ το ελληνικό καλάθι.

Μπορεί ο Ολυμπιακός να έμεινε 2:45 χωρίς πόντο στην τελική ευθεία, αλλά το παντεσπάνι της αυτή η ομάδα το βγάζει με τίμιο ιδρώτα, πνευματική ετοιμότητα και συλλογική δουλειά.

Για πολλοστή φορά, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι ο πρώτος που δικαιούται εύσημα. Σαν να μούδιασαν, τώρα τελευταία, αυτοί που πριν από 2-3 εβδομάδες απαιτούσαν την άμεση καρατόμησή του…

Μετά τη νίκη (και την εμφάνιση) του Ολυμπιακού απέναντι στη Φενέρ, διατύπωσα διστακτικά την άποψη ότι το αγκομαχητό του Γενάρη μπορεί να οφειλόταν σε «προγραμματισμένο» ντεφορμάρισμα, το οποίο διογκώθηκε από την κόπωση των παικτών που ως τότε τράβηξαν το κουπί.

Η φρεσκάδα την οποία αποπνέει η ομάδα το τελευταίο διάστημα πάει να δικαιώσει τις υποψίες μου.

Αυτός είναι ο Ολυμπιακός που γνώρισε συντριβές στη Βιτόρια και στη Χίμκι; Ναι, αυτός είναι.

Ταυτόχρονα, όμως, είναι ένας άλλος Ολυμπιακός, πολύ πιο ταιριαστός με το μεγαθήριο που έγινε τακτικός θαμώνας των final-4 και των τελικών: ομάδα με σχέδιο, με λύσεις, με χημεία, με προσωπικότητα, με πείρα, με θάρρος.

Το αποψινό ντέρμπι της Μαδρίτης ήταν ίσως το πρώτο που οι «ερυθρόλευκοι» κέρδισαν με αρνητικό Σπανούλη και ασφαλώς το μοναδικό που πήραν με τον αρχηγό τους άποντο!

Ο «Σπαν» έχει ακόμη πολλά να δώσει, αλλά ο Ολυμπιακός παθαίνει βραχυκύκλωμα και κολλάει, όταν -από χρόνιο αντανακλαστικό- περιμένει τα πάντα από αυτόν.

Το νικητήριο καλάθι σημειώθηκε όταν ο Σπανούλης βρισκόταν στον πάγκο με μικροτραυματισμό, οπότε οι άλλοι ανασκουμπώθηκαν για να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.

Ο Στρέλνιεκς πέτυχε με ακροβατικό τους πόντους που έριξαν τη Ρεάλ στο καναβάτσο, αλλά μεγάλο μερίδιο στο χειροκρότημα δικαιούται η «αμερικάνικη» πεντάδα, που φρόντισε να συντηρήσει τα κεκτημένα στη β’ περίοδο και παράλληλα επέτρεψε πρόσθετα λεπτά ξεκούρασης στους βασικούς.

Οι παραπανίσεις δυνάμεις που εμφανέστατα είχε στο κορμί του ο Πρίντεζης στην τελική ευθεία του αγώνα ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της νίκης.

Ο Ολυμπιακός έχει πλέον ρεκόρ 5-0 απέναντι στις ομάδες που τον συνόεδευσαν στο περυσινό final-4: 2 στα 2 με τη Ρεάλ, 2 στα 2 με την πρωταθλήτρια Φενέρ, 1 νίκη επί της ΤΣΣΚΑ την οποία θα επισκεφτεί στη Μόσχα.

Το εκκωφαντικό διπλό του στη Μαδρίτη τον έφερε ξανά στη θέση ισχύος για την τετράδα και δημιούργησε χάσμα δύο βαθμών από την 5^η θέση , αλλά οι νίκες μνηστήρων όπως ο Παναθηναϊκός και η Χίμκι τον υποχρεώνουν να κοιτάζει και πίσω από τον ώμο του.

Το βέβαιο είναι, ότι αυτό το 5-0 θα τον κάνει να νιώσει δυό πήχες ψηλότερος όταν ξανασυναντήσει κάποιο από τα λαμπερά θύματά του. Είτε αυτό συμβεί στα πλέι-οφ, είτε στο Βελιγράδι.

Τώρα, πάντως, στρέφει την προσοχή του στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, το επόμενο Σάββατο με την ΑΕΚ.

Τσίγκινο, ξε-τσίγκινο, ένα τρόπαιο θα είναι χρήσιμο επιχείρημα για να ζεστάνει ακόμα περισσότερο το κακομαθημένο, εθισμένο στη γκρίνια και στην απαξίωση κοινό του.

YΓ: Απεχθάνομαι τα υστερόγραφα, αλλά εδώ είναι επιβεβλημένο ένα τέτοιο. Περίμενα από τον Ολυμπιακό, σε ένδειξη στοιχειώδους ευαισθησίας, να αφήσει τον Γιώργο Μπόγρη εκτός 12άδας μέχρι να ξεκαθαρίσει η θλιβερή ιστορία με τη χειροδικία σε βάρος δημοσιογράφου ή τουλάχιστον να υπάρξει μία επίσημη τοποθέτηση για το θέμα.

Δεν αρκούν τα κηρύγματα περί «ηθικού πλεονεκτήματος», αν δεν συνοδεύονται με έμπρακτες αποδείξεις. Ούτε αρκεί το DNP-CD για παραδειγματισμό.

Η ΚΑΕ Ολυμπιακός ανακοίνωσε εξαρχής ότι «θα εξετάσει το θέμα», αλλά δεν φαίνεται να βιάζεται. Εάν πάλι το εξέτασε και αποφάσισε να δικαιώσει τον παίκτη, οφείλει να το ανακοινώσει δημόσια.

Το λιγότερο που θα περίμενε κανείς είναι μία «συγγνώμη». Χέρι δεν συγχωρείται να σηκώνει κανένας και για κανέναν λόγο, ακόμα και αν έχει δίκαιο, όπως παιανίζουν οι εκατέρωθεν στρατευμένοι φανατικοί.

Δυστυχώς η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί τους τελευταίους μήνες, με περισσότερους από έναν θύτες. Το χειρότερο δυνατό σενάριο, είναι να τρέχουν διεθνείς αθλητές και δημοσιογράφοι στα δικαστήρια.

Για τον αθλητισμό, για το δικό μας επάγγελμα, για το ίδιο το μπάσκετ που υποτίθεται ότι όλοι διακονούμε από κοινού. Και αυτό ισχύει για όλους τους παίκτες, για όλες τις ομάδες, για όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις.

Πώς θα πειστεί ο χούλιγκαν να μαζέψει τα δικά του κουλάδια, όταν βλέπει τον παίκτη να χειροδικεί και τον πρόεδρο να χειροκροτεί;