Πίτα ολόκληρη, σκυλί χορτάτο

Πίτα ολόκληρη, σκυλί χορτάτο

Νίκος Παπαδογιάννης Νίκος Παπαδογιάννης
Πίτα ολόκληρη, σκυλί χορτάτο
O Nίκος Παπαδογιάννης αναρωτιέται αν υπάρχει ακόμα κόσμος στο ΟΑΚΑ που απαιτεί την αποπομπή του ...υπερτιμημένου Νικ Καλάθη.

Τα καλύτερα μαθήματα είναι εκείνα που δεν συνοδεύονται από παθήματα. Και το σκυλί χορτάτο και η πίτα ολόκληρη. Και το ροζ φύλλο στην τσέπη και το μπλοκάκι της ενδοσκόπησης γεμάτο.

Βεβαίως, οι Λιθουανοί πρόφτασαν να αρπάξουν ένα μικρό κομματάκι της πίτας πριν αποχωρήσουν θλιμμένοι από το ΟΑΚΑ. Αλλά δεν νομίζω να τους χρησιμεύσει ιδιαίτερα, το πλεονέκτημα που απέκτησαν σε περίπτωση ισοβαθμίας με τον Παναθηναϊκό.

Ο πρωταθλητής Ελλάδας απέσπασε τη μερίδα του λέοντος από τα λάφυρα και απομακρύνθηκε τρέχοντας από το ταμείο, πριν αναγνωριστεί το οποιοδήποτε λάθος.

Το κοντέρ έγραψε: Παναθηναϊκός 2, Ζαλγκίρις 1. Αυτό είναι που μετράει, από τη στιγμή μάλιστα που η καμπούρα της ελληνικής ομάδας ήταν φορτωμένη με δύο απανωτές ήττες.

Η αυτοκριτική ας γίνει από Δευτέρα ή μάλλον από Κυριακή, αφού έπεται το -βαθμολογικά ανούσιο αλλά ψυχολογικά σημαντικό- ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό…

Η ανάλυση του αγώνα θα δείξει ότι ο Παναθηναϊκός έχασε στα σημεία, αφού υπέστη καίρια χτυπήματα στην αχίλλειο πτέρνα του, από έναν αντίπαλο καλά διαβασμένο και καλά προετοιμασμένο.

Τα σημεία δεν φαίνονται στην τελική βαθμολογία εφ’ όσον τα διέγραψε από την παλέτα του αγώνα το νοκ-άουτ της τελευταίας στιγμής, αλλά προσφέρουν άφθονη τροφή για σκέψη.

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε ευάλωτος στην καρδιά της άμυνάς του (εκεί όπου υπήρξε κραυγαλέα η έλλειψη ενός δυναμικού σέντερ ρακέτας), αλλά και ψυχολογικά εύθραυστος, στη ρότα μίας βραδιάς που φαινομενικά εξελισσόταν σε κρουαζιέρα.

Όταν το κοντέρ έγραψε 43-23, ακόμα και ο Τσάβι Πασκουάλ πίστεψε ότι το αποτέλεσμα είχε τελεσιδικήσει, οπότε κατέβασε το γάντι από το πρόσωπο.

Αλλά η Ζαλγκίρις του Σάρας δεν είναι η «μικρή ομάδα» προηγούμενων ετών. Όχι μόνο επέστρεψε από το -20, αλλά το έκανε μεθοδικά, χωρίς ηρωικό μπάσκετ και χωρίς ακραία καιρικά φαινόμενα.

Στο αγωνιστικό δεκάλεπτο που σηματοδότησε την ολική επαναφορά των Λιθουανών (από το 43-23 στο 55-55 του 26ου λεπτού), η Ζαλγκίρις έμοιαζε με ομάδα όχι του Γιασικέβιτσιους, αλλά του Ομπράντοβιτς.

Ο Παναθηναϊκός έπεσε δύο φορές στην ίδια παγίδα, της υπερβολικής αυτοπεποίθησης και ασυγχώρητης χαλαρότητας.

Προς το τέλος του α’ ημιχρόνου, όταν είδε τα παιδιά του Σάρας να ξεμακραίνουν στο καθρεφτάκι, πειραματίστηκε αδικαιολόγητα τόσο σε σχήματα (με τη συμμετοχή του άγουρου Μήτογλου), όσο και σε συστήματα (με την περιστασιακή χρήση άμυνας ζώνης).

Η Ζαλγκίρις βρήκε δύο ή τρία ελεύθερα σουτ, αισθάνθηκε σφυγμό στις φλέβες της και ξεμπλοκάρε, ενώ πριν έμοιαζε έτοιμη να παραδοθεί.

Στην τελική ευθεία του αγώνα, όταν το σκορ έγινε 71-64 και 76-68, ο Τσάβι Πασκουάλ υιοθέτησε ένα περίεργο σχήμα με τρεις γκαρντ, το οποίο αδυνάτισε επικίνδυνα τα μετόπισθεν και χάρισε εύκολους πόντους στη Ζαλγκίρις, η οποία σημάδεψε αμέσως -και με επιτυχία- την πίσω γραμμή της ελληνικής άμυνας.

Εάν η ομάδα από το Κάουνας έφτασε μία ανάσα από τη νίκη, δεν το οφείλει στις εμπνεύσεις του Πάνγκος και του Μίτσιτς, αλλά στα εύκολα και δυναμικά ποσταρίσματα των ψηλών της, Καβαλιάουσκας, Ουάιτ και Ουλανόβας.

Η απουσία του Γιανκούνας, ο οποίος διαπρέπει σε τέτοιου είδους παιχνίδι τακτικής, ήταν θείο δώρο για τον Παναθηναϊκό.

Οι «πράσινοι» της Αθήνας έσωσαν την παρτίδα στο δεύτερο μισό της παράτασης, όταν έριξαν στο τραπέζι όσα μούσκουλα υπήρχαν διαθέσιμα στον πάγκο και έφραξαν την αφύλακτη διάβαση της ρακέτας.

Παράλληλα σημάδεψαν οι ίδιοι το μαλακό υπογάστριο της Ζαλγκίρις και πέτυχαν όλους τους κρίσιμους πόντους (από το 83-90 και μετά) μέσα από το «ζωγραφιστό».

Το συνηθισμένο αντανακλαστικό του Παναθηναϊκού είναι να ψάχνει σανίδα σωτηρίας στο τρίποντο, αλλά αυτή τη φορά πάτησε πιο μέσα και δικαιώθηκε, αρχής γενομένης από το καλάθι του Ρίβερς στο τέλος της κανονικής διάρκειας (83-83 στα 16'').

Η Ζαλγκίρις δεν είχε ούτε τον μπλοκέρ ούτε τις φυσικές δυνάμεις για να κρύψει τον ορίζοντα του Γκιστ, του Παππά και του Καλάθη στο κρίσιμο φινάλε.

Νωρίτερα κράτησαν τη βάρκα σταθερή οι Λεκάβιτσιους-Βουγιούκας (οι οποίοι διέπρεψαν κόντρα στην παλιά τους ομάδα), αλλά αυτό το ματς δεν γινόταν να κερδηθεί με τις εφεδρείες.

Χρειάστηκε, στο τέλος, να βάλουν το λιθαράκι τους ακόμα και οι έως τότε αρνητικοί για να γείρει η πλάστιγγα. Και δεν ήταν λίγοι, αυτοί.

Όπως σημείωσα στον πρόλογο του κειμένου, ο Παναθηναϊκός πήρε την πολύτιμη νίκη, αλλά έχασε τη διαφορά.

Δεν νομίζω να του χρειαστεί. Η Ζαλγκίρις θα μπει στα πλέι-οφ, αλλά δεν θα τερματίσει ψηλότερα από την 6η-7η θέση.

Για τον Παναθηναϊκό, όμως, ο πρόσθετος βαθμός που κερδήθηκε απόψε μπορεί να κάνει τη διαφορά ανάμεσα στο πλεονέκτημα και στο μειονέκτημα.

Στη φετινή Εuroleague των εύθραυστων ισορροπιών, κάθε νίκη επί άμεσου ανταγωνιστή είναι ...τετράποντη και μετράει για διπλή.

Όταν η μπάλα έσκασε μέσα στο καλάθι των Λιθουανών από το λέι-απ του θαρραλέου Καλάθη, ζύγιζε το βάρος της σε χρυσάφι. Υπάρχουν άραγε ακόμη αμφισβητίες;

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.