Ζέλικο κάνε λίγο στην άκρη, να δω κάτι…

Ζέλικο κάνε λίγο στην άκρη, να δω κάτι…

Χρήστος Κιούσης Χρήστος Κιούσης
Ζέλικο κάνε λίγο στην άκρη, να δω κάτι…
Ο Χρήστος Κιούσης γράφει για το σημερινό εγκεφαλικό ντέρμπι στην Κωνσταντινούπολη, που δεν κρίνει κάτι, αλλά κρίνει και κάτι πολύ σπουδαίο. Το μυαλό της ομάδας του Πασκουάλ afterwards.

Ο δρόμος φέτος περνάει κυριολεκτικά πάνω από τον Ζέλικο. Ο δρόμος για το αγαπημένο του Βελιγράδι κι ακόμα περισσότερο ο δρόμος για τον Τίτλο προϋποθέτει να εκθρονιστεί ο εν ενεργεία Βασιλιάς. Έχει την Κούπα στα χέρια του και με το σαρδόνιο χαμόγελό του είναι σαν να λέει «έλα φίλε, έλα να την πάρεις».

Πέρσι ένας φιλόδοξος αλλά άγουρος Παναθηναϊκός, μια ομάδα με πολύ ταλέντο αλλά και μπόλικη playground αναρχία στο dna της δεν τα κατάφερε. Θες λόγω Τζέιμς, θες λόγω άγουρης συνύπαρξης μπόλικης αμερικανιάς με τον Ευρωπαίο Πασκουάλ, έπαιξε ρόλο και το υλικό που υπήρχε απέναντι, ο Παναθηναϊκός σταπατσαρίστηκε στη σύγκρουσή του με τον Ζοτς.

Αυτή η σύγκρουση νομίζω γέννησε την φετινή ομάδα. Μετά το περσινό 3-0 οι πράσινου ανασκουμπώθηκαν, κέρδισαν εμφαντικά τον εγχώριο τίτλο και κάπου εκεί συνειδητοποίησαν το προφανές. Για να πας ψηλά πρέπει να είσαι η ομάδα του προπονητή σου. Ο Πασκουάλ κέρδισε χρόνο και εμπιστοσύνη που αν δεν κατακτούσε το πρωτάθλημα, αδίκως δε είχε ποτέ στη διάθεσή του για να δουλέψει.

Τιμή και δόξα στον Μάικλ τον Τζέιμς για τα περσινά ανδραγαθήματα, τιμή και δόξα στον Γιάννη τον Μπουρούση για το μάγκικο νταμπλ, αλλά κάπου οι πολλές μαγκιές τελειώνουν και αρχίζει το σχέδιο. Ο Πασκουάλ φέτος τα ήθελε όλα πολύ πιο μπασκετικά προϋπολογισμένα και λιγότερο απρόβλεπτα μέσα στο παιχνίδι. Τα πολλά λεφτά και πολλά λεπτά έπρεπε να πάνε στον Νικ Καλάθη και στον Κρις Σίγκλετον. Η περιφέρεια χρειαζόταν να αποκτήσει χώρο και χρόνο ο Παππάς, περισσότερα σουτ ο Ρίβερς, ένα καλό και «φρόνιμο» αμυντικό αλλά και σουτέρ συστήματος, όπως ο Ντένμον κι αξιόπιστο σουτ από έναν Λοτζέσκι.

Χαμηλά τα πράγματα στον Παναθηναϊκό πάνε, εκεί που πάει όλη η Ευρώπη, εκεί που τα πήγε ο Ζέλικο για να είμαστε ειλικρινείς. Αθλητικά κορμιά, παιχνίδι πάνω από το στεφάνι, γρήγορα πόδια κι αλλαγές σε όλα τα σκριν στην άμυνα.

Πέρσι δεν υπήρχαν όλα τα κομμάτια στη θέση τους. Ήμασταν πιο μπερδεμένοι και είχαμε και λίγο ψηλά τη μύτη. Εδώ που τα λέμε, θα ήταν απολύτως παράδοξο να έχεις μια πολύ μεγάλη επιτυχία, αμέσως μόλις έχασες τον Ηγέτη σου. Φέτος τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα σε επίπεδο ισορροπίας, ο Πασκουάλ είναι περισσότερο επιδραστικός στο παρκέ, ο Καλάθης είναι περισσότερο ηγέτης από ποτέ, ο Γκιστ είναι το τέλειο ταίρι του, αλλά συμβαίνει και κάτι ακόμα.

Απέναντι τα πράγματα δεν είναι όπως πριν. Εκτός της ΤΣΣΚΑ που κατά την ταπεινή μου γνώμη στα κρίσιμα θα εμφανιστεί καλύτερη από πέρσι στα δύσκολα, η Φενέρ είναι «λιγότερη» σε ταλέντο. Πιο δεμένη ίσως, συμβαίνει πάντα αυτό όταν ο Ζέλικο μένει πολύ σε έναν τόπο, αλλά οι παίκτες που έφυγαν ήταν καλύτεροι από αυτούς που ήρθαν. Να είστε σίγουροι, ότι του χρόνου η Φενέρ θα είναι καλύτερη από φέτος και μάλιστα πιθανώς εις βάρος του Παναθηναϊκού. Θυμηθείτε το αυτό.

Ο Ολυμπιακός είναι δεμένος αλλά κατά έναν χρόνο βαρύτερος και για άλλη μια χρονιά χτυπημένος από τραυματισμούς που του απαγορεύουν το ρυθμό. Η Ρεάλ στηρίζει πάρα πάρα πολλά στον υπερφυσικό Ντόντσιτς και η Χίμκι θα είναι ο X factor της εφετινής Ευρωλίγκας. Η ευκαιρία είναι φέτος γιατί η πράσινη ομάδα είναι βελτιωμένη, γιατί το Βελιγράδι μπορεί να βαφτεί ελληνικό, γιατί η Ζέλικο team «χτυπιέται».

Προσοχή. Το κρίσιμο ματς δεν είναι απόψε. Αν κερδίσει ο Παναθηναϊκός θα είναι ένα κλικ αυτοπεποίθησης και αυτογνωσίας ποιότητας. Αν χάσει παίζει ρόλο ο τρόπος. Αν χάσει στη σκακιέρα μιας φάσης, δεν πειράζει, ξέρει σκάκι κι ο Πασκουάλ, θα υπάρξει κι άλλη παρτίδα. Αν ηττηθεί όμως κατά κράτος στο μυαλό και στην ψυχολογία, τότε υπάρχει θέμα.

Όσοι ονειρεύονται το πλεονέκτημα έδρας ως υπέρτατο στόχο, κάνουν το περσινό λάθος. Το ζητούμενο είναι ο κυνισμός να μη σε νοιάζει η έδρα, να σε νοιάζουν τα plays. Δώσε μου τη σωστή εκτός έδρας νίκη, όταν πρέπει κι άσε τη βαθμολογία να κουρεύεται.

Σε κάθε περίπτωση, αγαπημένε μου Ζέλικο, λατρεμένε μου μελιτζανί φίλε, κάνε λίγο στην άκρη να δω κάτι. Κάτι γυαλίζει πίσω σου.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Χρήστος Κιούσης
Χρήστος Κιούσης

Ο Χρήστος Κιούσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά ζει κι εργάζεται στην Θεσσαλονίκη από το 1997. Σπούδασε Κινηματογράφο και Τηλεόραση στη Σχολή Σταυράκου και digital marketing. Mιλάει Αγγλικά κάθε μέρα, Γερμανικά όποτε τα θυμηθεί και Ιταλικά στις διακοπές κυρίως αν χρειαστεί να παραγγείλει φαγητό στην Ιταλία. Εργάζεται σε τηλεοπτικές παραγωγές από το 1994. Συμπαρουσιάζει τη σατιρική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» στον ΑΝΤ1 και το "Βινύλιο" στο ίδιο κανάλι.

Είναι φίλαθλος από μικρός και πατέρας τριών υπέροχων παιδιών. Έχει παίξει μπάσκετ ως νέος με επιεικώς μέτριες επιδόσεις και τένις ως μεσήλικας με ακόμα πιο φτωχά αποτελέσματα. Του αρέσουν το γράψιμο, οι συνεντεύξεις, το ραδιόφωνο, η παραγωγή τηλεοπτικού περιεχομένου και τα ταξίδια κι ελπίζει μια μέρα, να μπορέσει να τα συνδυάσει όλα επαγγελματικά.