Είναι «κατάκτηση» να κερδίζεις ξεκούραστα!

Αντώνης Καλκαβούρας Αντώνης Καλκαβούρας
Είναι «κατάκτηση» να κερδίζεις ξεκούραστα!
Ο Αντώνης Καλκαβούρας γράφει για το ποδαρικό του «τριφυλλιού» με το δεξί στο 2018 και την άνετη διατήρηση του αήττητου εντός έδρας, που αποδεικνύει ότι ο Παναθηναϊκός ανεβαίνει συνεχώς «σκάλες» και πλησιάζει στο επίπεδο των ομάδων του Final 4.

H πρεμιέρα του 2ου γύρου στην Εuroleague βρήκε τους «πράσινους» να κάνουν ένα ακόμη προς την κατεύθυνση της επίτευξης του βασικού του στόχου στην κανονική περίοδο: το πλασάρισμα στην πρώτη 4άδα, που παρέχει το πολυπόθητo πλεονέκτημα έδρας για τα playoffs, όπου θα δοθεί η μεγάλη μάχη (πέρυσι χάθηκε από τη Φενέρ) για την επιστροφή στο Final 4, μετά από απουσία μίας «ολόκληρης» εξαετίας (2012).

Το σημαντικό για τους πρωταθλητές είναι ότι έβαλαν στο… σακούλι άλλο ένα ροζ φύλλο αγώνα (90-79) κι έφτασαν αισίως το 8/8 στο «Νίκος Γκάλης», σταθεροποιήθηκαν στην 4άδα της βαθμολογίας κι έβγαλαν με περισσή άνεση, την όποια πίεση δημιουργεί ένα εντός έδρας ματς. Ειδικότερα κόντρα σε έναν αντίπαλο που δεν έχει τίποτε να χάσει, έχει αλλάξει πρόσφατα προπονητή και αποσκοπεί σε ένα ηχηρό «διπλό», που θα του αλλάξει την ψυχολογία και θα του δώσει την ευκαιρία να κοιτάξει ψηλότερα.

Αυτά είναι τα πονηρά και επικίνδυνα ματς στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και μετά την περυσινή εμπειρία με το απόλυτο 14/14 στην regular season (απέναντι σε ξένες ομάδες και ήττα από τον ΟΣΦΠ), o Παναθηναϊκός δείχνει ότι έχει πλέον μάθει να αξιοποιεί το τεράστιο «όπλο» που του δίνει η «καυτή» του έδρα και σιγά-σιγά σταθεροποιεί την απόδοσή του, σε τέτοιο βαθμό ώστε να διεκδικεί και να παίρνει ολοένα και περισσότερα «διπλά». Όπως στο ΣΕΦ, στο “Sinan Erdem” και την πάλαι ποτέ “Hala Pionir” του Βελιγραδίου.

Θα μου πείτε τώρα εσείς και θα έχετε δίκιο «ότι εδώ κέρδισαμε τη Φενέρμπαχτσέ και την Ρεάλ, με την χειρότερη Εφές των τελευταίων ετών, κάνεις έτσι;». Καλώς ή κακώς, όμως, αυτά τα παιχνίδια είναι που σου «ρουφούν» τη συγκέντρωση και κάποιες φορές, λίγο το «πρέπει», λίγο η υπερπροσπάθεια του αντιπάλου, δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό…

Το καλό με τους παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ, είναι ότι όχι απλά δεν έπεσαν σ’ αυτή την παγίδα, αλλά με την σοβαρότητα που επέδειξαν στο παρκέ, δεν άφησαν κανένα περιθώριο στους τρόπον τινά Τούρκους (μόνο ο Μπατούκ και ο Μπιτίμ) και το κυριότερο, «διέλυσαν» κάθε υπόνοια ντεφορμαρίσματος, που ενδεχομένως να δημιουργήθηκε μετά την παρ’ ολίγον «γκέλα» της Ρόδου.

Στα συν του «τριφυλλιού», η εντυπωσιακή επιστροφή του Νικ Καλάθη (στην Euroleague) μετά από απουσία τριών αγώνων, λόγω του τραυματισμού στον ώμο. Ο φυσικός ηγέτης των «πρασίνων» έδειξε τρομερά ορεξάτος, δεν αστόχησε σε κανένα (3/3 τριπ.) φυσιολογικό σουτ έξω από τα 6,75 (παρά μόνο στην προτελευταία επίθεση) και παρ’ ότι «κατάφερε» να κάνει ένα... πλάγιο airball σε βολή, ήταν τόσο καλός (17π., 3ρ., 9ασ. & 3κλ. σε 26’), που πραγματικά φάνηκε σαν να μην έλλειψε ούτε μία μέρα!

Τα γερά «πατήματα» του Παππά (16π. & 3ασ. με 4/5 τριπ. σε 20’) σε διεισδύσεις και μακρινά σουτ έδειξαν ότι ούτε ο Έλληνας γκαρντ παραμένει επηρεασμένος από το διάστρεμμα που τον ταλαιπώρησε, ενώ το 85,7% στις βολές, με λίγες προσπάθειες όμως (6/7), καταδεικνύει τον βαθμό της αυτοπεποίθησης και της εν γένει άνεσης που είχαν οι παίκτες του «Εξάστερου» μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Από ‘κει και πέρα, το παιχνίδι δεν αντέχει σε κριτική, καθώς αν εξαιρέσουμε το πρώτο μουδιασμένο ξεκίνημα, ο Παναθηναϊκός βρήκε πολύ γρήγορα τον τρόπο να αντιμετωπίσει την πίεση στην μπάλα, που αρχικά δυσκόλεψε για λίγο την κυκλοφορία. Όταν αρχίζεις το ματς με 0/4 σουτ και στο 9ο λεπτό το σκορ είναι 21-9, ενώ στο ημίχρονο έχεις 60% στα δίποντα, 50% στα τρίποντα και είσαι μπροστά με +14 (47-33), τότε για ποια δυσκολία να μιλήσουμε και για ποιο εμπόδιο να κάνουμε λόγο;

Οι «πράσινοι» έφτασαν την διαφορά ακόμη και στο +19 (70-51 στο 29’) και κάθε φορά που η Εφές έκανε ένα μικρό σερί και ψαλίδιζε την διαφορά, οι γηπεδούχοι απαντούσαν με συνεχόμενες «βόμβες», με τους Ντένμον, Παππά και Καλάθη να έχουν συνολικά 10/12 τρίποντα και τον Παναθηναϊκό συνολικά 14/26 (53,9%). Ήταν τόσο χάλια, δημιουργικά, η ομάδα του Αταμάν (περιέργως δεν χρησιμοποίησε καθόλου τον ΜακΚόλουμ και μόλις 53” τον Λέντο), που ούτε το παθητικό των 46 πόντων του 2ου μέρους, ήταν αρκετό για να απειληθούν οι «πράσινοι».

Θετικό πρόσημο άφησε και η αναλογία των 23 ασίστ σε σχέση με τα μόλις 9 λάθη, με το μονοψήφιο νούμερο να αποτελεί άλλο ένα στοιχείο για το οποίο, μένουν πάντα ικανοποιημένοι οι προπονητές. Μοναδική παραφωνία, ήταν μάλλον το πρώτο εφετινό «μηδενικό» του K.C. Ρίβερς (0/5 σουτ), που πάντως δεν επηρέασε καθόλου τη συνολική απόδοση της ομάδας. Ήταν μία απλά μία κακή βραδιά…

Συμπέρασμα: Οι πρωταθλητές έκαναν ένα ακόμη βήμα προς τα εμπρός και αν συνεχίσουν να αξιοποιούν τόσο αποτελεσματικά την έδρα τους, τότε θα γίνονται ολοένα και μεγαλύτερο φαβορί για την 4άδα και θα πείθουν ακόμη περισσότερο τους εαυτούς τους, ότι βρίσκονται πλέον στο status των ομάδων που αξίζουν να πάνε στο Final 4. Πώς να το κάνουμε; Κι αυτό μία κατάκτηση είναι…

Υγ.: Η διαφορά της αντιμετώπισης του κοινού του Παναθηναϊκού προς τους παίκτες, φάνηκε στο θερμό χειροκρότημα μετά από κάθε άστοχο σουτ του Ριβερς και στην airball βολή του Καλάθη. Σε ανάλογες συνθήκες, πέρυσι, θα είχε πέσει πολύ κράξιμο από την εξέδρα!!!

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Αντώνης Καλκαβούρας
Αντώνης Καλκαβούρας

Στην συγκεκριμένη στήλη θα βρείτε αντικειμενικά καταγεγραμμένη άποψη γύρω από τα μπασκετικά δρώμενα και μπόλικη ανάλυση, ενίοτε σε συνδυασμό και με ρεπορτάζ. Το Gazzetta, άλλωστε, μπορεί να μπήκε στην καθημερινότητα μου στη μέση της έως τώρα δημοσιογραφικής διαδρομής (2008), ωστόσο, εδώ και 13 χρόνια αποτελεί την πιο σύγχρονη και ταχύτερη πλατφόρμα ενημέρωσης και ένα μέσο στο οποίο απολαμβάνω από την πρώτη μέρα να δουλεύω. Και σίγουρα το μόνο από τα πολυάριθμα στα οποία έχω εργαστεί και εργάζομαι (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα, περιοδικό), το οποίο εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο, σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνεται ευχάριστη εμμονή για τους αναγνώστες αλλά και για όλους εμάς τους συντελεστές. Να χαιρόμαστε λοιπόν τη νέα του έκδοσή του και να το εξελίσσουμε συνεχώς!