Bad Boys και στις άμυνες όχι μόνο στις δηλώσεις

Ο Παναθηναϊκός υπολείπεται σημαντικά άλλων ομάδων διεκδικητριών ενός εισιτηρίου για το Final 4. Είναι χειρότερη ομάδα από την Φενέρ, οπωσδήποτε χειρότερη ομάδα από την ΤΣΣΚΑ, κάτω κι από Μπαρτσελόνα, Χίμκι, Ρεάλ κατά την ταπεινή μου γνώμη. Έχει όμως μερικούς εξαιρετικούς παίκτες, πολύ βαριά φανέλα κι έναν πολύ καλό προπονητή. Στον μοναδικό τομέα που μπορεί να αντιπαρατεθεί με όλες αυτές τις ομάδες είναι στο “θέλω”. Το “θέλω” πολλά χρόνια τώρα μεταφράζεται στο εξής ένα: ΑΜΥΝΑ

Κάποιοι συνηθίζουν να λένε ότι το rotation μιας ομάδας πρέπει να ανοίγει ή να κλείνει ανάλογα με το τι συμβαίνει στην επίθεση. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού πρέπει να πω ότι για να υπάρξει ελπίδα το rotation πρέπει να μικρύνει ανάλογα με το ποιος έχει διάθεση και δυνάμεις να παίξει ανελέητη άμυνα. Δεν είμαι καθόλου λάτρης του μοντέλου Μάλκοβιτς στην Λιμόζ, μ' αρέσει να βλέπω τα ταλέντα των παικτών να ξεδιπλώνονται στο παρκέ, αλλά για να είμαστε ρεαλιστές δεν έχουμε ούτε Διαμαντίδη, ούτε Σάρας, ούτε Μπατίστ, ούτε Τσαρτσαρή για να μην αναφερθώ σε Μποντίρογκα και Ράτζα, ώστε να επικρατήσουμε καθολικά λόγω διαφοράς ποιότητας.

Ο αντιπαθητικός Μάλκοβιτς έδειξε το δρόμο για το πως εξολοθρεύεις μια καλύτερη και ακριβότερη ομάδα στα παιχνίδια που κρίνουν τη σεζόν. Βάζεις το κορμί σου πρώτος, πιο δυνατά και πιο πιεστικά από τον αντίπαλο επί 40 λεπτά χωρίς σταματημό. Πόσοι παίκτες του Παναθηναϊκού μπορούν να το κάνουν αυτό; Εγώ λέω 8. Ε στα παιχνίδια της Euroleague δε μας παίρνει για παραπάνω rotation. Κι ο Ζοτς πέρσι με τόσους πορεύτηκε. Στην άμυνα πρέπει να πέφτει ξύλο μέχρι δακρύων και μέχρι οι διαιτητές να μη βρίσκουν νόημα στο να σφυρίξουν άλλο. Δεν θα ανακαλύψουμε δα και τον τροχό, έχει ξαναγίνει και μάλιστα συμβαίνει πολύ κοντά μας επί χρόνια.

Το set παιχνίδι με τα άπειρα plays του Πασκουάλ ξεχάστε το, δε βγαίνει με αυτό το υλικό τουλάχιστον γι αυτούς τους πρώτους μήνες. Ίσως αργότερα δούμε αριστουργήματα αλλά μέχρι τότε χρειαζόμαστε νίκες και ισοζύγιο θετικό που μόνο από την αμυντική κωλοπαιδαριά μπορεί να προκύψει. Αν δεν πάμε στο Βελιγράδι να παίξουμε με Ερυθρό Αστέρα ξύλο, σπρωξίδι και αιφνιδιασμό θα χάνουμε από μια χειρότερη ομάδα κάθε μα κάθε χρόνο. Το πλεονέκτημα της βαριάς φανέλας θα το αξιοποιήσουμε στη δική μας ρακέτα αφού η ιστορία έχει δείξει ότι στην απέναντι ρακέτα οι διατητές σέβονται τον αντίπαλο.

Μακριά από μένα οι χαρακτηρισμοί “νερόβραστοι” ή “φλώροι” για επαγγελματίες αθλητές που κάνουν καριέρα στην Ευρωλίγκα πάνω από δεκαετία. Χρειάζονται κι αυτοί, αλλά όχι σε αγώνες απέναντι σε καλύτερες ομάδες. Χρειάζονται σε πιο χαλαρά ματς, στο ελληνικό πρωτάθλημα, στη γενική λειτουργία των αποδυτηρίων. Στην φωτιά θες ενέργεια και μούσκουλα παραπάνω από τον αντίπαλο, να του καταστρέψεις το πινακάκι, να τον κάνεις να χάσει τη διάθεσή του να παίξει μπάσκετ. Sorry μπορεί να απέχει από ό,τι είχαμε συνηθίσει στο ένδοξο παρελθόν, αλλά this is it. Αλλιώς θα κρυφοκοιτάμε κάθε χρόνο τα αντίπαλα ρόστερ και θα λέμε γιατί εμείς δεν έχουμε τέτοιον, μα γιατί το ελληνικό μπάσκετ δεν μπορεί να διαθέσει αυτά τα λεφτά!

Όποιος μετά το χτεσινό παιχνίδι νομίζει ότι ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερη ομάδα από την Φενέρ, ας δει ποδόσφαιρο. Όποιος πιστεύει ότι την Φενέρ φέτος “την έχουμε” σε σειρά play off , καλά κρασιά! Όποιος δεν κατάλαβε ότι η ΤΣΣΚΑ είναι ένα σκαλοπάτι πάνω από τους υπόλοιπους, θα το καταλάβει τον Μάιο. Εκτός αν η ΤΣΣΚΑ βρει απέναντί της τον Ολυμπιακό να την σπρώχνει, να την κοπανάει, να τη μελανιάζει τόσο, ώστε να χάνουν οι Ρώσοι τη συγκέντρωση, για να παίξουν μπάσκετ.

Λίγα λόγια για τον Παππά. Ξέρει πολύ μπάσκετ. Από πέρσι αποφάσισε να δαγκώσει και στην άμυνα. Λέει υπερβολές, λέει και αλήθειες. Αυτό με το παστίτσιο είναι μεγάλη αλήθεια. Πολλοί άνθρωποι που δεν έπαιξαν μπάσκετ στη ζωή τους λόγω σωματικής ακαταλληλότητας, πιστεύουν ότι έχουν την τεχνική επάρκεια να κρίνουν, να κατακρίνουν, να γκρεμίζουν καριέρες παιδιών που τουλάχιστον “τό 'χουν” και τα κάνουν όλα αυτά δίχως ντροπή και δίχως επαγγελματισμό. Γιατί ο επαγγελματίας πρέπει να είναι δίκαιος κι όχι εμμονικός. Στον Παππά φέρθηκαν με βαθύ κομπλεξισμό, πολλοί προπονητές, πολλοί δημοσιογράφοι ξεχνώντας, ότι μπορεί να μη γουστάρουν τον χαρακτήρα του, αλλά αυτό δεν τον κάνει κακό παίκτη. Αν ο Παππάς κάνει στον Πασκουάλ, εμένα μου περισσεύει. Αν ο Παππάς κάνει στον Πασκουάλ και δεν κάνει στον Σκουρτόπουλο, τότε γιατί έχει δίκιο ο Σκουρτόπουλος κι όχι ο Πασκουάλ ;

Φίλος μου ο Παππάς δεν είναι και δεν το βλέπω να συμβαίνει στα “προσεχώς”, αλλά παικτούρα είναι και το ελληνικό μπάσκετ δεν έχει πολλούς τέτοιους. Αν τον κρατήσει “ζεστό” ένας Καταλανός μαγκιά του. Ακόμα κι αν τον βαφτίσουμε οριστικά τον Παππά κωλόπαιδο, πόσο πιο κωλόπαιδο είναι από τον Μίλος τον Τεόντοσιτς τον παικταρά, που έδινε μπουνιές στα @@ του Φώτση και τίναζε ένα φιλικό Εθνικών στον αέρα; Αν το είχε κάνει ο Παππάς αυτό, θα του κόβαμε το μπάσκετ και την Εθνική για πάντα ε;

Τέλος κάτι για τον αγαπημένο μας Ζέλικο. Σ' αγαπάμε, σε λατρευουμε, όπως δε θα ξαναγαπήσουμε άνθρωπο. Μελιτζανί μας παντοτινέ φίλε κάθε φορά που ΕΣΥ διαμαρτύρεσαι για τη διαιτησία, κάπου ένας Άκερ, ένας Ναβάρο, ένας Παπαλουκάς αυτοαναφλέγεται. Πράσινοι είμαστε όλοι και ξέρουμε. Ραντεβού στην Πόλη ξανά.