Ο Θίοντορ, ο Γκάλης και η ρομαντική νύχτα που του έσωσε τη ζωή

Στις τελευταίες σκηνές της κινηματογραφικής επιτυχίας «The devil’s advocate» ο Άλ Πατσίνο αποκρινόμενος στον δικηγόρο του διαβόλου Κιάνου Ριβς του απαντάει… «έχω τόσα πολλά ονόματα». Ο Τζόρνταν Θίοντορ έχει αρκετά παρατσούκλια. Για ένα από αυτά βέβαια η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική του διότι όταν δημιούργησε τον πρώτο του λογαριασμό στο twitter επέλεξε το προσωνύμιο @casanovaisrael. Έως πέρυσι την άνοιξη, όπου τον μετονόμασε j_theo25 και ο ίδιος δεν είχε ξεκάθαρη απάντηση για την πρώτη επιλογή του και (περιέργως) αναρωτιόταν, γιατί συνεχώς δεχόταν σχετικές ερωτήσεις.

Στη διάρκεια της περσινής θητείας του στην Μπάνβιτ το χαρακτήρισαν «Batman», καθώς λόγω επέμβασης στη μύτη χρειάστηκε γι’ αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα να αγωνιστεί με μάσκα. Κι επειδή έκανε πράγματα και θάματα στο τουρκικό Πρωτάθλημα, τον αποκαλούσαν επίσης «ο δολοφόνος με τη μάσκα».

Η αλήθεια είναι ότι η περσινή θητεία του στην Μπάνβιτ αποτέλεσε το τελευταίο στάδιο των εξετάσεών του πριν την Euroleague. Αυτός ήταν ο στόχος του από την ημέρα που συμβιβάστηκε με την ιδέα της μη εξασφάλισης συμβολαίου στο ΝΒΑ, ανεξαρτήτως του ότι σαν όνειρο παραμένει στο μυαλό. «Έκανα εξαιρετική τελευταία χρονιά στο πανεπιστήμιο αλλά πολλές φορές τα πράγματα στα workout’s δεν πάνε καλά. Και για μένα δεν πήγαν», είπε.

Η πορεία του Θίοντορ στο μπάσκετ θυμίζει κάτι από τα στάδια που περνάει ένας γιατρός πριν τελικώς δει την ωρίμανση των καρπών μιας πολυετούς προσπάθειας. Έκανε το αγροτικό του σε δύο (χαμηλού) επιπέδου ομάδες του τουρκικού Πρωταθλήματος(σ. σ. Αντάλια, Μερσίν) για να ακολουθήσουν περιηγήσεις σε Πουέρτο Ρίκο και Δομινικανή Δημοκρατία. Μετά πήγε για την «ειδικότητα» στη Γαλλία και στη Γερμανία για να φθάσουμε στην περσινή χρονιά στην… εξωτική Μπαντίρμα (έδρα της Μπάνβιτ) όπου αγαπήθηκε όσο λίγοι παίκτες. Βέβαια ο άνθρωπος που (του) δίδαξε τη φιλοσοφία του ευρωπαϊκού μπάσκετ ήταν ο Γκόρντον Χέρμπερτ στους Σκαϊλάινερς της Φρανκφούρτης πριν καταλήξει στα χέρια του Σάσο Φιλιπόφσκι (προπονητής της Μπάνβιτ) ο οποίος προς τόνωση της αυτοπεποίθησής του, του έλεγε καθημερινά… «είσαι ο καλύτερος πλέι μέικερ της Ευρώπης», όπως παραδέχθηκε και ο Θίοντορ.

Αν θα καταφέρει να κατακτήσει τον τίτλο του καλύτερου πλέι μέικερ της Euroleague θα φανεί στην πορεία της διοργάνωσης, το βέβαιο είναι πάντως ότι ανήκει στην συνομοταξία αυτών που έχουν κερδίσει τις εντυπώσεις. Με εξαίρεση το χαμηλότατο ποσοστό ευστοχίας του στα τρίποντα (12.5%) το οποίο απέχει πολύ από τα συνηθισμένα του επίπεδα, ο Θίοντορ ανταποκρίνεται και με το παραπάνω στις απαιτήσεις στην Αρμάνι Μιλάνο. Έβαλε φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του στη νίκη της ιταλικής ομάδας επί της Μπαρτσελόνα καθώς τελείωσε το παιχνίδι με 19 πόντους και επτά ασίστ, στην καλύτερη βραδιά του στην Euroleague. Κι ελπίζει ότι αυτή ήταν μόνο η αρχή.

Jordan λόγω… Τζόρνταν

Πίσω από το συνήθως χαμογελαστό πρόσωπο, κρύβεται ένας σκληρός άνθρωπος που (είναι αλήθεια) με την πρώτη ματιά δεν σου γεμίζει το μάτι. Στο βιογραφικό του Θίοντορ θα συναντήσει κανείς τη συνηθισμένη ιστορία των Αμερικανών που βλέπουν το μπάσκετ ως τον μοναδικό τρόπο διεξόδου από τις κακές συνήθειες. Στη δική του περίπτωση βέβαια, καταλυτικό ρόλο έπαιξε η μητέρα και ο μεγάλος του αδερφός, Κουάμι. Καταρχάς ονομάστηκε Τζόρνταν λόγω της λατρείας και των δύο για το μπάσκετ κι επειδή στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο απόλυτος σταρ ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν, έτσι λήφθηκε η σχετική απόφαση.

Γεννήθηκε στο Englewood του Νιου Τζέρσεϊ (σ. σ. 19 χιλιόμετρα από τη γενέτειρα του Νίκου Γκάλη και κρατήστε αυτό για τη συνέχεια του κειμένου), σε μια κακόφημη περιοχή. Κι επειδή ήταν εξαιρετικά εύκολο να πέσει σε παγίδες η μητέρα του τον έστειλε στο καθολικό σχολείο Paterson για ευνόητους λόγους. «Αν δεν είχα καλούς βαθμούς και σωστή συμπεριφορά θα μου έκοβε το μπάσκετ, οπότε δεν είχα άλλη επιλογή. Είμαι ευγνώμων στη μητέρα μου για τις θυσίες που έκανε για μένα γιατί είναι ο άνθρωπος που μου άλλαξε τη ζωή», είπε πολλά χρόνια μετά.

Ο Θίοντορ φοίτησε στο Seton Hall, το όνομά του φιγουράρει στις καλύτερες θέσεις (σε πόντους και ασίστ) στην ιστορία του πανεπιστημίου, ενώ στην τελευταία του χρονιά συμπεριλήφθηκε στην καλύτερα πεντάδα της Big East. Μόνο όμως που δεν ήταν στους υποψηφίους για το βραβείο Bob Cousy. Η πραγματική αιτία (εκτιμά ότι) ήταν ένα περιστατικό που καταγγέλθηκε, ουδέποτε επιβεβαιώθηκε, αλλά το κουβάλησε για πολλά χρόνια στην πλάτη του. Είχε καταγγελθεί ότι είχε… βγάλει όπλο σε μια φασαρία. Οι έρευνες των αρχών αλλά και του πανεπιστημίου δεν οδήγησαν στην εύρεση του παραμικρού αποδεικτικού στοιχείου. «Από τότε όλες οι ομάδες με ρωτούσαν σχετικά με το περιστατικό. Δεν είχα την παραμικρή εμπλοκή αλλά το όνομά μου κυλίστηκε στη λάσπη και με τη δύναμη που έχει σήμερα το internet είναι απίθανο να πείσεις όλους αυτούς που είχαν διαβάσει για το περιστατικό ότι εσύ δεν είχες την παραμικρή σχέση», είπε πει.

Η ρομαντική νύχτα που του έσωσε τη ζωή

Για περίπου έναν χρόνο, ο Θίοντορ ήταν μόνιμος κάτοικος της Μπαντίρμα. Ή μάλλον, για να το θέσουμε καλύτερα έκανε πολύ συχνά τη διαδρομή Μπαντίρμα-Κωνσταντινούπολη καθώς εκεί ζούσε και εργαζόταν η κοπέλα του. Την περασμένη Πρωτοχρονιά – τη νύχτα του τρομοκρατικού χτυπήματος στο club Reina όπου 39 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους – ο Θίοντορ είχε προγραμματίσει να κάνει εκεί ρεβεγιόν. Τελικώς, προτίμησε με την κοπέλα του να περάσουν μια ρομαντική βραδιά στο ξενοδοχείο κι αυτή η απόφαση αποδείχθηκε σωτήρια. «Αυτό που συμβαίνει εκεί έξω γίνεται τρομακτικό. Ευχαριστώ τον Θεό που αποφάσισα να μη βρεθώ στο πάρτι του Reina. Είδα να περνούν από μπροστά μου 100 ένστολοι αστυνομικοί. Ποτέ μου δεν είδα τόσα ασθενοφόρα μαζεμένα. Γιατί το κάνουν αυτό; Ήταν αθώοι άνθρωποι που απλά προσπαθούσαν να γιορτάσουν άλλη μία χρονιά της ζωής τους», είχε γράψει στον λογαριασμό του στο twitter.

«Ο Γκάλης είναι θρύλος»

Τρεις ημέρες μετά, τον συναντήσαμε στην Πάνορμο όπου ο Άρης είχε αντιμετωπίσει την Μπάνβιτ. Προσπαθούσε να βγάλει το τρομοκρατικό χτύπημα από το μυαλό του, να επικεντρωθεί στη δουλειά του εντός του παρκέ και ήδη «οργίαζαν» οι φήμες περί μεταγραφής του σε ομάδα της Euroleague. Τότε μάλιστα θεωρούταν δεδομένη η μετακίνησή του στην Anadolu Efes. Ο ίδιος εξέπεμπε μια ηρεμία, ένιωθε σίγουρος ότι ήταν σε καλό δρόμο για τη «σφυρηλάτηση» του στο υψηλό επίπεδο και στη διάρκεια του χρόνου επιβεβαιώθηκε με τη συμφωνία του με την AX Milan.

Εκείνη η συζήτηση είχε επικεντρωθεί στο Seton Hall κι όταν τέθηκε το όνομα του Νίκου Γκάλη, δεν είχε κρύψει τον ενθουσιασμό του. «Φίλε, αυτός είναι θρύλος. Εννοείται ότι τον γνωρίζω. Είναι από τους σπουδαιότερους παίκτες που έχουν αγωνιστεί στο Seton Hall κι ελπίζω όταν θα ξαναέρθω στη Θεσσαλονίκη να έχω την ευκαιρία να τον γνωρίσω», είχε πει με απόλυτο σεβασμό.