Οι υπνοβατες και οι ακροβάτες

To πρώτο διήμερο της διαβολοβδομάδας θα μπορούσε να κλειστεί σε μία κάψουλα 24 ωρών και να κληροδοτηθεί στην επόμενη γενιά των μπασκετόφιλων.

«Ιδού πώς ο Ολυμπιακός εξελίχθηκε σε μόνιμο διεκδικητή των ευρωπαϊκών τίτλων, την ίδια εποχή που ο εν πολλοίς ισάξιος Παναθηναϊκός έμενε κλεισμένος έξω από το σαλόνι με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι», θα έγραφε το επεξηγηματικό σημείωμα.

Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Σύμφωνοι, ο βαθμός δυσκολίας δεν ειναι συγκρίσιμος. Η απόσταση ανάμεσα στον τροπαιούχο του 2014 και εκείνον του 2016 είναι σήμερα χαώδης.

Ωστόσο, ένας ικανός αντίπαλος, ένας άρτια προετοιμασμένος και αποφασιστικός φιλοξενούμενος, μπορεί να μειώσει το χάσμα και να ανατρέψει τα δεδομένα, όπως παρ'ολίγον να κάνει η Αρμάνι στην πρεμιέρα της φετινής διοργάνωσης.

Ο Παναθηναϊκός της Μόσχας ήταν μία ομάδα υπνοβατών. «Οι παίκτες του ξέχασαν να βγουν από το λεωφορείο», σχολίασε ο σπήκερ της Euroleague TV, μάλλον ανυποψίαστος για τους συνειρμούς που προκαλούσε.

Οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να προσφέρουν ένεση ηθικού στην ΤΣΣΚΑ που προερχόταν από το ναυάγιο της Μαδρίτης. Μέσα σε ένα σκάρτο δεκάλεπτο, η συντριβή από τη Ρεάλ είχε ξεχαστεί.

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε το παιχνίδι με 7 λάθη τα οποία πρόσφεραν στον αντίπαλο έτοιμα καλάθια και ο Τσάτσο Ροντρίγκεθ έμοιαζε με κράμα Τεόντοσιτς και Καλάθη: 11 πόντοι, 3/3 τρίποντα, 3 ασίστ, 2 κλεψίματα σε 8 αγωνιστικά λεπτά.

Η ΤΣΣΚΑ δεν είναι Μπρόζε, η Μόσχα δεν είναι ΟΑΚΑ και ο δρόμος δεν είχε επιστροφή. Η αποβολή του Ντε Κολό δεν έφτανε για να μεταβάλει τις ισορροπίες.

Όταν έγινε η σούμα του αγώνα, ο Παναθηναϊκός θύμιζε τις «ομαδάρες» του ελληνικού ποδοσφαίρου, εκείνες που δηλώνουν ικανοποιημένες από τις τιμητικές ήττες στους πράσινος ναούς του Τσάμπιονς Ληγκ.

Τα δύο ταξίδια του, στη Βαρκελώνη και στη Μόσχα, έφεραν ισάριθμες συντριβές και διπλή ανώμαλη προσγείωση για όσους ονειρεύονται Βελιγράδια και μεγαλεία.

Μολονότι η ομάδα διαθέτει ταλέντο και βάθος, μοιάζει αποψιλωμένη από τις ιδιότητες που την έκαναν πρωτοκλασάτη δύναμη στα ευρωπαϊκά παρκέ.

Η καλή απόδοση μονάδων όπως ο Λεκάβιτσιους και ο Όγκαστ μάλλον υπογραμμίζει το πρόβλημα, παρά το λύνει.

Μετά την αποχώρηση των Τζέιμς, Μπουρούση και με παγιωμένη πια την εκκωφαντική απουσία του απόμαχου Διαμαντίδη, ο Παναθηναϊκός του 2017 είναι μία ομάδα στελεχωμένη κυρίως από ρολίστες.

Ο μοναδικός, ίσως, παίκτης του που γεννήθηκε με έμφυτη τη νοοτροπία του πρωταγωνιστή δεν έχει ούτε τις ικανότητες ούτε το ειδικό βάρος για να την αξιοποιήσει.

Ο Ολυμπιακός εκστράτευσε σε μία έδρα που δεν σηκώνει χαλαρότητα και φρόντισε να κρατήσει εξαρχής τα σκυλιά δεμένα. Το σκορ μετά την εναρκτήρια ομοβροντία δεν ήταν 11-1 ή 20-11 όπως στη Μόσχα, αλλά 4-12.

Ψύχραιμοι και μεθοδικοί, οι παίκτες του Σφαιρόπουλου έκαναν πραγματικότητα την οδηγία για έλεγχο του ρυθμού και δεν δέχθηκαν ούτε μία φορά περισσότερα από δύο αναπάντητα καλάθια.

Παράλληλα, αξιοποίησαν δεόντως τα διαβολεμένα κέφια του Γιώργου Πρίντεζη, τον οποίο τάισαν αφειδώς στο «ποστ» (αλλά και παραέξω, στο τρίποντο).

Ο αρχηγός -ελλείψει Σπανούλη- του Ολυμπιακού πέτυχε τους 8 απανωτούς πόντους που έκαναν την ομάδα του αφεντικό μετά το 43-43 και άλλους 6 στο «έμπα» του τελευταίου πενταλέπτου, όταν το 60-61 έγινε 61-67.

«Ξεγλιστράει σαν χέλι πασαλειμμένο με γλίτσα», παραμιλούσε ο σχολιαστής του επίσημου καναλιού της Εuroleague.

Ο Σφαιρόπουλος προσπάθησε να «κλείσει» το ματς με σχήμα 4 ψηλών, με τους δύο «Παπ» δίπλα σε Πρίντεζη και Μιλουτίνοβ. Αλλά οι Ρόμπερτς και Μάντζαρης στάθηκε αδύνατο να σταματήσουν τον Νόρις Κόουλ και η πολύτιμη νίκη πήγε να χαθεί.

Περισσότερο και από τις πιρουέτες του Πρίντεζη, την προστάτευσαν οι 2-3 σπουδαίες άμυνες του Μιλουτίνοβ στην τελική ευθεία του αγώνα (φωτ.).

Ο Σέρβος μένει συχνά αβοήθητος στις μάχες των αιθέρων, αλλά η πρόοδός του κάνει το κενό να μοιάζει μικρότερο απ' ό,τι είναι.

Το καλό για τον Παναθηναϊκό νέο είναι ότι καμία από τις ήττες του δεν σημειώθηκε εκτός προγράμματος. Είτε έχανε στη Μόσχα με 1 πόντο είτε με 50, το βαθμολογικό αποτέλεσμα θα ήταν απαράλλαχτο.

Η εικόνα της ομάδας, όμως, δεν επιτρέπει ονειροπολήσεις και υπέρμετρη αισιοδοξία, όσο η έδρα μοιάζει μοναδικός σύμμαχος.

Το πρόγραμμα που ακολουθεί είναι βαρύ και ενδεχόμενη ήττα από τη Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς στο ΟΑΚΑ μπορεί να προκαλέσει ποικίλες αναταράξεις.

Ο Ολυμπιακός, πάλι, έφτασε στο 3-0 χωρίς να πάρει έστω ένα λεπτό συμμετοχής από τον λαβωμένο ηγέτη του. Ακροβατεί στην κορυφή σαν επιδεξιος ισορροπιστής.

Το πρόγραμμα ήταν αρκετά βολικό, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» φρόντισαν και να το εκμεταλλευτούν στο έπακρο.

Με μία νίκη επί της Χίμκι, απόψε, θα μείνουν στην κορυφή της βαθμολογίας, με όχι περισσότερους από έναν συγκατοίκους.

Για ομάδα που μαστίζεται από προβλήματα τραυματισμού και ταυτόχρονα πασχίζει να ενσωματώσει στο αυστηρά τυποποιημένο παιχνίδι της τέσσερις πρωτάρηδες ξένους, το κατόρθωμα είναι αξιοσημείωτο.