Φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι

Φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι

Φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για την ουσία της νίκης επί της Ουνικάχα, για τα στοιχεία που την έφεραν και για τα «παιδικά» λάθη στο τέλος του παιχνιδιού.

Η περσινή Euroleague είχε αρκετά διδάγματα ένα εκ των οποίων ήταν πως σημασία έχει ΜΟΝΟ η νίκη. Όταν φτάσει Μάρτιος κανείς δε θα θυμάται πως ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε να νικήσει την Ουνικάχα. Όλοι θα μετράμε τα «κουκιά» για το πλεονέκτημα της έδρας.

Το πιο σημαντικό από όλα είναι λοιπόν το 2/2.

Εννοείται και έγιναν αρκετά λάθη, εννοείται πως υπάρχουν πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης και κυρίως εννοείται πως όλα αυτά δεν πρέπει να μπουν κάτω από το χαλάκι και να κρυφτούν. Δε θα μπουν όμως…

Έχετε δει την «Ημέρα της Μαρμότας»; Αν όχι, να τη δείτε εντός μίας εβδομάδας. Στο συγκεκριμένο έργο ο πρωταγωνιστής ζει και ξαναζεί την ίδια μέρα. Εγώ στο δεύτερο ημίχρονο έζησα σε επανάληψη το πρώτο.

Ο Ολυμπιακός ήταν καταπληκτικός σε πρώτο και τρίτο δεκάλεπτο και έπαιξε κάνοντας πολλά λάθη σε δεύτερη και τέταρτη περίοδο. Είχε ακριβώς την ίδια εικόνα η ομάδα.

Για το καλό κομμάτι ευθύνονται κυρίως δύο στοιχεία. Η πολύ καλή άμυνα και τα εύστοχα τρίποντα.

Για το κακό κομμάτι ευθύνονται τα πολλά λάθη τα οποία ταυτόχρονα πρόσφεραν εύκολα καλάθια στον αντίπαλο.

Το έχω αναφέρει και στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά θα το επαναλάβω ακόμη μία. Υπάρχουν διαφορετικά είδη λάθους.

Άλλο δίνω λάθος πάσα και πάει η μπάλα στην εξέδρα κι άλλο να τη δώσω στα χέρια του αντιπάλου χωρίς αμυντική ισορροπία και να δεχθώ εύκολο καλάθι. Οι «ερυθρόλευκοι» ειδικά στο τελευταίο δεκάλεπτο έκαναν μόνο τέτοια λάθη και έτσι βρήκανε εύκολο σκορ οι Ισπανοί.

ΣΩΣΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ

Για μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού ο Ολυμπιακός έπαιξε σωστά. Όχι καλά. Σωστά.

Τρομερή πίεση πάνω στη μπάλα σε βαθμό που αναγκάζονταν Νέντοβιτς, ΜακΚάλουμ και Ντίαζ να καθυστερούν το σύστημα στην επίθεση ή να έκαναν λάθος πάσα.

Αρκετά καλή ήταν κι η κίνηση στην επίθεση των παικτών που δεν είχαν τη μπάλα. Μετά το τουρνουά στο Ηράκλειο της Κρήτης είχα γράψει πως η ομάδα παίζει διαφορετικά στην επίθεση σε σχέση με προηγούμενες σεζόν.

Ο Σφαιρόπουλος έχει βάλει πολλά off ball σκριν (δηλαδή σκριν δίχως τη συμμετοχή του παίκτη που έχει τη μπάλα) τα οποία κάνουν την επίθεση πιο απρόβλεπτη. Εννοείται πως δεν είναι ακόμη σε ικανοποιητικό επίπεδο, αλλά υπάρχουν.

ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΛΑΘΗ

Το λάθος είναι μέσα στο παιχνίδι. Το μπάσκετ είναι παιχνίδι λαθών.

Στον Ολυμπιακό όμως δυσκολευόντουσαν να κάνουν μέχρι και την επαναφορά για ένα τρίλεπτο στην τελευταία περίοδο. Δέχτηκαν καλάθι και καπάκι έδωσαν τη μπάλα στον Σουάρεζ που ξανά σκόραρε.

Στο τέλος με 38’’ να μένουν ο Παπανικολάου πάτησε τη γραμμή κι έδωσε ευκαιρία στην Ουνικάχα να μειώσει (78-74) ασχέτως αν έκανε το ίδιο λάθος κι ο Νέντοβιτς.

Γενικά το full court press με παγίδες της Ουνικάχα προβλημάτισε τον Ολυμπιακό. Πολλά λάθη και αρκετές φορές τη γλύτωσαν στο… τσακ που λένε.

Τρεις είναι οι βασικοί κανόνες διάσπασης της πιεστικής άμυνας με παγίδες σε όλο το γήπεδο.

Πρώτον βάζεις έναν ψηλό (4 ή 5) «σκαλοπάτι» στο κέντρο για να μεταφέρει την μπάλα με πάσα.

Δεύτερον δεν πλησιάζεις τις γραμμές του γηπέδου γιατί αποτελούν σύμμαχο της άμυνας (δύο αμυντικοί και ο φόβος να πατήσεις γραμμή είτε για να βγεις εκτός γηπέδου είτε για να κάνεις μπρος πίσω αν μιλάμε για το κέντρο).

Τρίτον… επιτίθεσαι. Το έκανε ο Πρίντεζης στο 68-65 και βρήκε κάρφωμα και φάουλ ο Μιλουτίνοφ.

Στο ματς με τον Παναθηναϊκό πάλι υπήρχε πρόβλημα όταν ανέβασε πιο ψηλά την άμυνά του ο αντίπαλος.

ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Παρασκευή με Ουνικάχα, Κυριακή με Τρίκαλα, Τρίτη στο Τελ Αβίβ και Πέμπτη με Χίμκι.

Τέσσερα παιχνίδια σε εφτά μέρες. ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ πως για όλες τις ομάδες ισχύει αυτό. Δεν το αναφέρω για να λυπηθεί κάποιος τον Ολυμπιακό. Και για τον Παναθηναϊκό ισχύει και για τις ισπανικές και για όλες.

Οι Πειραιώτες έκαναν το 1/1 με τη Μάλαγα. Αν κάνουν το 4/4 σε αυτό το εφταήμερο θα είναι ονειρικό. Αν κάνουν το 3/4 θα είναι καλά. Αν κάνουν το 2/4 δε θα είναι καλά.

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΛΟΣ Ο ΤΟΜΠΣΟΝ

Ο Σφαιρόπουλος τον Αύγουστο έψαχνε ένα «δυαροτριάρι» για να πέμπτο γκαρντ κι έφερε τον Χόλις Τόμπσον που βγάζει μάτια ο άνθρωπος. Καμία σχέση με τις περγαμηνές που τον ακολούθησαν το καλοκαίρι πως μόνο σουτάρει.

Του χρόνου θα παίζει στο ΝΒΑ. Η θέση του δεν είναι στην Ευρώπη. Και καλός παίκτης. Και οικονομικός (τεράστια μαγκιά των Αγγελόπουλων με μόλις 500.000 δολάρια). Και «οικονομικός» γιατί βάζει 15-16 πόντους σε 18-19 λεπτά. Και ΚΥΡΙΩΣ σταθερός στην απόδοσή του.

ΥΓ: Φτου φτου φτου φτού φέτος με τις βολές.

ΥΓ 2: Ο Ρόμπερτς είναι τεράστια «πάστα» παίκτη κι ανυπομονώ να τον δω μαζί με τον Σπανούλη.

ΥΓ 3: Δύο πράγματα για τον Μπόγρη που πολλοί αμφισβητούν και με ενοχλεί λίγο γιατί το θεωρώ άδικο. Ο Μπόγρης είναι ο τρίτος ψηλός του Ολυμπιακού. Τι ζητάς από τον τρίτο ψηλό σου; Να μη μουρμουράει επειδή θα παίζει από καθόλου έως λίγο. Να μπαίνει μέσα και να κάνει τα μικρά πράγματα. Να παίζει ξύλο στην άμυνα. Να είναι συγκεντρωμένος και να μην έχει 0/5 σουτ.

Ο Μπόγρης τα κάνει όλα τα παραπάνω. Δεν υπάρχει προπόνηση την οποία να έχω δει και να μην έχει μείνει στο τέλος κι άλλο για να δουλέψει τα «χουκάκια». Για να μην παρεξηγηθώ κι άλλοι κάθονται επιπλέον. Με τη Μάλαγα μπήκε μέσα 3΄ κι έκανε δύο δυνατά φάουλ και σωστά (δεν έδωσε βολές στον αντίπαλο).

Δεύτερο και ίσως σημαντικότερο. Δεν ξέρω και δε θα κρίνω γιατί κόπηκε ο Μπόγρης (κι ο Παππάς κι ο Αγραβάνης) από την εθνική ομάδα, αλλά να λέγεται ότι ξενυχτούσε είναι δειλό. Εκτός από μεγάλο ψέμα.

ΥΓ 4: Να θυμίσω πως ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε με δύο απουσίες και τρεις παίκτες χωρίς προπόνηση.

ΥΓ 5: Ήθελα μία φωτογραφία την «καραφλή» τριάδα με μένα τον Τιλί και τον Όγκουστιν. Κατάφερα το δύσκολο (Όγκουστιν) κι όχι το εύκολο (Τιλί). Αποδεικτικό στοιχείο στο instagram: «melayesss»

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.