Ξόρκια και αυτόματος πιλότος

Sportingbet.gr. To παιχνίδι αποκτά άλλο επίπεδο. Ηρθε το νέο Site (21+)!

O χρυσός κανόνας της πρεμιέρας αποδίδεται και μονολεκτικά με τον κωδικό: «Κατάρ». Όσοι θυμούνται το Μουντομπάσκετ του 2006, καταλαβαίνουν τι εννοώ.

Πάει να πει, προσοχή στις αναποδιές και ξόρκι στα απρόοπτα, όπως αυτό που αμαύρωσε την εκκίνηση της πρωταθλήτριας Φενέρμπαχτσε, στην αίφνης αφιλόξενη Ανδαλουσία.

Ο Ολυμπιακός φρόντισε να προστατεύσει τα νώτα του και να ξεκινήσει με «επαγγελματική» νίκη, δίχως καδριοχτύπια και δίχως δυσάρεστα απρόοπτα.

Ουδείς θα λεπτολογήσει την απόδοσή του Οκτώβριο μήνα και ουδείς θα προσθέσει στην εξίσωση τη χαμηλή ποιότητα του αντιπάλου. Το κοντέρ γράφει 1-0 και αυτό είναι το μοναδικό που μετράει.

Το +11 της τελικής διαφοράς είναι ένα πρόσθετο κέρδος, αλλά αμφιβάλλω αν θα χρησιμεύσει σε κάτι.

Η φετινή Βασκόνια είναι, από το πρώτο δείγμα γραφής, ένα χλωμό φάντασμα της ομάδας που θάμπωσε την Ευρώπη το 2015-6 ή του «μαύρου αλόγου» του 2016-7.

Για μια στιγμή, τα μάτια μου νόμισαν ότι είδαν στην πεντάδα τον Χουέρτας και τον Ντελφίνο, αλά δεν μπορεί, ήταν μάλλον οφθαλμαπάτη...

Για να μη παρεξηγηθώ, σπεύδω να προσθέσω ότι οποιοσδήποτε ποιοτικός αντίπαλος μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνος, εάν του δοθεί το δικαίωμα στην ελπίδα.

Ο Ολυμπιακός φρόντισε να κόψει το βήχα των Ισπανών αξιοποιώντας όσα πλεονεκτήματα του είχαν απομείνει μετά την απουσία των Σπανούλη, Ρόμπερτς, Τιλί: την ομοιογένεια, τη συσπείρωση, την έδρα, την ποιότητα μονάδων όπως οι Πρίντεζης-Μιλουτίνοβ, την προπονητική σφραγίδα.

Εάν χρειαζόταν ένας «Χ-factor» ικανός να αλλοιώσει το πόρισμα της πλάστιγγας, αυτός προέκυψε από το πείσμα των δύο παικτών που αισθάνθηκαν παραγκωνισμένοι ή αδικημένοι τις τελευταίες μέρες.

Το γινάτι του Κώστα Παπανικολάου και του Δημήτρη Αγραβάνη άναψε το φυτίλι όταν αυτό έδειχνε να μουσκεύει και η Βασκόνια σάστισε ανεπανόρθωτα.

Ο Αγραβάνης πέτυχε 8 πόντους στο σερί που έφερε τον Ολυμπιακό από το 10-12 στο 23-14, ενώ ο Παπανικολάου έβαλε λάδι στη σκουριασμένη μηχανή και πέτυχε τα δύο απανωτά τρίποντα που αποτελείωσαν τους φιλοξενούμενους, μετά το 62-54.

Δύο παίκτες με μάτι που γυάλιζε έφταναν για να κόψουν τον βήχα αυτής της Βασκόνια. Ούτε Λάρκιν και Χάνγκα έχει στα χέρια του ο πρωτάρης της προπονητικής Πάμπλο Πριχιόνι, ούτε Τζέιμς, Μπουρούση και Άνταμς.

Ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που έπρεπε για να κερδίσει ξένοιαστα, χωρίς να αγχωθεί.

Προσηλώθηκε στην άμυνά του, θωράκισε τα ριμπάουντ, κράτησε τον ρυθμό του αγώνα στον έλεγχό του, εκμεταλλεύτηκε την υπεροχή των ψηλών του, απέφυγε τα ανόητα λάθη.

Το κοντέρ των ριμπάουντ έγραψε +12 (με 13 επιθετικά), ο μετρητής των λαθών σταμάτησε σε μονοψήφιο νούμερο (9), ενώ η μπροστινή γραμμή έδωσε περισσότερο από το 50% των πόντων.

Δεν χρειάστηκε να γίνει Σπανούλης ο Μάντζαρης ή να φορέσει μανδύα σούπερμαν ο Παπαπέτρου, για να αποφευχθούν οι σκόπελοι της πρεμιέρας.

Μόνο ο Αγραβάνης ξεπέρασε τον συνηθισμένο εαυτό του. Ο αυτόματος πιλότος λειτούργησε στην εντέλεια.

«Σε αυτό το επίπεδο δεν μπορείς να κλαίγεσαι», δήλωσε ο Μίλαν Τόμιτς μετά το ματς. Αναφερόταν μάλλον στους τραυματισμούς και στις αναποδιές, αλλά ενδόμυχα εννοούσε και την οδυνηρή ήττα από τον Παναθηναϊκό.

Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, η επόμενη μέρα ενός εγχώριου ντέρμπι παρέσυρε στους μετασεισμούς της νικητές και ηττημένους.

Ο αποψινός Ολυμπιακός, όμως, έμοιαζε σαν να προερχόταν από ματσάκι πρωταθλήματος με το Ρέθυμνο ή με τον Προμηθέα.

Δεν έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ, δεν ξέρω κιόλας αν θα μπορούσε με την σημερινή του σύνθεση, ωστόσο εμφανίστηκε ήρεμος, συγκεντρωμένος και μεθοδικός.

Η Εuroleague είναι ένας διαφορετικός και δύσβατος πλανήτης, που δεν χωράει συναισθηματισμούς και ονειροπολήσεις.

Αν μη τι άλλο, η εκτός των τειχών τιμωρία πέρασε δίχως ανεπιθύμητες επιπτώσεις. Η κρητική φιλοξενία αποδείχθηκε, όπως συνήθως, ζεστή.