Βραζιλία - Βολιβία με αξεπέραστο Live Στοίχημα και αμέτρητα ειδικά στοιχήματα! (21+)

Η συναισθηματική κατάσταση που εκρήγνυται κάθε φορά που η 14η Ιουνίου ανοίγει σαν... μπουμπούκι στο ημερολόγιο, είναι η αδήριτη ανάγκη να παγώσεις στο νου σου εκείνες τις μέρες (και όχι μόνο την κορωνίδα του, δηλαδή τoν αγώνα με τη Σοβιετική Ένωση) προκειμένου να τις κρατήσεις για πάντα μέσα σου και να τις αναμοχλεύεις με τόση ένταση μήπως και τις φέρεις πίσω.

Η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 1987 από την Ελλάδα ήταν, εκείνη την εποχή, αριστούργημα. Με τις Γιουγκοσλαβία, Σοβιετική Ένωση, Ισπανία και Ιταλία την εποχή εκείνη ήσουν καταδικασμένος, αλλά η Εθνική κατάφερε να νικήσει τις τρεις από αυτές τις τέσσερις, τη Γιουγκοσλαβία, μάλιστα, δύο φορές, και να πάρει το πιο… μεγάλο Κύπελλο. Να σπείρει τον καρπό των κόπων της εις το διηνεκές για να φθάσουμε στο σημείο να πανηγυρίζουμε ξανά χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ και ασημένιο μετάλλιο σε Μουντομπάσκετ μαζί με τη γλυκιά ανατριχίλα που φέρνουν οι εικόνες μαζί με εκείνον τον κλισαρισμένο σε σκέψεις και φράσεις Ιούνιο του '87.

Ήταν 14 Ιουνίου όταν ο ελληνικός αθλητισμός καμάρωνε για το μεγαλύτερο επίτευγμά του και ο Σάσα Βολκόφ μιλάει στο gazzetta.gr για το παιχνίδι που άλλαξε τα πάντα! Ο «Λύκος», όπως ήταν το παρατσούκλι του ως παίκτης αγωνίστηκε σε εκείνη τη διοργάνωση ως φόργουορντ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας ενώ το μακρύ οδοιπορικό συνεχίστηκε στην Ουκρανία (Στρόιτελ Κιέβου 1988-89, Κίεβ 2000-02), το ΝΒΑ (Ατλάντα Χοκς 1989-92), την Ιταλία (Ρέτζιο Καλάμπρια 1992-93) και την Ελλάδα (Παναθηναϊκός 1993-94, Ολυμπιακός 1994-95).

Το 1999 διορίστηκε από την ουκρανική κυβέρνηση ως υπουργός Αθλητισμού ενώ διετέλεσε πρόεδρος της Κίεβ, αντιπρόεδρος κι εν συνεχεία πρόεδρος της ουκρανικής ομοσπονδίας μπάσκετ, μέλος της ουκρανικής Ολυμπιακής Επιτροπής και του κεντρικού Γραφείου της FIBA Europe ενώ ασχολήθηκε και με την πολιτική. Πλέον ετοιμάζεται για τις καλοκαιρινές διακοπές του στην Ελλάδα και κάνει rewind στο παιχνίδι που ο Γκάλης σμπαράλιασε κάθε σύστημα των Σοβιετικών.

Αρχικώς, έχετε συνειδητοποιήσει ότι έχουν περάσει 32 χρόνια από τότε;
«Μην μου λες ότι πέρασαν 32 χρόνια! Μου φαίνεται σαν χθες! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι πέρασαν 32 χρόνια…».

Ποια είναι, λοιπόν η πιο έντονη ανάμνηση σας από εκείνον τον αγώνα στο Φάληρο;
«Για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα φιλάθλους σαν τους Έλληνες! Τόσο δυνατούς, τόσο παθιασμένους… Όσο η Ελλάδα νικούσε και προχωρούσε στη διοργάνωση, έκαναν όλο και περισσότερο θόρυβο! Στον τελικό δεν μπορούσαμε να ακούσουμε ο ένας τον άλλον, ήταν αδύνατον να καταλάβουμε τι μας έλεγε ο προπονητής! Η υποστήριξη στην ομάδα τους ήταν απίθανη. Το ευρωπαϊκό μπάσκετ άλλαξε εκείνη τη μέρα αφού η Εθνική Ελλάδας έδωσε ελπίδα σε όλους! Προηγουμένως κυριαρχούσαν η Σοβιετική Ένωση, η Γιουγκοσλαβία, ίσως η Ισπανία και η Ιταλία. Η Εθνική σας δεν είχε να δείξει κάποιο success story. Μόνο ο Άρης είχε κάνει κάποια αποτελέσματα στην Ευρώπη. Εκείνες τις μέρες, λοιπόν είδα μια ομάδα παικτών που άρχισαν να παίζουν σαν θεοί! Ειδικά ο Γκάλης και ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Φασούλας και ο Χριστοδούλου… Ουδείς περίμενε αυτή την επιτυχία, ουδείς ήταν έτοιμος για αυτό που έγινε.

Ο Γκάλης ήταν σούπερ σταρ, ήταν ο κοντός που άλλαξε τα πάντα κι έδωσε ελπίδα, αποδεικνύοντας ότι το μπάσκετ δεν είναι μόνο για τους ψηλούς! Από εκείνο το σημείο και μετά, οι ομάδες στην Ευρώπη άρχισαν να πιστεύουν πως αφού τα κατάφερε η Ελλάδα, γιατί να μην πετύχουμε κι εμείς; Η κυριαρχία της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας σταμάτησε… Έπειτα από μερικά χρόνια κατέρρευσαν ως χώρες όμως όλοι άρχισαν να πιστεύουν χάρη στην Ελλάδα. Τρελαθήκαμε που χάσαμε εκείνο το παιχνίδι, ο Τύπος στην Σοβιετική Ένωση μας ξέσκισε όμως είμαι χαρούμενος για το ελληνικό μπάσκετ και τους Έλληνες φιλάθλους. Κάνατε σπουδαίο τουρνουά και το αξίζατε. Οι Έλληνες έδωσαν τα πάντα και όλη η χώρα τους υποστήριζε».

Αρχίσατε να πιστεύετε στα μπασκετικά θαύματα;
«Ναι, νομίζω πως ήταν ένα μπασκετικό θαύμα. Ουδείς το περίμενε, ενδεχομένως μόνο οι φίλαθλοι, οι παίκτες και ο κόουτς. Πολλοί, ενδεχομένως να είπαν πως "ΟΚ, η δεύτερη θέση είναι αρκετή" όμως δεν τα παρατήσατε και το θαύμα συνέβη».

Πως υποδέχτηκαν στη Σοβιετική Ένωση εκείνο το αποτέλεσμα;
«Βασικά, εκείνη την εποχή στη Σοβιετική Ένωση καμία θέση δεν ήταν αποδεκτή εκτός από την πρώτη. Οι φίλαθλοι δεν έχουν την ελληνική νοοτροπία όμως προτίμησαν να μείνω λίγες μέρες σπίτι, δεν εμφανίστηκα πολύ έπειτα από εκείνον τον τελικό. Ήταν μια περίεργη κατάσταση, ο Γκομέλσκι γύρισε για να κοουτσάρει έπειτα από δυο χρόνια, δεν είχαμε τον Σαμπόνις και τον Κουρτινάιτις, κάποιοι παίκτες δεν ήλθαν. Σε κάθε περίπτωση, ο κόουτς Γκομέλσκι ήταν εξαιρετικός στο να γυρίζει μια κατάσταση. Πάντα έβρισκε τρόπο για να χειριστεί μια κρίση. Μετά την ήττα, λοιπόν εξήγησε στον Τύπο πως "ίσως δεν ξεπεράσαμε την πίεση των φιλάθλων όμως δεν χάθηκε τίποτα! Έρχεται μια νέα γενιά, έχουμε σπουδαίους παίκτες για να χτίσουμε την ομάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που έρχονται. Ό,τι έγινε, έγινε. Θα προετοιμαστούμε καλύτερα για τη Σεούλ και θα εκμεταλλευτούμε αυτή την εμπειρία". Πράγματι ο Μαρτσουλιόνις έγινε σταρ σε εκείνο το Ευρωμπάσκετ, κανείς δεν τον ήξερε πριν και η επόμενη χρονιά ήταν τέλεια για εμάς, αφού κατακτήσαμε το χρυσό μετάλλιο. Προηγουμένως όμως μας έκαναν πλάκα. "Πώς χάσατε από τον κοντό Έλληνα! Σας σκότωσε ο Γκάλης! Είναι δυνατόν αυτός ο τύπος να κάνει αυτά τα πράγματα"; Ε, ήταν».

Πως ζήσατε τα τελευταία δευτερόλεπτα με τις βολές του Καμπούρη και το τρίποντο του Γιοβάισα;
«Ήμουν στον πάγκο και ήμουν σίγουρος ότι θα κερδίσουμε. Πίστευα πως ήταν αδύνατον να χάσουμε από την ελληνική ομάδα. Έπαιξε τέλεια στο Ευρωμπάσκετ όμως δεν μπορούσαμε να χάσουμε στον τελικό! Ήταν ένα σοκ! Κάποιοι παίκτες στην εθνική Ελλάδας ήταν άγνωστοι για εμάς όμως έμπαιναν στο παρκέ κι έπαιζαν σαν σούπερ σταρ, δίνοντας ό,τι είχαν! Ίσως δεν υπολογίσαμε πόσο πολύ το ήθελαν και πόσο δυνατοί μπορεί να γίνουν αν θέλουν κάτι τόσο πολύ. Δεν το είχαμε συναντήσει ξανά».

Αναφερθήκατε πολλές φορές στον Νίκο Γκάλη. Πως προσπαθήσατε να τον σταματήσετε στον τελικό;
«O Γκάλης άλλαξε το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ήταν ένα φαινόμενο… Κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει, πέταγε όλα τα σχέδιά μας στα σκουπίδια! Ό,τι κι αν κάναμε, όποιος κι αν τον έπαιζε άμυνα... Τον έβλεπες κι έλεγες ποιος είναι αυτός ο τύπος κι από που έρχεται. Έκανε αδιανόητα πράγματα».

Τα επόμενα χρόνια που ήλθατε να παίξετε μπάσκετ στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, οι Έλληνες σας… θύμιζαν εκείνο το ματς;
«Κάναμε πλάκα μερικές φορές. Έπαιξα στον Παναθηναϊκό με τον κόουτς Πολίτη και τον Γκάλη, μετά είχα τον Καμπούρη στον Ολυμπιακό. Είχαν περάσει 7-8 χρόνια, είχαν αλλάξει τα πράγματα όμως μερικές φορές κάναμε πλάκα για ό,τι είχε συμβεί εκείνη τη μέρα».