Ο Λίνος βγάζει αυτό που έχει στην ψυχή του
Η επαγγελματική πορεία του Χρυσικόπουλου χωρίζεται σε δύο περιόδους. Η πρώτη εκτείνεται μέχρι τον Απρίλιο του 2016 και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ευχάριστη. Γιατί είναι λυπηρό να βλέπεις ένα νεαρό παιδί με τεράστιο ταλέντο να υποβάλλεται σε θεραπείες, χειρουργεία με και ταυτόχρονα να ακούει την κάθε κουταμάρα από τον καθένα. Προφανώς, υφίσταται και το στοιχείο της ατομικής ευθύνης, αντικειμενικά όμως είναι εξαιρετικά επιπόλαιη η κρίση για έναν αθλητή ο οποίος ταλαιπωρείται από διαδοχικούς τραυματισμούς. Αυτό συνέβη με τον 26χρονο φόργουορντ έως τον Ιανουάριο του 2016. Το κορμί του είχε χωριστεί στα δύο, καθώς οι κήλες στη μέση δεν του επέτρεπαν να ανταποκριθεί στα εγκώμια που τον συντρόφευαν στα χρόνια της εφηβείας. Κάθε φορά που επιχειρούσε να επιστρέψει, έμπαινε σε πρόγραμμα θεραπειών. Εκείνον τον Γενάρη, υποβλήθηκε σε πρωτοποριακή θεραπεία με λέιζερ, χρειάστηκε να μείνει εκτός δράσης για περίπου 3½ μήνες και από τότε προσπάθησε να αποτινάξει από πάνω του τον τίτλο του «αιώνιου ταλέντου» αλλά και να δώσει απαντήσεις σ’ αυτούς που τον είπαν «τελειωμένο».
Στην Ελλάδα της υπερβολής, η ηρωοποίηση από την απομυθοποίηση είναι ένα βήμα δρόμος. Ο Χρυσικόπουλος χαρακτηρίστηκε ως το μεγαλύτερο ταλέντο στην Ελλάδα το 2008, όταν ο Άρης τον άρπαξε μέσα από τα χέρια του Παναθηναϊκού. Μαζί με τον Κώστα Παπανικολάου αλλά και τη φουρνιά που ακολουθούσε, θεωρητικά, καταστρώθηκε το σχέδιο της μεγάλης επιστροφής. Στην πραγματικότητα, δεν το υποστήριξε ποτέ καθώς όλες οι μεγάλες κουβέντες διαψεύστηκαν πανηγυρικά από τις πράξεις. Αυτός που εκτίμησε καλύτερα από τον καθένα το ταλέντο του Χρυσικόπουλου ήταν ο τότε προπονητής του Άρη, Αντρέα Ματσόν. Είδε το ύψος του, τα χαρακτηριστικά του και με απόλυτη βεβαιότητα είπε ότι θα έπρεπε να δουλέψει για να γίνει ένα σύγχρονο 4αρι. Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να έρθει η δικαίωμα του Ιταλού.
Το πρώτο αντάμωμα με Παπαθεοδώρου
Αυτό έγινε στην Κηφισιά τον Αύγουστο του 2015. Ο Χρυσικόπουλος αναζητούσε απελπισμένα το μονοπάτι της επιστροφής έπειτα από την παρουσία του σε Άρη, Μπιέλα, ΚΑΟΔ και ΠΑΟΚ. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου γνώριζε από πρώτο χέρι το επίπεδο ικανότητάς του μέσα από τη συνύπαρξή του στις εθνικές ομάδες. Εκείνη η συνεργασία ήταν αντίστοιχη της κατάστασης στην ομάδα των βορείων προαστίων της Αθήνας. Με μια λέξη, προβληματική. Στο μυαλό του Παπαθεοδώρου, ο Χρυσικόπουλος θα μπορούσε να αποτελέσει την «απαλλαγή» του Λεωνίδα Κασελάκη. Γιατί κι αυτός ξεκίνησε από τη θέση «4» στον Ηλυσιακό και εξελίχθηκε στη θέση «3». Εκεί χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τη θητεία του στον ΠΑΟΚ (2012-14) και την έμαθε στην Κηφισιά. Η τελευταία (ουσιαστικά) διαλύθηκε το καλοκαίρι του 2016, ο μεν τωρινός προπονητής του ΠΑΟΚ πήρε τον δρόμο για τα ξένα και ο δε Έλληνας φόργουορντ την… ανηφόρα για τη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ.
Οι «μουδιασμένες» πρώτες ημέρες
Όπως προαναφέραμε, η δεύτερη περίοδος στην επαγγελματική καριέρα του Χρυσικόπουλου άρχισε μετά τη θητεία του στην Κηφισιά. Έχασε σχεδόν όλο τον δεύτερο γύρο της περιόδου 2015-16 για να ακολουθήσει η επιστροφή του στον ΠΑΟΚ. Διότι, όλοι όσοι διαχειρίζονται τον Δικέφαλο στα τελευταία χρόνια έλεγαν… «δεν γίνεται αυτό το παιδί να μην παίξει μπάσκετ». Σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν, ο Λίνος είχε υπομονή. Απέφυγε την παγίδα της απελπισμένης προσπάθειας απόδειξης της ικανότητάς του, αλλά περίμενε να έρθει το παιχνίδι επάνω του. Το καλοκαίρι του 2017, ο Ηλίας Παπαθεοδώρου ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ και είναι αλήθεια ότι οι πρώτες εβδομάδες της συνεργασίας του με τον παίκτη δεν ήταν ευχάριστες. Γιατί ένας καινούργιος προπονητής πάντα έχει επιπλέον απαιτήσεις και από τη στιγμή που για τον Χρυσικόπουλο είχε σαφή άποψη, περίμενε να προσφέρει περισσότερα από αυτά που έδινε. Η εύρεση ισορροπίας αποδείχθηκε ευεργετική και για τους δύο. Ο Λίνος άρχισε να βγάζει αυτό που έχει στην ψυχή του και ο Παπαθεοδώρου νιώθει δικαιωμένος που του έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Μια βραδιά στην Τενερίφη
Αφήσαμε για το τέλος τα χθεσινά κατορθώματά του στην Τενερίφη. Κι ας έσπασε τρία ατομικά ρεκόρ. Γιατί ουδέποτε στην επαγγελματική καριέρα του πέτυχε 24 πόντους όπως χθες (21/11). Ουδέποτε συγκέντρωσε 25 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης. Ακόμη περισσότερο δε, δεν είχε ευστοχήσει σε έξι προσπάθειες τριών πόντων. Μη φανταστείτε όμως ότι είναι ο ήρωας της μιας βραδιάς.
Οι αριθμοί είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας και δείχνουν ότι φέτος α) είναι ο 8ος παίκτης του BCL σε ποσοστό ευστοχίας στο τρίποντο καθώς σουτάρει με 55%. Αν αναλογιστεί κανείς ότι πέρσι σούταρε με 34% και πέρυσι με 26%, θα καταλάβει το μέγεθος της βελτίωσης, β) είναι από τους πιο εύστοχους παίκτες του BCL σε ευστοχία στα σουτ δύο πόντων με ποσοστό 71%. Πέρυσι είχε 46.8% και πρόπερσι 54%, γ) μέχρι στιγμής έχει 11.2 πόντους κατά μέσο όρο στην ίδια διοργάνωση. Πέρυσι περιορίστηκε στους 6.7.
