Παιχνίδι από παντού στη Novibet με κινητό και τάμπλετ.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια ομάδα που έχει στο μυαλό της έναν αγώνα την εβδομάδα. Γιατί μετρά 26 κατακτήσεις εγχώριους τίτλους στα τελευταία 14 χρόνια και στην Τσεχία δεν έχει αντίπαλο, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τις μέχρι στιγμής επιδόσεις της (21 νίκες σε ισάριθμους αγώνες). Η Νίμπουρκ επιζητεί απελπισμένα την ευρωπαϊκή καταξίωση, προς αυτήν την κατεύθυνση λειτουργεί εδώ και κάμποσα χρόνια, γι’ αυτόν τον λόγο πέντε φορές μπήκε σε προκριματική φάση της Euroleague κι έχει να επιδείξει δύο συμμετοχές στην προημιτελική φάση του Eurocup.

Το βασικό πλεονέκτημα των Τσέχων είναι το υψηλό επίπεδο ομοιογένειάς τους. Οι περισσότεροι παίκτες έχουν περάσει μια μπασκετική ζωή στην ομάδα κι αυτός είναι ο λόγος του υψηλού επιπέδου συνεργασίας που τους χαρακτηρίζει. Σε αντίθεση βέβαια με το πρόσφατο παρελθόν, φέτος προχώρησαν σε αλλαγές μεσούσης της περιόδου, σ’ ένα ακόμη δείγμα των φιλοδοξιών τους. Η μία ήταν αναγκαστική καθώς έπειτα από 11 χρόνια συνεργασίας (εκ των οποίων στα τέσσερα ως πρώτος προπονητής) ο Ρόνεν Γκίνζμπουργκ αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία και ανέλαβε αυτή της Εθνικής Τσεχίας. Ανέλαβε ο μέχρι πρότινος συνεργάτης του και επίσης Ισραηλινός Ορέν Αμιέλ, συνεχίζοντας το έργο του μέχρι πρότινος… προϊσταμένου του.

Στα μέσα της χρονιάς η Νίμπουρκ προχώρησε και στην αποδέσμευση του Κουίνσι Ντιγκς, του Αμερικανού που είχε αποκτηθεί για να καλύψει το κενό του Κουβανού Σαντ Ρος ο οποίος πέρυσι έκανε εξαιρετική σεζόν και φυσικά κέρδισε μεγάλο συμβόλαιο στην Νταρουσάφακα. Η επιλογή των Τσέχων να αντικαταστήσουν τον Ντιγκς με τον Κοσσοβάρο Ντάρντεν Μπερίσα αποδείχθηκε σοφή καθώς ο τελευταίος έφερε την ισορροπία που αναζητούσαν, ενώ είναι η πιο αξιόπιστη λύση στην επίθεση. Προστέθηκε επίσης ο Αμερικανός Άλεξ Ντέιβις του οποίου όμως ο ρόλος είναι να δίνει ανάσες (ερχόμενος από τον πάγκο) στις παλιοσειρές δίχως (μέχρι στιγμής) να προσφέρει περισσότερα από τον Χάντερ Μίκελσον που αντικατέστησε.

Εκτός του Μπερίσα, η Νίμπουρκ ανέδειξε φέτος κι έναν ακόμη παίκτη ο οποίος είναι… κίνδυνος θάνατος έξω από τα 6,75 και λογικά το καλοκαίρι θα πατήσει σε υψηλότερα πατώματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο λόγος για τον Κέντρικ Ρέι ο οποίος δίνει (κατά μέσο όρο) όσους πόντους προσφέρει και ο Μπερίσα, δηλαδή 14. Βέβαια ο ιθύνων νους της ομάδας παραμένει ο Γιουτζίν Λόρενς, αυτό πιστοποιείται από τις έξι τελικές πάσες που έχει ανά αγώνα.

Η Νίμπουρκ είναι ομάδα ρυθμού, με πολύ μεγάλη ικανότητα στο transition game, ειδικά όταν αγωνίζεται στην έδρα της προσπαθεί να παρασύρει τον αντίπαλο στο high tempo που της ταιριάζει. Γι’ αυτόν τον λόγο έχει 82.3 πόντους κατά μέσο όρο στη διοργάνωση, διαθέτει επίσης την 8η καλύτερη επίθεση του BCL. Είναι επίσης ομάδα που πάει… μαζικά στο επιθετικό ριμπάουντ. Με 10.4 ανά αγώνα είναι η 4η καλύτερη στη διοργάνωση. Κι αυτό το στιλ παιχνιδιού συνδυάζεται με τα λάθη τα οποία μετά βίας ξεπερνούν τα δέκα ανά παιχνίδι.

Το ποσοστό της στο τρίποντο (33.7%) δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καλό, παρόλο αυτά είναι ομάδα που… τζογάρει έξω από τα 6.75. Καθόλου τυχαία είναι η 6η ομάδα του BCL σε προσπάθειες τριών πόντων ενώ ακόμη πιο ενδεικτικό είναι το στοιχείο ότι στους τελευταίους έξι αγώνες της στη διοργάνωση επιχείρησε 175 προσπάθειες, δηλαδή 29 ανά αγώνα!

Πάμε στα πρόσωπα. Εκτός των ξένων, η Νίμπουρκ στηρίζεται στο γηγενές υλικό. Ο Πετρ Μπέντα συμπλήρωσε 12 χρόνια στην ομάδα, ο Βόιντεχ Χρούμπαν διανύει τον έκτο, ενώ ο Πάβελ Πούμπρλα έπειτα από τετραετές διάλειμμα στην Ισπανία, επέστρεψε στη Νίμπουρκ. Αυτοί οι τρεις μαζί με τους Πετέρκα, Κριζ αλλά και τον Κροάτη Μπόρις Μπάρατς έχουν θέση στο rotation του Ορέν Αμιέλ.

Στην κανονική διάρκεια του BCL, η Νίμπουρκ ήταν στον όμιλο του Άρη τον οποίον κέρδισε δύο φορές. Επιβλήθηκε με 99-70 στην Τσεχία και 65-71 στη Θεσσαλονίκη. Παρά το κακό ξεκίνημα, τερμάτισε στη 2η θέση καθώς πέτυχε οκτώ νίκες στις τελευταίες εννιά αγωνιστικές, στοιχείο που επίσης αποδεικνύει τον βαθμό επικινδυνότητας της.