O ανίκανος κύριος Μπάουμαν

Δεν γνωρίζω ειλικρινά -αν και θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει- με πια κριτήρια επιλέχθηκε ο Πατρίκ Μπάουμαν ως γενικός γραμματέας της ΦΙΜΠΑ.

Αναρωτιέμαι γιατί από την άκρως υπεύθυνη θέση την οποία κατέχει δείχνει με τις αποφάσεις και τις επιλογές του να στερείται ικανότητας προγραμματισμού αλλά και στρατηγικής.

Δυο πολύ βασικούς τομείς τους οποίους ένας σύγχρονος μάνατζερ οφείλει να παίζει στα δάκτυλα του. Επίσης δείχνει να αγνοεί παντελώς βασικούς κανόνες της αγοράς αλλά και των επικοινωνιακών κανόνων.

Είμαι κι εγώ από τους θιασώτες της άποψης ότι το μπάσκετ είναι πάνω από όλα άθλημα και όχι ένα εμφιαλωμένο προϊόν εμπορικής εκμετάλλευσης.

Στέκομαι επίσης αρωγός σε κάθε προσπάθεια των θεσμών να αναδείξουν ή να διατηρήσουν ζωντανές τις αντιστάσεις τους ώστε το αθλητικό κίνημα να παραμείνει ζωντανό και υγιές μακριά από την άκρατη εμπορευματοποίηση.

Αλλά από την άλλη καλό είναι να αναλογιστούμε και το πολιτικό σύστημα μέσα από το οποίο παράγονται αλλά και ενδυναμώνουν αυτού του είδους οι αντιφάσεις.

Πολιτικό σύστημα το οποίο προφανέστατα η ΦΙΜΠΑ αποδέχεται. Για να μην ανοίξουμε λοιπόν την συζήτηση πολιτικά και χαθούμε στις αντιθέσεις τουλάχιστον να συμφωνήσουμε σε κάτι.

Ότι η ΦΙΜΠΑ απευθύνεται στην αγορά, σε παγκόσμιο επίπεδο μάλιστα, και ως εκ τούτου είναι αδύνατον να αγνοεί τόσο την ίδια όσο και τους κανόνες οι οποίες την διέπουν.

Άλλο λοιπόν υποχείριο της αγοράς και άλλο με την αρωγή της αγοράς.

Για να μπορέσεις όμως να πετύχεις τους στόχους σου που δεν είναι άλλος από την καθολική ανταπόκριση των διοργανώσεων σου , χωρίς –για να το πούμε απλά –να ξεπουληθείς , το εγχείρημα σου θα πρέπει να συνοδεύει ένα σοβαρός στρατηγικός σχεδιασμός.

Κάτι τέτοιο απουσιάζει παντελώς από την ΦΙΜΠΑ , η οποία , να μην ξεχνάμε , ότι είναι η διοικούσα αρχή του μπάσκετ.

Οι ισχυρισμοί μου έχουν να κάνουν με τον τρόπο διεξαγωγής των προκριματικών του παγκοσμίου πρωταθλήματος μπάσκετ , τα λεγόμενα «παράθυρα» τα οποία όλα δείχνουν ότι φτιάχτηκαν εκ του προχείρου.

Στην πρώτη φάση των παραθύρων έχουμε 8 ομίλους των τεσσάρων ομάδων. Από όλη αυτή την συγκλονιστική «περιπέτεια» σε κάθε όμιλο προκρίνονται οι τρείς! Αν είναι δυνατόν!!!

Δηλαδή συντελεστής δυσκολίας για τις σοβαρές εθνικές ….μηδέν!

Στην επόμενη φάση λοιπόν προκρίνονται 24 ομάδες και πάμε στους 4 ομίλους των 6 ομάδων στους οποίους προκρίνονται οι τρείς πρώτοι. Εδώ ο συντελεστής δυσκολίας από το μηδέν ανέβηκε στο ένα!

Όταν μια διοργάνωση έχει τον χαρακτήρα της διεκπεραίωσης πως μπορεί να αφενός να κεντρίσει το ενδιαφέρον των φιλάθλων και αφετέρου να παρουσιαστεί ως ανταγωνιστική.

Οι σοβαρές εθνικές θα στείλουν τα «δεύτερα». Αποκλείεται να μην είναι καλύτερα από τα «πρώτα» του φτωχού συγγενή που θα αποκλειστεί.

Όσο για την δεύτερη φάση και τρίτη να προκριθεί μια εθνική , αυτό που μετρά μέχρι την τελική φάση είναι η πρόκριση. Πρόκριση που πάλι μπορεί να επιτευχθεί και με τα «δεύτερα» και με τα «τρίτα»

Εφόσον ήθελε ο Μπάουμαν να αλλάξει τον τρόπο διεξαγωγής των προκριματικών ας τα έκανε τότε πιο ανταγωνιστικά .άρα πιο ενδιαφέροντα, βάζοντας έτσι και την αγορά στο παιχνίδι.

Με τον τρόπο που..σκαρφίστηκε, το ενδιαφέρον των φιλάθλων μπήκε στον καταψύκτη η δε αγορά του γύρισε την πλάτη επιδεικτικά.

Με λίγη σκέψη και προγραμματισμό θα μπορούσε στην πρώτη φάση να προκρίνονται δυο ομάδες από τις τέσσερεις σε κάθε όμιλο και στην επόμενη τρείς από τις έξι ομάδες.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο το παγκόσμιο πρωτάθλημα θα γινόταν πραγματικά ρωσική ρουλέτα στα προκριματικά και η τελική φάση ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική.

Οι ρηξικέλευθες αυτές αλλαγές ήταν αδύνατον να μην άλλαζαν τα δεδομένα της αγοράς και συγχρόνως να μην δημιουργούσαν πιέσεις, στους παίκτες ,στις ομάδες στις ομοσπονδίες, στις υπόλοιπες διοργανώσεις.

Κανείς δεν θα ήθελε να δει την εθνική του ομάδα να αποκλείεται από τα προκριματικά ή να κινδυνεύει να συμβεί κάτι τέτοιο. Οι ευθύνες μετά στις πλάτες όλων αυτών θα ήταν πραγματικά μεγάλες.

Αλλά τα είπαμε ο σχεδιασμός έγινε στο πόδι. Όπως στο πόδι πάρθηκε η απόφαση για την συνάντηση με τους εκπροσώπους των παικτών. Μιλάμε για τους φυσικούς πρωταγωνιστές.

Απόφαση της τελευταίας στιγμής όταν όλα πλέον είχαν κριθεί. Εκ των υστέρων τι να πουν οι παίκτες και τι να προτείνουν;

Να ζητήσουν από τους συναδέλφους τους να αθετήσουν τα συμβόλαια τους;

Η να ενδυναμώσουν στην συνείδηση τους το ηθικό δίλλημα;

Το εγχείρημα της ΦΙΜΠΑ για αλλαγή της διεξαγωγής των προκριματικών φαντάζει στα μάτια μου σαν μια απέλπιδα προσπάθεια της, να αναμετρηθεί με την Ευρωλίγκα. Μιλάμε για τεράστιο λάθος!

Σε επίπεδο δε στρατηγικής κίνηση χωρίς νόημα με εμφανείς τάσεις αυτοκαταστροφής.

Αν ο Μπάουμαν δεν αντιλήφθηκε πόσο ισχυρή είναι η Ευρωλίγκα σε όλους τους τομείς , τότε απλά δεν κάνει για επικεφαλής. Ο γενικός γραμματέας όφειλε επίσης να γνωρίζει αν ήταν καλός μάνατζερ , ότι οι νίκες σε επίπεδο θεσμών επιτυγχάνονται μέσα από τη σύνθεση και όχι από τις συγκρούσεις.

Ως επικεφαλής η ΦΙΜΠΑ οφείλει να εξασφαλίζει την αγαστή συνεργασία με όλες τις διοργανώσεις και όχι την αντιπαλότητα. Η ΦΙΜΠΑ είναι ο θεματοφύλακας του αθλήματος και όχι οι διοργανώσεις.

Οι τυφλές συγκρούσεις οδηγούν σε αδιέξοδα , όπως και συνέβη. Και για το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε το άθλημα , χωρίς μάλιστα να έχει προηγηθεί σοβαρός στρατηγικός σχεδιασμός , ο Μπάουμαν φέρει ακέραια τις ευθύνες.