Ο αναγκαίος Ράις και οι «πράσινες» συνεργασίες

Μία εβδομάδα μετά την ανακοίνωση της πρόσληψης του Αργύρη Πεδουλάκη για τον πάγκο του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, η «πράσινη» ΚΑΕ γνωστοποίησε και την πρώτη μεταγραφική της κίνηση ενόψει της νέας σεζόν. Ο πρώτος παίκτης που φόρεσε τη φανέλα με το «τριφύλλι» ήταν ο Ταϊρίς Ράις. Ένας παίκτης με πολλές παραστάσεις από την EuroLeague, με πλούσια εμπειρία και το κυριότερο; Με τεράστιο επιθετικό ταλέντο, τόσο όσον αφορά την δημιουργία, όσο (και περισσότερο) το σκοράρισμα.

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι το ματς με την Αναντολού Εφές, ο Αμερικανός γκαρντ είχε κινηθεί στην μετριότητα και δεν είχε δικαιώσει τις υψηλές προσδοκίες που υπήρχαν κάθε φορά που πατούσε το πόδι του στο παρκέ. Ναι, ο ρόλος του στον Παναθηναϊκό είναι τελείως διαφορετικός από εκείνον που είχε συνηθίσει στις προηγούμενες ομάδες του και ήταν δεδομένο ότι χρειαζόταν χρόνο προκειμένου να αφομοιώσει τα νέα δεδομένα στην καριέρα του.

Το πόσο χρήσιμος και πόσο κομβικός είναι για τον φετινό Παναθηναϊκό, φάνηκε στην αναμέτρηση με την Αναντολού Εφές την περασμένη Πέμπτη στο ΟΑΚΑ. Από τη στιγμή που ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος στο ματς χωρίς να κοιτάζει τα λεπτά που βρίσκεται στο παρκέ, μπόρεσε να κάνει την διαφορά. Τόσο ως παρτενέρ του Καλάθη στην ίδια πεντάδα, όσο και με τον αρχηγό του Παναθηναϊκού στον πάγκο. Ο Λεκαβίτσιους ήταν καλός, χρυσός, τίμιος αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μπει στην ίδια ζυγαριά με τον Ράις.

Μιλάμε για τεράστια αναβάθμιση στην εν λόγω θέση και είναι ζήτημα χρόνου να δείξει ο Αμερικανός γκαρντ τα όσα μπορεί να κάνει και το πόσο χρήσιμος και πολύτιμος μπορεί να γίνει. Κάτι που ίσχυε και συνεχίζει να ισχύει και για τον Ουέσλι Τζόνσον ο οποίος με τη σειρά του ολοένα και ανεβάζει στροφές και δείχνει να προσαρμόζεται στο ρόλο του.

Ας μείνω λίγο περισσότερο στον Ράις γιατί για τον Τζόνσον έχω καταγράψει την άποψή μου από την πρώτη στιγμή και δεν πρόκειται να αλλάξει. Στα δύο τελευταία ματς, ο βραχύσωμος γκαρντ άρχισε να «πατάει» καλύτερα και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα περισσότερα λεπτά που αγωνίστηκε (19,6 κατά μέσο όρο για την ακρίβεια) με αποτέλεσμα να βρει ρυθμό έχοντας περισσότερο την μπάλα στα χέρια του.

Αυτό είναι καλό για το διάστημα που ο Καλάθης πρέπει να μένει στον πάγκο προκειμένου να παίρνει τις απαραίτητες ανάσες. Και εκεί είναι που πρέπει να «δουλέψει» περισσότερο ο Ράις. Πάντως όσο δείχνει η ομάδα ότι πιστεύει σε εκείνον, αυτομάτως αυξάνεται και η αυτοπεποίθησή του με αποτέλεσμα να έχει σε αυτά τα ματς 16 πόντους κατά μέσο όρο, 3,5 ασίστ σουτάροντας με εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας (4/5 δίποντα, 7/11 τρίποντα, 3/3 βολές)! Μπορεί τα ματς του πρωταθλήματος να είναι χαμηλής δυναμικότητας, αλλά μέσα από ΑΥΤΑ μπορούν ΟΛΟΙ να πάρουν ρυθμό και ψυχολογία.

Τώρα θα μου πείτε ότι είναι πιο δύσκολες και πιο ανταγωνιστικές οι προπονήσεις στο ΟΑΚΑ σε σχέση με τα ματς της EKO Basket League. Συμφωνώ. Όμως είναι τελείως διαφορετικό για την ψυχολογία ενός παίκτη να βρίσκεται σε κατάσταση αγώνα και τελείως διαφορετικό σε μια προπόνηση. Άλλωστε είναι κάτι που το λένε οι ίδιοι οι παίκτες. Γι' αυτόν τον λόγο χίλιες φορές να παίζουν με τη Λάρισα (με όλο τον σεβασμό φυσικά) και με οποιαδήποτε άλλη ομάδα του πρωταθλήματος από το να βρίσκονται μόνο στις προπονήσεις. Και ας είναι τα εσωτερικά «διπλά» πολύ πιο δυνατά και ανταγωνιστικά.

Κλείνοντας για τον Ράις, το ζητούμενο δεν είναι άλλο από την διάρκεια. Αν καταφέρει να βρει σταθερότητα στην απόδοσή του χωρίς να... χάνει το μυαλό του, ο Παναθηναϊκός θα βρει πολλές σημαντικές και απαραίτητες λύσεις. Τόσο οργανωτικά, όσο και εκτελεστικά.

Εξίσου σημαντικό για τον Παναθηναϊκό είναι και ο αριθμός των ασίστ. Οι (σχεδόν) 18 ασίστ που μοιράζουν οι παίκτες του Πεδουλάκη στην EuroLeague και οι 28,3 στην EKO Basket League αποτυπώνουν σε μεγάλο βαθμό την ΔΙΑΘΕΣΗ που υπάρχει για συνεργασίες και όχι για παιχνίδι απομόνωσης από έναν παίκτη. Αυτό είναι κάτι που κάνουν Ράις και Καλάθης ωστόσο πρόκειται για δύο παίκτες οι οποίοι μπορούν εύκολα να βρουν με μια πάσα τους συμπαίκτες τους χωρίς να έχουν το μυαλό τους μόνο στο iso όπως το είχε (για παράδειγμα) πέρυσι ο Λάνγκφορντ ή τις δύο προηγούμενες χρονιές ο Τζέιμς. Και κάθε μέρα που θα περνάει, ο Παναθηναϊκός θα παρουσιάζεται πολύ καλύτερος στο συγκεκριμένο κομμάτι. Απλά πρέπει να βελτιωθεί στα ριμπάουντ τα οποία είναι προϊόν ομαδικής δουλειάς (σ.σ. ασχέτως αν με τη Λάρισα είχε 20 περισσότερο, δεν αποτελεί κριτήριο) όπως επίσης και στην άμυνα. Τόσο την ατομική, αλλά πολύ περισσότερο στην ομαδική. Με την Εφές έδειξε πράγματα. Και τα ματς με Βαλένθια και Άλμπα προσφέρονται ώστε να δείξει περισσότερο και να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη συνοχή.

ΥΓ: Όταν θα αρχίσει να πατάει καλύτερα ο Παππάς, ο Παναθηναϊκός θα αποκτήσει μια επιπλέον και υπερπολύτιμη λύση. Δεν είναι τυχαίο που ο Ράιον Μπράουν έμεινε εκτός EKO Basket League. Όταν θα είναι έτοιμος 100% ο Παππάς, δεν είμαι σίγουρος ότι ο Αμερικανός θα παραμείνει στο ρόστερ.

ΥΓ2: 4η κατοστάρα σε έξι ματς για τον Παναθηναϊκό και 103,6 πόντους κατά μέσο όρο φέτος. Όσο να 'ναι, δεν το λες και... σύνηθες.

ΥΓ3: Μπορεί ο Παναθηναϊκός να πήρε συνολικά 20 ριμπάουντ περισσότερα (45-25) αλλά και πάλι ένας παίκτης (Παρκς) του πήρε 8 επιθετικά! Απαγορευτικό!

ΥΓ4: Πρώτος στα τρίποντα ο Φριντέτ στην EKO Basket League έχοντας 20/27 σουτ έξω από τα 6.75 μέτρα και με μόλις 17,3 λεπτά στο παρκέ!

ΥΓ5: Οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά. Και θεωρώ ότι τα εντυπωσιακά καρφώματα του Τζόνσον του ανεβάζουν κατακόρυφα το ηθικό για τη συνέχεια.

ΥΓ6: Η ασίστ του Βουγιούκα στον Μήτογλου για το εντυπωσιακό κάρφωμα, απλά ΔΕΝ υπάρχει!