Η κανονικότητα έφερε κι ένα… κανονικό ρόστερ

Η κανονικότητα έφερε κι ένα… κανονικό ρόστερ

Βασίλης Βλαχόπουλος Βασίλης Βλαχόπουλος
Η κανονικότητα έφερε κι ένα… κανονικό ρόστερ

bet365

Ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για τον Άρη του καλοκαιριού, τη λανθασμένη… θριαμβολογία και τον καταλυτικό ρόλο του Σανικίντζε στην κατάργηση της ανωμαλίας.

Ήταν από τα καλοκαίρια που θα μείνουν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη γιατί το σχοινί (λίγο έλειψε) να σπάσει τη στιγμή που ο Άρης προσπαθούσε να ισορροπήσει σ’ αυτό. Ήταν το καλοκαίρι της ανασφάλειας, της αμφιβολίας, των χαμηλών ταχυτήτων, κυριολεκτικά ένας… ψυχοβγάλτης για το αύριο της ομάδας, για το αν θα καταφέρει να δημιουργήσει σύνολο.

Η άρση των οκτώ ban – τα οποία σαφέστατα κληρονόμησε ο Δημήτρης Γουλιέλμος και δεν αποτελούν προϊόν της δικής του διοίκησης – δεν στοιχειοθετεί κανέναν λόγο θριαμβολογίας, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που επιτεύχθηκε (σχεδόν) μία εβδομάδα πριν την έναρξη του Πρωταθλήματος και αφού οι καρδιές όλων πήγαν στην κούλουρη. Είναι κάτι που πιστώνεται στον μεγαλομέτοχο, από την άλλη πλευρά όμως πρόκειται για το αυτονόητο, ανεξαρτήτως του υψηλότατου επιπέδου δυσκολίας, γιατί αν ο ισχυρός άνδρας του μπασκετικού Άρη δεν μπορεί να επιβάλλει τις ευνόητες συνθήκες κανονικότητας, τότε δεν του αρμόζει να βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση.

Και η διαδικασία έγινε ακόμη δυσκολότερη γιατί επί (περίπου) 16 μήνες, αυτοί που επιστρατεύθηκαν για τη διαχείριση της κατάστασης, εκτίμησαν λάθος και πίστεψαν ότι επρόκειτο για κάτι απλό. Στην πράξη αντιλήφθηκαν, με την ίδια χρονική καθυστέρηση, ότι δεν ήταν τόσο απλό καθώς επίσης και ότι ο λόγος του έπρεπε να εμπεριέχει «αλήθεια». Συνολικά όμως του πιστώνεται ότι έβαλε σε μια σειρά ένα σωρό χρέη που δημιούργησαν άλλοι, θα κριθεί όμως αναλόγως και της συνέπειας που θα έχει στην αποπληρωμή τους. Το ξέρει βέβαια και ο ίδιος, δεν χρειάζεται κανέναν υποβολέα ή κάποια μορφή υπόδειξης.

Πάμε στο αγωνιστικό. Οι τελευταίες επιλογές (σ. σ. Γκετσεβίτσιους, Ντραγκίτσεβιτς) ανήκουν εξ’ ολοκλήρου στον Βίκτορ Σανικίντζε. Το αποτέλεσμα θα κρίνει την ορθότητα τους, τουλάχιστον όμως βρέθηκε ένας άνθρωπος να αναλάβει την ευθύνη. Ερχόμενος στη Θεσσαλονίκη και καθώς διαμόρφωνε το γραφείο του, ο Γεωργιανός έγινε μάρτυρας μιας ανώμαλης κατάστασης. Στις συσκέψεις, στις οποίες θεωρητικά λαμβάνονταν πολύ σοβαρές αποφάσεις και χαραζόταν η μεταγραφική πολιτική της ομάδας, ήταν μέσα κάθε καρυδιάς καρύδι. Πρόσωπα με θεσμικό ρόλο που δεν είχαν καμία δουλειά επί των μεταγραφικών, εξωτερικοί συνεργάτες, συμβουλάτορες κ.α.

Ο Σανικίντζε προσπάθησε να ερμηνεύσει την κατάσταση, αλλά στον Άρη (του καλοκαιριού) ήταν πολύ δύσκολο να βρει λογικές απαντήσεις. Κάποια στιγμή, πλησιάζοντας στα όρια της απόγνωσης, αποκρινόμενος στον Δημήτρη Γουλιέλμο του είπε (εμμέσως πλην σαφώς) ότι οι αποφάσεις επί των μεταγραφικών αφορούν τρεις ανθρώπους. Τον τζένεραλ μάνατζερ, τον προπονητή και τον ιδιοκτήτη που θα πληρώσει. Οι υπόλοιποι δεν έχουν καμία δουλειά στις συγκεκριμένες συσκέψεις. Άσε που όλα τα στεγανά της ομάδας έβγαιναν στο… δευτερόλεπτο προς τα έξω. Επί τούτου, πετάχτηκαν 2-3 μπανανόφλουδες, οπότε τώρα αποκαλύφθηκε ο ρόλος του καθενός.

Πάμε στις επιλογές. Για τα περίπου 550 χιλιάρικα που ξόδεψαν οι «κίτρινοι» σχημάτισαν μια συμπαθητική ομάδα η οποία ταιριάζει στη φιλοσοφία του Σούλη Μαρκόπουλου. Και εξηγούμαι. Τα χρόνια μπορεί να πέρασαν αλλά η λογική του Μαρκόπουλου είναι η δημιουργία παιχνιδιού από μέσα προς τα έξω. Έστω κατόπιν παλινωδιών, ο Άρης απέκτησε τον Βλάντιμιρ Ντραγκίτσεβιτς ο οποίος διακρίνεται γι’ αυτό το στιλ παιχνιδιού. Ομοίως και ο Μίλαν Μιλόσεβιτς.

Το δεύτερο πλεονέκτημα είναι ότι οι βασικοί γκαρντ (σ. σ. Τάλτον, Γκετσεβίτσιους) έχουν ποσοστό καριέρας στο τρίποντο περί του 40% κι αυτό συνδυάζεται με το παιχνίδι των ψηλών. Το πρόβλημα του περσινού Άρη ήταν αυτό, δεν είχε σταθερί μακρινό σουτ. Το τρίτο έχει να κάνει με τα πρόσωπα. Φέτος ο Λευτέρης Μποχωρίδης έχει να κουβαλήσει μικρότερο βάρος ευθύνης σε σχέση με πέρυσι και κυρίως, δεν θα πρέπει ντε και καλά να δημιουργήσει για τους άλλους γιατί αυτό είναι ένα στοιχείο το οποίο δεν τον χαρακτηρίζει.

Πάμε στα μειονεκτήματα. Το βασικό είναι το προφανές. Ο Άρης θα ξεκινήσει τον αγωνιστικό μαραθώνιο μη έχοντας κάνει προετοιμασία και κανένα φιλικό παιχνίδι της προκοπής. Η πρώτη κανονική προπόνηση προβλέπεται μέσα στις επόμενες ώρες. Το θετικό είναι ότι με έναν αγώνα την εβδομάδα, μπορεί να καλυφθεί το χαμένο έδαφος.

Δεύτερο μειονέκτημα είναι ότι δεν υπάρχει ο ψηλός με γρήγορα πόδια, αλλά μια βαριά και αργή φροντ λάιν. Θεωρητικά, τον συγκεκριμένο ρόλο έπρεπε να υπηρετήσει ο Μάρκους Λι, έχοντας όμως το πρόβλημα στο δεξί πόδι ήταν λογικό να χάσει τη θέση του από τον Τζόρτζε Γκάγκιτς.

Τρίτο μειονέκτημα είναι η θέση «3». Ο Μόρις δεν διακρίνεται για το σουτ, είναι περισσότερο οff ball παίκτης και χαρακτηρίζεται για την ικανότητά του στο transition παιχνίδι. Ο Βαγγέλης Σακελλαρίου δεν είναι «3», θα χρειαστεί να ανταποκριθεί σ’ αυτόν τον ρόλο, αν και τα χαρακτηριστικά των παικτών μάλλον οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το σχήμα με τους… τρεις κοντούς, θα έχει πέραση στον φετινό Άρη.

Στο δια ταύτα. Στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Άρης, μία τσέπη δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις κυρίως αυτή του Δημήτρη Γουλιέλμου η οποία (ξεκάθαρα) δεν αντέχει το σύνολο των υποχρεώσεων. Φέτος θα πρέπει να πληρωθούν 30 παίκτες και δύο τεχνικά επιτελεία. Σε μια περίοδο όπου τα τηλεοπτικά έσοδα δεν συγκρίνονται μ’ αυτά που ίσχυαν πριν από 4-5 χρόνια, ενώ το ίδιο ισχύει και με τα αντίστοιχα εμπορικά, διότι οι ηγέτες του Πρωταθλήματος φρόντισαν να μειώσουν ακόμη περισσότερο την αξία του προϊόντος.

Αυτό σημαίνει ότι, αν στα προηγούμενα χρόνια ήταν αναγκαίο να διατεθούν περί των 1500-2000 εισιτηρίων διαρκείας και παράλληλα να έχει το Παλέ ποσοστό πληρότητας άνω του 70%, φέτος είναι ζήτημα επιβίωσης. Μέχρι στιγμής, τα εισιτήρια διαρκείας είναι περίπου το 1/4 αυτών που έδινε ο Αρης στα τελευταία χρόνια. Γιατί ελάχιστοι αφουγκράζονται τον παλμό του κόσμου. Κανείς Αρειανός δεν έχει την απαίτηση να δει τον Μάριο Τσάλμερς ή τον Τζόρνταν Κρόφορντ για να αγοράσει εισιτήριο διαρκείας ή να στηρίξει (εν τέλει) την ομάδα. Θέλει όμως μια σοβαρή κατάσταση και μια αξιοπρεπής ομάδας η οποία δεν θα του προκαλεί ζαλάδες βλέποντάς την. Διότι, αν ρίξουμε μια ματιά στο πρόσφατο παρελθόν, δεν ήταν σταρ ο Νέιμικ, ούτε ο ΜακΝιλ, ούτε ο Ουίλ Κάμινγκς. Στην πορεία απέκτησαν αυτόν τον τίτλο, αλλά ο κόσμος ήταν σταθερός στις θέσεις του.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Βλαχόπουλος
Βασίλης Βλαχόπουλος

Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία στα τελευταία χρόνια της… λαδόκολλας. Χάριν οικονομίας, το λευκό χαρτί χρησιμοποιούταν σε έκτακτες και ιδιαιτέρως σοβαρές καταστάσεις, ούτως ή άλλως ήταν δυσεύρετο. Πρόλαβε τη διαδικασία αποστολής των φαξ, αλλά και τις πρώτες συσκευές κινητής τηλεφωνίας με τη λαστιχένια κεραία που θύμιζαν στρατιωτικούς ασυρμάτους.

Παρακολουθεί όλες… τις μπάλες, αλλά η αδυναμία του είναι η πορτοκαλί, η σπυριάρα, λόγω της ειδοποιού διαφοράς μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Στο μπάσκετ ΠΑΝΤΑ κερδίζει ο καλύτερος. Στο ποδόσφαιρο, μπορεί να κερδίσει ο πιο τυχερός.

ΥΓ: Οσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα περιοδικά κι αν πέσουν στα χέρια του, το «Τρίποντο» ήταν, είναι και θα είναι το κορυφαίο forever and ever.