Πεδουλάκης: Ο recruiter που αξίζει τον σεβασμό και την μεγάλη ευκαιρία

Συνήθως, αν όχι πάντα, όταν μια διοίκηση βρίσκεται μπροστά σε μια πρόσληψη προπονητή (είτε στο ποδόσφαιρο, είτε στο μπάσκετ, είτε στο βόλεϊ, είτε σε οποιοδήποτε άλλο ομαδικό άθλημα) βάζει στο τραπέζι όλα τα δεδομένα. Σίγουρα, ποτέ δεν μπορεί να είναι 100% σίγουρη για την επιλογή της (και αυτό είναι κάτι που δεν αφορά μόνο προπονητές, αλλά φυσικά και παίκτες) ωστόσο προσπαθεί να καταλήξει στην επιλογή που εμπεριέχει το χαμηλότερο δυνατό ρίσκο.

Από όποια οπτική γωνία και αν το δει κανείς, η επιλογή του Αργύρη Πεδουλάκη μόνο... ταξίδι στο άγνωστο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Το αντίθετο. Ήταν μακράν της δεύτερης η πιο σίγουρη και πιο έμπιστη λύση τη δεδομένη χρονική στιγμή. Θα πει κάποιος για «ξαναζεσταμένο φαγητό» και όλες αυτές οι... ομορφιές που γράφονται στα social media. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι; Όσον αφορά την δεύτερη επιστροφή του στο ΟΑΚΑ, πότε πρόλαβε κάποιος να δει «αν κάνει» ή «αν δεν κάνει»; Πριν φύγει ο Οκτώβριος, πριν καλά-καλά ξεκινήσει η σεζόν, ένα επεισόδιο με τον Μάικ Τζέιμς που έτυχε παραμονές του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό με αποτέλεσμα να αυτοτραυματιστεί ο παίκτης, να επηρεαστεί συνολικά η ομάδα εκείνη την περίοδο και να γνωρίσει βαριά ήττα στο ΣΕΦ, του άνοιξαν την πόρτα της εξόδου. Αδίκως. Και αυτό διότι ήταν η ομάδα που εκείνος είχε επιλέξει. Τον Μάικ Τζέιμς, τον Κρις Σίνγκλετον, τον Κέι Σι Ρίβερς... Μήπως να υπενθυμίσω πέρυσι το καλοκαίρι ή και κατά τη διάρκεια της σεζόν, ποιους ξένους νοσταλγούσαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού; Την ξέρετε την απάντηση: Αυτούς που είχε επιλέξει ο Αργύρης Πεδουλάκης!

Αν μη τι άλλο πρόκειται για έναν από τους καλύτερους recruiters όσον αφορά την επιλογή ξένων παικτών. Έναν από τους καλύτερους προπονητές που ξέρουν να ξεχωρίζουν και να «βλέπουν» κάτι στους Έλληνες παίκτες. Θυμάστε τι είχε πει ο Κώστας Τσαρτσαρής στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει τον περασμένο Απρίλιο στο gazzetta.gr; «Ο coach Πεδουλάκης ήταν ο άνθρωπος που μου έδωσε το 80% απ' ότι γνώρισα και χρησιμοποίησα στην μετέπειτα καριέρα μου. Ένα απίστευτο σχολείο!» ήταν η χαρακτηριστική του ατάκα.

Οπότε ό,τι κι αν γράψω εγώ, οτιδήποτε και αν πείτε εσείς, όταν κάποιοι άνθρωποι που έχουν γράψει την δική τους ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ και μας έχουν προσφέρει αμέτρητες χαρές έχουν αυτήν την άποψη για τον 55χρονο τεχνικό, απλά τους ακούμε. Δεν λέω ότι δεν θα ασκηθεί κριτική. Αλίμονο. Φυσικά και θα ασκηθεί όταν και εφόσον χρειαστεί. Όμως ακόμα δεν τον είδαμε, αμέσως να τον κακοχαρακτηρίσουμε επειδή έτυχε να είναι ο προπονητής που θα διαδεχθεί έναν θρύλο του παγκόσμιου μπάσκετ και της προπονητικής; Έναν Hall Of Famer;

Δοθείσας της ευκαιρίας να υπενθυμίσω και τα όσα είπε ο Πιτίνο για τον Αργύρη Πεδουλάκη μετά το ματς του ΟΑΚΑ μεταξύ Παναθηναικού-Περιστερίου; «Ο coach Πεδουλάκης είναι προπονητής πέντε αστέρων. Ούτε τριών ούτε τεσσάρων. Πέντε αστέρων!» Ξαναλέω. Ο Πιτίνο το είπε, έτσι; Ε, όσο να 'ναι κάτι παραπάνω θα ξέρει. Απλά ο «Άρτζι» είχε την ατυχία ή αν προτιμάτε την ευτυχία, να διαδεχθεί τα δύο μεγαλύτερα ονόματα που κάθισαν ποτέ στον «πράσινο» πάγκο. Τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς το 2012 και φέτος τον Αμερικανός τεχνικό.

«Ο,τι θέλουν ας γράφουν για μένα όχι για τα παιδιά. Ας είμαι εγώ ο κυματοθραύστης για να δουλεύουν απρόσκοπτα» είχε πει ο ίδιος πριν από έξι χρόνια, θέλοντας να τονίσει ότι ούτε είχε φοβηθεί ποτέ που θα έπαιρνε τη θέση του πιο πετυχημένου προπονητή αλλά και ούτε είχε πρόβλημα να ήταν εκείνος που θα δεχόταν τα «πυρά» προκειμένου να προστατεύεται η ομάδα. Αν μη τι άλλο, αυτό κάτι... δείχνει. Κάτι που πολλοί προπονητές δεν έχουν το ειδικό βάρος για να υποστηρίξουν σε έναν από τους πιο δύσκολους πάγκους του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο Πεδουλάκης ουδέποτε αποτέλεσε λύση ανάγκης για τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού. Πάντα ήταν μέσα στο μυαλό της διοίκησης των «πρασίνων». Όχι για να διορθωθεί το... λάθος του 2016, αλλά γιατί πραγματικά τον πιστεύει όσον αφορά τα αγωνιστικά και μόνο κριτήρια. Εκτός των άλλων, είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει πράγματα και καταστάσεις, δεν φοβήθηκε ποτέ κανέναν ενώ σημειώστε ότι αγαπάει την ομάδα. Και όχι. Δεν επέστρεψε επειδή αγαπάει τον Παναθηναϊκό. Επέστρεψε γιατί και ο ίδιος έχει υψηλούς στόχους και βλέψεις στην καριέρα του και άξιζε και με το παραπάνω αυτήν την ευκαιρία. Όμως αυτό που αξίζει περισσότερο από όλους τους φίλους του Παναθηναϊκού είναι ο σεβασμός. Το να τον συγκρίνουν με τον Ομπράντοβιτς ή τον Πιτίνο είναι το λιγότερο... άδικο. Ο Πεδουλάκης έχει την δική του έντονη προσωπικότητα και έχει αποδείξει ότι μπορεί να αφήσει έργο. Και το συμβόλαιο των δύο χρόνων αποδεικνύει περίτρανα ότι το «τριφύλλι» πραγματικά τον πιστεύει και δεν τον θεωρεί λύση... ανάγκης. Γιατί ΔΕΝ είναι...