Oυάιλι: Καλός; Καλός! Όμως χρειάζεται και άλλος...

Στο άκουσμα του ονόματος «Τζέικομπ (ή Τζέικ όπως τον φωνάζουν) Ουάιλι» κανείς φίλος του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ δεν πρόκειται να πάει στο αεροδρόμιο προκειμένου να τον υποδεχτεί. Αναμφισβήτητα, δεν είναι εκείνος που θα κάνει το «κλικ» και το «γκελ» στον κόσμο.

Γιατί; Μήπως το είχε κάνει ο Τζέιμς Γκιστ πριν από εξήμισι χρόνια όταν έγινε ανταλλαγή με τον Άντι Πάνκο; Όλοι γνώριζαν ότι ήταν ένας καλός παίκτης. Μέχρι εκεί. Όμως έφτασε στο σημείο να γίνει σημείο αναφοράς για τους «πράσινους» και να αποτελέσει τον δεύτερο μακροβιότερο ξένο στην ιστορία της ομάδας μετά τον Μάικ Μπατίστ. Ούτε συγκρίνω τους δύο παίκτες και ούτε τους βάζω στην ζυγαριά όσον αφορά για το ποιος είναι καλύτερος και ποιος χειρότερος.

Απλούστατα είναι δύο περιπτώσεις που μοιάζουν μεταξύ τους, αν και ο Γκιστ είχε μεγαλύτερη ευρωπαϊκή εμπειρία και περισσότερες παραστάσεις. Απ' ότι φαίνεται ο «JG» πολύ δύσκολα θα συνεχίσει στον Παναθηναϊκό. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και δεν κάνει διακρίσεις σε κανέναν. Μπορεί να μην βρίσκεται σε... απαγορευτική ηλικία για μπάσκετ υψηλού επιπέδου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ο ίδιος παίκτης που ήταν πριν από δύο και τρία χρόνια. Ένας παίκτης που στήριζε το παιχνίδι στην «εκρηκτικότητά» του, στα γρήγορα πόδια του και στα αθλητικά του προσόντα.

Έχω την αίσθηση ότι αν δεν είχε αυτήν την επαφή και αυτήν τη συνεργασία με τον Νικ Καλάθη, ενδεχομένως να είχε αποχωρήσει εδώ και καιρό από τους «πράσινους». Από τη στιγμή που αποκτήθηκε ο Τζέικ Ουάιλι, ο Γκιστ αναμένεται να δει και την πόρτα της εξόδου. Να μείνει τιμής ένεκεν ως 7ος ξένος και να βοηθάει και τον Νικ στα αποδυτήρια; Θα μπορούσε. Και το είχα γράψει πριν από μερικές εβδομάδες. Φυσικά με χρήματα που δεν επηρέαζαν τις υπόλοιπες κινήσεις της ομάδας.

Τζέικ Ουάιλι, λοιπόν: Θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω ως έναν... 25χρονο Γκιστ. Λίγο-πολύ θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τον έμπειρο συμπατριώτη του την εποχή που είχε πρωτοπάει στον Παναθηναϊκό. Αθλητικά προσόντα, εξαιρετικός στο να «τελειώνει» φάσεις με καρφώματα πάνω από τη στεφάνη, πολύ καλή εκτέλεση του pick n roll, σωστό timing στις τάπες, πολύ γρήγορος για το ύψος του και φυσικά από τους παίκτες που μπορούν να παίξουν άριστα την άμυνα με... αλλαγές. Και αυτό χάρη στα γρήγορα πόδια του. Θεωρείται «undesized center» ο οποίος παίζει περισσότερο στο «πέντε» και λιγότερο στο «τέσσερα» αν και μπορεί να υποστηρίξει και τις δύο θέσεις.

Στα αρνητικά του η αδυναμία που έχει στα ριμπάουντ και αυτό διότι πολλές φορές «βγαίνει» για να μαρκάρει γκαρντ και «τριάρια». Επίσης δεν φημίζεται ούτε για την ικανότητά του στο επιθετικό ριμπάουντ, αλλά ούτε και για το μακρινό του σουτ. Μπορεί να πάρει προσπάθειες από τα πέντε-πεντέμιση μέτρα, αλλά σπάνια θα τον δούμε να σουτάρει τρίποντα. Στα επτά ματς της φετινής EuroLeague πήρε μόνο μια προσπάθεια έξω από τα 6,75 μέτρα και καμία στα 14 παιχνίδια της Liga Endesa με τη φανέλα της Γκραν Κανάρια.

Πρόκειται για έναν καλό παίκτη που σίγουρα θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό. Αναμένεται να «κουμπώσει» ιδανικά με τον Νικ Καλάθη χάρη στον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται και δεν αποκλείεται και εκείνος από τη πλευρά του να «βρίσκεται» με... κλειστά τα μάτια με τον αρχηγό των «πρασίνων» ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα. Όμως λόγω της απειρίας του, των μηδαμινών παραστάσεων σε υψηλό επίπεδο και της πίεσης που θα υπάρχει στο «τριφύλλι» θα ήταν λάθος να υπολογίζεται ως ο βασικός ψηλός της ομάδας.

Κακά τα ψέμματα. Για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να κάνει το βήμα παραπάνω στην EuroLeague θα χρειαστεί και φόργουορντ/σέντερ από το πρώτο... ράφι ή έστω έναν παίκτη που θα αποτελεί το σημείο αναφοράς. Μαζί με Ουάιλι και Παπαγιάννη, οι «πράσινοι» θα είναι υπερπλήρεις στην συγκεκριμένη θέση, με τον έναν να συμπληρώνει τον άλλον και να μπορούν να λύνουν τα χέρια του προπονητή! Μην ξεχνάμε ότι θα υπάρχει πάντα και η λύση του Ιαν Βουγιούκα ο οποίος θεωρώ ότι θα ανανεώσει για έναν ακόμη χρόνο.

Μην ξεχνάμε ότι η EuroLeague τη νέα σεζόν θα έχει δύο επιπλέον «διαβολοβδομάδες» και τέσσερα ματς περισσότερα από τη στιγμή που οι ομάδες θα είναι 18 και όχι 16. Κάτι που σημαίνει ότι θα χρειαστούν και περισσότεροι παίκτες και πιο «γεμάτο» ρόστερ.

Ως γενικό συμπέρασμα η κίνηση με την απόκτηση του Τζέικ Ουάιλι θεωρείται πολύ καλή, «ψαγμένη» και καλά μελετημένη. Απλά μένει να αποδειχθεί και μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Εκεί όπου κρίνονται οι πάντες.