Λίγο η χαλαρότητα, λίγο η κούραση, παραλίγο η ζημιά

Λίγο η χαλαρότητα, λίγο η κούραση, παραλίγο η ζημιά

Λίγο η χαλαρότητα, λίγο η κούραση, παραλίγο η ζημιά
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για ένα ακόμη παιχνίδι που ο Ολυμπιακός γλίτωσε στην Α1 και για τον φόβο της ήττας που έφερε αναγκαστικά μικρό rotation από τον Μπλατ.

Ο Ολυμπιακός σε μία ακόμη αναμέτρηση για την εγχώρια Λίγκα παρουσίασε άσχημη αγωνιστική εικόνα για 25 περίπου λεπτά. Κύμη, Περιστέρι, Χολαργός, Άρης και Λαύριο δυσκόλεψαν αφάνταστα τους «ερυθρόλευκους».

Κοινός παρoνομαστής στα περισσότερα από αυτά τα ματς ήταν η χαλαρότητα στην άμυνα. Μόνο έτσι μπορώ να την χαρακτηρίσω αφού οι ικανότητες που έχουν να παίξουν άμυνα πολύ καλύτερους παίκτες φαίνεται στην Euroleague.

Μέχρι τώρα την έχει σκαπουλάρει, αλλά πιστεύω ακράδαντα πως η χαλαρότητα είναι «χούι» που κάποια στιγμή θα βγει στην επιφάνεια και θα το βρει μπροστά του ο Ολυμπιακός εκεί που δε θα θέλει να εμφανιστεί.

Στην Euroleague ας πούμε...

ΑΜΕΤΡΗΤΑ LAY UP ΤΟ ΛΑΥΡΙΟ

Για να επικεντρωθώ στο παιχνίδι στο Λαύριο, βαρέθηκα να βλέπω τους γηπεδούχους να σκοράρουν με lay up μέχρι 25'. Οι παίκτες του Σερέλη βρήκαν 36 πόντους μέσα από τη ρακέτα του Ολυμπιακού.

Pick n Roll, καλάθι. Pick n Roll, καλάθι. Pick n Roll, καλάθι.

Στο πρώτο ημίχρονο είχαν 22 από τους συνολικά 44 πόντους από το «ζωγραφιστό» (με ποσοστό 56% στα δίποντα) και φυσικά είδαμε για πολλοστή φορά το «χούι» που έχουν και δε χρησιμοποιούν τα ομαδικά φάουλ. Μάρτιο φτάσαμε και αντί να τους σταματάνε το εύκολο καλάθι, απλά τους κοιτάνε να αφήνουν τη μπάλα σε αυτό.

Μου έδωσαν την εντύπωση λοιπόν πως είχε ριζώσει στο μυαλό τους κάτι σαν «έλα μωρέ, σιγά, ένα μου έβαλε εμένα ο παίκτης μου». Μία δόση τεμπελιάς...

Δεν είναι έτσι όμως γιατί αν το πουν 6-7 παίκτες αυτό, μάς κάνει 14 πόντους.

Φωνάζω για απουσία αθλητικού ψηλού για να προστατεύει το καλάθι. Κάρφωμα ο Λούντζης το παλικαράκι, κάρφωμα ο Κακλαμανάκης, αμέτρητα lay up οι περιφερειακοί του Λαυρίου κι όλα αυτά απέναντι σε πέντε αμυντικούς, όχι σε αιφνιδιασμό.

Αν υπήρχε ένα «πουλί» πίσω θα έφταναν μέχρι το καλάθι;

ΣΤΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Η μεγαλύτερη αλλαγή που έφερε η έλευση του Μπλατ στην ομάδα ήταν η κίνηση μακριά από τη μπάλα. Οι παίκτες του μέχρι και τα Χριστούγεννα το έκαναν αγγίζοντας την τελειότητα. Εδώ και δυόμιση μήνες σταμάτησαν.

Από τη στιγμή που το είχαν κάνει «κτήμα» τους δε μπορώ να καταλάβω τι συνέβη και πλέον παίζουν στατικά.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά δυο συνεχόμενες επιθέσεις σε προσπάθεια να ποστάρει ο Πρίντεζης που δεν κουνήθηκε άνθρωπος!

Κάποια στιγμή ο ρεπόρτερ της ΕΡΤ μετά από τάιμ άουτ είπε: «ο Μπλατ έβαλε τις φωνές στους παίκτες του και τους ζήτησε να περάσουν τη μπάλα κοντά στο καλάθι».

Ξέρετε τι ακολούθησε; Ενα ποστάρισμα του Μιλουτίνοφ, τρία τρίποντα (χωρίς να ακουμπήσει η μπάλα στο low post) και μία... μπούκα.

Ή οι παίκτες λοιπόν έγραψαν στα «απ' αυτά τους» τον προπονητή ή μετέφερε άλλα αντί άλλων ο ρεπόρτερ.

Για να τα λέμε όλα στοιχείο της επίθεσης ήταν ό,τι καλύτερο είδαν τα μάτια μου και εννοώ φυσικά τον αιφνιδιασμό.

Ο Ολυμπιακός για συνεχόμενο ματς έψαξε το εύκολο καλάθι με μεγάλη συχνότητα, σκόραρε 23 πόντους στον αιφνιδιασμό και μακάρι να συνεχίσει έτσι.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΙΑ

Καλώς ή κακώς, σωστά η λάθος ο Μπλατ δεν παίρνει πράγματα από κάποιους παίκτες του.

Ο Τίμα αξίας 900.000 είναι παρκαρισμένος. Ο Μάντζαρης ξεπάρκαρε στα τελευταία δύο ματς. Βεζένκοβ και Τουπάν μία «έτσι, μία γιουβέτσι».

Πρίντεζης και Μιλουτίνοφ έχουν συσσωρευμένη κούραση αφού εδώ και καιρό περνάνε υπερβολικό χρόνο στο παρκέ.

Θεωρώ επίσης πως οι παίκτες θα έπρεπε να μην επηρεάζονται από όλα όσα κάνει η διοίκηση. Δεν είναι ρομπότ, είναι άνθρωποι.

Διακρίνω μία ανησυχία για το τι θα συμβεί στην Basket League ως προς την αποχώρηση της ομάδας.

Φαίνεται πως έχουν επηρεαστεί αρκετά.

ROTATION ΕΦΤΑ ΠΑΙΚΤΩΝ

Όσα ξέρει ο προπονητής, δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Αυτός είναι που βλέπει καθημερινά τους παίκτες του στις προπονήσεις και αυτός αποφασίζει. Αυτό δεν ίσχυε για τον αγώνα στο Λαύριο αφού Παρασκευή έπαιξαν ματς, Σάββατο ρεπό και Κυριακή χαλαρή προπόνηση. Συνεπώς δεν μπορεί να είδε κάτι αρνητικό σε μία προπόνηση 70 περίπου λεπτών.

Σίγουρα όμως ισχύει σε διάστημα 2-3 συνεχόμενων προπονήσεων.

Ο Μπλατ με το Λαύριο επέλεξε rotation εφτά παικτών αφού τόσοι αγωνίστηκαν 19 λεπτά τουλάχιστον.

Μου προξένησε απορία η μικρή συμμετοχή των Βεζένκοβ και Τουπάν μετά την απόδοσή τους στην Ποντγκόριτσα, αλλά προφανώς έτσι έκρινε ο κόουτς.

Ειδικά ο Γάλλος που είναι καλός αμυντικός και το πρόβλημα στο συγκεκριμένο ματς ήταν η άμυνα, ίσως να έπρεπε να παίξει περισσότερο.

Από την άλλη νομίζω ότι φοβήθηκε την ήττα και εμπιστεύτηκε την «πεντάδα» που θα την απέτρεπε. Στον «άσο» Ουέμπερ και Ουίλιαμς Γκος, στο «δύο» Σπανούλης με αλλαγές χάντμπολ στο τελευταίο δίλεπτο, στο «3» ο Παπανικολάου λόγω της άμυνας, στο «4» ο Πρίντεζης λόγω της εμπειρίας και του low post παιχνιδιού του και στο «5» ο Μιλουτίνοφ γιατί δεν υπάρχει άλλος.

Μπήκε για λίγο ο Αγραβάνης (ο οποίος μπορεί να βοηθήσει αν ξεκινήσει από πίσω προς τα μπρος και όχι από μπρος προς τα πίσω) μετά από καιρό αποχής και πήρε τρία σουτ σε δύο λεπτά. Πως να μην παίξει ο Σέρβος μέχρι να «λιώσει»...

Συμπερασματικά λοιπόν σχετικά με το μικρό rotation θεωρώ ότι έγινε κατ' ανάγκη και όχι κατ' επιλογή.

ΥΓ: Στο μπάσκετ δεν υπάρχει κάποιο κουμπί που το πατάς απλά και αλλάζεις «τσιπάκι». Με παρόμοια απόδοση στο Μιλάνο θα βλέπουν τους παίκτες της Αρμάνι να τους περνούν από πάνω.

ΥΓ 2: Στην Ποντγκόριτσα η εμφάνιση ήταν μήνυμα αισιοδοξίας για τη συνέχεια ή εξαίρεση στον κανόνα που έχουν βάλει οι ίδιοι οι «ερυθρόλευκοι» εδώ και 2 μήνες;

YΓ 3: Ο Ουέμπερ δικαιώνει απόλυτα την επιλογή του Μπλατ να τον επιλέξει. Μέσα σε ένα μήνα δείχνει στοιχεία που έλειπαν από το παρκέ.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.