Η αυτοπεποίθηση και η... μαγκιά του Λυκογιάννη

Λίγο-πολύ δεν προκάλεσε έκπληξη η εικόνα του Παναθηναϊκού στο ματς του ΟΑΚΑ κόντρα στον Χολαργό.

Δεν είχαν περάσει καλά-καλά 48 ώρες από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και ο Ρικ Πιτίνο και οι παίκτες του έπρεπε να διαχειριστούν την σωματική και την ψυχολογική κούραση ενόψει και των δύο ΠΟΛΥ κρίσιμων αγώνων στην EuroLeague. Οπότε ήταν λογικό και επόμενο να παρουσιαστούν οι «πράσινοι» με «σβηστές» τις μηχανές σε ένα ματς που (είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον τρόπο) θα κέρδιζαν. Και καλά έκαναν και παρουσιάστηκαν έτσι. Άλλωστε την εβδομάδα που έρχεται αναμένεται να καθοριστεί και το μέλλον της ομάδας στην EuroLeague ύστερα από το μεγάλο έδαφος που χάθηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου.

Η νίκη απέναντι στην Μπάγερν στο ΟΑΚΑ δεν είναι μόνο επιβεβλημένη, αλλά και κάτι παραπάνω. Κερδίζεις; Σκέφτεσαι για να πας παρακάτω. Χάνεις; Ψάχνεις το θαύμα. Απλά τα πράγματα. Πλέον οι «πράσινοι» έχουν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και κάθε ματς είναι τελικός των... τελικών. Ακόμα και τα εκτός έδρας ματς όπου καλούνται να ψάξουν (και να βρουν) τρεις (τουλάχιστον) νίκες εάν και εφόσον θέλουν να διεκδικήσουν την οκτάδα. Δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο! Πώς λοιπόν να υπάρχει... μυαλό (αλλά και όρεξη) για ένα ματς της Basket League, το οποίο προσφερόταν (και με όλον τον σεβασμό στον Χολαργό) για προπόνηση; Γι' αυτόν τον λόγο ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε «νερόβραστος» στο παιχνίδι του και απλά... έπαιξε όσο ακριβώς χρειάστηκε για να κερδίσει.

Δύο είναι τα πράγματα που κρατάω από αυτό το παιχνίδι όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ. Το πρώτο έχει να κάνει με την παρουσία του Γιώργου Παπαγιάννη. Ο 21χρονος σέντερ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ τέτοια ματς προκειμένου να βρει τα πατήματά του, να αποκτήσει ρυθμό και φυσικά να «γεμίσει» με αυτοπεποίθηση που τόσο πολύ την έχει ανάγκη. Αυτό δεν φαίνεται από τα 4/4 δίποντα που είχε και τα 5 ριμπάουντ που μάζεψε, όσο για το πόσο πολύ καλά «στεκόταν» στο παρκέ. Ο Ρικ Πιτίνο δείχνει να τον πιστεύει και να συμβαδίζει η φιλοσοφία του με τα όσα «διδάχθηκε» ο Παπαγιάννης τα δύο τελευταία χρόνια στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Άλλωστε πείτε μου: Υπάρχει παίκτης που να νιώθει σημαντικός στην ομάδα του και να μην δίνει τα πάντα;

Με τον coach Πασκουάλ ίσως να έπρεπε να περιμένει λίγο περισσότερο αφού και ο Καταλανός πίστευε στις ικανότητές του. Με τον Πιτίνο ίσως να είναι πιο εύκολο να βγουν προς τα έξω κάποια πράγματα. Πιο εύκολο και πιο γρήγορα. Το ίδιο ισχύει και για τον Ντίνο Μήτογλου αν και εκείνος έχει αποκτήσει εδώ και καιρό πιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Απλά μέσα από τα παιχνίδια της Basket League μπορεί και εκείνος από τη πλευρά του να εξελιχθεί πολύ πιο γρήγορα και να αποτελέσει στα χέρια του προπονητή ένα δυνατό όπλο και για την EuroLeague. Και δεν είναι τυχαίο ότι όσο περνάει ο καιρός, ο Μήτογλου ολοένα και ανεβαίνει. Και σίγουρα δεν βρίσκεται ακόμα ούτε στο 30% των όσων μπορεί να παρουσιάσει.

Από εκεί και πέρα, οι αδυναμίες είναι... αδυναμίες και «φωνάζουν» από μακριά. Το έγραψα μετά το ντέρμπι, το γράφω και πάλι. ΑΝ ο Παναθηναϊκός θέλει να πάει μακριά στην EuroLeague χρειάζεται άμεσα ενίσχυση. Τα 2/12 τρίποντα σε ένα παιχνίδι στο οποίο ούτε «έκαιγε» η μπάλα, αλλά ούτε υπήρχετο «πρέπει» αποτύπωσαν και πάλι το πρόβλημα των «πρασίνων» στην περιφέρεια. Και προσέξτε: 2/3 ο Παπαπέτρου και 0/9 όλοι οι υπόλοιποι. Βέβαια αν μέσα στην εβδομάδα φτάσουν στο σημείο να κάνουν 0/2 με Μπάγερν και Μπαρτσελόνα, τότε θα είναι δώρον-άδωρον, αφού το... πουλάκι θα έχει πετάξει και δεν θα υπάρχει γυρισμός. Μάλλον για να είμαστε σωστοί, πολύ δύσκολα να υπάρξει γυρισμός.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σταθώ και σε ένα ιδιαίτερο γεγονός. Ο Άρης Λυκογιάννης έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει και μάλιστα δίχως δεύτερη σκέψη! Στους δύο πάγκους υπήρχαν τα δίδυμα αδέρφια Καλαϊτζάκη και τους δινόταν η ευκαιρία να βρεθούν αντίπαλα στο παρκέ. Είχαν και πέρυσι την ευκαιρία, αλλά τότε ο Βαγγέλης Αγγέλου δεν είχε δώσει χρόνο στον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη όταν ήταν στον Άρη. Φέτος, ο Άρης Λυκογιάννης έπραξε διαφορετικά. Στο 14:10 ο Ρικ Πιτίνο ρίχνει στο παρκέ τον Γιώργο Καλαϊτζάκη και αμέσως ο Άρης Λυκογιάννης δίνει άμεσα την εντολή στον αδερφό του να περάσει στο ματς! Το ίδιο έγινε και στο 33:50. Μπαίνει ο Γιώργος; Αμέσως ο τεχνικός του Χολαργού να δώσει εντολή και στον Παναγιώτη να «πατήσει» στο παρκέ. Και το κερασάκι στην τούρτα; Ο Γιώργος Καλαϊτζάκης έκανε εσκεμμένα φάουλ στον δίδυμο αδερφό του στο τελευταίο λεπτό λεπτό για να σουτάρει βολές και να σκοράρει.

Στην τελική, τι είναι το μπάσκετ ρε διάολε; Είναι καλές στιγμές. Όμορφες εικόνες. Όπως και αυτές που διαδραματίστηκαν στο κλειστό του ΟΑΚΑ από τους 6.000 φίλους του Παναθηναϊκού οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στην «ημέρα φιλάθλου» με όλα τα έσοδα να διατίθενται, μέσω του υπό σύσταση ιδρύματος «ΠΑΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ», για κοινωφελείς σκοπούς. Ένα γήπεδο γεμάτο από οικογένειες και παιδιά. Πολλά παιδιά. Ναι, αυτό είναι το μπάσκετ που θέλουμε...