Η μέρα της συνέντευξης έμοιαζε σαν την καριέρα του τον τελευταίο ενάμιση χρόνο: Θυελλώδης και συννεφιασμένη. Στον ορίζοντα, όμως, ξεπρόβαλε αυτή η αχτίδα φωτός που σε κρατά ζωντανό και σου δίνει ξανά ελπίδα.

Ελλάδα – Εσθονία με αξεπέραστο Live Στοίχημα και αμέτρητα ειδικά στοιχήματα! (21+)

Ο Τζόι Ντόρσεϊ έλειψε από τα παρκέ, και όχι για λίγο. 15 μήνες ήταν πολλοί, ο κόσμος αναρωτιόταν «Πού είναι; Τι κάνει;» κι εκείνος εξέταζε ακόμα και την περίπτωση να κάνει στροφή στην καριέρα του, αφού ένιωθε πως τού στέρησαν το μοναδικό πράγμα που αγαπά να κάνει με όλη του την καρδιά.

Τα πάντα γύρω του είχαν καταρρεύσει και παραλίγο να καταρρεύσει κι ο ίδιος... Η αγάπη, όμως, της οικογένειάς του τον σήκωσε από τον πάτο που είχε πιάσει και σιγά σιγά άρχισε να βρίσκει και πάλι νόημα στη ζωή και στα πράγματα γύρω του.

Μέχρι που ο Πανιώνιος του «χτύπησε» την πόρτα την στιγμή που ετοίμαζε βαλίτσες για Σικάγο, για την θυγατρική των Μπουλς, και δεν το πολυσκέφτηκε: Τα παράτησε όλα κι έκλεισε αμέσως πτήση για Ελλάδα!

Η προοπτική να παίξει πάλι σε ένα από τα πιο αγαπημένα του μέρη και μπροστά σε ένα θερμό κοινό στα μάτια του φάνταζε ιδανική και δεν ήθελε να αφήσει την ευκαιρία να χαθεί μέσα από τα χέρια του.

«Φορώντας» ένα λαμπερό χαμόγελο, έχοντας καλή διάθεση και βλέμμα που έδειχνε ότι «διψά» για μπάσκετ, ο Ντόρσεϊ άνοιξε την καρδιά του στο gazzetta.gr και μίλησε για τους «δαίμονές» του, μέχρι την μεγάλη στιγμή της επιστροφής.

Στάθηκε στα όσα έγιναν στον Ολυμπιακό με το περιβόητο σκηνικό στα αποδυτήρια και τόνισε πως πλέον με τον Βασίλη Σπανούλη όλα είναι «μέλι - γάλα», ενώ αποκαλύπτει πως βρέθηκε μια... ανάσα από τον Παναθηναϊκό.

Τέλος, διαβεβαιώνει και για ένα πράγμα: Δεν πρόκειται ποτέ να τον δείτε σε ταινία ερωτικού περιεχομένου!

«Νιώθω ξανά ζωντανός»!

Επέστρεψες στην Ελλάδα κι επικρατεί αρκετή... τρέλα γύρω σου! Πώς ζεις όλες αυτές τις ημέρες;

Μίλησα πολύ με την μητέρα μου γι' αυτό και μου είπε απλά «απόλαυσε την στιγμή»! Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που έπαιξα μπάσκετ, που έδωσα μια συνέντευξη και ήμουν με κόσμο τριγύρω. Απολαμβάνω όλον αυτόν τον ενθουσιασμό και ζω την στιγμή!

Αγωνίστηκες ξανά για πρώτη φορά μετά από 15 μήνες πριν από λίγες ημέρες και κόντρα στον Παναθηναϊκό. Πώς ένιωσες;

(γέλια) Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος, που τα πρώτα δύο λεπτά δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται από την χαρά μου που έπαιζα μπάσκετ ξανά! Πέρασε τόσος καιρός από τότε που πάτησα παρκέ και το απόλαυσα! Μπορεί να χάσαμε από μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη, αλλά ήταν μια γλυκιά στιγμή για εμένα, γιατί επέστρεψα σε μια διοργάνωση με υψηλό επίπεδο.

Πώς ένιωθες με όλον αυτόν τον ενθουσιασμό που επικρατούσε στις κερκίδες με τα καρφώματά σου, με τον κόσμο να χειροκροτεί;

Ένιωσα ζωντανός! Ήμουν σχεδόν ένα χρόνο εκτός και τελικά πάτησα παρκέ και έπαιξα εναντίον του παλιού μου κόουτς, Τσάβι Πασκουάλ, και κοντραρίστηκα με παίκτες όπως ο Τζέιμς Γκιστ, ο Στέφαν Λάσμε και ο Νικ Καλάθης και τα πήγα καλά. Το συναίσθημα ήταν απερίγραπτο!

«Πάλεψα με την κατάθλιψη, είχα πόνο και θυμό μέσα μου»

Πώς διαχειρίστηκες αυτούς τους 15 μήνες που έμεινες εκτός μπάσκετ; Τι συνέβαινε μέσα στο μυαλό σου;

Ήταν σαν να μου πήραν μακριά κάτι που αγαπώ πολύ! Ως παιδί, εκτόνωνα τον θυμό μου και την στεναχώρια μου στο παρκέ. Έτσι είχα μάθει. Ένιωσα πως μου το πήραν μακριά, μου το στέρησαν... Είχα ακόμα συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα, δεν μπορούσα να παίξω σε άλλη ομάδα, έπρεπε να παραιτηθώ του συμβολαίου μου. Με πόνεσε πολύ, ήταν άσχημο συναίσθημα. Προσπάθησα να ταξιδεύω και να μην το σκέφτομαι, ακόμα και να μην βλέπω μπάσκετ, γιατί με στεναχωρούσε, με «έριχνε». Όταν το συμβόλαιό μου έληξε και καμία ομάδα δεν με ήθελε, άρχισα να εγκαταλείπω και να σκέφτομαι το μποξ. Όταν με κάλεσαν από τον Πανιώνιο πριν από λίγες εβδομάδες και μού ζήτησαν να έρθω να παίξω ήταν σαν να ήταν ένα μήνυμα από το Θεό: «Ήρθε η ώρα! Σε άφησα να υποφέρεις, πήρες το μάθημά σου και τώρα ήρθε η ώρα για δουλειά».

Ένιωσες καθόλου ότι μπήκες σε ένα καταθλιπτικό στάδιο;

Ναι, πάλεψα πολύ με την κατάθλιψη! Μίλησα γι' αυτό στην μητέρα μου, δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται. Έμεινα κλεισμένος στο σπίτι για ημέρες, ίσως κι εβδομάδες. Έκλεινα τις κουρτίνες για να υπάρχει σκοτάδι, δεν ήθελα να βλέπω κανέναν. Αναρωτιόμουν τι γίνεται, αν είναι η ζωή μου αυτή... Ένιωθα πως ο Θεός με τιμωρούσε, ότι οι τοίχοι με «πνίγουν». Η αδερφή μου ήρθε για λίγο να μείνει μαζί μου στη Βαρκελώνη και μου είπε «δεν μπορείς να αφήσεις έτσι τον εαυτό σου, να ζεις μέσα στην κατάθλιψη. Γιατί εγκαταλείπεις; Πολέμησέ το και ετοιμάσου. Κάτι μπορεί να συμβεί, να έρθει η ευκαιρία που περιμένεις. Πρέπει να είσαι έτοιμος». Είχα χάσει και τον σκύλο μου τότε, δύο ξαδέρφια μου δολοφονήθηκαν... Η αδερφή μου με βοήθησε πάρα πολύ, ήρθε στη Βαρκελώνη και μου άνοιξε τα μάτια. Μου έδειξε πως δεν πρέπει να το βάλω κάτω.

Τότε είναι που αποφάσισες και είπες ότι πρέπει επιτέλους να κάνεις κάτι γι' αυτό;

Ακριβώς! Όταν ήρθε η αδερφή μου. Όλα συνέβαιναν τόσο γρήγορα, τα ξαδέρφια μου δολοφονήθηκαν ο ένας μετά τον άλλον, έχασα τον σκύλο μου, δεν μπορούσα να παίξω, ζούσα στην Βαρκελώνη... Ήταν πολύ δύσκολο. Ήμουν μακριά από όλους, ήμουν καταθλιπτικός, είχα απομονώσει τον εαυτό μου από όλους, γιατί αυτό ένιωσα πώς ήταν το καλύτερο, αλλά δεν ήταν. Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν ήρθε η αδερφή μου, με σήκωσε με το «έτσι θέλω» και μου είπε «πάμε να προπονηθούμε». Αρχίσαμε να προπονούμαστε, έχω και το βίντεο! Το κάναμε αυτό για μια εβδομάδα και μου είπε «Ίσως θα πρέπει να γίνεις personal trainer». Τότε, άρχισα να προπονώ κάποιους και να γίνομαι personal trainer, μέχρι που σκέφτηκα πως θέλω να παίξω μπάσκετ ξανά! Έπαιζα με κάποια παιδιά στην Βαρκελώνη και μού έλεγαν διαρκώς «Γιατί δεν παίζεις;» κι απαντούσα: «Είναι μεγάλη ιστορία!». Είχα, όμως, αυτό το συναίσθημα... Ήταν διασκεδαστικό και ήθελα να προσπαθήσω ξανά.

Όλον αυτόν τον καιρό έκανες προπονήσεις μπάσκετ, αλλά και μπόξινγκ;

Έκανα και τα δύο, αλλά κυρίως έκανα βάρη και μπόξινγκ. Το μποξ άρχισε να γίνεται μέρος της ζωής μου. Είχα τόσο θυμό και πόνο μέσα μου, που ήθελα να το αφήσω να βγει. Ήταν ένας τρόπος να ξεσπάω. Και μετά είπα πως αυτό θέλω να κάνω, γιατί ένιωθα πως είχα τελειώσει με το μπάσκετ. Έριξα πολύ βάρος στο μποξ, έκανα προπονήσεις με τους προπονητές του Άντονι Τζόσουα (σ.σ. παγκόσμιος πρωταθλητής στο μποξ) και άρχισα να το διασκεδάζω. Επέστρεψα στην Βαρκελώνη κι έπαιξα λίγο. Μου άρεσε!

«Ακύρωσα πτήση για τους... Μπουλς, για να έρθω στον Πανιώνιο»!

Ξέρεις, ο κόσμος κρίνει εύκολα, ειδικά όταν δεν είναι μέσα στις καταστάσεις, και αρκετοί μπορούν να πουν τώρα που επέστρεψες, πράγματα, όπως «έχει να παίξει πολύ καιρό» ή «δεν είναι σε καλή κατάσταση». Τι έχεις να πεις σε αυτό;

Είχα αυτή τη συζήτηση πριν από λίγο καιρό με έναν από τους προπονητές του Παναθηναϊκού, όταν υπέγραψα με τον Πανιώνιο. Μού είπε «Επιστρέφεις, αλλά είσαι χοντρός, δεν είσαι σε καλή κατάσταση» κι εγώ του είπα «Πίστεψέ με, δεν ισχύει αυτό. Είμαι στο γυμναστήριο 3-4 ώρες την ημέρα, σηκώνω βάρη, γυμνάζομαι. Απλά δεν είμαι σε... μπασκετική φόρμα. Σε μια εβδομάδα θα είμαι ο παλιός Ντόρσεϊ». Όσο για εκείνους που δεν με βλέπουν να δουλεύω; Είμαι στο γυμναστήριο όλη ημέρα, είμαι workaholic και τώρα είναι η στιγμή να αποδείξω σε πολλούς πως έχουν λάθος.

Και πώς σε προσέγγισε ο Πανιώνιος; Τι έγινε; Γιατί διάβασα ότι ήσουν έτοιμος να πας στην G-League!

Μιλούσα με τον βοηθό προπονητή των Μπουλς, Σάουν Ρέσπερτ (σ.σ. υπεύθυνος για τη βελτίωση παικτών), και του είπα «Ξέρεις τι; Σκέφτομαι να παίξω μπάσκετ και να προσπαθήσω να επιστρέψω στο ΝΒΑ» και μου είπε «Μπορούμε να σε χρησιμοποιήσουμε, σε προπονήσεις 5 εναντίον 5, σε πιν εν ρολ καταστάσεις». Του απάντησα «Ξεπατώνομαι στην δουλειά, είμαι έτοιμος να παίξω» και είπε «Οκ». Μετά με πήρε ο ατζέντης μου και μου είπε ότι έχουν συμβόλαιο για την G-League. Έκλεισα την πτήση μου κι ήμουν έτοιμος να πετάξω για Σικάγο. Μετά, ο νέος μου ατζέντης με πήρε τηλέφωνο και μου είπε «Σκεφτόμαστε να έρθεις πίσω στην Ελλάδα». Έμεινα άφωνος... «Τι; Μην μου πεις την ομάδα, όποια και να είναι έρχομαι!». Μετά μου είπε «Μάντεψε, θα παίξεις πρώτο ματς ενάντια στον Παναθηναϊκό» και είπα «Είμαι μέσα! Μόλις έκλεισα την πτήση μου για Σικάγο, την ακυρώνω»... Κι έφτιαξα τις βαλίτσες μου για να έρθω στον Πανιώνιο!

Τόσο απλά;

Τόσο απλά! Μού αρέσει να παίζω στην Ευρώπη, το ΝΒΑ είναι πολύ ωραίο, μού έδειξε ότι μπορώ να κάνω πραγματικότητα τα όνειρά μου, έδωσε πολλά στην οικογένειά μου, αλλά λατρεύω να είμαι στην Ευρώπη.

Αρκετοί θα έλεγαν πως είσαι τρελός για να το κάνεις αυτό!

Όλοι το είπαν, όταν αποφάσισα να έρθω πίσω και να παίξω στην Ευρώπη, αντί να πάω στο ΝΒΑ. Το πιο σημαντικό, όμως, για εμένα στην ζωή είναι να είσαι ευτυχισμένος! Η ευτυχία είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή! Τα λεφτά, η δόξα, όλα αυτά είναι καλά, αλλά η ευτυχία, το να νιώθεις γεμάτος, είναι το πιο σημαντικό από όλα!

«Θύμωνα με τους οπαδούς του Πανιωνίου, τώρα τους θέλω μαζί μας»!​

Ξέρεις, υπάρχει μια... ιδιαίτερη κατάσταση με τους οπαδούς του Πανιωνίου. Οι «Πάνθηρες» έχουν δηλώσει αποχή από τους αγώνες της ομάδας. Εσύ τους έχεις αντιμετωπίσει παλιά και ξέρεις πως είναι το γήπεδο με την παρουσία τους.

Δεν ξέρω τόσα πολλά για το τι συνέβη. Αυτό που θέλω να ξέρουν οι οπαδοί είναι πως είμαι εδώ! Ξέρουν πόσο παθιασμένος είμαι, θέλω να νικάω. Θέλω να επιστρέψουν στο γήπεδο και να μας δώσουν την στήριξη τους, να βοηθήσουν την ομάδα να πάει ψηλά.

Πιστεύεις πως οι οπαδοί είναι ένας από τους κύριους λόγους για να φτάνει μια ομάδα σε νίκες, πέρα από όσα γίνονται στο παρκέ;

Φυσικά! Είναι μεγάλο θέμα για τους παίκτες να είναι οι οπαδοί εκεί στις κερκίδες, να... τρελαίνονται και να δημιουργούν μια ωραία ατμόσφαιρα! Είναι το... greek mentality! Μου αρέσει αυτό. Τους έχω αντιμετωπίσει όταν ήμουν στον Ολυμπιακό και η ενέργειά τους ήταν τρελή! Μού έπαιρνε το μυαλό! Τόσο πολύ, που θύμωνα! Θέλω να νιώσω όλο αυτό το συναίσθημα και αυτή την ατμόσφαιρα ξανά, θέλω να το ζήσω τώρα που είμαι με το μέρος τους!

«Φέρθηκα ανώριμα στον Ολυμπιακό»!

Έχεις εμπειρίες από το ελληνικό πρωτάθλημα και την Euroleague με τον Ολυμπιακό. Πώς είναι να παίρνεις μέρος σε ένα Final 4, να παίζεις στον τελικό και τελικά να κατακτάς το τρόπαιο;

Ήταν τρελό! Την πρώτη μου χρονιά στην Μπαρτσελόνα τα πράγματα δεν λειτούργησαν με τον προπονητή. Μετά ήρθα στον Ολυμπιακό και ήμουν δίπλα σε σπουδαία παιδιά, όπως ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου, ο Μάντζαρης... Ήμασταν σαν οικογένεια. Πάντα υπολόγιζε ο ένας τον άλλον στο παρκέ. Πήγαμε στο Final 4, παίξαμε ενάντια στην Μπαρτσελόνα και την ΤΣΣΚΑ... Και μετά αυτό το σουτ... Αυτό το σουτ του Πρίντεζη! Όλοι μιλούν γι' αυτό! Ήταν ένα πανέμορφο συναίσθημα, μια από τις καλύτερες στιγμές στην ζωή μου: η κατάκτηση της Euroleague και μετά του ελληνικού πρωταθλήματος.

Εκείνο το καλοκαίρι ανανέωσες την συνεργασία σου με τον Ολυμπιακό, η χρονιά άρχισε, αλλά έγιναν κάποια πράγματα. Ένα περιστατικό από τα αποδυτήρια βγήκε στην φόρα, εσύ τοποθετήθηκες μέσω social media. Μετάνιωσες ποτέ γι' αυτό;

Σίγουρα! Νομίζω παίζαμε ενάντια στην Ζαλγκίρις κι έγιναν πολλά. Χάναμε για 25-30 πόντους και ήμουν τόσο θυμωμένος με την ομάδα μου. Σκεφτόμουν πως δεν είναι τρόπος αυτός για να παίζει ο Ολυμπιακός, υποτίθεται ότι έπρεπε να παλεύουμε, δεν πιέζαμε τους αντιπάλους. Νευρίασα με μερικούς συμπαίκτες μου, ήμουν και νέος... Ήταν ανώριμο εκ μέρους μου να τοποθετηθώ στα social media, για ό,τι συνέβη με την ομάδα. Ό,τι γίνεται, πρέπει να μένει μέσα σε αυτή, κι όχι να βγαίνει έξω από τα αποδυτήρια. Εύχομαι να μην το έκανα, γιατί μπορεί να είχαμε κατακτήσει κι άλλους τίτλους! Εκείνη την χρονιά πήραν πάλι το πρωτάθλημα, αν έμενα εγώ κι ο Χάινς, ίσως να παίρναμε κι άλλα. Κάποιες φορές θυμάμαι τα παλιά και βλέπω τι τρέλες έκανα! (γέλια)

«Η πρώτη λέξη που θα μου πει ο Σπανούλης είναι μαλ@@ας»!

Είχες δώσει επίσης μια συνέντευξη που έλεγες ότι ο Σπανούλης έπαιρνε αποφάσεις για εσένα και δεν σου άρεσε αυτό. Ήταν όντως έτσι;

Ναι, ήταν. Ξέρεις, είναι ο αρχηγός της ομάδας, πάντα υπάρχει ένας... δεσμός, είναι ένας πολύ έμπειρος παίκτης. Ήταν η δεύτερη χρονιά που ήμουν στην ομάδα... Τα αίματα άναψαν λίγο, μετά ηρεμήσαμε και γίναμε φίλοι πάλι (γέλια).

Αυτό δεν συμβαίνει συνήθως, όμως, σε μεγάλες ομάδες με μεγάλους παίκτες;

Πάντα! Πάντα όμως! Ειδικά στο ΝΒΑ. Όταν ήμουν στους Ρόκετς με τους Χάρντεν - Χάουαρντ, πάντα υπήρχαν διαφωνίες μαζί τους. Πάντα συμβαίνουν αυτά, αλλά πρέπει να προσπαθείς να ηρεμείς και να φέρνεις την ομάδα κοντά. Δεν έγινε, όμως, έτσι όταν ήμουν εδώ.

Μίλησες καθόλου με τον Σπανούλη, αφότου έφυγες;

Ναι, έχουμε μιλήσει.

Τώρα που επέστρεψες;

Όχι, δεν έχουμε μιλήσει ακόμα. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι θα μιλήσουμε και θα συναντηθούμε για να τα πούμε.

Ποιό θα είναι το πρώτο πράγμα που θα του πεις;

Έχω τόσα πολλά να του πω! Αλλά ξέρω πως η πρώτη λέξη που θα μου πει εκείνος είναι «Μαλ@@ας!» (γέλια). Το ξέρω πως θα το πει! Είμαι σίγουρος ότι θα κάνουμε μια πολύ διασκεδαστική κουβέντα.

Ο Μάντζαρης ήταν ο συγκάτοικός σου, όσο ήσουν στον Ολυμπιακό, σωστά;

Ναι, όλο τον καιρό που ήμουν στον Ολυμπιακό. Είναι ένας από τους καλύτερους roomies που είχα! Ξέρει πόσο μου αρέσει εδώ. Μιλήσαμε και μου είπε «Είσαι μόνος;», του απάντησα «Ναι» και μου είπε «Πρέπει να βγούμε έξω, να πάμε για δείπνο, να πάμε στα μπουζούκια» (γέλια).

Θυμάσαι καμιά αστεία ιστορία μαζί του;

Ένα βράδυ, νομίζω ήταν το βράδυ που κατακτήσαμε την Euroleague... Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και μίλαγα στο skype με τη μητέρα μου κι εκείνος πήδηξε μπροστά στην οθόνη και είπε «Γεια σου μαμά! Τα καταφέραμε!». Ήταν τόσο αστείο! Τον είδα τις προάλλες και τα θυμηθήκαμε πάλι!

«Στην Μπαρτσελόνα έπαιζα με ένα πόδι»!​

Έχεις συνεργαστεί με τον Γιώργο Μπαρτζώκα σε Ολυμπιακό και Μπαρτσελόνα. Ποια η άποψή σου;

Είναι πολύ καλός προπονητής. Όταν ήμουν στον Ολυμπιακό, δεν τον καταλάβαινα πολύ. Είχαμε πρόβλημα επικοινωνίας, προσπαθούσα να του εξηγήσω κάποια πράγματα στην άμυνα, γιατί κατά την άποψή μου, ως παίκτης, η άμυνα είναι το «κλειδί» για να νικάς. Έβλεπα πολλά βίντεο κι έλεγα την γνώμη μου... «Κόουτς, πρέπει να κάνουμε αυτό ή εκείνο». Ο Μπαρτζώκας βλέπει έναν τρόπο και αυτό είναι. Δεν συμφωνούσαμε σε αυτό, όσο ήμασταν στον Ολυμπιακό. Στην Μπαρτσελόνα τραυματίστηκα, προσπαθούσα να παίξω και δεν μπορούσα. Ήταν μια από τις χειρότερες στιγμές στην καριέρα μου το να προσπαθώ να παίξω τραυματίας και να είμαι καλός.

Είχες πει κιόλας τότε πως το ιατρικό επιτελείο δεν έκανε καλά την δουλειά του...

Ήταν δύσκολο... Χτύπησα άσχημα τον αστράγαλο και μου έλεγαν «Θέλουμε να νικήσουμε, γι' αυτό πρέπει να παίξεις». Κι εγώ δεν μπορούσα! Ήμουν στο παρκέ με ένα πόδι! Αν δεις το βίντεο που παίζαμε με την Λοκομοτίβ, δεν μπορούσα να κουνηθώ, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Αυτό έκανε κακό στην καριέρα μου, γιατί όταν προσπάθησα να επιστρέψω, ακόμα με ενοχλούσε. Δεν μπορούσα να παίξω και το ιατρικό επιτελείο νευρίασε μαζί μου που το έκανα θέμα δημόσια, αλλά ήταν η αλήθεια! Μακάρι να μην το έλεγα, γιατί ίσως να έπαιζα, να μην έμενα εκτός και να μην περνούσα ό,τι πέρασα.

Και τι έκανες τελικά με τον τραυματισμό και την κατάσταση στην Μπαρτσελόνα; Πώς το αντιμετώπισες;

Είχα ακόμα συμβόλαιο, προσπάθησαν να με αποδεσμεύσουν, για να μην πάρω τα χρήματα. Δικαιώθηκα, όμως. Έμεινα στην Μπαρτσελόνα, αλλά δεν με ήθελαν γύρω από την ομάδα. Δεν μπορούσα να προπονηθώ μαζί τους, ούτε καν να κάνω σουτάκια! Ούτε στο γυμναστήριο δεν μπορούσα να πάω, οπότε γράφτηκα σε άλλο. Σκεφτόμουν ότι είναι τρελό, τι θα κάνω ένα χρόνο χωρίς μπάσκετ! Ο Παναθηναϊκός επικοινώνησε με τον ατζέντη μου και μετά με ενημέρωσε. «Τζόι, τι θα έλεγες να πας στον Παναθηναϊκό;» και απάντησα «Θα ήθελα, αλλά έχω ακόμα συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα!». Δεν θα μπορούσα να αφήσω αυτό το συμβόλαιο και να υπογράψω για δύο μήνες στον Παναθηναϊκό. Δεν μπορούσα να το κάνω. Μίλησα με τον Τσάβι και του είπα «Ήθελα να έρθω, αλλά έπρεπε να σκεφτώ το μέλλον μου» (γέλια).

Τι πρόβλημα έχουν όλοι πια με την Μπαρτσελόνα; Και με τον Ταϊρίς Ράς συνέβη κάτι παρόμοιο...

Ναι, ήταν στην ίδια κατάσταση με εμένα. Ήταν τρελό! Αλλά εκείνον τον άφησαν να πηγαίνει στο γυμναστήριο και να είναι κοντά στην ομάδα. Εγώ δεν μπορούσα. Είναι δύσκολο. Κι ο Ράις συμφώνησε για buy out και πήγε στην Κίνα. Σε εμένα δεν υπήρχε buy out. Ήταν «μείνε εκτός όλη τη σεζόν» ή «παραιτήσου του συμβολαίου και βρες άλλη ομάδα».

«Ο Παναθηναϊκός ήρθε σε μένα, ο Ολυμπιακός όχι»

Μιας και είπες για τον Παναθηναϊκό, το σκεφτόσουν όντως να πας;

Αν είχα buy out και μπορούσα να υπογράψω στον Παναθηναϊκό, εννοείται πως θα πήγαινα! Ήθελα να παίξω μπάσκετ! Αυτή είναι η ζωή μου! Να είμαι χαρούμενος και να το διασκεδάζω στο παρκέ, να αφήνω τα πάντα εκεί. Δεν υπήρχε όμως τρόπος να γίνει.

Δεν θα σε ένοιαζαν οι αντιδράσεις στο ΣΕΦ;

Γι' αυτό, σίγουρα ναι, θα νοιαζόμουν!

Ξέρεις, ο Παπαπέτρου πήγε αυτό το καλοκαίρι στον Παναθηναϊκό, μετά από πέντε χρόνια στον Ολυμπιακό...

Το ξέρω και αυτό λέω σε όσους με ρωτούν «Αλήθεια θα σκεφτόσουν να πας στον Παναθηναϊκό;». «Τι εννοείς; Είναι η μόνη ομάδα που ήρθε σε εμένα. Ο Ολυμπιακός δεν ήρθε, οπότε...». Αυτή είναι η απάντησή μου. Ο Σπανούλης πήγε από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό, άρα γιατί να είναι κάποιος θυμωμένος μαζί μου; Αυτή είναι άλλη ιστορία, ίσως βγει στο μέλλον. Δεν ξέρω, θα δούμε...

«Δύσκολο να απαντάω στο "Ντόρσεϊ, γιατί δεν παίζεις;"»

Στο μεταξύ πήγες και στο ΝΒΑ. Πώς είναι για έναν παίκτη να προσπαθεί να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο;

Ένας προπονητής μου, μου είπε «ό,τι και να κάνεις, κάν' το καλά». Και για εμένα αυτό ήταν τα ριμπάουντ και η άμυνα. Αν θέλεις να φτάσεις στο υψηλότερο επίπεδο, ό,τι και να κάνεις, κάν' το καλά, όσο το δυνατόν καλύτερα. Σίγουρα θα πιάσεις πάτο, αλλά στο τέλος θα φτάσεις στο στόχο σου. Αυτό έγινε και με εμένα. Έπαιξα πολύ καλά ένα χρόνο στην Μπαρτσελόνα, υπήρχε ένταση, γιατί δεν είδα καμία προσφορά. Γύρισα στο ΝΒΑ, γιατί ήθελα να δω την οικογένειά μου. Έλεγα πως θα κάνω αυτό που πρέπει και μετά θα επιστρέψω στο υψηλότερο επίπεδο. Ήταν πολύ ωραία στο ΝΒΑ, αλλά μου αρέσει η Ευρώπη, η ατμόσφαιρα, οι φίλαθλοι, το πόσο παθιασμένοι είναι για το παιχνίδι. Είναι τελείως διαφορετικό! Στο ΝΒΑ βλέπεις τους πάντες με τα κινητά, να μην δίνουν προσοχή στο παιχνίδι, μέχρι να φτάσουν τα playoffs.

Βλέπεις καθόλου αγώνες ΝΒΑ;

Πριν δεν έβλεπα καθόλου. Παρακολουθούσα και μελετούσα μποξ, έκανα προπονήσεις. Προσπαθούσα να βγάλω από το μυαλό μου το μπάσκετ. Μπορώ να πω ότι πριν από δύο μήνες άρχισα πάλι να παρακολουθώ. Μου αρέσει πολύ το μπάσκετ, πίστεψέ με, αλλά όταν σου το παίρνουν μακριά, λες «θέλουν να αποσυρθώ, δεν θέλουν να με βλέπουν να παίζω άλλο».

Κι εσύ δεν ήσουν έτοιμος να αποσυρθείς...

Όχι, όχι ήθελα να παίξω, αλλά έτσι ένιωθα. Ήταν σαν να με πιέζουν να το κάνω. Μερικοί οπαδοί μου έστελναν στο instagram και μου έλεγαν «είσαι personal trainer τώρα; Γιατί δεν παίζεις μπάσκετ;». Δεν ήθελα να το συζητάω, γιατί έπεφτα σε κατάθλιψη όποτε η κουβέντα πήγαινε εκεί. Ήθελα να παίξω, απλώς κανείς δεν ήθελε να με υπογράψει και δεν ξέρω το γιατί.

Μπορεί να είναι ενοχλητικό να σε ρωτούν διαρκώς το λόγο, αλλά την ίδια στιγμή αυτό δείχνει κι ότι κάποιοι νοιάζονται...

Ξέρω πως είναι οι οπαδοί στην Ελλάδα, απλά ήταν δύσκολο να απαντήσω στο «Ντόρσεϊ, γιατί δεν παίζεις; Είναι τόσοι πολλοί που παίζουν μπάσκετ, εσύ είσαι καλύτερος από αυτούς». Πίστεψέ με, το έβλεπα αυτό! Και οι οπαδοί ήταν αυτοί που με κράτησαν και με έκαναν να σκέφτομαι να παίξω ξανά. Μού έλεγαν «πρέπει να παίξεις, θέλουμε να σε δούμε ξανά σε παιχνίδια». Θέλω πραγματικά να ευχαριστήσω όλους όσοι μού έστελναν την θετική τους ενέργεια και μου έλεγαν να συνεχίσω.

«Γιάννης για MVP»!

Παρακολουθείς καθόλου τους Μπακς και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο;

Ναι! Θυμάμαι που είχα συναντήσει τον Γιάννη, όσο ήμουν στον Ολυμπιακό. Αυτός και ο αδερφός του δούλευαν μαζί και κάποιος με ρώτησε, όταν τους είδα να παίζουν, «πιστεύεις πως μπορεί να πάει από τώρα στο ΝΒΑ ή να τον στείλουμε πρώτα σε μια ισπανική ομάδα;» και είπα «Τι;! Το παιδί είναι δύο μέτρα και τόσο αθλητικός, βάλτε τον στο draft, θα γίνει σίγουρα pick!». Τον είχα δει όσο ήμουν εδώ, προέρχεται από μια καλή οικογένεια, είναι όλοι τους καλοί άνθρωποι και χαίρομαι πραγματικά για εκείνον. Ο Θεός τον έχει ευλογήσει για όσα έχει κατακτήσει. Αυτόν και την οικογένειά του.

Είναι μια ιστορία που δείχνει ότι τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα...

Ακριβώς! Έχει δουλέψει τόσο σκληρά και αυτός και ο αδερφός του. Έρχονταν στο γυμναστήριο και έκαναν προπόνηση. Τού έλεγα «έχεις μια ευκαιρία να γίνεις πολύ πολύ καλός» και μου έλεγε «αλήθεια, το πιστεύεις αυτό;». Φυσικά και ναι! Έχω δει τον Κέβιν Ντουράντ, μπορώ να τον συγκρίνω μαζί του, από την πρώτη φορά που προπονήθηκα μαζί του. Βλέπω όλη αυτή την εξέλιξη τώρα... Σίγουρα είναι μέσα στο ΤΟΡ 5!

Έχει πιθανότητες για MVP;

Φυσικά και έχει! Φέτος κιόλας!

«Δεν θα γίνω πορνοστάρ»!

Ξέρεις, ο συγγραφέας Μάικλ Λιούις, σε βιβλίο που είχε γράψει, ανέφερε πως στην job interview για τους Ρόκετς είχες πει πως όταν αποσυρθείς, θα ήθελες να γίνεις πορνοστάρ...

Δεν το θυμάμαι αυτό (γέλια)! Το ορκίζομαι, δεν θυμάμαι να το λέω αυτό!

Πώς γίνεται αυτό; Είχε γίνει viral!

Το ξέρω! Έγινε viral στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Τουρκία... Όλοι μού έστελναν μηνύματα και μού έλεγαν «καλά, τι λες;»! Η απάντησή μου ήταν «Δεν θυμάμαι να το είπα αυτό σε καμία συνέντευξη» (γέλια). Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου αυτό το πράγμα! Το modeling; Οκ, ίσως ναι, το σκεφτόμουν για αρκετό καιρό. Αλλά πορνοστάρ; Και να με κοιτούν οι φίλαθλοι περίεργα; Όχι, κάτι τέτοιο δεν είναι πιθανό!

«Νιώθω ασφαλής στην Ευρώπη»

Πιστεύεις ότι υπάρχει ακόμα ρατσισμός στον αθλητισμό, αλλά και γενικά γύρω μας; Στην Αμερική βλέπουμε ακόμα διάφορα άσχημα περιστατικά...

Είναι πολύ άσχημο ό,τι συμβαίνει στην Αμερική. Όταν έρχομαι από την Αμερική στην Ευρώπη και πάω σε διάφορα μέρη και με ρωτούν «από πού είσαι;» και λέω «από την Αμερική», όλοι αρχίζουν να κοροϊδεύουν για τον Τραμπ. Οι στιγμές που περνά η Αμερική είναι πολύ δύσκολες, όλοι είναι τόσο απόμακροι ο ένας με τον άλλον, ο ρατσισμός ακόμα υπάρχει, όπως και οι εντάσεις μεταξύ μαύρων, λευκών και αστυνομίας. Τις προάλλες διάβασα πως σκοτώθηκε κάποιος και ήταν αστυνομικός, τον μπέρδεψαν με κάποιον άλλον και τον σκότωσαν. Είναι άσχημο... Λέω στην μητέρα μου πως μου αρέσει να ζω στην Ευρώπη. Ξέρω πως είναι λίγο αναστατωμένη που δεν είμαι στην Αμερική πια, αλλά μου αρέσει εδώ, νιώθω ασφαλής. Υπάρχει θετική ενέργεια, όλοι είναι φιλόξενοι. Πίσω στο σπίτι υπάρχουν πολλοί haters, άνθρωποι που δεν τους αρέσει η επιτυχία σου και προσπαθούν να σου την φέρουν. Γι' αυτό μου αρέσει η Ευρώπη.

Ποια είναι η γνώμη σου για τον Ντόναλντ Τραμπ;

Απομακρύνει τους πάντες, θέλει να μην είναι κοντά οι άνθρωποι μεταξύ τους. Πώς χωρίζεις τα παιδιά από τους γονείς τους; Η αγάπη της μάνας είναι η καλύτερη στον κόσμο! Το να βλέπεις παιδιά μακριά από τις μητέρες τους και τους γονείς τους είναι πραγματικά πολύ λυπηρό.

Φωτογραφίες: Νίκος Βήχος/intime.gr
Ευχαριστούμε το Ark (Γρηγορίου Λαμπράκη 2, Γλυφάδα) για την φιλοξενία του